Chapter 14: มันกำลังโกหกเราอยู่!!
Chapter 14: มันกำลังโกหกเราอยู่!!
ในขณะที่อาจารย์กำลังอึ้ง
ในฐานะที่เขาเป็นอาจารย์ที่มีประสบการณ์มาอย่างยาวนาน
เขาสงบสติจากนั้นจึงเคาะกระดานดำเบา ๆ และพูดอย่างสงบ "สนใจที่กระดาน เรียนกันต่อ"
“จากโจทย์ข้อนี่ บลา บลา…”
จากการควบคุมสถานการณ์ของอาจารย์ ทุกคนก็สงบนิ่ง และทำเป็นว่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ทว่า.. กลิ่นหวานอมเปรี้ยวยังคงอยู่ในห้องเรียนเป็นเวลานาน แต่หลังจากนั้นไม่นาน สีหน้าของทุกคนก็เริ่มเปลี่ยนไป...
หลี่มู่เหยียนหน้าแดง นิ้วของเธอบีบปากกาในมือแน่น
ร่างของเธอนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างเงียบ ๆ แต่มันกลับดูเกร็ง มันงอลงเล็กน้อย
ในฐานะนางฟ้าตัวน้อยที่น่าภาคภูมิใจของเธอ
เธอไม่สามารถทำอะไรน่าเกลียดออกไปได้
วิธีตดและลดเสียงเป็นวิชาบังคับของนางฟ้าน้อยอย่างเธอ!
อย่างไรก็ตามเมื่อเผชิญกับการโจมตีรุนแรงดุดัน
เธอไม่สามารถควบคุมความแข็งแกร่งของเธอได้อย่างเหมาะสม...
จน "เสียงแห่งธรรมชาติ" พร้อมโทนเสียงที่ไม่สุภาพก็ดังสนั่นออกมา
มันเป็นเสียงที่ยาวและช่างโหยหวน
มันเหมือนกับจักรยานยนตร์กำลังเร่งเครื่องฝ่ากลางห้องเรียนไปอย่างช้าๆ...
เจียงหนาน "..."
นางฟ้าตัวน้อยเอ๋ย ไม่ต้องห้ามรูตูดหรอก ปล่อยมันออกมาซะ
ปล่อยออกมาให้สาแก่ใจเลย
ถ้าอั้นไว้มันจะไม่ดีต่อสุขภาพของเธอนะ
หลายคนที่อยู่ด้านข้างมองไปที่หลี่มู่เหยียน ทว่าคราวนี้กลับไม่เสียงเยาะเย้ยแต่อย่างใด นักเรียนชายบางคนกัดริมฝีปากแรงจนเลือดออก บรรยากาศในชั้นเรียนเริ่มอึดอัดมากขึ้น
"แคร๊ก!" ปากกาลูกลื่นถึงกับแตกในมือใครบางคน
แต่นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น!
มีคนไอเสียงดังทว่าเสียงไอนั้นมาพร้อมกับ.. "ป้าด"
บางคนพลิกหนังสือเสียงดังและเช่นเดิมมันมาพร้อมกับเสียง.. "ปู้ด"
ทั้งชั้นเรียนก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที มีเสียงพลิกหนังสือทุกประเภท เสียงขวดน้ำถูกบีบ และเสียงโต๊ะและเก้าอี้ถูกเคลื่อน
ราวกับวงดนตรีกำลังเริ่มบรรเลงเพลงอย่างสนุกสนาน
"แปร้ด!"
"ปู้ด"
“ปะ!”
...
"ปู้ด พรู้ด แพร้ด ป้าด แปร้ด ปร้าด"
“ปร้าด!”
“ปุ้ด!”
"ปู้ดดดดดดดดดดด"
...
นักเรียนหญิงที่น่ารักบางคนรู้สึกเขินอาย และพวกเขาก็หายใจเข้าเพื่อพยายามกอบกู้ภัยพิบัติที่เกิดขึ้น!
“ถามจริง ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันยอมแพ้!”
เจียงหนานไม่สามารถกลั้นเสียงหัวเราะของเขาได้ และยังใช้ฝ่ามือตบโต๊ะเพื่อพยายามเล่นเป็นจังหวะให้พวกเขาอีกด้วย
เหล่านักเรียนตกตะลึงเมื่อเห็นเจียงหนานทุบโต๊ะเพื่อทำจังหวะแบบนี้
ทว่านอกจากเรื่องเสียงที่ครึกครื่นนั้น..
กลิ่นในห้องเรียนก็เริ่มมีสีสันมากขึ้นเช่นกัน
ไม่ใช่แค่เริ่มสิ กลิ่นมันแรงจนกระทั่งแสบตาเลยทีเดียว
ในที่สุด เพื่อนร่วมชั้นก็อดไม่ได้ที่จะปาดน้ำตาจากหางตาแล้วพูดว่า "เพื่อนๆ รู้สึกร้อนกันไหม เราเปิดหน้าต่างกันเถอะ"
“รีบเปิดเถอะ! วันนี้ร้อนเกินไป!”
"เร็ว รีบเปิดเลยๆ"
"เปิดมันทุกบานเลย"
“เป็นความคิดที่ดีมาก ฉลาดมาก”
พอหน้าต่างห้องเรียนเปิด อากาศก็ดีขึ้นมาก
อย่างไรก็ตาม ชายชราที่กำลังกวาดพื้นอยู่นอกห้องเรียนเงยหน้าขึ้นมองและเห็นควันสีขาวที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าลอยออกมาจากห้องเรียน
และลมเย็นพัดมา
ชายชรา: ".. ฮูววแหวะ ไอ้เวร กลิ่น แหวะ..."
“นี่มันกลิ่นบ้าอะไรเนี่ย!”
...
ถ้าเป็นหนึ่งหรือสองคนก็คงไม่เป็นปัญหา แต่ถ้าเกิดขึ้นทั้งชั้น...
สายตาของทุกคนจ้องมองไปที่เจียงหนานในทันที!
พวกเขารู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่เหมือนกันที่เกิดขึ้นในตอนนี้น่าจะมาจากการที่พวกเขากินถั่วเหลืองของเจียงหนาน
และนี่คือผลข้างเคียงจากการกินถั่วของเจียงหนาน...
แต่ว่าถั่วเหลืองนั้นมีฤทธิ์ในการล้างพิษที่อันตรายในตัวของพวกเขา
ถ้าพวกเขาไม่ได้ถั่วของเจียงหนาน…
นั่นทำให้พวกเขาเขินอายมากเกินกว่าที่จะพูดอะไรออกไป
ผลลัพธ์ก็คือค่าความไม่พอใจของเจียงหนานที่แจ้งเตือนอย่างบ้าคลั่ง
[จากความแค้นของหลี่เซียง คะแนน +999!]
[จากความไม่พอใจของหลี่มู่เหยียน คะแนน + 999!]
...
ตัวเลข 999 รีเฟรชอย่างบ้าคลั่ง ไม่เพียงแต่มีนักเรียนจากชั้นเรียนของพวกเขาเท่านั้น แต่ยังมีนักเรียนจากชั้นเรียนอื่นด้วย!
อย่างที่รู้กันว่าทั้งอาจารย์และนักเรียนทุกคนในโรงเรียนกินถั่วเหลืองล้างพิษนี้กันหมดแล้ว
สถานการณ์ของห้องเรียนอื่นนั้นไม่ได้ดีไปกว่าที่นี่แต่อย่างใด
เจียงหนานมีความสุขมาก!
ไม่ใช่เพราะว่าเขาได้คะแนนมากมาย
แต่เพราะเขาได้ช่วยเพื่อนๆล้างพิษและได้ทำความดี!
หรอ!!!
ใบหน้าของหลี่เซียงเข้มขึ้น "อาจารย์ ฉันต้องไปเข้าห้องน้ำ!"
ตอนนี้เขารู้สึกขอบคุณเจียงหนาน แต่แล้ว มันเกิดอะไรขึ้น?
อาจารย์มองเจียงหนานด้วยความขุ่นเคือง "ไป ไป"
“อาจารย์ ฉันก็อยากไปเหมือนกัน!”
"ฉันด้วย"
“เอ่อ...ไปกันหมด ฉันก็จะไปด้วย วันนี้นักเรียนเรียนด้วยตัวเองแล้วกัน”
ทันทีที่อาจารย์ออกไป ทั้งชั้นเรียนก็แตกฮือ
เหล่านักเรียนต่างมุ่งไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว...
ในพริบตาเจียงหนานก็เป็นเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ในห้องเรียน
เขาลูบคางพลางครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง
"อืม... ดูเหมือนว่ามีผลข้างเคียงจากการล้างพิษด้วยถั่วเหลืองนี้จริงด้วย"
“ผลคือล้างสารพิษ ผลข้างเคียงคือท้องเสียใช่ไหมนะ”
หลังจากล้างพิษแล้วพิษก็ต้องถูกขับออกไปตามธรรมชาติใช่ไหมล่ะ
ไม่ผิดที่คิดแบบนี้
อย่างไรก็ตาม ผลกระทบนั้นรุนแรงเกินไปเล็กน้อย
ตอนนี้ทั้งโรงเรียนนั้นตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย
"โชคดีที่ฉันไม่ได้กินมัน ถ้าฉันกิน..."
"เอ่อ..."
เจียงหนานรู้สึกไม่สบายท้องอย่างรุนแรง และร่างกายของเขาก็รู้สึกอ่อนแอ
ตอนนั้นเองที่เขาจำได้ว่าเขากินถั่วพิษสองชามใหญ่ในตอนบ่ายด้วย...
เจียงหนาน "..."
เขาหยิบถั่วเหลืองเม็ดเล็กออกมาและลังเลอยู่นาน
แต่เขาก็เคี้ยวมันและกลืนมันลงไปในที่สุด
จากนั้นก็มีสีหน้าสิ้นหวังปรากฏขึ้น!
สวรรค์ยุติธรรมและเท่าเทียมกับทุกสิ่ง!
มันจะไม่มีวันละเว้นใครแม้แต่เขา
ผลกรรมนั้นมาอย่างรวดเร็วราวพายุทอร์นาโด
เจียงหนานลุกขึ้นแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำด้วยใบหน้าสีเข้ม
ทั่วทั้งทางเดินเต็มไปด้วยกลิ่นแปลก ๆ
ในทางเดิน
หญิงสาวที่สวมกระโปรงสั้นผมยาวถึงเอวเดินอย่างสง่างาม
ในที่สุดเธอก็หุบขาของเธอเข้าด้วยกัน
กระโปรงสั้นลอยขึ้นเล็กน้อยจากการกระตุกอย่างหนักจากการปวดท้อง และแม้แต่ผมยาวของเธอก็กระเพื่อมตามไปด้วย...
“เอ๊ะ ลายหมีพูห์หรอ”
หญิงสาวหันกลับมาและจ้องมองที่เจียงหนานจากนั้นก็รีบวิ่งหนีไป
..
เขาเพิ่งมาถึงห้องน้ำ
เสียงคำรามที่มาจากข้างในทำให้เจียงหนานตกตะลึง!
ห้องน้ำแน่นขนัดไปด้วยเหล่านักเรียน
แต่ภาพตรงหน้าเขาทำให้เจียงหนานตกตะลึงยิ่งขึ้นไปอีก!
ห้องส้วมนั้นเต็ม
แต่นี่จะเป็นปัญหาสำหรับอัจฉริยะเหล่านี้ได้อย่างไร
ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้
มีคนกลุ่มหนึ่งนั่งยองๆ อยู่ในโถปัสสาวะ!
ท่วงท่านี้ต่อต้านซึ่งความเป็นมนุษย์อย่างมาก
“ให้ตายเถอะ สิ่งนี้เป็นไปได้ด้วยเหรอ”
เจียงหนานตะลึง!
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ มนุษย์เราย่อมทำได้ทุกอย่างเพื่อความอยู่รอดยังไงเล่า”
“เร็วเข้า! เร็วเข้า!”
ส่วนคนที่ไม่มามารถฝืนธรรมชาติได้ก็ทำได้เพียงกระทืบเท้าและกระแทกประตูเท่านั้น
จากในห้องส้วม “พี่ชาย ช้าก่อน มันยังไม่จบ”
ขณะนั้น พี่ชายที่อยู่กลางแถวก็มีสีหน้าที่ดีขึ้น เขาดูไม่แยแส เขายิ้มแล้วพูดว่า "เห้อ ตามสบายเลยทุกคน ฉันไปล่ะ"
นักเรียนหน้าแดงถามอย่างสงสัย “อะไรนะ คุณไม่รีบเหรอ”
ชายคนนั้นพูดอย่างเฉยเมยว่า "เมื่อกี้ฉันคิดว่ามันเป็นตด แต่สุดท้าย..."
ทันทีที่เขาพูดสิ่งนี้ ผู้คนรอบตัวเขาก็อยู่ห่างจากเขาหนึ่งเมตรทันที!
เจียงหนานปิดหน้าของเขา!
อย่างที่คาดไว้ไม่ต้องเชื่อเรื่องผายลมใดๆ ทั้งสิ้น!
เพราะ...
เป็นไปได้ว่า.. รูตูดมันกำลังโกหกเราอยู่!!
