Chapter 1079 ศิษย์พี่หญิงใหญ่มา

บรรยากาศในนิกายไท่เสวียนเซิ่งเวลานี้ดูกระอักกระอ่วนเป็นอย่างมาก เหล่ายอดฝีมือที่เดินทางมาช่วยใบหน้ากลายเป็นอัปลักษณ์ เพราะว่าพวกเขาถูกจุนซ่างเซียวข่มขู่ หากว่ากล้าช่วยเหลือนิกายไท่เสวียนเซิ่ง ก็เท่ากับเป็นศัตรูกับเขา จะต้องต่อสู้กันจนถึงตาย.

เจ้าเมืองหานที่เวลานี้แทบทรุดไปเหมือนกัน.

ในเวลานี้ ภายในใจของเขาที่คำรามลั่น“ข้าไม่ควรมาที่นี่! ข้าควรที่จะรั้งรอหน่อย บอกว่ากำลังอาบน้ำอยู่ก็ได้!”

หากเป็นจุนซ่างเซียวคนก่อนที่ข่มขู่พวกเขา เหล่ายอดฝีมือย่อมไม่พอใจ และอย่างแย่สุดก็แค่ต่อสู้กัน!

ทว่าเจ้านิกายนิรันดรเวลานี้คือคนที่ช่วยวิกฤติของทวีปชิงหยุน แม้แต่นำพวกเขาออกมาจากพิภพสงครามอย่างปลอดภัย ยังไม่ต้องพูดถึงความแข็งแกร่งอีกฝ่าย ทว่าเพียงแค่บุญคุณก็ไม่สามารถสู้ได้แล้ว.

ความจริงแล้วมีหลายสิ่งที่พวกเขาไม่รู้ จุนซ่างเซียวนั้นได้ช่วยโลกมาหลายครั้งแล้ว เพียงแต่ไม่ได้แสดงตัวออกมาเท่านั้น.

แน่นอน.

มันเป็นสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริง ๆ.

ไม่รู้ว่าจะต้องตัดสินใจอย่างไรเช่นกัน.

คนผู้นี้สามารถที่จะเป็นผู้ช่วยและเป็นผู้ทำลาย.

เป็นมิตรและเป็นผู้ร้าย.

ภายในใจของพวกเขาที่กำลังครุ่นคิดอย่างหนักยากจะตัดสินใจ.

สำหรับโกวเซิ่งแล้วใครที่รังแกศิษย์ของเขา ล้วนแต่ทำให้เขาบ้าคลั่งขึ้นมาทันที โดยเฉพาะลู่เชียนเชียน ราวกับแตะเกล็ดย้อนมังกร.

วันนี้!

กล่าวได้ว่าจุนซ่างเซียวที่โกรธเกรี้ยวจนควบคุมไม่ได้.

ต้องการทำลายห้องโถงนิกายไท่เสวียนเซิ่ง แม้แต่พร้อมจะเป็นศัตรูกับทั้งโลก

เวลานี้.

จุนซ่างเซียวที่อยู่ที่ด้านหน้าประตูที่พังทลาย พร้อมกับเผชิญกับคนระดับสูงนิกายไท่เสวียนเซิ่ง ตลอดจนเหล่ายอดฝีมือทั้งทวีปชิงหยุน ท่าทางของเขาที่เผยท่าทางเหยียดหยันดูแคลนทั้งโลก!

ที่เชิงเขา นายน้อยหยวน ที่รู้สึกเคารพเจ้านิกายเป็นอย่างมาก อารมณ์ร่วมที่เป็นหนึ่งเดียวกับนิกาย รู้สึกฮึกเหิมเป็นอย่างมาก.

เขาที่เคยต้องการนำนิกายราชันย์มารกลับคืนสู่ความยิ่งใหญ่ เขาที่เตรียมการมาเนิ่นนาน แม้แต่ลงมืออยู่ชั่วขณะ ทว่าทำได้แค่ลอบโจมตีนิกายระดับสามหรือสี่เท่านั้น ไม่กล้าที่จะหาเรื่องนิกายใหญ่เลยแม้แต่ครั้งเดียว.

ตอนนี้จุนซ่างเซียวที่ยืนจังกล้าต่อหน้านิกายไท่เสวียนเซิ่ง แม้แต่กล่าวท้าทายยอดฝีมือทั่วโลก ความน่าเกรงขามเช่นนี้ เขาไม่สามารถเทียบได้เลย!

เยี่ยม!

ยอดเยี่ยม!

การเข้าร่วมนิกายนิรันดร ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาดจริง ๆ.

ราชาสัตว์จื่อหลินที่รู้สึกขอบคุณเช่นกัน.

แม้นว่าเขาจะถูกบังคับยัดเยียดให้เข้าร่วมนิกายนิรันดร ทว่าหลังจากที่จุนซ่างเซียวรับปาก จะร่วมมือกับเขานำเผ่าอสูรกลับมาสู่ความยิ่งใหญ่ ตอนนี้กำลังเข้าปะจันหน้ากับยอดฝีมือทั่วแผ่นดินแล้ว นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการหรอกรึ?

บ้าคลั่ง!

ไร้ซึ่งความหวั่นเกรงใด ๆ!

จุนซ่างเซียวที่ระเบิดอำนาจกระบี่ออกมาอย่างบ้าคลั่ง แววตาที่เผยความโกรธเกรี้ยวอย่างหนักหน่วงรุนแรง “พวกเจ้าจะไปตอนนี้หรือว่าจะสู้ตายกับเปิ่นจั้ว!”

“เจ้านิกายจุน!”

เจ้าเมืองหานเอ่ย “ท่านมีความแค้นกับนิกายไท่เสวียนเซิ่งอย่างงั้นรึ?”

“ไม่ผิด.”

จุนซ่างเซียวที่จ้องมองไปยังห้องโถงใหญ่ เอ่ยออกมาด้วยความโกรธ “นิกายแห่งนี้ไล่ศิษย์หญิงใหญ่เปิ่นจั้วออกและยังทำลายพลังบ่มเพาะด้วย วันนี้เปิ่นจั้วต้องการขอคำอธิบายให้กับนาง!”

“ในเมื่อเป็นความแค้นกันระหว่างนิกายของท่านและนิกายไท่เสวียนเซิ่ง แน่นอนว่าหานโม่คงไม่เข้าร่วม.”เจ้าเมืองหาน ยกมือประสานที่หน้าอก เอ่ยออกมาว่า“รบกวนแล้ว ขอลา!”

“ฟิ้ว ----”

ในเวลานั้น เขาก็หายตัวไปในทันที.

เขาและเจ้านิกายจุนมีความสัมพันธ์กันไม่เลว ไม่ว่าเรื่องจะเป็นอย่างไร ก็ไม่สามารถสร้างความเกลียดชังอย่างแน่นอน.

คำขอของเหล่านักบวชรึ?....มารดาเถอะ ทำเป็นไม่ได้ยินก็ดีแล้ว กลับไปอาบน้ำนอนดีกว่า.

หลังจากเห็นเจ้าเมืองหานเป็นผู้นำจากไป เหล่ายอดฝีมือคนอื่น ๆ ที่อักอ่วน ก่อนที่จะยกมือประสานเอ่ยออกมาว่า“เป็นความแค้นระหว่างนิกาย พวกเราย่อมไม่สะดวกเข้าร่วม ขอลาล่ะ!”

ฟิ้ว!

ฟิ้ว!

ฟิ้ว!

พริบตาเดียว เหล่ายอดฝีมือที่มาถึงนิกายไท่เสวียนเซิ่ง ก็เร่งรีบจากไปอย่างรวดเร็ว.

อย่ามาล้อเล่นน่า!

พวกเขาที่เห็นความแข็งแกร่งของนิกายนิรันดรจากในพิภพสงครามมาแล้ว มีใครกันเล่าที่จะแส่หาความตาย.

ภัยพิบัติแผ่นดินรึ?ในเมื่อราชาสัตว์จื่อหลินที่ติดตามจุนซ่างเซียวไปจนถึงพิภพสงคราม ก็ไม่มีทางที่จะสร้างภัยพิบัติให้กับประชาชนทั่วไป.

พริบตาเดียวเท่านั้น มาเร็วไปเร็ว เหล่ายอดฝีมือต่างก็จากไป แม้จะมีคนที่ไม่จากไปแต่ก็ไม่คิดเข้าร่วม ทว่ายืนอยู่ห่าง ๆ ราวกับพวกกินแตงไม่รู้จริง.

[ 不明真相的吃瓜群众“แปลว่า”พวกกินแตงไม่รู้จริง“แสดงความไร้เดียงสาว่าฉันก็แค่คนนอกที่นั่งกินแตงอยู่ตรงนี้จะไปรู้อะไร๊เรื่องชาวบ้านชาวช่องเขา ที่มา https://www.jeenthainews.com/lifestyle/china-word/7483_20201106  ]

“เฮ้อ นิกายไท่เสวียนเซิ่งโชคร้ายจริง ๆ ที่ล่วงเกินนิกายนิรันดร!”

“ศิษย์หญิงใหญ่ที่เจ้านิกายจุนเอ่ยคงจะเป็นลู่เชียนเชียน ก่อนหน้านี้ที่จังหวัดตงเป่ยลู่ วังจื่อหานก็เกือบถูกทำลายเพราะว่านาง.”

“เพื่อศิษย์คนเดียว ไม่ลังเลที่จะเป็นศัตรูกับทั้งโลก เจ้านิกายจุนร้ายกาจจริง ๆ!”

“ลู่เชียนเชียนที่มีรูปลักษณ์ไม่ธรรมดา อายุก็ใกล้เคียงกับจุนซ่างเซียว บางทีฉากหน้าเป็นศิษย์อาจารย์ ทว่าฉากหลังอาจจะมีสัมพันธ์พิเศษก็ได้.”

เหล่ายอดฝีมือที่พูดคุยกันเงียบ ๆ.

......

นิกายไท่เสวียนเซิ่ง.

เจ้านิกายและเหล่าคนระดับสูงใบหน้ากลายเป็นบิดเบี้ยว.

กำลังเสริมที่เพิ่งมาถึง พวกเขาไม่เพียงไม่เข้าร่วม ทว่ายังหนีออกไป ด้วยความหวาดกลัว นี่มันบัดซบเกินไปแล้ว!

“จุนซ่างเซียว!”

หลานจิงติงที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าห้องโถง กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ลู่เชียนเชียนถูกไล่ออกไปแล้ว ไม่ใช่ว่าเข้าร่วมนิกายนิรันดรไปแล้วรึ? ทำไมต้องสร้างความลำบากให้กับพวกเราด้วย!”

หลังจากต่อสู้กับไปเมื่อครู่นี้ เขาก็ตระหนักได้ว่าตัวเองยากจะเอาชนะอีกฝ่ายได้ นอกจากนี้การต่อสู้ในถิ่นตัวเอง ไม่เป็นประโยชน์มีแต่จะสร้างความเสียหายมากขึ้นเท่านั้น.

จุนซ่างเซียวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ศิษย์หญิงใหญ่ของข้านางทำความผิดร้ายแรงอันใดกัน ไม่เพียงแค่ไล่ออกจากนิกาย ทว่ายังทำลายพลังบ่มเพาะนางด้วย?”

“เรื่องนี้.....”

หลานจิงติงไม่รู้จะตอบกลับไปอย่างไรเช่นกัน.

เกี่ยวกับการไล่ลู่เชียนเชียนออกไป เขาก็เพิ่งรู้ภายหลัง และไม่คาดคิดว่ากลุ่มอาวุโสจะลงโทษนางโดยการไล่ออกและทำลายพลังบ่มเพาะนางอีกด้วย.

หากจะกล่าวถึงเรื่องนี้ในอดีต นางถือว่าเป็นศิษย์คนสำคัญของอาวุโสใหญ่ที่ร่วงหล่นจากไปแล้ว ถึงแม้ว่าจะทำความผิด แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะทำลายพลังบ่มเพาะ!

“ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่รู้สถานการณ์เรื่องนี้สินะ.”

จุนซ่างเซียวแค่นเสียงส่ายหน้าไปมา ก่อนหันหน้ามายังเจ้านิกายไท่เสวียนเซิ่ง กล่าวด้วยน้ำเสียงมืดครึ้ม“เจ้าคงจะเป็นเจ้านิกาย คงรู้เหตุผลเรื่องนี้ดี? เปิ่นจั้วต้องการรับฟัง.”

“......”

เจ้านิกายไท่เสวียนเซิ่งที่พูดไม่ออก.

“จุน....จุนซ่างเซียว....”ในเวลานั้นอาวุโสฉู่ที่ใบหน้าซีดเซียวบินมา “คนที่ทำลายพลังบ่มเพาะคือเหล่าเสิ่นคนนี้ หากจะล้างแค้น.....”

“โครมมมมม!”

จุนซ่างเซียวพริบตาเดียวก็มาปรากฏที่ด้านหน้านาง ก่อนที่จะเตะร่างนางกระเด็นลอยออกไปชนเนินเขา.

“นังแก่ผี.”

“แท้จริงเป็นเจ้าที่สร้างปัญหา.”

พลังที่แข็งแกร่งทรงพลัง อาวุโสฉู่ที่บุบเข้าไปในกำแพงดิน อวัยวะภายในที่เสียหายหนัก แม้นว่าจะรอดชีวิต แต่หลังจากนี้คงไม่ต่างจากคนพิการ!

“......”

เหล่าอาวุโสที่อยู่ไกลออกไป มุมปากกระตุกไปมา.

อาวุโสนิกายไท่เสวียนเซิ่งมีระดับปราชญ์ ถูกแตะครั้งเดียว อยู่ในสภาพครึ่งเป็นครึ่งตายทันที เจ้าคนนี้แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!

“ฟิ้ว!”

จุนซ่างเซียวที่ยกมือขึ้น ใช้พลังคว้าร่างของฟางหลิงยวีลอยขึ้น กล่าวออกมาว่า“นางมีความแค้นกับศิษย์หญิงใหญ่ของข้า บางทีการที่ศิษย์ข้าถูกทำลายพลังบ่มเพาะคงเป็นเพราะนางสินะ.”

“ฟู่ ฟู่!”

พลังวิญญาณอันบ้าคลั่งที่สาดกระเซ็นไปทั่ว!

ในเวลานี้ เพียงแค่เขาลงมือ ศิษย์พรสวรรค์ของนิกายไท่เสวียนเซิ่งคนนี้ย่อมตกตายไปในทันที.

อาวุโสฉู่ที่ถูกเตะบาดเจ็บหนัก ฟางหลิงยวีที่ถูกจับตัวที่กำลังตายได้ทุกเมื่อ เจ้านิกายไท่เสวียนเซิ่งแม้แต่หลานจิงติงไท่จางเหล่าได้แต่ยืนนิ่ง ๆ.

เพราะว่า ที่ไกลออกไป ปืนใหญ่สนามและศิษย์ของนิกายนิรันดรที่กำลังล้อมกรอบ กองกำลังสัตว์ขี่ที่ทรงพลังและกองทัพสัตว์ร้ายนับแสน!

อันตรายสุดหยั่ง ภัยที่จะทำร้ายล้างทั้งนิกาย หากว่าเสียสละคนเดียวได้ พวกเขาก็ย่อมเลือกทางที่ดีกว่าเพื่อส่วนรวม!

“อ๊ากกกก ----”

ในเวลานั้นฟางฟลิงยวีที่หมดสติคืนสติกลับมา พลังวิญญาณที่ตรึงร่างของนาง ทันใดนั้นนางก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทรมาน.

จุนซ่างเซียวต้องการสังหารนาง.

มันย่อมทำให้นางฟื้นคืนสตินั่นเอง.

ฟางหลิงยวีที่ถูกแรงกดดันที่หนักหน่วงกดทับ ร่างกายและวิญญาณเจ็บปวดทรมาน ร้องครวญครางอย่างทรมาน นางที่เห็นเจ้านิกายและคนระดับสูงได้แต่ร้อง “เจ้า...เจ้านิกาย....ช่วยข้าด้วย.....”

จุนซ่างเซียวที่ยกร่างนางลอยขึ้นด้วยพลังวิญญาณ กล่าวออกมาว่า“วันนี้แต่ให้เป็นสวรรค์ก็ช่วยเจ้าไม่ได้.”

ฟางหลิงยวีที่สัมผัสได้ถึงความตายที่ใกล้เข้ามา ใบหน้าของนางที่บิดเบี้ยวหวาดผวา.

“ตาย.”

จุนซ่างเซียวที่ยกมือขึ้น ร่างนางที่ลอยขึ้นบนอากาศ.

“......”

หลานจิงติงและเจ้านิกายไท่เสวียนเซิ่งที่กำหมัดแน่น!

ต้องไม่ลืมว่าฟางหลิงหยวีคือศิษย์พรสวรรค์ของนิกายไท่เสวียนเซิ่ง การถูกสังหารครั้งนี้ ไม่ต่างจากการที่จุนซ่างเซียวทำลายประตูทางเข้าก่อนหน้านี้!

“เจ้านิกาย.”

ในเวลานั้น เสียงที่เย็นยะเยือบดังมาจากสถานที่ไกลออกไป.

เหล่ายอดฝีมือต่างก็มองตาม บนยอดเขาที่ไกลออกไป สตรีผู้งดงามในชุดสีขาวหิมะ สายลมพัดโกรกเอื่อย ๆ ดูงดงามเป็นอย่างมาก.

ลู่เชียนเชียน!

ที่ปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน.

“ศิษย์พี่หญิงใหญ่มาได้อย่างไร?”

หลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อและคนอื่น ๆ ที่เผยท่าทางตื่นตะลึง.

ในเวลานั้น ลี่ลั่วฉิวได้ติดต่อทุกคน มีเพียงลู่เชียนเชียนที่ฝึกฝนอยู่ในหอคอยประสบการณ์ที่ไม่ได้แจ้ง.

“เชียนเชียน.”

จุนซ่างเซียวที่ยกร่างฟางหลิงยวีขึ้น จิตสังหารที่กระจายลอยคละคลุ้ง “วันนี้เปิ่นจั้วจะช่วยเจ้าล้างแค้นพวกนิกายไท่เสวียนเซิ่งที่ไล่เจ้าออกและทำลายพลังบ่มเพาะ วันนี้แม้แต่ห้องโถงนิกายก็ต้องพังทลาย!”

“พรึด โครม!”

ลู่เชียนเชียนที่คุกเข่าลงในทันที.

แม้นว่าใบหน้าของนางจะเต็มไปด้วยความเย็นชา ทว่าก็ยังคงมีท่าทางสงบอยู่ด้วยเช่นกัน “ข้าและนิกายไท่เสวียนเซิ่งไม่ได้เกี่ยวพันธ์กันอีกแล้ว ขอให้เจ้านิกายอย่าได้ทำอะไรพวกเขาเลย.”

“ศิษย์พี่หญิงใหญ่....”

หลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อและคนอื่น ๆ ที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อ.

จุนซ่างเซียวที่กลายเป็นงงงวย.

คิดถึงนางที่โกรธแค้นนิกายไท่เสวียนเซิ่ง แต่วันนี้กับคุกเข่า ร้องขอแทนพวกเขาอย่างคาดไม่ถึง!

ไม่!

นี่หัวของนางไปถูกลาดีดมารึ? นางไม่ได้โกรธแค้นรึ?

“ลุกขึ้นเร็วเข้า!”

จุนซ่างเซียวทีเอ่ยกล่าวให้นางรีบลุก พร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงอาดูร “พื้นมันเย็น.”

ลู่เชียนเชียนที่ไม่ลุกขึ้น.

เพราะว่าเจ้านิกายยังแผ่กลิ่นอายกดทับนิกายไท่เสวียนเซิ่ง ยังไม่คิดจะปล่อยพวกเขาไป.

“เฮ้อ.”

จุนซ่างเซียวที่ได้แต่ส่ายหน้า “เจ้าทำให้ใจข้าอ่อนทุกครั้ง เปิ่นจั้วจะให้ศิษย์ต้องลำบากใจได้อย่างไรกัน.”

ในเวลานั้น เขาที่เก็บกลิ่นอายปราชญ์สองวิถีกลับไป พร้อมกับปล่อยฟางหลิงยวี.

“......”

ราชาสัตว์จื่อหลินเองก็ต้องเก็บปราณอสูรกลับมาเช่นกัน.

“ปลดระวัง เก็บอาวุธ!”

จงอี้ที่ตะโกนเสียงดัง ให้สมาชิกทุกคนเก็บอาวุธกลับ.

แรงกดดันที่อึมครึม ปกคลุมนิกายไท่เสวียนเซิ่งหายไปทันทีเช่นกัน.

“หากไม่เพราะศิษย์หญิงใหญ่ขอร้อง วันนี้เปิ่นจั้วไม่มีทางปล่อยนิกายไท่เสวียนเซิ่งแน่!”จุนซ่างเซียวที่กวาดตามองเจ้านิกายและคนระดับสูง ก่อนที่จะสะบัดมือเอ่ยออกไปว่า“กลับนิกาย!”

“ฟิ้ว!”

ในเวลานั้น ลู่เชียนเชียนที่จ้องมองไปยังยอดเขา.

นางที่สูดหายใจลึกก่อนจับจ้องมองไปยังฟางหลิงยวี เอ่ยกล่าวอย่างไม่แยแส.“ลุกขึ้น มาต่อสู้เป็นตายกับข้า.”

“......”

จุนซ่างเซียวที่มุมปากกระตุก สตรีนางนี้ ต้องการลงมือเองรึ?!