Chapter 9: ค่าธรรมเนียมอันน่าเหลือเชื่อ
Chapter 9: ค่าธรรมเนียมอันน่าเหลือเชื่อ
เจียงหนานไม่ได้รู้สึกว่าเขาต้องทนทุกข์ทรมานอะไรมากนัก
ไม่ใช่ว่าเขาไม่สามารถพยุงตัวเองด้วยมือและเท้าได้เสียหน่อย
มีผู้คนมากมายในโลกนี้ที่น่าเศร้ามากกว่าเขาอีกเยอะ
เหตุใดเขาจึงต้องเกลียดชังสวรรค์และผู้คนตลอดทั้งวันล่ะ
มันจะทำให้ชีวิตเป็นเรื่องยากสำหรับเขาเสียเปล่าๆ
แต่เด็กผู้หญิงสองคนนี้กลับคิดไปอีกทางโดยอัตโนมัติ
เจียงหนานถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อ เขาถือจานอาหารข้างทางด้วยรูปร่างผอมเพรียวและย่างไม้เสียบไม้ให้พวกเธอ
เมื่อครู่นี้เขายังใช้อิฐมาทุบกับหัวที่แผงขายของเพื่อหาเงิน...
รูปร่างหน้าตาที่ถ่อมตัวของเขาช่างน่ารันทดจริงๆ!
เซี่ยเหยามีสีหน้าสมเพช “กินให้เยอะๆ เถอะ ไม่เห็นหรอว่าตัวเองผอมแค่ไหน”
ดวงตาของจงหยิงเสวี่ยแดงก่ำขณะที่เธอโทษตัวเอง "ทำไมฉันไม่พบคุณให้เร็วกว่านี้ ... "
เจียงหนาน "..."
เฮ้เฮ้เฮ้!
คุณสองคนจินตนาการไปถึงไหนแล้ว
ฉันไม่ได้เหนื่อยขนาดนั้นสักหน่อย
มันก็แค่เสียบไม้ย่างเอง!
ฉันเคยขายเป็นร้อยอันที่ทางเข้าโรงเรียน!
บางวันมันดีกว่าทำงานในออฟฟิศเพื่อหาเงินด้วยซ้ำ
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไม่ต้องการขายอีกต่อไปเจียงหนานอาจจะยังคงขายมันอยู่ในตอนนี้...
เซี่ยเหยายื่นบัตรธนาคารให้ "นี่ 100,000 หยวน..."
จงหยิงเสวี่ยก็ค้นกระเป๋าของเธอเช่นกัน “ฉันก็มี 50,000 หยวน…”
เจียงหนานพูดด้วยสีหน้าจริงจัง "เฮ้ แม้ว่าฉันจะหล่อ โรแมนติก และมีเสน่ห์ก็ตาม แต่ฉันไม่ได้ทำงานแบบนั้นนะ!"
“แต่ฉันจะเว้นให้เป็นกรณีพิเศษแล้วกัน วันไหนดีเอ่ย”
[จากความแค้นของเซี่ยเหยา คะแนน +999]
[จากความอายของจงหยิงเสวี่ย คะแนน +666!]
เซี่ยเหยากัดฟัน "ฉันแค่จะดูแลหัวโตๆ ของคุณ! ฉันไม่ได้พิศวาทคนหัวล้านแบบคุณสักหน่อย!"
จงหยิงเสวี่ยตำหนิ “เสี่ยวหนาน! คุณมันซนอีกแล้ว”
เจียงหนานอดหัวเราะไม่ได้
มื้อนี้เป็นมื้ออร่อยที่สุดของเขาในช่วงนี้เลยทีเดียว..
เมื่อทานอาหารกันเสร็จ เซี่ยเหยาก็เอื้อมมือไปหาเจียงหนาน
"ทำอะไร?"
"ส่งโทรศัพท์ของคุณมาให้ฉัน!"
เสี่ยวเหยามองไปที่โทรศัพท์ที่เจียงหนานมอบให้ หน้าจอของมันแตกเป็นชิ้นๆ และเขายังคงใช้มันอยู่ ซึ่งมันทำให้เธอตกใจมาก!
“มันพังอะไรได้ขนาดนี้เนี่ย ฉันจะเปลี่ยนอันใหม่ให้แล้วกัน”
เจียงหนานครุ่นคิดอยู่สองวินาทีและดูเหมือนจะตัดสินใจอย่างจริงจังแล้ว
“พี่สาวเซี่ยเหยา ฉันขอแค่นอนกอดพอนะ ฉันไม่อยากออกแรงเยอะเพื่อแลกโทรศัพท์น่ะ ฉันเหนื่อย…”
[จากความแค้นของเซี่ยเหยา คะแนน +333! ]
“ไอ้.. คุณนี่มัน หยุดหัวเราะแล้วมาถ่ายรูปกัน”
ทั้งสามมารวมตัวกัน และจงหยิงเสวี่ยและเซี่ยเหยาก็จับเจียงหนานไว้ระหว่างพวกเธอ!
เซี่ยเหยากอดเจียงหนานที่คอ เธอบีบใบหน้าของเขาแรงมากจนผิดรูป
“เอาน่าเสี่ยวเสวี่ย เข้ามาใกล้ๆมา”
"คลิก!"
ในภาพเซี่ยเหยาล็อกคอเจียงหนานในขณะที่ใบหน้าที่ผิดรูปของเจียงหนานยิ้มอย่างสดใส จงหยิงเสวี่ยเอนกายลงบนไหล่ของเจียงหนานเล็กน้อย
"ฮ่าฮ่า ถ้าไม่ใช่เพราะหัวล้านของคุณมันเงาและสะท้อนแสงเกินไป มันคงจะสมบูรณ์แบบ!"
เจียงหนาน "..."
จงหยิงเสวี่ยหัวเราะ “ส่งมาให้ฉันด้วย ฉันจะตั้งเป็นวอลเปเปอร์!”
"ได้ๆ"
ขณะที่หญิงสาวทั้งสองกำลังพูดคุยกัน
ที่หน้าเคาน์เตอร์ตอนนี้เจียงหนานนั้นกำลังรีบไปจ่ายบิล
“ฉันบอกแล้วว่าฉันจะจ่าย! คุณสองคนช่วยฉันขายของ ฉันปล่อยให้คุณทำฟรีๆ ไม่ได้หรอก”
เซี่ยเหยาและจงหยิงเสวี่ยไม่สามารถโต้แย้งได้มากนัก
“ราคาเท่าไหร่หรอ”
"สามร้อยสี่สิบเอ็ดหยวนลดให้ไม้นึงแล้ว"
"โอเค"
เจียงหนานมองไปรอบ ๆ และกำลังจะจ่ายเงิน
"ขออภัย คุณมียอดเงินไม่เพียงพอ!"
อะไรนะ? สถานการณ์เป็นแบบนี้ได้ยังไง จะไม่เพียงพอได้ยังไง น้ำแร่ถูกซื้อในราคาทั้งหมด 10,000 หยวน นอกจากนั้นสินค้าทั้งหมดของเขาตอนนี้ก็ขายหมดแล้ว
เขารีบเปิดกระเป๋าเงินวีแชทของเขาอย่างรวดเร็ว
เขาตกตะลึง
ยอดคงเหลือ: 124.69 หยวน!
เอ๊ะ?
เงินของฉันอยู่ที่ไหน?
เงินที่หามาอย่างยากลำบากของฉันอยู่ที่ไหน?
เจียงหนานจำสินค้าทุกชิ้นที่ขายในหัวของเขาได้ มันควรจะเป็น 12,469 หยวน
ทำไมมันน้อยลงเป็นร้อยเท่าแบบนี้ล่ะ?
จุดทศนิยมผิดหรือเปล่า?
แอพค้างหรอ?
อย่าทำให้ฉันกลัวนะ!
เจียงหนานขยี้ตาแล้วมองอีกครั้ง ..ยอดเงินคงเหลือของเขาคือร้อยกว่าหยวนจริงๆ!
เจ้าของร้านทำหน้าสงสัย เกิดอะไรขึ้น
เขาพาสาวงามแบบนี้มากินข้าวแต่ไม่มีเงินเหรอ?
“คุณ...คุณไม่มีเงินจ่ายฉันใช่ไหม?”
เจียงหนาน "ไม่! รอแปปนะ!"
'ระบบ เงินของฉันอยู่ที่ไหน!'
'เงินที่ได้มาอย่างยากลำบากซึ่งฉันได้รับจากการทำงานหนักอยู่ที่ไหน?'
[ขอแสดงความยินดี คุณชำระค่าธรรมเนียมสำเร็จแล้ว!]
[ภายในพื้นที่ที่ปกคลุมไปด้วยผ้าปูถนน คุณจะอยู่ในโหมดอยู่ยงคงกระพัน!]
[ค่าธรรมเนียมที่ชำระจะถูกแปลงเป็นแต้มทักษะโดยอัตโนมัติ อัตราส่วน 100:1! ]
[ขอแสดงความยินดีสำหรับการเปิดส่วนทักษะ!]
ยินดี แสดงความยินดีกับผีน่ะสิ
เปิดทักษะอะไรวะเนี่ย?
ราคานี้มันบ้าอะไร!
[ธุรกรรมใด ๆ ที่เสร็จสิ้นบนแผงลอยจะต้องชำระค่าธรรมเนียมแผงลอย รายได้จะถูกแบ่งออกเป็น 9.99: 0.01]
[ค่าธรรมเนียมแผงลอยจะถูกแปลงเป็นแต้มทักษะโดยอัตโนมัติเพื่อให้ท่านได้เรียนรู้ทักษะของท่าน]
ทักษะอะไรกั๊น
ส่วนเรื่องส่วนแบ่ง เจียงหนานเคยได้ยินแค่ 50:50 และ 90:10
แต่ไอ้ 99.9 : 0.1นี่มันอะไรกัน ?
เงินปันผลบ้าๆ นี่มันมีจุดทศนิยมด้วยเหรอ
เรื่องจริงป่ะเนี่ย
เงินฉันหามาเองนะ
นั่นคือเงินฉันทั้งหมด!
ผ้าคาดผมและกางเกงชั้นในของฉันก็ถูกซื้อมาด้วยเงินของฉันนะ
แต่ทำไมมันถึงหักเงินของฉันไป 99.9% เลยล่ะ
แบบนี้ฉันก็ขาดทุนสิวะ 0.01% มันจะคืนทุนได้ยังไงบ้ารึเปล่า
เจียงหนานระเบิดอารมณ์ทันที!
จำนวนเท่านี้มันจะเรียกว่าส่วนแบ่งได้หรอ.. นี่มันไม่ใช่เงินเล้ว
ไอ่ระบบหัวกล้วย!
[ตรวจพบการดูถูกระบบ กำลังดำเดินการหักเงิน..]
นั่นเป็นผลให้เจียงหนานต้องเห็นยอดเงินของเขาเปลี่ยนจาก 124.69 เป็น 24.69 หยวนอย่างช่วยไม่ได้...
ไอ้.. ซู้ด..ฟู่ว...เจียงหนานหายใจเข้าลึกและหายใจออกช้าๆ คุณระบบสุดสวยคุณพยายามจะฆ่าฉันทั้งเป็นอยู่หรือ
เจียงหนานตัวแข็งทันทีและมองดูจงหยิงเสวี่ยอย่างที่ยืนอยู่ข้างเขา!
เจ้าของร้านกลอกตาของเขา “น้องชาย อย่ามัวแต่แอ็ค เรื่องก็คือคุณจะมาจ่ายบิลแต่ยอดเงินไม่พอ ก็แค่นั้น”
ดวงตาของชายวัยกลางคนนั้นแหลมคมและพุ่งตรงราวลูกศรที่พุ่งมาทิ่มแทงใจ!
มันพุ่งเจาะหัวใจดวงน้อยๆ ของเขาอย่างแรง!
จงหยิงเสวี่ยยิ้มและเดินไปชำระบิล จากนั้นเธอก็ตบไหล่เจียงหนานเบาๆ
วันนี้ เจียงหนานได้รู้รสชาติของความลำบากใจอย่างสุดซึ่ง
โปรดอย่าถาม
ถ้าถามเขาก็บอกแค่ว่าลืมรหัสผ่าน!
WeChat ของเขายังไม่ได้ผูกกับบัตร!
โทรศัพท์แบตหมด!
เซี่ยเหยา "เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณถึงช้าจังล่ะ"
จงหยิงเสวี่ยยิ้มและพูดว่า "ไม่มีอะไร โทรศัพท์ของเจียงหนานไม่มีเน็ตน่ะ..."
พี่สาวคนนี้ดีเกินไปแล้ว เธอรู้ด้วยซ้ำว่าจะต้องรักษาหน้าให้เจียงหนาน
เจียงหนานผู้ซึ่งอยู่ในภวังค์ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขากลับมาที่ทางเข้าซอยได้อย่างไร
จบหยิงเสวี่ยไม่ลืมที่จะโบกมือให้เขาในขณะที่ รถเบนซ์คันงามเงาวับกำลังขับออกไป
ทำไมพวกเขาถึงจากไปแบบนั้น
เดี๋ยวสิ ฉันยังไม่ได้อธิบายเลย
อย่าพึ่งจากฉันไปด้วยสีหน้าสมเพชแบบนั้นสิ
เฮ้ ฉันยังมีเรื่องจะพูดอีกเยอะเลยนะ!
พี่หยิงเสวี่ย! พี่เซี่ยเหยา! ฉันไม่ได้เป็นคนน่าสมเพชแบบที่คิดนะ!
กลับมาคุยกันก่อน...อย่าให้น้ำตาฉันไหลอยู่แบบนี้!
เจียงหนานซึ่งมีเงินในกระเป๋าเหลือเพียง 24.69 หยวนนั้นรู้สึกว่าโลกทั้งโลกของเขามืดมน
ขณะที่เขาเดินผ่านแผงขายบาร์บีคิวของเจ้าของบ้าน เสียงโหวกเหวกที่แว่วเข้ามาก็ทำให้เจียงหนานขมวดคิ้ว
ทว่าเมื่อเขามองไปที่ร้านก็ปรากฏแสงอันแวววับสะท้อนเข้าตาของเขาทันที!
