Chapter 13: หลี่เซียงกับพลุปีใหม่
Chapter 13: หลี่เซียงกับพลุปีใหม่
สายตาของเหล่านักเรียนมุ่งความสนใจไปยังหลี่เซียงซึ่งได้กิน "ถั่วเหลืองล้างพิษ" เขาไป
พวกเขาอดไม่ได้ที่จะสงสัย
ถั่วเหลืองสามารถรักษาพิษได้จริงหรือ
ยิ่งกว่านั้นเจียงหนานใจดีเช่นนี้จริงๆ เหรอ
ท้ายที่สุดแล้วทั้งสองไม่ได้สนิทกันแต่อย่างใด
ใบหน้าของหลี่เซียงซึ่งสลับระหว่างสีเขียวและสีขาวและกลายเป็นสีแดงระเรื่อเหมือนเช่นเดิมในเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสับสน
เกิดอะไรขึ้น อย่าบอกนะว่าเขาหายแล้ว
อาจารย์ถามด้วยความเป็นห่วง “หลี่เซียง คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง ร่างกายของคุณมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า”
หลี่เซียงเช็ดฟองน้ำลายออกจากมุมปากของเขา
“ฉันแค่เวียนหัว ปวดท้อง แต่ตอนนี้... ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้ว!”
ไม่เพียงแต่เขาดีขึ้นเท่านั้น แต่เขายังรู้สึกสดชื่นอีกด้วย!
ตอนนี้เขารู้สึกว่าเขาสามารถแบกถุงข้าวไปได้หลายกระสอบโดยไม่ต้องหอบแน่ๆ
เมื่อได้ยินหลี่เซียงตอบเช่นนั้น มันทำให้ทุกคนมองเจียงหนานในมุมที่ต่างออกไป
มันได้ผลจริงๆ หรอ
ถั่วเหลืองแปลกๆ นั่นมันล้างพิษได้งั้นหรอ
และผลลัพธ์ก็เกิดขึ้นในทันทีหลังจากกินมัน
“คุณสบายดีจริงๆ เหรอ”
“ใช่ ฉันรู้สึกดีมาก! เกิดอะไรขึ้นหรอ”
ครูถอนหายใจด้วยอารมณ์ "ขอบคุณนักเรียนเจียงหนานซะ เขาช่วยคุณด้วยถั่วเหลือง มิฉะนั้น ผลที่ตามมาเราอาจจะจินตนาการไม่ได้เลย"
“ใช่ ถ้าไม่ใช่เพราะหนานเฉินในตอนนี้ พี่เซียงคงต้องไปนอนโคม่ายู่ในโรงพยาบาลแล้ว”
หลี่มู่เหยียนมีสีหน้าอึดอัดใจบนใบหน้าของเธอ ใครจะรู้ว่าถั่วเหลืองอะไรก็ไม่รู้ของเจียงหนานจะมีประโยชน์จริง ๆ
หลี่เซียงรู้สึกเขินอายเล็กน้อย
ใครจะคิดว่าเจียงหนานจะมองข้ามความขัดแย้งแล้วมาช่วยเขา...
"ขอบคุณ... ขอบคุณ!"
เจียงหนานมีสีหน้างุนงงปนคาดหวัง
"อ่า... ฮ่าฮ่า ไม่เป็นไร พวกเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันนี่"
ให้ตายสิ
แค่นี้เองหรอ
แล้วผลข้างเคียงล่ะ ทำไมหลี่เซียงถึงดูสบายดีแบบนี้ล่ะ
เป็นไปได้ไหมว่าผลข้างเคียงจะไม่มีผลหรือแตกต่างกันออกไปในแต่ละคน..
“โอ้ย อยู่ๆ ฉันก็รู้สึกปวดท้องนิดหน่อยแล้ว”
“ถั่วที่ฉันกินตอนเที่ยงมีพิษแน่นอน”
“ว่าไงนะ ตอนเที่ยงฉันกินถั่วเยอะมาก!”
“ฉันก็เริ่มปวดแล้วเหมือนกัน… ทำยังไงดี ฉันไม่อยากอวกแตกนะ!”
นักเรียนในชั้นเรียนร้องลั่น!
เมื่อครูเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับนักเรียนคนอื่นเขาจึงรีบพูดว่า "เจียงหนาน ถั่วเหลืองของคุณ..."
เจียงหนานพูดด้วยใบหน้าที่ใจดี "อาจารย์ เอามันไปเถอะ พวกเขาทั้งหมดเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉัน ฉันจะยืนดูพวกเขาเฉยๆ ได้อย่างไร!"
“ถ้าท้องเจ็บก็กินหนึ่งเม็ดรักษาพิษ ถ้าไม่เจ็บแล้วก็ต้องกินอีกเพื่อป้องกันไว้ก่อน”
อาจารย์พูดว่า "ถ้าอย่างนั้นฉันขอบคุณในนามของอาจารย์และนักเรียนทุกคนในโรงเรียน!"
“คุณนี่คือหนานเฉินจริงๆ”
(หมายเหตุ: หนานเฉินซึ่งแปลตรงตัวว่า "เทพเจ้าผู้ชาย" เป็นคำที่เทียบเท่ากับผู้ชาย เป็นตัวอย่างเพศที่ไร้ที่ติอย่างน่าอัศจรรย์ โดยมีทั้งความงามทางกายภาพและอุปนิสัยที่ไร้ข้อบกพร่อง )
"เราจะเห็นธาตุแท้ใจคนเมื่อเผชิญกับความยากลำบาก"
“ฉันจะไม่พูดอะไรอีก ฉันเป็นหนี้คุณครั้งหนึ่ง!”
นักเรียนทุกคนต่างรู้สึกขอบคุณ และทัศนคติที่พวกเขามองไปยังเจียงหนานก็เปลี่ยนไป
ถ้าขายถั่วเหลืองพวกนี้ก็คงแลกเงินได้ไม่น้อยเลยไม่ใช่หรอ
ตอนนี้ทุกคนต่างรู้ดีถึงฐานะที่ยากลำบากของเจียงหนาน พวกเขารู้ว่าหลังเรียนเสร็จเจียงหนานจะต้องไปขายของต่ออีก แต่กระนั้นเขาก็ยังเต็มใจที่จะยกเมล็ดถั่วให้พวกเขา...
ด้วยเหตุนี้ อาจารย์จึงรีบแจกถั่วเหลืองให้แต่ละคนกินไปคนละหนึ่งเม็ด บางคนที่รู้สึกว่ายังไม่พอจึงกินไปสามเม็ด
ในขณะนี้ อาจารย์ได้รับโทรศัพท์จากอาจารย์ใหญ่และสีหน้าของเขาเปลี่ยนไป
“ไม่ใช่แค่ชั้นเรียนของเรา แต่ชั้นเรียนอื่น ๆ ทั้งโรงเรียนต่างก็โดนพิษกันหมด”
“เจียงหนาน เอายังไงดี...”
เจียงหนานพูดอย่างชอบธรรม "เอาไปช่วยพวกเขา พวกเขาทั้งหมดเป็นเพื่อนร่วมโรงเรียนของฉัน ฉันจะดูพวกเขาทนทุกข์ทรมานได้อย่างไร"
อาจารย์ประทับใจกับคำพูดของเจียงหนานมาก "ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ เรามีนักเรียนมากมาย แต่จะมีใครมีคุณธรรมเท่านี้บ้างก็ไม่รู้ ดูเอาไว้ เราต้องปฏิบัติตามเจียงหนานเป็นตัวอย่าง!"
ภายใต้การจ้องมองที่น่าชื่นชมของนักเรียน ครูก็ถือถั่วเหลืองจำนวนหนึ่งแล้วรีบออกไป
ครูใหญ่กำลังตื่นตระหนก สถานการณ์อาหารเป็นพิษในโรงเรียนถือเป็นเรื่องใหญ่
หากข่าวนี้ออกไปโดยบังเอิญเขาจะไม่สามารถเป็นอาจารย์ใหญ่ได้อีกต่อไป
ใครจะรู้ว่ามีอาจารย์ของเขาบอกว่าถั่วเหลืองที่เจียงหนานให้มานั้นสามารถล้างพิษได้และผลลัพธ์ก็ยอดเยี่ยมมาก
มีนักเรียนที่ได้กินถั่วเหลืองแล้วหายเป็นปกติ ตอนนั้นเขาถึงกับน้ำตาไหล!
“ช่างเป็นนักเรียนที่ดี ต่อไปฉันจะดูแลเขาอย่างดี เดือนนี้ฉันจะมอบลูกปัดวิญญาณให้เขาอีก!”
สิ่งที่เกิดขึ้นส่งผลให้เหล่าอาจารย์และนักเรียนในโรงเรียนทุกคนต่างได้รับประทานถั่วเหลือง แน่นอนว่าอาการไม่สบายทั้งหมดก็หายไป และพวกเขาก็รู้สึกสดชื่นขึ้น
พวกเขารอดพ้นจากวิกฤติครั้งนี้แล้ว!
อาจารย์ใหญ่เหงื่อออกมากขณะนั่งอยู่ในห้องทำงาน เขาถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก!
“เฮ้อ... ในที่สุดฉันก็สามารถรักษาความสงบไว้ได้ แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณเด็กคนนี้ ต้องขอบคุณเจียงหนานอย่างถูกต้อง”
ในห้องเรียน ชั้นเรียนคณิตศาสตร์ยังดำเนินต่อไป!
เจียงหนานขมวดคิ้ว
เพื่อเป็นรางวัลปลอบใจที่ชื่อถัวเหลืองล้างพิษนี้มีประโยชน์มากจริงๆ!
ผลของมันเกิดขึ้นในทันที
แต่แล้ว..ผลข้างเคียงล่ะ
เป็นไปได้ไหมว่าจะมีผลข้างเคียงเมื่อเขาเป็นคนเดียวที่กินมัน
ระบบนี้แย่ขนาดนั้นจริงๆเหรอ
แต่นั่นไม่ถูกต้อง เจิ้งเหว่ยคนนั้นก็ได้กลายเป็นคนหัวล้านหลังจากดื่มยาพลัง
แต่หลี่เซียงสบายดี และเจียงหนานคิดว่ามันเป็นสิ่งที่แตกต่างออกไป!
ตอนนี้คุณครูและนักเรียนทุกคนในโรงเรียนได้รับประทานถั่วเหลืองเม็ดเล็กล้างพิษแล้ว...
เขาควรจะได้ปลาฝูงใหญ่จากการหว่านแหในครั้งนี้
ทว่า มันยังคงเงียบสงบ...
เจียงหนานรู้สึกว่าเขากังวลมากเกินไป การไม่มีผลข้างเคียงนี่มันไม่ถูกต้องเหรอ มันเป็นสิ่งที่ดีนี่นา
อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ ดวงตาของเจียงหนานก็เบิกกว้าง หลี่เซียงกำลังทำอะไรน่ะ
การแสดงออกของหลี่เซียงเปลี่ยนไป
“โครกกก!”
ท้องของเขาคำราม ในตอนแรกเขายังคงสามารถทนต่อมันได้ แต่ยิ่งเขาพยายามระงับมันมากเท่าไร เขาก็ยิ่งทำไม่ได้มากขึ้นเท่านั้น
เขามองไปรอบๆ และพบว่าไม่มีใครสนใจเขา ดังนั้นเขาจึงค่อยๆ ยกก้นขึ้น
"ปุ้ด"
เนื่องจากเสียงที่เบามากจึงไม่มีใครได้ยิน
แต่นักเรียนแถวหลังกลับส่งเสียงซุบซิบ
พวกเขากระซิบกัน
“เวรเอ๊ย ทำไมมันเหม็นแบบนี้ แกตดหรอ”
“ไปให้พ้น ฉันไม่ได้ตดนะ แต่มันเหม็นมาก!”
“อาวุธชีวภาพชัดๆ!”
หลี่เซียงแกล้งทำเป็นจริงจัง เขาไม่สามารถให้คนอื่นเห็นว่าเป็นเขา
ใจเย็น ๆ!
ใจเย็น ๆ!
มั่นคงเอาไว้ นิ่งไว้
ผายลมเมื่อครู่นี้
ฉันไม่ได้เป็นคนปล่อยออกไปนะ
แต่ทันใดนั้น โมเมนตัมของ "ชี่" ในตัวเขาก็ปั่นป่วนมากมาก ราวกับว่าบางอย่างพยายามจะทะลุออกมาจากร่างของเขา เขาพยายามกลั้นมันอย่างเต็มที่ ทว่า..
"ปร๊าดด!"
มวลพลังอันอัดอั้นทะลุทะลวงออกมาอย่างรุนแรง และหลังจากเสียงระเบิดอันอึกทึกเมื่อครู่
ป๊อก!!
ชั้นเรียนเงียบกริบในทันที จนเหลือเพียงแต่เสียงชอล์กที่หักคากระดานดำ
จากนั้นการจ้องมองของนักเรียนทุกคนต่างมุ่งความสนใจไปที่หลี่เซียงทันที!
เสียงแบบนี้!
มันเทียบได้กับฟ้าร้องแล้ว คงมีแต่คนหูหนวกเท่านั้นที่ไม่ได้ยิน
กลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์กระจายไปทั่วชั้นเรียนในทันที
มีรสหวานอมเปรี้ยวเหมือนถุงเท้าเหม็นโฉ่ที่ไม่ได้ล้างหมักในขวดดองนานเป็นปี
เหม็น!
มันเหม็นมาก
เมื่อเจียงหนานได้กลิ่นเขาแทบจะอาเจียน! ให้ตายเถอะ ผู้ชายคนนี้กินซาลาเปาเนื้อกับกะหล่ำปลีดองเมื่อเช้านี้เหรอ
กลิ่นนี้ช่างน่าทึ่งมาก!
“ยังไม่ถึงปีใหม่เลย! ใครจุดพลุเนี่ย”
"อูแหวะ"
“นี่... พี่เซียง มันเกิดอะไรขึ้น”
“หลี่เซียง! มันเสียงดังมาก!”
"มันเป็น 3 MPa แน่นอน!" (หมายเหตุ: ประมาณ 43.5 เดซิเบล ดังพอที่จะขัดจังหวะการสนทนาปกติ)
“พี่เซียง คุณสบายดีไหมเนี่ย”
หลี่เซียงนั่งตัวตรง มือของเขากดต้นขาอย่างแน่นหนา ร่างกายของเขาสั่นไปหมด และใบหน้าของเขาแดงราวกับก้นลิง
เด็กผู้หญิงสองคนที่นั่งถัดจากหลี่เซียงเริ่มกลอกตาและถอยห่างจากเขาแล้ว...
เจียงหนานปิดจมูก และรู้สึกอ่อนแอในใจ!
ผลข้างเคียงของการล้างพิษถั่วเหลืองนี้มันช่าง...
สกปรกเสียจริง...
ฉันไม่ได้ให้สิ่งนี้กับคุณนะ
อาจารย์เอามันให้คุณกิน แล้วคุณก็เป็นคนที่กลืนมัน
มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันนะ!
