Chapter 10: สอนบทเรียน
Chapter 10: สอนบทเรียน
มีโต๊ะที่เต็มไปด้วยคนหน้าแผงขายบาร์บีคิวตรงทางเข้าซอย
ผู้นำของกลุ่มเป็นชายร่างใหญ่กำยำเปลือยอกและสวมสร้อยคอทองคำเส้นใหญ่รอบคอ
มีคนหนุ่มสาวหกหรือเจ็ดคนนั่งอยู่ข้างเขาสวมเสื้อกล้ามสีขาวและกางเกงเลกกิ้ง
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเขาหัวล้านและเสียงดังโวยวายน่ารำคาญ
คนกลุ่มอื่นที่นั่งโต๊ะข้างๆต่างก็ขมวดคิ้ว
"ทำไมมันช้าจัง เอาเบียร์มาเร็วๆ หน่อยได้ไหม ถ้าไม่ได้ก็เอาของกินมาไวๆ หน่อยเซ่" ชายร่างกำยำกล่าวเสียงดัง
ป้าโจวยิ้มแล้วพูดว่า "ได้เลยจ่ะคุณลูกค้า รอแปปเดียวนะคะ!"
โจวหยู่ชิงที่มาช่วยหลังเลิกเรียนมัดผมหางม้า เธอสวมผ้ากันเปื้อนและถือเบียร์หกหรือเจ็ดแก้วและรีบไปส่งเบียร์ที่โต๊ะของพวกเขา
แต่เมื่อเห็นหยูซิง ชายร่างกำยำก็ไม่ได้สนใจอาหารและเครื่องดื่มของเขาอีกต่อไปแล้ว
โจว หยูชิงมีรูปลักษณ์ที่สวยงาม ตัวเล็กและน่ารัก
กลุ่มในโต๊ะนี้ต่างจ้องมองไปที่โจวหยูซิงจนเธอสับสน เธอพูดอย่างขี้อายว่า "เบียร์ค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปเอามาให้อีกแก้วแทนคำขอโทษที่ช้านะคะ"
ชายร่างใหญ่เริ่มมีชีวิตชีวาทันที!
เขาหัวเราะออกมาและเผยให้เห็นฟันสีเหลืองขนาดใหญ่เต็มปาก เขาคว้าข้อมือของโจวหยู่ชิง แล้วพูดว่า "นี่ห์ น้องสาวว์ อย่าพึ่งรีบไปเซ่!"
“มาดื่มกับพี่เถอะ เดี๋ยวพี่จะทิปให้พันหยวนเลยห์!”
ดวงตาของโจว หยูชิงเต็มไปด้วยความกลัว และเธอก็ดึงมือของเธอออกโดยไม่รู้ตัว
แต่เธอจะแข็งแกร่งเท่าคนหัวล้านนั่นได้อย่างไร ข้อมือของเธอแดงจากการถูกคว้า
ป้าโจวเข้ามาดึงลูกสาวของเธอกลับมาทันที เธอยิ้มแล้วพูดว่า "ขอโทษทีนะคะคุณลูกค้า ลูกสาวของฉันยังเด็กอยู่ คงให้เธอกินเบียร์ไม่ได้หรอก..."
“เอ่อ เดี๋ยวป้าจะลดราคาเบียร์ให้ก็แล้วกันนะคะ”
“หยูชิง กลับเข้าบ้านไปก่อนลูก”
กลุ่มลูกน้องลุกขึ้นยืนทันทีและตะโกนว่า "อะไรนะป้า คุณดูถูกพี่ใหญ่ของเราอ๊ะป่าว"
“ทำไมต้องมาลดราคาด้วะ คิดว่าลูกพี่ของเราไม่มีตังเรรรอะ!!”
พี่ใหญ่พูดสมทบด้วยใบหน้าดุร้าย "อะไรนะ คุณดูถูกฉันเหรอ ไม่อยากให้เธอมากับฉันงั้นเหรอ ฮะ?"
โจว หยูชิงไม่เคยมีประสบการณ์เช่นนี้มาก่อน ดวงตาของเธอเริ่มแดงก่ำและน้ำตารื้น
ในขณะนี้พี่ชายที่โต๊ะข้างๆ เธอทนไม่ไหวอีกต่อไป เขายืนขึ้นและดุว่า "นี่คุณพี่ มีเหตุผลหน่อยสิ"
“ผู้หญิงคนนั้นยังเรียนมัธยมอยู่เลย เห็นหน้าเธอไหม เธอกลัวหมดแล้วนะ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เส้นเลือดบนหัวพี่ใหญ่ก็ปูดโปนและลูกน้องของเขาก็ไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้แล้ว
พี่ใหญ่คว้าขวดเบียร์ข้างๆ เขาขึ้นมา และกำลังจะทุบหัวพี่ชายพลเมืองดีคนนี้
แต่ในขณะนี้ มีมือหนึ่งจับขวดไว้แน่น และเขาก็เห็นเจียงหนานยิ้มให้เขา
“ให้ตายเถอะ เกิดอะไรขึ้นหรอ”
“เจ้าหัวล้านตัวน้อยนี้มาจากไหนกัน เขาไม่ใช่พวกเรานี่”
“พี่เจียงหนาน” โจวหยูซิงจ้องมองที่เจียงหนานด้วยดวงตาแดงก่ำเปรอะน้ำตาของเธอ
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ดูเหมือนเธอจะไม่กลัวอีกต่อไปแล้ว
“แกมาจากไหน เจ้าตัวน้อย”
“แกเป็นใครกัน เข้ามายุ่งเรื่องของคนอื่นทำไม” พวกลูกน้องกล่าวเสริม
เจียงหนานหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า "พี่ใหญ่ใจเย็นๆ"
“ฉันเข้าร่วมกับแก๊งคุณไม่ได้เหรอ”
ขณะที่เขาพูด เขาก็ชี้ไปที่หัวล้านของเขา!
หลงเจียนตกตะลึง "หัวล้านเหรอ อะไรนะ! คุณอยากเข้าร่วมแก๊งหัวล้านของเราด้วยเหรอ?"
เจียงหนานมีสีหน้าเขินอาย "ฮิฮิ นี่เพราะฉันชื่นชมพี่ใหญ่มานานแล้วนะ คุณมีชื่อเสียงมากเลย"
“ว่าแต่พี่ใหญ่ คุณชื่ออะไรนะ..”
พี่ใหญ่ "?"
อยากเข้าแก๊งค์ฉัน ชื่นชมฉันมานานแล้ว
แต่กลับไม่รู้จักชื่อของฉันงั้นหรอ
[จากความไม่พอใจของหวังเฉียง คะแนน +666!]
“อ๋อ ใช่แล้ว พี่เฉียงนี่เอง พี่เฉียง! ฉันลืมไป! ความจำของฉันไม่ดีน่ะแหะๆ”
หวังเฉียงงุนงง "แกบอกว่าจะเข้าร่วมแก๊งค์ของเรางั้นหรอ งั้นไปสิ โชว์สีแดงบนหัวชายคนนั้นดูสิ สอนบทเรียนพวกเขาซะ แล้วฉันจะให้แกเข้าร่วมแก๊ง!"
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเด็กโง่คนนี้มาจากไหน
มันกล้าดียังไงมาจับมือฉัน… แต่ในเมื่อมันอยากจะเข้าร่วมแก๊ง งั้นก็ไปจัดการผู้ชายที่มันลุกขึ้นมายุ่งก่อนหน้านี้เสียก่อนดีกว่า!
เจียงหนานยิ้มและพูดว่า "ง่ายมากลูกพี่!"
ขณะที่เขาพูด เขาก็เดินไปเขาโอบแขนรอบไหล่ของพี่ชายพลเมืองดีแล้วทำให้เขานั่งลง!
พี่ชายดุว่า "ไอ้สารเลวแกจะทำอะไร"
ทว่าเจียงหนานไม่ได้สนใจ
เขาชี้ไปที่หัวของพี่ชายที่เขาโอบไหล่
พี่ชายพลเมืองดีก็ตะลึง
"ชี้ทำไม.."
เจียงหนาน "นี่ทุกคนคุณเห็นนี่ไหมมันไม่ใช่สีแดง นี่คือสีดำ!"
จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่จาน
“นี่... สีขาว!”
“นี่.. เบียร์ในแก้วเป็นสีเหลือง ชื่อภาษาอังกฤษคือ Yellow”
ผู้คนที่กำลังรับประทานอาหารที่โต๊ะใกล้เคียงต่างตกตะลึง!
นี่เขาทำบ้าอะไรเนี่ย
หวังเฉียง "..."
ฉันบอกให้โชว์สีแดง
ฉันขอให้แกสอนบทเรียนให้พวกเขา
ทำไมแกถึงสอนบทเรียนเกี่ยวกับสี.. เอ๊ะ.. นี่มันกวนตีนฉันหรอ?
[จากความแค้นของหวังเฉียง คะแนน +999!]
[จากความแค้นของพี่ชายพลเมืองดี คะแนน +666!]
[จากความไม่พอใจของโจวหยูชิง คะแนน + 521! ]
...
“นี่คุณล้อเล่นกับฉันเหรอ”
“แกรนหาที่ตายงั้นหรอ”
ขณะที่หวังเฉียงกำลังจะลุกขึ้น เจียงหนานก็หยิบขวดเบียร์ขึ้นมาทุบใส่เขา!
"โพล๊ะ"
เศษแก้วปลิวว่อนไปทุกที่ และเลือดก็กระเซ็นไปทั่วใบหน้าของเขา
เหตุการณ์ที่พลิกผันอย่างกะทันหันนี้ทำให้ผู้คนที่อยู่ข้างๆเขาเกิดความหวาดกลัว
เด็กคนนี้โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว!
เขาทุบหัวล้านนี้ด้วยแก้วเบียร์อย่างไร้ความปราณี
เจียงหนานชี้ไปที่หัวโล้นของหวังเฉียงซึ่งเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดพร้อมหันมาถามฝูงชน
“แล้วเห็นไหม นี่สีอะไร”
พี่ชายพลเมืองดี "ดะ... แดง"
เจียงหนานพอใจ "โอ้! ถูกต้อง เก่งมาก!"
“.....”
“ฆ่ามันนนนน!” หวังเฉียงตะโกนอย่างเดือดดาลขณะจับหัวของเขา
ลูกสมุนของหวังเฉียงสองคนคว้าแก้วเบียร์แล้วทุบไปทางเจียงหนาน
เจียงหนานตอบสนองอย่างรวดเร็ว เจียงหนานคว้าข้อมือของพวกเขาแล้วบิดมัน
เขายกขาขึ้นแล้วเตะออกไป!
เขาเตะลูกสมุนของหวังเฉียงกระเด็นออกไปแปดเมตรจนกระแทกเข้ากับกำแพงซอย
[ทักษะถูกกระตุ้น: การต่อสู้แบบประชิดตัว]
[ระดับปัจจุบัน การต่อสู้ด้วยมือเปล่า: ระดับ 1!]
[คุณต้องการเพิ่มคะแนนทักษะหรือไม่ ]
[คะแนนทักษะที่มีอยู่ในปัจจุบัน: 123 คะแนน!]
เจียงหนานตกตะลึง
นี่เป็นทักษะที่เขาเสียเงินไปใช่หรือเปล่านะ
คะแนนทักษะที่ถูกแปลงจากค่าธรรมเนียมที่เขาจ่ายไปงั้นสินะ
“งั้น จัดเต็มไปเลย!!”
[เพิ่ม 100 แต้มทักษะ แต้มทักษะที่เหลืออยู่: 23!]
[การต่อสู้ด้วยมือเปล่า: ระดับ 100! ]
[เพิ่มระดับอัตโนมัติ! การต่อสู้ด้วยมือเปล่า (เชี่ยวชาญ): ระดับ 1!]
ในทันใดนั้น ข้อมูลจำนวนนับไม่ถ้วนก็หลั่งไหลเข้ามาในจิตใจของเจียงหนาน
ดวงตาของเขาเป็นประกาย!
แล้วฉันต้องทำยังไงต่อนะ?
ทันใดนั้นต่อหน้าขวดเบียร์ที่ถูกเหวี่ยงเข้ามา!
เจียงหนานหลบไปด้านข้างได้อย่างง่ายดาย และยกขาขึ้นเพื่อเตะสูงสวนไปโดยไม่รู้ตัว!
จมูกของลูกสมุนคนนี้ถูกขยี้แหลกเป็นชิ้น ๆ และใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด!
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนสติของเจียงหนานประมวลผลไม่ทัน
ในชั่วพริบตา ชายหนุ่มเจ็ดแปดคนต่างก็นอนอยู่บนพื้นและคร่ำครวญ
ลูกพี่หัวล้านตกใจมาก
เจียงหนานแบมือยกขึ้นต่อหน้าลูกพี่หัวล้านที่กำลังตกตะลึงแล้วตบเขา!
ผั้วะ
เขาถูกตบไปที่แก้มอย่างแรงจนน้ำลายปนเลือดกระจายออกมาจากปากพร้อมใบหน้าอ้วนกลมที่ถูกบิดไปตามแรงมือ
โจวหยูชิงปิดปากของเธอ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตกใจ
พี่เจียงหนานเก่งเรื่องการต่อสู้ขนาดนี้เลยเหรอ
เขากล้าหาญมาก!
เธอรู้สึกเหมือนกำลังดูหนังแอคชั่นอยู่ตอนนี้
ไม่มีใครสามารถแตะต้องเจียงหนานเลย และพวกเขาพ่ายแพ้ด้วยหมัดและการเตะเพียงไม่กี่ครั้ง
“ว้าวสุดยอดไปเลยสุดหล่อ!”
“น้องชาย คุณร้ายกาจมาก!”
ฝูงชนเริ่มตั้งสติได้และกล่าวชมเขา
เจียงหนานเกาหัวแล้วยิ้ม "ขอบคุณครับ ฮะฮะ กินต่อเถอะ! อย่าให้เรื่องตรงนี้ทำลายอารมณ์กินขาวของพวกพี่ๆ เลยครับ เดี๋ยวผมจะขอคุยกัลูกพี่ผมตรงนี้สักหน่อย เชิญกินกันตามสบายเลยครับ"
ขณะที่เขาพูด เขาก็คว้าเข็มขัดของชายหัวล้านแล้วยกขึ้น
ชายหัวล้านคนนี้ซึ่งมีน้ำหนักมากกว่าสองร้อยปอนด์ถูกยกโดยเขาโดยไม่ยากเย็นเลย
ชาวหัวล้านเมื่อได้เห็นภาพนี้สีหน้าของพวกเขาก็หวาดกลัวมากยิ่งขึ้นไปอีก!
..วันนี้พวกเขาคงต้องโดนอีกเยอะแน่ๆ!..
Facebook Page : sigmundtranslate.fb
