ตอนที่ 3 อารยธรรมของ ฮั่นเจีนง,ซิ่นลู่,ฮั่นไห่

เกาหมิงนั่งอยู่ใต้แสงไฟภายในห้องนั่งเล่น พินิจพิเคราะห์ภาพถ่ายขาวดำทั้งสองพยามค้นหาเบาะแสที่อาจซ่อนอยู่ภายในภาพเหล่านั้น

'บ้านที่กล่าวถึงในภาพอาจจะหมายถึงโลกที่พ่อแม่พวกนั้นอยู่'

'รูปแรกบอกว่าเราเป็น'เจ้าของคนใหม่'และมีกุญแจเปิดประตูบ้าน กุญแจที่ว่าไม่น่าใช่กุญแจตามปกติ แต่เป็นน่าจะเป็นความสามารถบางอย่าง เช่น เกมที่เราสร้างขึ้นมากลายเป็นจริง'

'พ่อและแม่ประหลาดพวกนี้ คงจะเข้าสู่ความเป็นจริงผ่านเกมที่เราสร้าง พ่อแม่อาจจะไม่ใช่รูปลักษณ์ที่แท้จริงของพวกมัน แต่เป็นรูปแบบบางอย่างเมื่อพวกมันกลายเป็นความจริง'

เกาหมิงจดคำว่า'พวกมัน'ลงในสมุดบันทึก เพราะยังไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายคืออะไร?

ด้วยความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัว เกาหมิงจึงจดสรรพนาม'พวกมัน'ลงในสมุดบันทึกเพราะยังไม่แน่ใจเกี่ยวกับสิ่งลึกลับที่กำลังเผชิญอยู่

ความเจ็บปวดเฉียบพลันแล่นผ่านศีรษะอย่างไม่รู้ตัว ทำให้เกาหมิงนวดขมับโดยสัญชาตญาณ'ความผิดปกติพวกนี้เกี่ยวข้องกับอุโมงค์นั้น! เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นเราจะต้องไปตรวสสอบ อาจจะพบคำตอบที่เราต้องการ' เขาตัดสินใจโดยเชื่อว่ามันอาจเป็นกุญแจสำคัญในการไขปริศนาที่อยู่รอบตัว

ขณะที่จ้องมองไปยังภาพถ่ายขาวดำใบที่สอง เกาหมิงสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงที่น่าตกใจ เพียงไม่กี่นาทีผ่านไป ภาพของชี่หยานกลับดูแตกต่างขึ้นไปเรื่อยๆ ร่างกายเริ่มมีรอยแตกร้าว ส่วนใบหน้าสลักไปด้วยความหวาดกลัวยิ่งขึ้น

'วิญญาณของชี่หยานถูกลากไปยังโลกของพวกมัน เวลาไม่ถึงสามนาที ก็ตกอยู่ในสภาพที่เลวร้ายยิ่งกว่าเดิมแล้ว' เกาหมิงเริ่มคาดเดา การเสื่อมสภาพอย่างรวดเร็วของชี่หยาน ทำให้พอคาดเดาได้ว่า'บ้าน'เป็๋นสถานที่สยดสยองเกินกว่าที่จะเข้าใจได้

เกาหมิงเก็บรูปถ่ายทั้งสองใบและรีบโทรแจ้งตำรวจ เขาไม่ต้องการให้ชี่หยานตายในบ้านของเขา

"ฮัลโหล ผมมีเรื่องอยากจะแจ้ง คนร้าย'ฆาตกรในคืนฝนตก'อยู่ในบ้านของผม"

หลังจากการเงียบไปเพียงชั่วครู่ เจ้าหน้าที่ก็เริ่มตอบสนองด้วยความตึงเครียด "คุณถูกจับเป็นตัวประกันหรือเปล่า ไม่ต้องกังวลนะ และอย่าไปยั่วยวนคนร้าย อยู่นื่งๆใจเย็นๆ ตอนนี้เขาอยู่ใกล้คุณหรือเปล่า? บอกให้คนร้ายยื่นคำขอมา เราจะตอบสนองให้และไม่ต้องกลัวนะ ความปลอดภัยของคุณสำคัญที่สุด! "

เมื่อหันกลับไปมองชี่หยานที่ศีรษะเปื้อนเลือด โดนจับกรอกยา มัดมือมัดเท้า เกาหมิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจ "ผมว่าพวกคุณรีบมาดีกว่า คิดว่าอีกไม่นานเขาน่าจะทนไม่ไหวแล้ว"

ระหว่างรอตำรวจมาถึง เกาหมิงค้นหาข่าวในโทรศัพท์มือถือ ไม่มีเหตุผลที่สื่อจะไม่สังเกตเห็นการหายตัวไปของผู้โดยสารบนรถบัสทั้งคัน แต่กลับไม่พบรายงานข่าวใดๆที่เกี่ยวกับเหตุการณ์ดังกล่าวที่เขาประสพเมื่อสามวันก่อน ยิ่งน่าแปลกหลังจากตรวจสอบตารางรถโดยสารในคืนสารทจีนแล้ว เว็บไซต์อย่างเป็นทางการพบว่ารถเมล์ทุกคันถูกระงับในคืนนั้นเนื่องจากฝนตกหนัก

"ถ้ารถทุกคัยถูกระงับแล้ววันนั้นเราขึ้นรถบ้าอะไร!?"

เกาหมิงทำงานเป็นที่ปรึกษาด้านจิตวิทยาในเรือนจำความปลอดภัยสูงสุดเหิงซาน เขาเคยเห็นคนบ้าทุกประเภท เพื่อไม่ให้ได้รับผลกระทบจากงาน เขามักจะบังคับตัวเองให้มีตรรกะและเหตุผลอยู่เสมอ แต่ในตอนนี้เขาไม่สามารถหาเหตุผลได้เลย

"โลกนี้... มีบางอย่างไม่ถูกต้อง"

จากนั้นทุกอย่างก็เริ่มดูน่าสงสัยในสายตาของเกาหมิง เขาเริ่มค้นหาข่าวล่าสุดทั้งหมดที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา

"ฮั่นเจียงศูนย์กลางของจังหวัดทั้ง 9 แห่งที่ได้รับการยกย่อง เมืองอัจฉริยะแห่งศตวรรษซินลู่ และมหานครนานาชาติฮั่นไห่ที่ได้รับการยอมรับทั่วโลก ต่างได้รับการยกย่องร่วมกันในเรื่องความปลอดภัยสาธารณะที่ไร้ที่ติ ความร่ำรวยทางวัฒนธรรม และความพึงพอใจในระดับสูง ความเรียบง่ายที่พบในวิถีชีวิตของพลเมือง หลังจากการประเมินอย่างถี่ถ้วนและเป็นกลาง เมืองเหล่านี้ได้รับการยอมรับโดยรวมว่าเป็นเมืองต้นแบบประจำปีนี้ ซึ่งเป็นตัวอย่างถึงจุดสุดยอดของอารยธรรมมนุษย์!เมืองเหล่านี้เป็นผู้นำตัวอย่างและมรดกทางวัฒนธรรมที่ลึกซึ้งของราชวงศ์หมิง! ปลูกฝังและสานต่อจิตวิญญาณแห่งคุณธรรมและในขณะนี้ เรายินดีต้อนรับรองประธานสมาคมการกุศลฮั่นไห่ คุณซิตูอัน เพื่อแบ่งปันข้อมูลเชิงลึกของเขา…"

"ข่าวด่วนเช้านี้! เกิดเหตุจลาจลในเรือนจำเหิงซาน! มีนักโทษได้รับบาดเจ็บจำนวนมาก! มีผู้สูญหาย 3 คน!"

"ข่าวด่วนเช้านี้! เกิดเหตุเพลิงไหม้ที่สวนสนุกรุ่นที่ 9 เพียงแห่งเดียวในเมืองฮั่นเจียง ไฟสะท้อนท้องฟ้ายามค่ำคืนเป็นสีแดง และดับลงในตอนเช้า ไม่มีผู้เสียชีวิต อย่างไรก็ตาม สวนสนุกได้รับความสูญเสียอย่างหนักและต้องระงับการดำเนินการชั่วคราว"

"ข่าวด่วนเช้านี้! เกิดคดีเลวร้ายมากมายในเขตเมืองเก่าฮั่นไห่! โปรดระวังตัวขณะออกไปข้างนอก!"

เมื่อพิจารณาข่าวต่างๆทีละรายการ เกาหมิงขมวดคิ้ว 'เหตุผิดปกติเกิดขึ้นบ่อยครั้ง สื่อต่างๆเผยแพร่ข่าวทุกประเภทและไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ'

ฝนตกหนักกระทบกระจกหน้าต่าง เสียงไซเรนดังทะลุม่านฝน เสียงฝีเท้าที่หนักและรวดเร็วดังมาจากทางเดิน จากนั้นมีคนทุบประตูห้อง

"พวกเรามาแล้ว!"

เกาหมิงเปิดประตู เจ้าหน้าที่ตำรวจติดอาวุธหนักหลายคนกรูกันเข้าไปในห้องนั่งเล่น พวกเขาเห็นชี่หยานถูกมัดไว้และเทคนิคการผูกมัดก็เป็นมืออาชีพมาก

"คุณเป็นคนจัดการเขา?" เจ้าหน้าที่หลี่หลินส่งสัญญาณให้ทุกคนตรวจดูห้องด้วยสายตาที่สับสน เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีตั้งแต่รับราชการมาที่เจอเหตุการณ์แบบนี้

"ความน่ากลัวที่แท้จริงของพวกฆาตกรโรคจิตที่แฝงตัวอยู่คือพวกเขาเป็นใครก็ได้ที่อยู่รอบตัวคุณ แต่เมื่อตัวตนพวกเขาถูกเปิดเผย พวกมันก็แค่สัตว์พิการทางจิตเท่านั้น" เกาหมิงกล่าวขณะรินน้ำร้อนให้ตัวเอง "ผมขออนุญาตแนะนำตัว ผมเกาหมิงอดีตที่ปรึกษาด้านจิตวิทยาเรือนจำความปลอดภัยสูงสุดเหิงซาน"

"คุณกล้าหาญมาก แต่ผมขอแนะนำไม่ให้คุณทำตัวเสี่ยงแบบนี้อีกและอย่าเปิดประตูให้คนแปลกหน้าก่อนรุ่งสาง" เจ้าหน้าที่หลี่พูดด้วยความจริงจัง การแสดงออกของเขาดูเหมือนยังไม่ลดความระมัดระวังลง สิ่งนี้ดึงดูดความสนใจของเกาหมิง

'ฆาตกรในคืนฝนตกมีผู้สมรู้ร่วมคิด? ไม่น่าเป็นไปได้ จากมุมมองทางจิตวิทยา ฆาตกรโรคจิตพวกนี้ไม่น่าจะร่วมมือกับใครได้'

"ในช่วงสามวันที่ผ่านมาเกิดคดีขึ้นมากมาย สิ่งที่คุณเห็นในสื่อเป็นเพียงส่วนน้อยเท่านั้น" แม้เจ้าหน้าที่หลี่ไม่ได้อธิบายให้ละเอียด แต่ดูสถานการณ์น่าจะร้ายแรงกว่าที่เขาคิด เป็นเวลาสามวันติดต่อกัน เมืองถูกปกคลุมไปด้วยบรรยากาศตึงเครียด การฆาตกรรมเหล่านนั้นเกิดขึ้นในแต่ละคืน ฉากฆาตกรรมแปลกประหลาดและโหดร้ายจนแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่มนุษย์จะทำได้

"การฆาตกรรมทั้งหมดเกิดขึ้นในสามวันที่ผ่านมา?" สามวันที่แล้วเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่เกาหมิงขึ้นรถบัสเข้าไปในอุโมงค์ เป็นช่วงเวลาที่ความผิดปกติทั้งหมดเริ่มต้นขึ้น

"ให้แน่ใจว่าคุณอยู่จะอยู่แต่ในบ้านตอนกลางคืนและหลีกเลี่ยงอันตรายที่ไม่จำเป็น ดูแลตัวเองและคนที่คุณรักให้ดี" เจ้าหน้าที่หลี่หลินต้องการพูดอย่างอื่นต่อ แต่จู่ๆ เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นอีกครั้งในทางเดิน ชายคนหนึ่งที่มีใบหน้าเสียโฉม สวมอุปกรณ์สื่อสารสีดำบนแขนซ้ายพุ่งเข้ามา

หลี่หลินขมวดคิ้วมากขึ้นเมื่อเห็นชายที่เสียโฉมแต่กลับไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับการกระทำใดๆของอีกฝ่าย ดูเหมือนว่าทั้งสองฝ่ายจะรับผิดชอบหน้าที่ต่างกัน

ชายที่เสียโฉมไม่ได้ทักทายหลี่หลิน แต่กลับเดินไปรอบๆและมุ่งหน้าไปทางห้องนอน แต่ทันทีที่เข้าไปในห้องนอน อุปกรณ์สื่อสารสีดำบนแขนเริ่มงานผิดปกติเและเกิดไฟฟ้าลัดวงจร

หลังจากพยายามซ่อมอุปกรณ์อย่างไร้ผล ชายเสียโฉมก็รีบจากไป

"ชายคนนั้นคงไม่ใช่คนของคุณใช่ไหม ทำไมเขาถึงได้เข้ามาได้?" เกาหมิงรู้สึกสงสัยตามสัญชาตญาณ ชายที่มีใบหน้ามีแผลเป็นดูเหมือนอาชญากร มากกว่าเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายเสียอีก

หลี่หลินส่ายหัวเล็กน้อยตอบด้วยเสียงต่ำ "เขาเป็นนักสืบจากเมืองซินหู แต่ผมไม่รู้ว่าเขากำลังสืบสวนอะไรอยู่"

"นักสืบ?" เกาหมิงทำงานอยู่ในระบบอาชญากร แต่กลับไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน เจ้าหน้าที่หลี่หลินไม่ได้พูดอะไรต่อ พวกเขามาเพื่อจับกุมคนและไม่ได้มีอุปกรณ์ปฐมพยาบาลมาด้วย เมื่อพิจารณาถึงสถานการณ์ปัจจุบันของชี่หยาน เขารีบถามคำถามบางอย่างกับเกาหมิงสั้นๆแล้วจึงพาทีมออกไปทันที

หลังจากปิดประตูห้องนั่งเล่นอีกครั้ง เกาหมิงก็นั่งบนโซฟา มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นมากเกินไปทำให้เขานอนไม่หลับเลย

"ฝนจะหยุดตกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้"

เมื่อได้ยินเสียงเข็มนาฬิกาบนผนังเคลื่อนไหว เกาหมิงหยิบรูปถ่ายทั้งสองรูปออกมาดู ภาพถ่ายขาวดำของฉีหยานมีรอยแตกมากกว่าเดิม ดูเหมือนว่าชีวิตของเขาใกล้จะถึงจุดจบแล้ว

"ภาพถ่ายขาวดำเหล่านี้ดูเหมือนเกมไพ่ เพียงแต่ว่าเกมที่โหดเหี้ยมนี้ ไพ่กลับเป็นคนจริงๆ และผู้เล่นกลายเป็นบางสิ่งที่ยากเกินกว่าจะเข้าใจ"

เมื่อมองดูตัวเองที่มีสีสันในภาพถ่าย เกาหมิงปลอบใจตัวเองว่า "แต่ดูจากตัวเองที่มีสีสัน อย่างน้อยก็ควรจะเป็นการ์ดหายากละนะ"

หลังจากเดินออกจากทางเข้าอาคารสี่ ของอพาร์ทเมนต์หลี่จิง หลี่หลินยืนอยู่ท่ามกลางสายฝนเงยหน้าขึ้นมอง ตัวอาคารทั้งหลังที่ดูหดหู่และมืดมนยกเว้นห้องที่เกาหมิงที่ยังคงสว่างอยู่

"เสี่ยวหลิว ไปตรวจสอบข้อมูลของที่ปรึกษาด้านจิตวิทยาคนนั้นที เขาดูนิ่งเกินไป"

"ชายคนนั้นไม่ได้โกหก เขาเป็นที่ปรึกษาด้านจิตวิทยาที่อายุน้อยที่สุดในเรือนจำ เขาจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยการแพทย์เจินเก้อบาและเป็นนักประสาทวิทยาที่มีอำนาจในการจ่ายยา แต่…" ฝนสาดกระเซ็นบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือของเสี่ยวหลิว เขาต้องเช็ดเม็ดฝนที่เปื้อนหน้าจอออก "ที่ปรึกษาด้านจิตวิทยาในเรือนจำความปลอดภัยสูงสุดจะต้องประเมินสุขภาพจิตทุกเดือน จะทำงานได้ก็ต่อเมื่อมีคุณสมบัติตรงตามมาตรฐานเท่านั้น แต่ผลการประเมินครั้งล่าสุดของเขา เหมือนจะมีความผิดพลาดในระบบ"

"เกิดอะไรขึ้น?"

เซียวหลิวเลื่อนดูข้อมูล "คะแนนอันตรายของเขา ซึ่งเป็นคะแนนที่ควรจะระบุถึงความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้น อืม มันทะลุผ่านค่าสูงสุดที่อุปกรณ์จะวัดได้"