Ch12 – ตลาดมืด
Ch12 – ตลาดมืด
เมื่อได้ยินทั้งหมดแล้ว ผู้อำนวยการหวังก็เข้าใจ เขายิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ขอแค่คุณตกลงขาย คุณก็ไม่ต้องกังวลกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ ผมจะจัดการเอง”
เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ ลู่เซี่ยก็โล่งอก นี่เป็นสาเหตุที่เธอมาหาผู้อำนวยการหวัง พูดกันว่าเขามีเส้นสายอยู่มาก และเขาน่าจะสามารถจัดการคนในครอบครัวของเธอได้
ในตอนท้าย ผู้อำนวยการหวังเพิ่มราคาให้ที่ 1,200 หยวน แต่ลู่เซี่ยลดเหลือ 1,000 หยวนพร้อมกับคำขออีกเล็กน้อย พวกเขาตกลงเจอกันที่โรงงานวันพรุ่งนี้เพื่อทำการแลกเปลี่ยนและจากนั้นเธอก็ขอตัวกลับ
เมื่อออกมาจากที่พักของพนักงานโรงงานผลิตหลอดไฟแล้ว ในที่สุดลู่เซี่ยก็ถอนหายใจโล่งอก
เธอยังพอมีเวลาเหลืออยู่ เธอจึงเดินสำรวจพื้นที่รอบๆเพื่อดูว่าเธอจะหาตลาดมืดเจอไหม
หลังจากเดินมาได้เกือบสองชั่วโมง ในที่สุด เธอก็เห็นคนทำตัวลับๆล่อๆเข้าออกซอยข้างโรงพยาบาล
เธอจึงมั่นใจว่านั่นคือที่ตั้งของตลาดมืด
แต่สภาพของเธอในตอนนี้ไม่เหมาะที่จะเข้าไป
เธอจำเป็นต้องปลอมตัวเล็กน้อย เสียแต่เธอไม่มีอะไรติดมาด้วยเลย เธอจึงหยิบเอากระสอบใส่ข้าวจากในช่องว่างออกมา และนำมาทำเป็นผ้าคลุมเพื่อคลุมใบหน้าครึ่งล่างของตัวเองจนเหลือแค่ดวงตาเท่านั้น จากนั้น เธอก็เดินเข้าไปในตลาดมืดอย่างเงียบๆ
แต่ก่อนที่จะได้เข้าไปเธอก็ถูกหยุดเอาไว้ก่อน ลู่เซี่ยตกใจด้วยคิดว่าพวกเขาคิดจะจับเธอ ในตอนที่เธอคิดหนีก็มีเสียงแหบห้าวถามขึ้นว่า “เธอมาทำอะไรที่นี่?”
ลู่เซี่ยมองสำรวจเขาและรู้ว่าเขาไม่เหมือนคนที่จะมาจับเธอ เธอจึงวางใจเล็กน้อยและตอบกลับไปว่า “ฉันจะมาซื้อของ”
“อ้อ” อีกฝ่ายตอบรับ “5 เฟิน”
“หา?” ลู่เซี่ยมึนงงและเห็นเขายื่นมือออกมา แล้วลู่เซี่ยก็เข้าใจว่าเขาต้องการอะไรจึงหยิบเงินออกมาห้าเฟินและจ่ายให้กับเขา
หลังจากรับเงินมาแล้ว อีกฝ่ายก็หลีกทางและปล่อยให้เธอเดินผ่านเข้าไป เมื่อนั้นลู่เซี่ยก็เข้าใจได้ว่าเขาเป็นคนดูทาง ซึ่งก็หมายความได้ว่า ตลาดมืดนั้นปลอดภัย
แต่แล้วเธอก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา!
ห้าเฟิน!
เงินทั้งตัวของเจ้าของร่างเดิมมีแค่ 63 เฟิน และเธอก็จ่ายไปห้าเฟินเพื่อเป็นค่าเข้า
แต่พวกเขาล้วนมีกฎของตัวเอง และอย่างน้อยวิธีนี้ก็ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยขึ้น เธอจึงไม่ได้พูดอะไร
หลังจากเข้ามาแล้ว เธอก็พบว่าพื้นที่ด้านในค่อนข้างกว้าง และของที่วางขายก็ค่อนข้างหลากหลาย มันไม่ได้ลึกลับและต้องระมัดระวังอย่างที่เธอเคยจินตนาการไว้ ทั้งยังวางขายกันอย่างโจ่งแจ้ง ถึงผู้คนจะพูดคุยกันเสียงเบา แต่บรรยากาศก็นับว่าคึกคักไม่น้อย
เมื่อคิดถึงคนที่เฝ้าอยู่ด้านนอก ลู่เซี่ยคาดเดาว่าที่นี้ต้องมีองค์กรและเบื้องหลังอยู่ เธอจึงสบายใจขึ้นเล็กน้อย
หลังจากนั้น เธอก็เข้าไปถามราคาในแต่ละร้านเพื่อทำความเข้าใจตลาดของที่นี่
โดยรวมแล้วราคาไม่ถือว่าสูงมาก แต่นั่นเป็นการนำไปเทียบกับราคาของในปี 2021 ในยุคนี้ ของในตลาดมืดมีราคาสูงกว่าของที่ขายในร้านค้าของรัฐมาก
เมื่อเข้าใจสถานการณ์แล้ว ลู่เซี่ยก็ซื้อตะกร้าใบใหญ่จากพ่อค้าและเดินออกไปด้านนอก
เมื่อเธอกลับมา ภายในตะกร้าก็มีข้าวสารอยู่ครึ่งหนึ่ง
คนเฝ้าทางเข้าคนเดิมถาม “มาทำอะไร?”
“ขายของ!” ลู่เซี่ยตอบ
“1 เหมา”
ลู่เซี่ย “...” ทำไมราคาถึงขึ้นได้ล่ะ?
แต่เธอเดาว่า ราคาคนที่เข้ามาขายกับซื้อนั้นคิดต่างกัน
เธอจ่ายเงินหนึ่งหยวนออกไปโดยไม่คิดเสียเวลา จากนั้นก็หาที่นั่งขายแล้ววางตะกร้าลงตรงหน้าเธอ
เธอปิดตะกร้าเอาไว้จึงไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรอยู่ในนั้น
หลังจากวางตะกร้าเรียบร้อยแล้ว เธอก็เปิดตะกร้าเล็กน้อยเพื่อให้คนเห็นข้าวสารที่อยู่ด้านใน
ข้าวสารที่ลู่เซี่ยนำมานั้นต่างจากของคนอื่น ข้าวสารของพวกเขามีสีเหลือง แต่ของเธอกลับขาวสะอาด เมื่อเดินเข้าไปใกล้ก็จะได้กลิ่นหอมอ่อนๆของข้าวสาร บอกให้รู้ถึงคุณภาพของตัวมัน
*10เฟิน = 1เหมา*
*10เหมา = 1หยวน*
