Chapter 866 เมื่อข้าเอาจริง จะไม่มีใครขวางข้าได้.
“ฟู่ ฟู่!”
ภายในนิกายนิรันดร ใครบางคนที่ยกระดับกลิ่นอายที่แผ่ออกไปรอบ ๆ ลานด้านใน.
“กึก ซี่!”
หลี่ชิงหยางที่ผลักประตูออกมาด้านนอก ร่างกายที่เปี่ยมล้นด้วยพลัง.
“ไม่เลว ไม่เลวเลย.”
จุนซ่างเซียวที่นั่งอยู่ในห้องโถง เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม ”ไม่เสียแรงที่เปิ่นจั้วมอบศิลาวิญญาณให้ ท้ายที่สุดก็ก้าวไปถึงกษัตริย์ยุทธ์ขั้นปลายได้อย่างรวดเร็ว.
ในเวลานี้ เหลือไม่ถึงสองเดือนแล้ว การคำนวณภารกิจมหากาพย์ก็จะมาถึง.
หลี่ชิงหย่าง ที่ตามเย่ซิงเฉิงมา ในการก้าวไปถึงระดับกษัตริย์ยุทธ์ขั้นปลาย เหตุผลนั้นเพราะเขามีรากวิญญาณเทวะจากการถูกเลือกให้เข้าไปในฟังก์ชันหอคอยหลิงเหยี่ยนนั่นเอง.
“ยินดีกับศิษย์พี่รอง!”
ลี่เฟยและเถียนซีที่เอ่ยกล่าวแสดงความยินดี.
หลี่ชิงหยางเอ่ย “พวกเจ้าก็ต้องตั้งใจ พยายามก้าวไปให้ถึงระดับกษัตริย์ยุทธ์ขั้นปลายภายในสองเดือนให้ได้ อย่าทำให้เจ้านิกายผิดหวัง!”
สมกับเป็นผู้จัดการธุรกิจภายใน นับว่าเหมาะสมจริง ๆ.
“อืม!”
ทุกคนที่พยักหน้ารับ ใบหน้าที่เผยความมั่นใจออกมา.
เจ้านิกายที่มอบศิลาวิญญาณธรรมชาติมาให้มากมาย ภายในสองเดือนก้าวไปถึงระดับกษัตริย์ยุทธ์ขั้นปลายนับว่าไม่ใช่เรื่องยากอะไรนัก.
“ไป ไป พวกเราไปยังค่ายกลรวมวิญญาณเพื่อบ่มเพาะ ไล่ตามศิษย์พี่รองและศิษย์น้องเย่ให้ทัน!”ลี่เฟย เถียนซีและศิษย์หลักอีกหลายคนที่ถูกกระตุ้นโดยหลี่ชิงหยาง ตอนนี้ต่างก็ใส่ใจในการบ่มเพาะมากขึ้นไปอีก.
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
“ว่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
ในเวลานั้นที่ลานด้านนอก หอสัตว์วิญญาณเสียงหัวเราะที่ดังกึกก้องก็กระจายไปทั่วนิกาย.
“ฟิ้ว!”
ถางจู่จื่อที่ร่อนลงที่ลานยุทธ์ มือทั้งสองข้างที่กำเข้าหากันแน่น!
ปัง-
เขาที่ระเบิดเสื้อผ้าของตัวเองในทันที ผมสีม่วงที่ปลิวสยายไปมา ตามมาด้วยกลิ่นอายที่ดุร้ายแผ่ออกมา ร่างกายที่ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
“ราชา......”
เขาที่กวาดตามองไปมาก่อนเอ่ยในใจแทน“ท้ายที่สุดก็คืนพลังเท่ากับก่อนหน้าที่จะถูกผนึกแล้ว!”
หลายวันมานี้เขาที่ได้กินอาหารวันละหนึ่งมื้อ ทำให้เขาเจ็บปวดมาก ดังนั้นจึงได้แต่ตั้งใจในการฟื้นฟูตัวเอง หลังจากที่ใช้ความพยายามอย่างหนัก ท้ายที่สุดก็สมปรารถนา.
ในห้องโถง.
จุนซ่างเซียวที่เอ่ยสอบถาม “กล่าวอีกอย่างหนึ่ง หากต้องการผนึกเจ้าตอนนี้ อย่างน้อยต้องใช้ปราชญ์ยุทธ์ห้าคนอย่างงั้นรึ?”
“ห้ารึ?”
“ชิ นั่นมันเมื่อก่อน!”
ราชาสัตว์จื่อหลินที่เสยผม ก่อนเอ่ยอย่างภาคภูมิ “ตอนนี้ต้องเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง.”
จุนซ่างเซียวแทบตกเก้าอี้.
ข้าคิดว่าจะร้ายกาจไร้เทียมทาน กับเพิ่มขึ้นมาเพียงคนเดียวเท่านั้น.
“กล่าวได้ว่า.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เจ้าสามารถรับมือหนึ่งต่อห้าปราชญ์ยุทธ์ได้แล้วอย่างงั้นรึ?”
“ไม่มีปัญหา.”
บางทีเพราะว่าพลังเพิ่มขึ้น จึงเอ่ยด้วยความภาคภูมิ ทำให้ราชาสัตว์จื่อหลินกล่าวเสียงดัง.
......
ในโรงอาหาร.
ราชาสัตว์จื่อหลินที่ไม่สนสถานะตัวเองแม้แต่น้อย มานั่งกินอาหารราวกับหมาหิว.
การลงโทษหนึ่งเดือนจบลงแล้วในวันนี้.
ดังนั้นไม่เพียงแค่กินอาหารสามมื้อต่อวันได้แล้ว ทว่ายังสามารถเติมได้อีก!
ตอนนี้เขาที่ราวกับเข้าใจได้แล้วว่าอะไรที่เรียกว่าสมบัติ.
หลังจากกินอาหารจนเกลี้ยง ถางจู่จื่อที่เลียจานจนไม่เหลือแม้แต่เศษข้าว ยกนิ้วโป้งให้ ”ตู้ตู้ ฝีมือของเจ้าดีขึ้นกว่าเดิมมาก.
หลิวหว่านซีที่นั่งอยู่ตรงข้าม กล่าวอย่างเศร้า ๆ“อย่างน้อยถางจื่อจู่ก็ยังได้กินวันละมื้อเพียงแค่หนึ่งเดือน แต่ศิษย์พี่ซูกับไม่ได้กินเลย”
สำหรับนางที่เป็นแม่ครัวเหรียญทองของนิกาย ย่อมเป็นห่วงปากท้องของทุกคนในนิกาย.
“เฮ้อ.”
ราชาสัตว์จื่อหลินที่กล่าวพลางถอนหายใจ“โทษข้าที่ไม่สามารถทำภารกิจให้สมบูรณ์.”
ในเวลานั้น หากรู้ว่าจะต้องถูกลงโทษเช่นนั้น สู้ช่วยให้ซูเซียวโม่สำเร็จภารกิจให้สมบูรณ์ก็ยังดี ตอนนี้มานึกเสียใจก็สายไปแล้ว จนถูกเจ้านิกายลงโทษลดอาหารตั้งสองมื้อต่อวัน เป็นเรื่องที่เจ็บปวดเป็นอย่างมาก!
“เอาล่ะ.”
หลิวหว่านซีที่เผยยิ้ม“รับอะไรเพิ่มไหม”
“อืม อืม.”
ราชาสัตว์จื่อหลินที่เผยยิ้มพลาย“ขอข้าวผัดอีกจาน.”
เฮ้อ.
ราชาสัตว์ ไม่เหลือมาดที่น่าเกรงขามไว้เลย.
เหล่าผู้ใต้ยังคับบัญชาของเขาก็มาด้วยเช่นกัน เหล่าหนิวเผยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์“ข้าขอข้าผัดหนึ่งชามใหญ่เลย.”
ใช่แล้ว.
ทุกคนเปลี่ยนไปกันหมดแล้ว.
......
“ราชาสัตว์ที่มาจากพิภพเบื้องบน คืนพลังเท่ากับก่อนผนึก ดูเหมือนว่าข้าสามารถเข้าไปล้างแค้นที่พิภพสงครามได้แล้ว.”จุนซ่างเซียวที่นั่งในห้องหนังสือพลางครุ่นคิด.
เขารู้สึกโกรธแค้นยอดฝีมือระดับปฐพีเป็นอย่างมาก ความแค้นนี้ไม่เคยลืม.
หนำซ้ำระบบยังพูดกรอกหู ซ้ำเติมเขาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน.
เหล่าติง.
ราชาไป่ชิว.
และยังมีราชาสัตว์จื่อหลินอีก.
จุนซ่างเซียวรู้สึกมั่นใจในการล้างแค้นครั้งนี้มาก.
แน่นอน.
สิ่งที่เขาคาดหวัง.
ภารกิจมหากาพย์ที่กำลังจะประมวลผล เขาจะได้แต้มและรางวัลอีกมากมายด้วย!
“มารดาเถอะ.”
“จะทนไม่ไหวแล้ว!”
ยิ่งคิด ก็ยิ่งทำให้จุนซ่างเซียวกระวนกระวาย.
“เจ้านิกาย.”
ลี่ลั่วฉิวเอ่ย “เสี่ยวโม่ส่งข่าวมา อีกหนึ่งเดือนนิกายไท่เสวียนเซิ่งจะมีการทดสอบศิษย์สายนอก.”
“ดูเหมือนจะพบเวลาที่เหมาะสมแล้ว.”จุนซ่างเซียวเผยยิ้ม.
หนึ่งเดือน ซูเซียวโม่ที่ออกไปทำภารกิจกับเซี่ยซุยอวิ๋นตลอด ทั้งเล็กและใหญ่ได้รางวัลมากมาย ทำให้เขาสามารถใช้เป็นข้ออ้างในการยกระดับพลังบ่มเพาะได้.
“ได้ยินมาว่าศิษย์สายนอกเหอจงหยิงได้คอยมาหาเรื่องเขา ทั้งสองที่จะตัดสินแพ้ชนะกันในการทดสอบศิษย์สายนอกในครั้งนี้ด้วย.”ลี่ลั่วฉิวเอ่ย.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “กล้ามาหาเรื่องกับศิษย์ที่เปิ่นจั้วปั้นมากับมือ ไม่รู้ว่ากำลังหาเรื่องตายแล้ว.”
เกี่ยวกับเรื่องที่ซูเซียวโม่และเหอจงหยิงจะประลองกันนั้น ศิษย์สายนอกทั่วนิกายไท่เสวียนเซิ่งที่ต่างพูดคุยกระซิบกระซาบกัน ศิษย์ใหม่ที่เพิ่งเข้ามา คาดไม่ถึงเลยว่าจะคาดหวังที่จะเป็นศิษย์สายในเร็วถึงเพียงนี้.
“กึก ซี่!”
ประตูที่เปิดออก!
ซุนหยิงชวนที่ก้าวเข้ามา เอ่ยเสียงดัง“ศิษย์น้อง สมองเจ้าถูกลาดีดเข้าแล้วรึ? ถึงได้ยอมรับคำท้าของเหอจงหยิงเช่นนี้!”
“เอิ่ม.....”
ซูเซียวโม่ที่ก้าวออกมาจากการปิดด่าน เกาศีรษะไปมา เอ่ยออกไปว่า“ก็เขาดูแคลนข้าไม่หยุด ข้าทนไม่ไหวเลยเผลอยอมรับไป.”
“เจ้า นี่เจ้า!”
ซุนหยิงหยางที่นั่งลงเอ่ยออกมาว่า“เรื่องนี้ ข้าจะให้ท่านพ่อจัดการ ยกเลิกการประลองให้เอง!”
เขาที่คิดถึงความปลอดภัยของซูเซียวโม่ ต้องไม่ลืมว่าเหอจงหยิงนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก.
“ในเมื่อรับปากแล้ว ก็ต้องสู้.”
“อีกอย่าง.”
ซูเซียวโม่ที่สายตากลายเป็นจริงจัง“ข้าก็ต้องการบอกคนอื่น ๆ ว่า แม้นข้าโกวเซิ่งจะมีสถานะต่ำต้อย ทว่าก็ไม่ใช่ของหวานที่จะกินได้ง่ายๆ!”
ซุนหยิงชวนที่ตะลึงไปเหมือนกัน.
แววตาที่มั่นคงหนักแน่นของศิษย์น้องนี้ เขาจำได้เมื่อครั้งที่รับการโจมตีของสัตว์วิญญาณที่เทือกเขาหยุนหลิงก็เป็นแบบนี้.
“ดี.”
“ข้าเข้าใจแล้ว.”
ซุยหยิงชวนยืนขึ้น ตอบไปที่ไหล่เขา เอ่ยกล่าวกระตุ้น“ไม่ว่าใครจะสงสัยในตัวเจ้า หากแต่ศิษย์พี่จะยืนอยู่ข้างเจ้าตลอด เชียร์เจ้าเสมอ!”
“ขอบคุณ!”ซูเซียวโม่เผยยิ้มออกมา.
ซุนหยิงชวนที่ทุบอกเขาเบา ๆ แสดงท่าทางโกรธเล็กน้อย“กล่าวขอบคุณอีกแล้ว อยากให้ข้าทุบเจ้ารึอย่างไร.”
“เฮ้ เฮ้.”
ซูเซียวโม่ที่หัวเราะอย่างโง่งม.
“...”
ซุนหยิงชวนที่ยื่นแหวนมิติวงหนึ่งออกมา“ในนี้มีศิลาวิญญาณธรรมชาติ 100 ศิษย์พี่ได้เก็บอดออมทุกวัน เจ้านำไปบ่มเพาะ เมื่อเวลานั้นจะเอาชนะอีกฝ่ายได้!”
“ล้ำค่าเกินไปแล้ว ข้า.....”
ซูเซียวโม่และซุนหยิงชวนจ้องมองกันและกัน ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา ก่อนที่เขาจะรับมา พร้อมกับกล่าวอย่างหนักแน่น“ข้าจะไม่ทำให้ศิษย์พี่ผิดหวัง การทดสอบศิษย์สายนอกข้าจะต้องเอาชนะเหอจงหยิงได้อย่างแน่นอน!”
แน่นอนว่าไม่ใช่เอาชนะ แต่ชนะแน่นอน.
ยิ่งการที่ซุนหยิงชวนมอบทรัพยากรเช่นนี้ให้กับเขา ก็ยิ่งทำให้การเพิ่มพลังของเขาขึ้นมาสมเหตุสมผลมากขึ้น!
เหอจงหยิง!
ศิษย์นิกายไท่เสวียนเซิ่งแล้วอย่างไร!
เมื่อไหร่ที่ข้าซูเซียวโม่เอาจริง ก็ไม่มีใครสามารถขัดขวางได้!
