Chapter 8: เงินคงทำให้ตาฉันบอดไปแล้ว
Chapter 8: เงินคงทำให้ตาฉันบอดไปแล้ว
ผู้คนที่มารวมตัวกันต่างก็ตื่นตระหนก!
บ้างตกตะลึง บ้างอิจฉา
ทำไม...ทำไมเราไม่มาตั้งแผงขายของแบบนี้บ้างนะ
พวกเขาเห็นจงหยิงเสวี่ยยืนเงียบๆ ข้างเจียงหนาน!
ในทางกลับกัน เซี่ยเหยาก็ยืนอยู่ข้างหลังเจียงหนานพร้อมกับล็อคคอ.. อย่างแน่น...
ท่าทางนั้นช่างดูเตะตาเล็กน้อย แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่สนใจเลย!
เซี่ยเหยากระพริบตาและพูดด้วยน้ำเสียงเขินอาย “อะแฮ่ม..พี่น้อง เชิญเข้ามาชม ราคาถูกๆ ทั้งนั้นเลยค่า”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เจียงหนานก็ตัวสั่น...
เทพธิดาที่สูงส่งและดุร้ายเช่นนี้กำลังใช้เสียงสองในการพูด...
แม้ว่าเจียงหนานพยายามจะสงบใจ แต่เขาก็ยังต้านทานสิ่งนี้ไม่ได้!
“ทำไมคุณถึงตัวสั่นล่ะ”
“ไม่... มันหนาว มันหนาว!”
[จากความแค้นของเซี่ยเหยา คะแนน +333! ]
หนาวหรอ ในหน้าร้อนน่ะหรอ โกหกหน้าไม่อาย!
แม้ว่าจงหยิงเสวี่ยจะเขินอายเล็กน้อย แต่เพื่อช่วยเจียงหนานขายสินค้า เธอก็ตะโกนด้วย
ในที่สุดฉากดังกล่าวก็ปรากฏขึ้น
ความงามทั้งสองช่วยให้เจียงหนานขายสินค้าออกไปได้อย่างรวดเร็ว
เขาเพียงนั่งบนเก้าอี้ตัวเล็กแข็งทื่อ
เขาไม่กล้าขยับในตอนแรก... และจากนั้นเขาก็ไม่อยากไปไหน
เพราะผู้เห็นเหตุการณ์ต่างลุกฮือทันทีและรีบเขามาซื้อสินค้า!
ตราบใดที่พวกเขาสามารถมองดูความงามทั้งสองนี้ในระยะใกล้เช่นนี้ได้..
มันก็คุ้มค่า!
พี่ใหญ่รีบวิ่งเข้ามา "หลบไป! สิบหยวนสำหรับกางเกงชั้นในของคุณใช่ไหม เอามาสิบตัวเลย!"
“อะไรนะ สิบตัว เอาไปทำไมวะนั่น ใส่เองหรอ”
“สิบตัว! ตายก็ยังใส่ไม่หมดเลยมั้ง ถึงใส่เองก็ใส่ไม่หมดหรอก”
“เหลือไว้ให้เราบ้าง!”
เจียงหนาน "อย่าหยุดพี่ใหญ่คนนี้สิ ฉันจะให้ขายให้ก็ได้แต่คุณต้องซื้อน้ำแร่ของฉันด้วยนะ!"
[จากความแค้นของหวังเทีย คะแนน +285! ]
[จากความแค้นของหลิวซวน คะแนน + 666! ]
[จากความแค้นของจงหยิงเสวี่ย คะแนน +111! ]
สินค้าหมดภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที และน้ำแร่โบราณของชาวนาที่เหลืออีกเก้าขวดก็ขายหมดเช่นกัน...
เจียงหนานรู้สึกยินดีแต่ก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย
เขาตะโกนมาตั้งนาน แต่กลับไม่ได้ผลอะไร
ทว่าดูสาวสวยสองคนนี้สิ
ช่างเหมาะกับการเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการขายแผงลอยริมถนน
พวกเธอดูดีจริงๆ...
เขาเก็บแผงลอยและโยนผ้าปูลงในมิติอื่น กระทั่งโยนจักรยานเข้าไปด้วย
“เอาล่ะ! ไปกินข้าวกันเถอะ วันนี้ฉันจะเลี้ยงเอง!”
เจียงหนานอารมณ์ดี
คราวนี้ถึงคราวของเซี่ยเหยาที่ต้องตกตะลึง เธอพูดด้วยความประหลาดใจ "คุณมีพลังอวกาศเหรอ"
แม้แต่จงหยิงเสวี่ยก็ยังตกตะลึง พลังอวกาศ?
มีผู้ใช้พลังอวกาศเพียงไม่ถึงสิบคนในโลก!
เจียงหนานยักไหล่ “ทำไมล่ะ”
“คุณเป็นผู้ปลุกพลังอวกาศ แต่คุณกลับมัวแต่มาตั้งแผงลอยแบบนี้เนี่ยนะ” เซี่ยเหยาขึ้นเสียงของเธอ
“แล้วไงล่ะ คุณรู้สึกว่าการส่งของเหมาะกับฉันมากกว่าเหรอ”
เซี่ยเหยา "..."
[จากความไม่พอใจของเซี่ยเหยา คะแนน + 666!]
“เห้อ ฉันจะไม่โกหกนะ พรสวรรค์ของฉันคือเกรด E เท่านั้นแหละ ฉันไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร!”
“ระบบอวกาศนี้ช่วยอะไรฉันมากไม่ได้หรอก ฉันปล้นธนาคารไม่ได้ แต่ฉันก็ต้องกินต้องใช้!”
เห็นได้ชัดว่าเซี่ยเหยาไม่ฟังแต่เริ่มคิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง
จงหยิงเสวี่ยสัมผัสศีรษะล้านของเขาและปลอบใจเขา “ไม่เป็นไร ฉันจะอยู่ข้างๆ คุณเอง!”
ทั้งสามคนมาถึงสี่แยกตลาดกลางคืน เมื่อเจียงหนานเห็นรถเบนซ์ เขาก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
เซี่ยเหยารวยมาก เธอขับ G-Class ไปไหนมาไหนหลังเลิกเลยงั้นหรอ เวอร์ไปแล้ว
เจียงหนานอยู่ในที่นั่งผู้โดยสารและจบหยิงเสวี่ยอยู่ที่เบาะหลัง เขาจ้องมองที่เซียเหยาที่กำลังขับรถอยู่
เซี่ยเหยารู้สึกสับสน “คุณมองอะไร ฉันอายุ 18 ปีและฉันมีใบขับขี่…”
เจียงหนานขยี้ตา "ฉันดูเหมือนจะสายตาสั้น เงินคงทำให้ตาฉันบอดไปแล้ว!"
[จากความหงุดหงิดของเซี่ยเหยา คะแนน +666!]
"..."
"คุณต้องการกินอะไร"
“ไปกินเสียบไม้กันเถอะ! ร้านข้างทางแถวนี้ของอร่อยเยอะนะ”
“เราไปที่ไหนดี เสี่ยวเสวี่ย”
“ฉันจะฟังเจียงหนาน!”
เครื่องยนต์ของรถส่งเสียงคำราม และกลุ่มคนที่สัญจรไปมาในตลาดกลางคืนต่างอิจฉา ด้วยภูมิหลังของคุณ คุณกล้าดียังไงมาตั้งแผงขายของริมถนนแบบนี้!
นี่ไม่ใช่การขโมยธุรกิจของพวกเขาเหรอ
ส่วนเจียงหนานก็ไม่รู้ว่าวิดีโอสั้น ๆ ของการขายของของเขาโดยทุบอิฐแดงที่หัวของเขาถูกส่งไปยังเว่ยป๋อโดยชาวเน็ตที่กระตือรือร้นอีกครั้ง!
ความนิยมของมันเพิ่มสูงขึ้นจนแซงหน้าคลิปที่แล้ว!
แผงขายอาหารริมถนนเซียะเหมิน
“เอวย่าง เอ็นตุ๋น...”
“อย่าใส่พริกนะ พี่สาวฉันไม่กินเผ็ด!”
จงหยิงเสวี่ยยิ้ม "คุณยังจำได้!"
เจียงหนานกล่าวว่า "ฉันมีความจำดีไง ลืมแล้วหรอ!"
เซี่ยเหยามองไปที่เจียงหนานและจงหยิงเสวี่ยและทำหน้าบูดบึ้ง
[จากความหงุดหงินเซี่ยเหยา คะแนน + 3 + 3 + 3... ]
จริงๆ ด้วย
เซี่ยเหยาต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ
เขาต้องระวัง
เจียงหนาน “พี่สาว ตอนนี้คุณเรียนอยู่ที่ไหนหรอ”
"โรงเรียนจิตวิญญาณซงเจียง เซี่ยเหยาอยู่ห้องเดียวกับฉัน! พวกเราอยู่ปีสามแล้ว..."
เจียงหนานตกตะลึง “ซงเจียงหรอ การแข่งขันที่นั่นได้ข่าวว่าโหดมากเลยนี่”
โรงเรียนมัธยมจิตวิญญาณซงเจียง เป็นโรงเรียนมัธยมแห่งเดียวในเมืองเจียงที่เต็มไปด้วยผู้ปลุกพลัง มีอุปกรณ์ครบครันและมีคณาจารย์ที่แข็งแกร่ง!
ทุกปี พวกเขาจะติดสามอันดับแรกในการแข่งขันโรงเรียนประจำจังหวัดเสมอ
เซี่ยเหยาหัวเราะเบา ๆ "การแข่งขันหรอ มันไม่มีอยู่จริงหรอก"
"พี่สาวของคุณเป็นผู้ปลุกพลังไฟระดับบรอนซ์ 9 ดาวการแข่งขันน่ะมี แต่ไม่ใช่กับเธอ และพลังอสูรระดับบรอนซ์ 7 ดาวของฉัน ไม่มีใครกล้าแข่งกับเรา"
"ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้สารเลวลู่ว ฉันคง..."
“เสี่ยวเหยา พอเถอะ!” จงหยิงเสวี่ยขมวดคิ้ว
เซี่ยเหยาปิดปากของเธออย่างไม่เต็มใจ แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "เราให้เจียงหนานเข้าร่วมทีมไม่ได้เหรอ"
“เขามีพลังอวกาศเขาจะทำให้เราได้เปรียบในการควบคุมพื้นที่”
จงหยิงเสวี่ยส่ายหัว “ฉันแก้ปัญหาเองได้”
เซี่ยเหยา "คุณจะแก้ปัญหายังไง เขายังเคยแอบให้ยาคุณด้วย ถ้าฉันไม่อยู่ที่นั่นคุณจะทำยังไง"
“เสี่ยวเหยา”
เซี่ยเหยากัดฟันด้วยความเกลียดชัง แต่เธอก็ทำได้เพียงยอมแพ้และกินของเสียบไม้เท่านั้น!
เจียงหนานไม่ได้พูดอะไรอีก แต่เขาพูดว่า "พี่สาวของฉันก็ดื้อแบบนี้แหละ มา มา มา กินกันเถอะ!"
“พี่เซี่ยเหยา เรามาเพิ่มกันเป็นเพื่อนกันเถอะ?”
เจียงหนานมอบรหัส QR ของเขาให้เธอดู
เซี่ยเหยาซึ่งกำลังสับสนเล็กน้อยจึงเพิ่มเพื่อนไปแบบงงงวย
ท้ายที่สุดเจียงหนานก็แอบส่งข้อความไป
“พี่สาวเซี่ยเหยา ถ้าว่างเมื่อไหร่บอกได้นะครับ”
เซี่ยเหยาหมดความหงุดหงิดจากเรื่องในหัวก่อนหน้าทันที!
ขายาวใต้โต๊ะเตะไปที่เข่าของเจียงหนานเบา ๆ
ถึงแม้เขาปากหมา แต่ก็ดูเหมือนเขาเป็นเด็กดี..
“มาพี่สาว จะได้ติดต่อกันง่าย!”
...
“ครอบครัวจงเป็นยังไงบ้าง พวกเขาโอเคมั้ย”
จงหยิงเสวี่ยยิ้ม “พ่อแม่ของของฉันไม่เลวเลย แม้ว่านายท่านจงจะเข้มงวดนิดหน่อย แต่ก็เพื่อประโยชน์ของฉัน…”
“แล้วคุณล่ะ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาคุณเป็นยังไงบ้าง”
เจียงหนานเกาหัว "ฉันเหรอ มันเป็นแบบนี้แหละ"
“ฉันย้ายออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตอนอายุ 16 และเช่าบ้าน ฉันเคยทำร้านเสียบไม้หน้ามหาวิทยาลัย เคยขายบะหมี่เย็น และทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟ สุดท้ายก็ตั้งแผงลอยเพื่อหาเงินนี่แหละ”
“ฉันกำลังเรียนอยู่ที่โรงเรียนมัธยมแห่งแรกของเมืองเจียง…”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ทั้งสองสาวก็ทนฟังไม่ไหวอีกต่อไป
เขาอายุเพียง 16 ปี ทำงานนอกเวลาเพื่อหาเลี้ยงชีพ มันช่างน่าสงสาร
แต่ความยากลำบากทั้งหมดก็ดูไม่เท่าไหร่เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาที่ยังคงสดใสอยู่..
