Ch9 – การดูตัวที่ไม่เหมือนใคร

Ch9 – การดูตัวที่ไม่เหมือนใคร

ฝ่ายหญิงแสดงความชื่นชมออกมา “ถ้าอย่างนั้นคุณต้องมีความรู้สูงมากแน่ ฉันชอบคนเก่งมากเลยค่ะ!”

จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงตอบของฝ่ายชาย “คุณคงต้องผิดหวังแล้วล่ะ ผมไม่ได้เก่งอะไร ผมก็แค่คนธรรมดาที่ชอบวาดรูปฆ่าเวลาเท่านั้น”

“เอ่อ...” ฝ่ายหญิงประหลาดใจกับคำตอบของเขา จากนั้นก็รีบพูดว่า “ถึงอย่างนั้นก็ถือว่าเก่งมากแล้วค่ะ ฉันก็ชอบวาดรูปเหมือนกัน แต่วาดได้ไม่ดีเท่าไหร่ ต่อไปคุณช่วยสอนฉันได้ไหมคะ?”

จากคำพูดเหล่านี้ มันก็แสดงชัดแล้วว่าฝ่ายหญิงต้องการไปต่อ

อย่างที่คาดไว้ ฝ่ายชายหัวเราะอย่างพอใจ “ถ้าคุณชอบก็ดี ในเมื่อคุณคิดว่าเหมาะสม ผมก็จะบอกสถานการณ์ของผมให้คุณฟัง”

โดยไม่รอให้ฝ่ายหญิงตอบ เขาก็พูดต่อว่า “ผมเรียนจบชั้นมัธยมปลาย แต่เพราะปัญหาสุขภาพทำให้ตอนนี้ผมยังหางานทำไม่ได้ คนที่แนะนำให้เรารู้จักกันอาจจะบอกคุณแล้วว่า พ่อแม่ของผมเสียแล้ว และผมถูกเลี้ยงดูโดยพี่สาวสี่คนตั้งแต่ยังเล็ก ตอนนี้พวกพี่สาวแต่งงานกันหมดแล้ว และผมมีบ้านอยู่หลังหนึ่งที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้”

“ถ้าเราแต่งงานกัน ผมมีบ้านให้และปู่ของผมจะช่วยเรื่องค่ารักษาของผมทุกเดือน แต่ผมคงช่วยหาเงินเข้าบ้านไม่ได้ ดังนั้น คุณจำเป็นต้องรับผิดชอบหน้าที่นี้ไป”

“แน่นอนว่าผมก็จะรับผิดชอบเรื่องงานบ้านแทน ผมเคยเรียนวิธีซักผ้า, ทำอาหาร, และเลี้ยงเด็กมาจากพี่สาวตั้งแต่ยังเด็ก ผมสามารถดูแลครอบครัวได้เป็นอย่างดี ส่วนที่เหลือก็ให้คุณจัดการ!”

“ห๊ะ? ...อะไรนะ?” ไม่ใช่แค่ฝ่ายหญิงเท่านั้นที่ตกตะลึง แม้แต่ลู่เซี่ยที่แอบฟังอยู่อย่างเปิดเผยก็ตกใจกับบทสนทนาของพวกเขาเช่นเดียวกัน

ส่วนฝ่ายชายกลับดูไม่สะทกสะท้านและพูดต่อว่า “ความจริงแล้ว ครอบครัวของผมเคยหางานสบายๆให้ผมทำมาก่อน แต่ผมไม่ชอบงานนั้นก็เลยปฏิเสธไป แต่คุณไม่ต้องห่วงนะ ผมจะดูแลครอบครัวและทำให้คุณไม่ต้องคอยห่วงหน้าพะวงหลัง แต่ถ้าเป็นแบบนั้น คุณก็ต้องจ่ายเงินเดือนให้ผมทุกเดือนด้วย เพราะผมก็ถือว่าทำงานเพื่อครอบครัวเหมือนกัน”

หลังจากที่ได้ยินแบบนี้ ในที่สุดฝ่ายหญิงก็เริ่มมีท่าทีและถามกลับไปอย่างไม่อยากเชื่อว่า “ดังนั้นคุณก็เลยปฏิเสธงาน แล้วมาดูตัวกับฉันเพื่อหาภรรยามาหาเลี้ยงตัวเองเหรอ? คุณคิดจะให้คนอื่นเลี้ยงดูคุณอย่างนั้นเหรอ?”

ฝ่ายชายยังคงตอบกลับอย่างใจเย็นว่า “คุณจะเรียกว่าให้คนอื่นเลี้ยงได้ยังไง? ใครบอกว่าสามีต้องเป็นฝ่ายออกไปหาเงินเพียงฝ่ายเดียว? ผมแค่ต้องการหาภรรยาที่สามารถช่วยเหลือเรื่องเงินได้ก็เท่านั้น”

หลังจากได้ยินคำตอบอย่างตรงไปตรงมาของเขาแล้ว ฝ่ายหญิงก็พูดอะไรไม่ออก ความเขินอายก่อนหน้านี้ปลิวหายไปจนหมด และสีหน้าของเธอก็แทบดูไม่ได้

จากนั้นเธอก็เดินจากไป และพึมพำกับตัวเองว่า “บ้าไปแล้ว”

หลังจากนั้นไม่นาน ลู่เซี่ยก็เห็นเด็กสาวในชุดสีเหลืองทั้งตัววิ่งผ่านหน้าเธอไป ใบหน้าสวยๆของอีกฝ่ายมีแต่ความขุ่นเคือง

ต่อจากนั้น ตัวเอกฝ่ายชายก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอ

ลู่เซี่ยเงยหน้าขึ้นมองและก็ต้องตะลึง!

แม่เจ้า! คนคนนี้มาจากยุค70 จริงเหรอ? เขาคงไม่ใช่พวกไอดอลจากยุคปัจจุบันหรอกนะ?

ไม่สิ เขาหน้าตาดียิ่งกว่าไอดอลพวกนั้นซะอีก!

เขามีผิวที่ขาว, ดวงตาเฉี่ยว, จมูกโด่งเป็นสัน, และริมฝีปากแดงเป็นธรรมชาติ พร้อมกับลักยิ้มเล็กๆที่ข้างแก้ม แม่เจ้า! หน้าตาของเขาตรงสเป็กเธอสุดๆ ทำให้เธออดที่จะมองเขาหลายครั้งไม่ได้

แถมเขายังสูงมากอีกด้วย ประมาณ 180 เซนติเมตร มันเป็นเรื่องยากที่จะหาคนสูงในยุคนี้!

ที่น่าเสียดายก็คือเรื่องสุขภาพของเขาที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ซึ่งเห็นได้ชัดจากใบหน้าที่ซีดเซียวของเจ้าตัว ไม่แปลกที่เขาต้องกินยาเป็นประจำทุกเดือน

แต่เมื่อมองดูการแต่งตัวที่ดูดีของเขาแล้ว แสดงว่าครอบครัวของเขาต้องมีฐานะไม่เลว ดังนั้น เขาจึงสามารถรักษาร่างกายของตัวเองมาได้จนถึงตอนนี้

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็เข้าใจได้ว่าทำไมเขาถึงไม่ต้องการทำงานนอกบ้าน เพ้ย! เธอจะคิดมากเกินไปแล้ว ความงามล่อลวงคนได้จริงๆ

ในยุคนี้ที่คนทำงานได้รับการยกย่อง ความคิดของเขาจึงเป็นสิ่งที่แปลกประหลาด แม้แต่ลู่เซี่ยที่มาจากปี 2021 ก็ยังรับไม่ค่อยได้

เฮ้อ เธอไม่เหมาะกับเขาหรอก! เธอไม่สามารถเลี้ยงดูผู้สูงศักดิ์แบบเขาได้ ดังนั้น เธอขอแค่ชื่นชมความงามจากที่ไกลๆก็พอ!