ตอนที่ 37 งานวันแรกในบริษัท
ฮือฮา….
คนในหอประชุมทุกคนล้วนเต็มไปด้วยความตกตะลึง แม้จะได้ยินข่าวลือมาบ้างแต่พวกเขาก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง
ดนัยพูดออกมาเป็นภาษาอังกฤษทุกคนจึงฟังรู้เรื่ิองกันหมด แต่เพื่อความสะดวกดนัยจึงได้สั่งให้คนของเขาเตรียมของสุดพิเศษไว้ให้แล้ว
“เพื่อความสะดวกในการสื่อสาร ผมจะขอแจกของสิ่งหนึ่งให้ทุกคนนำไปใช้กัน”
คนชุดดำจำนวนมากปรากฎตัวขึ้นรอบๆห้องก่อนจะถือกล่องใบใหญ่แห่งหนึ่งเข้ามาหาทุกคนและนำของในนั้นออกมาแจกจ่าย
“มันคือเครื่องแปลภาษาแบบไร้สาย ขอให้พวกคุณทุกคนใส่ใว้ที่หูทั้งสองข้างด้วย”
ทุกคนที่ได้ยินก็รีบนำมันมาใส่ทันทีก่อนจะรอฟังคำพูดของคนอื่นๆเพื่อรอดูว่ามันสามารถแปลได้จริงรึไม่
“ในเมื่อทุกคนพร้อมแล้วผมก็จะขอเอ่ยอีกครั้ง ผม ดนัย ภัทรภพ เป็นประธานบริษัท Nebula Technology ที่พวกคุณจะเข้ามาทำงาน”
“รายละเอียดต่างๆทุกคนคงทราบจากแบบฟอร์มก่อนจะสมัครงานเข้ามาแล้วดังนั้นเรามาเข้าเรื่องกันเลย สิ่งที่ประกาศในเว็บนั้นมีแค่เงินเดือนเท่านั้นแต่สวัสดิการของบริษัทพวกคุณสามารถเข้าไปดูได้ด้วยบัญชีของพนักงาน
พวกคุณแต่ละคนคงจะได้เรียนรู้เรื่องต่างๆกันมาแล้วจากการฝึกอบรมดังนั้นเราจะเริ่มงานกันในวันพรุ่งนี้และแต่ละคนก็ถูกมอบตำแหน่งงานไว้ให้แล้ว”
“ส่วนเรื่องหลังจากนี้หากอยากรู้อะไรสามารถถามคนกลุ่มนั้นได้เลย”ดนัยผายมือไปยังกลุ่มคนที่สวมชุดสูทดำ
เมื่อกล่าวอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็เดินกลับออกไปและให้พนักงานของที่นี่ปรับตัวกันก่อนสักวันสองวันจากนั้นจึงจะเริ่มโยนงานของจริงไปให้พวกเขา
……………
2 วันผ่านไป
พนักงานใหม่ที่เข้าทำงานส่วนมากเริ่มปรับตัวกันได้แล้ว แต่ที่พักผ่อนสำหรับพวกเขาที่ดนัยสร้างไว้ให้ตอนนี้ยังว่างอยู่เพราะยังไม่มีใครกล้าใช้
ส่วนใหญ่ทุกคนจะทำงานกันอย่างขยันขันแข็งกันอยู่แม้จะแทบไม่มีอะไรให้ทำก็ตาม ที่ต้องทำก็มีแค่ดูแลเว็บเพจหรืออะไรที่เกี่ยวข้องกับเกม
และในวันนี้ดนัยก็เข้ามาในบริษัทเพื่อที่จะเริ่มงานแรกแล้ว
ชั้นที่ 59 ห้องประชุมใหญ่
หัวหน้างานสายต่างๆได้มารวมตัวกันที่นี่แล้วโดยมีทีมแรกของดนัยทั้ง 11 คนมาด้วย
“วันนี้ผมจะเริ่มมอบหมายสิ่งที่ต้องการให้ทุกคนได้รับรู้กัน…ขอให้ทุกคนตั้งใจฟังและเรียนรู้มันให้ดีด้วยล่ะ”ดนัยหันไปหาซินหรานก่อนที่เธอจะปิดผ้าม่านทั้งหมดในห้อง
ดนัยนำวัตถุกลมแบนออกมาจากกระเป๋าเสื้อของตัวเองก่อนจะวางไว้บนโต๊ะ สักพักหนึ่งมันก็เรืองแสงสีฟ้าออกมา
ดนัยนำถุงมือสีดำออกมาจากกระเป๋าเสื้ออีกครั้งและสวมมันก่อนที่สักพักวัตถุกลมแบนตรงหน้าจะปรากฏหน้าจอสีฟ้าขึ้นมาทั่วทั้งโต๊ะ
“โฮโลแกรม!!!….ท่านประธานสามารถทำมันขึ้นมาได้แล้วหรอครับ”เก่ออี้หลางอุทานขึ้นมา
คนอื่นๆที่เห็นก็ตกใจเหมือนกันจะมีแต่เพียงทีมหลักเท่านั้นที่ไม่ได้แปลกใจมากนักเพราะพวกเขาเห็นของที่เจ๋งกว่านี้มาแล้ว
“มันเป็นแบบทำมือน่ะ ตอนนี้มีแค่ชิ้นเดียวและยังไม่ค่อยสมบูรณ์เท่าไหร่”
ภาพมันมีขยับไปมาไม่มั่นคงและยังไม่มีความสมจริงมากพอสำหรับดนัย แต่สำหรับคนอื่นๆแล้วสิ่งนี้ถือว่าเป็นอะไรที่สุดยอดมากๆ
“งานแรกของเราคือการผลิตโทรศัพท์ที่สามารถสัมผัสหน้าจอในการออกคำสั่งได้”ดนัยโยนภาพของมันไปให้แต่ละคนดูพร้อมข้อมูลเล็กน้อย
“เราจะใช้งานระบบปฏิบัติการแบบใหม่ในการควบคุมการทำงานของมัน…ฉันเรียกเจ้าสิ่งนี้ว่าสมาร์ตโฟน”
ไฟล์รูปภาพและข้อมูลกระจายออกมากลายเป็นลูกเล่นและสิ่งต่างๆที่มันสามารถทำได้กลางอากาศให้คนทั้งห้องเห็นได้ชัด
“มันเป็นอะไรที่สุดยอดมากเลยครับท่านประธาน”เก่ออี้หลางผู้ชื่นชอบเทคโนโลยีกล่าวด้วยความตื่นเต้นขณะมองดูข้อมูลของมัน
“ผมจะให้ทีมซอฟต์แวร์เอนจิเนียเป็นคนจัดการเรื่องระบบปฏิบัติการของมันนะครับ โดยจะมีผู้เชี่ยวชาญมาร่วมงานกับเราด้วย โดยจะแบ่งออกเป็นสองส่วน….
ส่วนแรกจะเป็นระบบที่ผมเรียกมันว่า Android จะใช้เป็นระบบปฏิบัติการที่ใช้สำหรับสมาร์ตโฟนรุ่นทั่วไปและเราจะขายลิขสิทธิ์ในการใช้มันให้แก่เจ้าอื่นๆด้วย
ส่วนระบบที่สองจะเป็นระบบหลักของเรามันเป็นการปฏิบัติการแบบ OS ซึ่งจะมีความเสถียรมากกว่า โดยผมให้ชื่อมันว่า NOS มันจะเป็นระบบปฏิบัติการหลักของบริษัทเรา”
ข้อมูลจำนวนผุดขึ้นมาลายตา หากเป็นคนธรรมดาพวกเขาคงจะไม่เข้าใจและอยากจะหนีไปให้พ้นๆกับข้อมูลจำนวนมาก
แต่คนที่อยู่ที่นี่ทุกคนล้วนเป็นอัจฉริยะทำให้สามารถเข้าใจมันได้และรู้เจตนาของดนัย
“ครั้งนี้ผมจะไม่เข้าช่วยเหลือและให้ทุกคนนำข้อมูลที่ผมให้ไปนี้สร้างตัวต้นแบบมันขึ้นมา….ทุกคนควจะเห็นห้องวิจัยกันแล้ว เรื่องเครื่องมือและทรัพยากรผมมีให้จำนวนมากอยู่แล้ว”
“เข้าใจแล้วครับ/ค่ะ”
“ส่วนผู้เชี่ยวชาญที่จะมาช่วยกลุ่มของซอฟต์แวร์เอนจิเนียในการสร้างระบบปฏิบัติการแรกก็คือ แอนดี้รูบิน ตอนนี้พวกคุณอาจจะยังไม่รู้จักเขาแต่เขาเป็นคนที่เก่งมากคนหนึ่งเลย”
ดนัยได้เตรียมยื่นข้อเสนอต่างๆจำนวนมากไปให้แก่แอนดี้รูบินผู้สร้าง Android ไปจำนวนมาก แต่เขากลับยอมรับข้อเสนอแรกอย่างการช่วยร่างต้นแบบอย่างง่ายดาย
“ผมให้เวลา 6 เดือนในการทำมันขึ้นมา ยิ่งเสร็จไวส่วนแบ่งที่เกี่ยวข้องกับแผนกนั้นๆก็จะได้มากขึ้นด้วย”
“พวกเราเข้าใจครับ/ค่ะ”
“ดี ถ้าทำตัวรุ่นทดลองเสร็จแล้วสามารถเรียกผมมาตรวจสอบดูได้”จากนั้นดนัยก็วางข้อมูลนี้ไว้ในห้องพร้อมกับถุงมือที่ใช้ควบคุมมันก่อนจะกลับขึ้นไปบนชั้น 60 ที่เป็นห้องของตนเอง
“อลิเซีย การเชื่อมต่อกับระบบของที่นี่เป็นยังไงบ้างแล้ว”
“การเชื่อมต่อปัจจุบันอยู่ที่ 80% แล้วค่ะนายท่าน”
“ดี….ถ้าเชื่อมต่อได้สมบูรณ์แล้วดึงธอธเข้าด้วยล่ะ และตั้งให้เป็นผู้ดูแลในส่วนของเกมเท่านั้นด้วย”
“เข้าใจแล้วค่ะนายท่าน”
ดนัยตรวจสอบความสมบูรณ์ของระบบป้องกันและระบบต่างๆของตัวตึกนี้อีกสักพักก่อนที่จะเรียกรับบขึ้นมาดู
“ตรวจสอบสิ่งปลูกสร้าง”
[ชื่อสิ่งปลูกสร้าง : ตึก Nebula Technology
จำนวนผู้อยู่อาศัย : 1275 คน
ความสมบูรณ์ของสิ่งปลูกสร้าง : 100%
บัฟพิเศษ : ลดความเหนื่อยล้า เพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของสมอง แปลงอากาศบริสุทธิ์ เพิ่มพละกำลัง เพิ่มความสุขในการใช้บริการ]
“ทุกอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ดีมาก น่าประทับใจจริงๆ”ดนัยพยักหน้าพึงพอใจกับบริษัทของตนเองก่อนที่จะคิดว่าควรทำอะไรต่อดี
“ไปดูแผนกดูแลเกมดีกว่า ควรจะแนะนำพวกนั้นให้รู้จักกับธอธด้วยจะได้ทำงานกันได้ง่ายยิ่งขึ้น….ไม่สิเรียกรวมพนักงานแล้วให้อลิเซียกับธอธมาแนะนำตัวเลยดีกว่า”
คิดได้เช่นนั้นดนัยก็เรียกรวมตัวพนักงานทุกคนก่อนเลิกงานครึ่งชั่วโมง แต่ถึงอย่างนั้นพวกพนักงานส่วนใหญ่ตอนนี้ก็ว่างอยู่แล้ว
…………..
15.30 น. หอประชุม Nebula Technology
“สวัสดีทุกคนอีกครั้ง ที่วันนี้ผมเรียกทุกคนมารวมกันก็เพราะมีสิ่งหนึ่งที่จะมาแนะนำให้รู้จักกัน”
จอทีวีขนาดใหญ่ข้างหลังเวทีเริ่มปรากฎรูปลักษณ์ของหญิงสาวที่งดงามราวกับนางฟ้าและชายหนุ่มที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตร
“ทั้งสองคือ AI ที่ควบคุมดูแลที่นี่ ผู้ชายคือธอธ เป็นผู้ควบคุมโลกของเกมทั้งหมด ส่วนผู้หญิงคืออลิเซีย เธอเป็นเลขาและจะคอยช่วยเหลือทุกคนในบริษัทเพียงแค่เอ่ยชื่อของเธอในตัวตึกเท่านั้น”
ฮือฮา….
ดนัยได้สร้างความตกใจให้ทุกคนอีกครั้ง ในตอนแรกที่ทุกคนได้ยินข่าวเรื่องโฮโลแกรมจากหัวหน้าแผนกก็ตกใจมากแล้ว แต่นี่ยังมี AI ที่เหมือนมนุษย์มากอีก
“สวัสดีนะทุกคน หากต้องการแก้ไขอะไรในโลกของฉันก็มาแจ้งได้เลยเพราะฉันคือพระเจ้ายังไงล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า”ธอธเอ่ยขึ้นมา
“สวัสดีค่ะ ดิฉันอลิเซียเป็นเลขาของนายท่านคอยจัดการงานทุกเรื่องที่นายท่านต้องการและมีข้อมูลที่เกี่ยวข้องทุกอย่างในบริษัทด้วยค่ะ”
ทั้งสองแนะนำตัวเองกับทุกคนก่อนที่คนจำนวนมากจะลองทดสอบถามตอบดูและพบว่าพวกเขาเหมือนมนุษย์มากแค่อารมณ์ในเสียงยังไม่เสถียรพอเท่านั้น
“หากต้องการส่งงานหรือทำอะไรก็ส่งผ่านอลิเซียได้เลย ส่วนวิธีก็ถามเอาจากเธอแล้วกัน ที่เรียกมาก็มีแค่นี้แหละตั้งใจทำงานกันนะทุกคน”
ปกติแล้วดนัยสามารถแจ้งต่อหัวหน้าแผนกเพื่อไปแจ้งต่อลูกน้องของตัวเองได้แต่ดนัยเลือกที่จะเรียกทุกคนมาเลยเพื่อความเข้าใจที่ตรงกัน
