บทที่ 8 อุบัติเหตุ

บทที่ 8 อุบัติเหตุ

“เหลวไหล!”

"มันเป็นไปไม่ได้!"

คนที่พูดออกมาทำลายความประหลาดใจของทุกคนคือหัวหน้าห้องขังซุนฟู่

“ที่นี่เป็นคุกที่แห้งแล้ง และไม่มีน้ำ หลี่ต้าซานจะจมน้ำตายได้ยังไง?”

“หมอชันสูตร ท่านกำลังใส่ร้ายข้า!”

“ที่พูดนั้น ไหนละหลักฐาน!”

“ใต้เท้า ท่านต้องเชื่อข้า พวกเราผู้คุมไม่ได้ใช้การลงประชาทัณฑ์หรือการปล่อยให้หลี่ต้าซานจมน้ำจริงๆ และเราก็ไม่เคยปล่อยหลี่ต้าซานออกไป แม้ว่าเราจะยุ่งนิดหน่อย แต่สิ่งที่ข้าพูดก่อนหน้านี้เป็นเรื่องจริง ขอรับ! หลี่ต้าซานผู้นี้พวกเราผู้คุมอย่างระมัดระวังเป็นพิเศษจริงๆ ขอรับ”

หัวหน้าห้องขัง ซุนฟู่ คิดว่าหมอชันสูตรแก่ชราและสายตาของเขาพร่ามัว และการชันสูตรพลิกศพไม่สามารถให้ผลลัพธ์ใดๆ ได้ เขาจึงสุ่มแก้ตัวและวางแผนที่จะใส่ร้ายพี่น้องทั้งสอง เขากังวลมาก จนเขาแก้ต่างให้ตนเองด้วยความเสียงดัง

หมอชันสูตรไม่ได้โกรธหรือมีปติกริยาใดๆ

ชายชราผู้น้อยคนนี้ดูเหมือนจะไม่มีอารมณ์และอธิบายอย่างช้าๆ:

“หลี่ต้าซาน เสียชีวิตจากการตกลงไปในน้ำและจมน้ำ”

“ท้องของเขานูนราวกับลูกบอล มีน้ำไหลออกมาจากตา หู ปาก และจมูกของเขา ส่วนร่างกายของเขาก็บวมเล็กน้อย ข้ายังพบพืชน้ำสองสามต้นในจมูกของหลี่ต้าซาน... เมื่อรวมกับคราบน้ำขนาดใหญ่ที่หลงเหลืออยู่บนพื้นหลังจากการตายของหลี่ต้าซาน ก็ดูเหมือนเต่าเฒ่าที่พยายามจะยืดหัวเพื่อหายใจอย่างหนัก สัญญาณทั้งหมดนี้บ่งบอกว่าหลี่ต้าซาน เสียชีวิตจากการตกลงไปในน้ำและจมน้ำ ขอรับ”

“ข้าก็แค่ตาแก่ที่ร่างกายย่ำแย่ ข้าไม่มีความแค้นอันใดกับท่านซุน เหตุใดข้าต้องใส่ร้ายท่านและทำตนเองเสี่ยงบาดเจ็บด้วย”

หมอชันสูตรกล่าวต่อ: "เหตุใดผู้ที่ตกลงไปในน้ำและจมน้ำ เสื้อผ้าของเขาถึงแห้งหน่ะหรือ?"

“แล้วเหตุใดหลี่ต้าซาน ที่ถูกจำคุกเพียงลำพังและไม่เคยออกจากคุกอันแห้งแล้งแห่งนี้ถึงตายเหมือนคนตกน้ำจมน้ำ?”

“สิ่งเหล่านี้เป็นหน้าที่ของมือปราบ ใต้เท้า ข้ามีหน้าที่ตรวจสอบสาเหตุที่แท้จริงของการเสียชีวิตของผู้ตายเท่านั้น”

หัวหน้าห้องขังซุนฟู่กังวลมากจนตัวสั่นด้วยความหนาวเย็น เขาตะโกนเสียงดังว่าหมอชันสูตรคิดผิด พวกเขาไม่ได้ฆ่าหลี่ต้าซานจริงๆ และพวกเขาไม่ได้พาหลี่ต้าซานออกจากคุกอย่างแน่นอน!

　ทำไมหลี่ต้าซาน ที่ถูกคุมขังในห้องขังถึงมีท่าทางเหมือนตกน้ำและจมน้ำ พวกเขาไม่รู้อะไรเลยจริงๆ!

อย่างไรก็ตาม

ในเวลานี้ไม่มีใครแก้ต่างให้ผู้คุม

เพราะเบาะแสทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้าชี้เป้าไปที่หัวหน้าผู้คุมซุนฟู่และคนอื่นๆ จริงๆ

ต่อจากนั้น ซุนฟู่และผู้คุมหลายคนถูกควบคุมตัวในคุก ทางการเทศมณฑลจับกุมเจ้าหน้าที่สองสามคนและรีบไปที่หมู่บ้านซ่างปันเพื่อตรวจสอบเบาะแสทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการเสียชีวิตของหลี่ต้าซาน

…

แต่ก่อนที่เจ้าหน้าที่จากทางการจะเข้าไปถึงหมู่บ้านซ่างปันและก่อนที่พวกเขาจะเริ่มทำการรสอบสวน หลี่เจิ้งก็มาหาพวกเขาก่อน

ร่างของหลี่ไช่เหลียงกลับหายไป!

เจ็ดวันแรกของหลี่ไช่เหลียงยังไม่ผ่านพ้น ผ้าไหมสีขาว โคมไฟสีขาว และร่อยรอยยังไม่ถูกลบออกจากบ้านและศพยังไม่ได้ถูกฝังในโลงศพ แต่ร่างของหลี่ไช่เหลียงที่วางไว้ในลานของบ้านกลับหายไปเมื่อวานนี้

หลี่เจิ้งและทหารหมู่บ้านตรวจค้นทั้งในและรอบๆ หมู่บ้านเป็นเวลาหนึ่งวัน ขุดดินลึกสามจั้ง แต่พวกเขาก็ไม่พบร่างของหลี่ไช่เหลียงที่หายไป

สิ่งต่างๆ เริ่มมีทิศทางแปลกประหลาดและควบคุมไม่ได้

หัวหน้ามือปราบที่เป็นผู้นำในการไปหมู่บ้านซ่างปันในครั้งนี้คือ เจิ้งหยวนหู่ หนึ่งในสามมือปราบอันดับต้นๆ ของเทศมณฑลฉาง เขาเป็นชายร่างสูงล่ำสัน หลังแข็งแรง เอวแข็งแรง นิ้วทั้งสิบนิ้วของเขาหนากว่าคนทั่วไป เมื่อมองดูดีๆ แวบแรกจะบอกได้เลยว่าเขาเป็นนักสู้ที่ทำงานหนัก

ในฐานะหนึ่งในสามมือปรามหลัก ดาบของเจิ้งหยวนหู่ด็ยังแตกต่างจากดาบมาตรฐานของเจ้าหน้าที่ทางการอีกด้วย

เป็นดาบหนาใบมีดยาว 2 จั้ง หนักกว่าดาบธรรมดาทั่วไปมาก คนทั่วไปไม่สามารถกวัดแกว่งได้อย่างอิสระ

เจิ้งหยวนหู่ผู้นี้เป็นปรมาจารย์จอมยุทธที่แข็งแกร่ง มีชื่อเสียงในเทศมณฑลฉาง เขามีดาบหัวพยัคฆ์และเทคนิคหมัดพยัคฆ์ทมิฬอันทรงพลัง ครั้งหนึ่งเขาบุกเข้าไปในฐานที่มั่นและทำลายล้างโจรทั้งหมดด้วยตัวเขาเอง เขาบุกเข้าไปในถ้ำของโจรในภูเขาซานเจียน และสังหารโจรทั้งหมด 15 คน แล้วกลับมาโดยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ

เขาสร้างชื่อเสียงในตนเองในศึกเดียว

หลังจากที่ เจิ้งหยวนหู่ รู้ว่าศพของหลี่ไช่เหลียงหายไป เขาก็สั่งให้หลี่เจิ้ง นำทางไปทันทีและพาเขาไปที่บ้านของหลี่ไช่เหลียงและบ้านของหลี่ต้าซานเพื่อทำการตรวจสอบ

เจิ้งหยวนหู่ มีความคิดและมีความรอบคอบ เขาไม่ใช่คนบ้าบิ่น ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่อยู่ในตำแหน่งหนึ่งในสามมือปราบอันดับต้นๆ

เขามีความสงสัยที่คลุมเครืออยู่ในใจอยู่แล้ว

คดีจมน้ำที่แปลกประหลาดของหลี่ต้าซานในคุกที่แห้งแล้ง

ร่างของหลี่ไช่เหลียงที่หายไป

ช่วงเวลาของทั้งสองกรณีนี้มันบังเอิญเกินไป

ดังสุภาษิตที่ว่า เมื่อมีสิ่งผิดปกติย่อมต้องมีสัตว์อสูร

ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะเริ่มการสืบสวนโดยตรงจากบ้านของคนสองคนนี้

การหายไปของร่างของหลี่ไช่เหลียงนั้นแปลกประหลาดและน่ากลัวจริงๆ แล้วมันหายไปภายใต้สายตาของนางหลี่ที่คอยเฝ้าศพอยู่ มีข่าวลือแพร่สะพัดในหมู่บ้านแล้ว ผู้คนต่างตื่นตระหนก แม้ว่า หลี่เจิ้ง จะกลัวแต่เขาไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของเจ้าหน้าที่ ไม่เช่นนั้นเขาจะถูกส่งตัวเข้าคุกและตัดศีรษะ หลี่เจิ้ง จึงถือตะเกียงและเริ่มนำทางในค่ำคืนที่มืดสลัว

ณ หมู่บ้านซางปันหลังพลบค่ำอันสงบและเงียบเป็นพิเศษ

ยกเว้นสุนัขหนึ่งหรือสองตัวที่เห่าจากที่ไกลและใกล้ และเสียงร้องของแมว เพิ่มบรรยากาศมืดมนเล็กน้อยให้กับค่ำคืนที่หนาวเย็นและมีลมแรง ไฟหลายร้อยดวงทั่วทั้งหมู่บ้านก็ดับลง ประตูและหน้าต่างก็ปิด ชาวบ้านได้พักผ่อนกันแล้ว

บ้านของหลี่ไช่เหลียงหาได้ไม่ยาก

หนึ่งในไม่กี่ครัวเรือนในหมู่บ้านที่ยังคงจุดเทียนอยู่คือบ้านของ หลี่ไช่เหลียง ศพสามีของนางหายไป ตาของนางหลี่บวมเป่งจากการร้องไห้และนอนไม่หลับทั้งคืน

ไม่มีเบาะแสที่เป็นประโยชน์ในบ้านของ หลี่ไช่เหลียง ร่างของ หลี่ไช่เหลียง เป็นไปตามที่หลี่เจิ้งพูด ร่างหายไปโดยไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ

ร่างอันใหญ่และหนัก หากมีคนมาขโมยศพจริงๆ คนๆ เดียวคงขนย้ายได้ยาก จะทำสะอาดให้หมดจด ไม่เหลือร่องรอยคงเป็นไปไม่ได้

แต่ร่องรอยทั้งหมดกลับสะอาดหมดจด

สะอาดมากจนเหมือน...คนตายลุกขึ้นเดินไปเอง?

เจิ้งหยวนหู่ ดูเคร่งขรึมและพาเจ้าหน้าที่ทั้งหกของเขาและ หลี่เจิ้ง ไปที่บ้านของหลี่ต้าซาน

มีระยะห่างระหว่างบ้านของ หลี่ไช่เหลียง และบ้านของ หลี่ต้าซาน ก่อนที่พวกเขาจะถึงบ้านของหลี่ต้าซาน หลี่เจิ้ง ก็ส่งเสียงประหลาดใจ

“มีอะไร?” เสียงของเจิ้งหยวนหู่ ทุ้มลึกราวกับหินโม่

หลี่เจิ้งประหลาดใจและพูดว่า: "บ้านของหลี่ต้าซานไฟติดอยู่ ขอรับ!"

เสียงของเจิ้งหยวนหู่ทุ้มลึก "เป็นเรื่องปกติมิใช่หรือที่บ้านของผู้คนจะเปิดไฟ ก็ในเมื่อคนเรามองไม่เห็นในเวลากลางคืนเช่นนี้”

ทันใดนั้น หลี่เจิ้ง ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว: "หลี่ต้าซานเป็นนักพนันที่แย่ เขาขายของมีค่าทั้งหมดในครอบครัวของเขา เขาไม่มีภรรยา พ่อแม่ของเขาโกรธจนตายและเสียชีวิตก่อนวัยอันควร เขาอยู่คนเดียวมาตลอดไม่มีญาติหรือเพื่อน จะมีใครอยู่ในบ้านได้อย่างไร”

“หืมม?”

“ไปดูกันเถอะ บางที หลี่ต้าซาน อาจมีผู้สมรู้ร่วมคิดคนอื่นๆ บางทีผู้สมรู้ร่วมคิดที่ลอดพ้นสายตาอาจซ่อนตัวอยู่ในบ้านของเขา” เจิ้งหยวนหู่จ้องมองอย่างครุ่นคิด

“หลี่เจิ้ง ท่านอ่อนแอก็ยืนอยู่ที่นี่ไป เกรงว่าเราจะเจอการขัดขืนในจับกุมนักโทษ และมันอาจเป็นอันตรายต่อท่าน”

“พี่น้อง สหายคนอื่นๆ ตามข้ามา ข้าอยากรู้เสียจริง ว่าใครแกล้งเป็นผีหลังจากเกิดเรื่องต่างๆ มากมายเมื่อเร็วๆ นี้”

กร๊อบๆๆ

กระดูกทั้งตัวของ เจิ้งหยวนหู่ ส่งเสียงคมชัดราวกับถั่วทอด เขาหมุนเวียนพลังปราณ เลือดในร่างกายกระตุ้นกล้ามเนื้อและกระดูก เขาถือดาบหัวพยัคฆ์อยู่ในมือ เขาซึ่งสูงที่สุดและแข็งแกร่งที่สุดเป็นผู้นำและมุ่งไปข้างหน้าคณะตรวจสอบมุ่งไปที่บ้านของหลี่ต้าซานซึ่งสว่างไสวด้วยแสงเทียนห่างออกไปหนึ่งร้อยก้าว

(จบบท)