ตอนที่ 16 : แรนช์ไม่ต้องการดึงดูดความสนใจ

วันสอบเข้า.

มหาวิทยาลัยเวทมนตร์ไอเซอไรต์ ณ อาคารการเรียนรู้และการศึกษา

แสงธรรมชาติส่องเข้ามาภายในตัวอาคารผ่านผนังม่านกระจกขนาดใหญ่

แรนช์มาถึงห้องสอบบนชั้นเจ็ดก่อนเวลาและนั่งอยู่เงียบๆ ในห้องโถงที่ใช้รอเพื่อรอให้การสอบเริ่มขึ้น

แม้ว่าทาเลียที่มากับเขาจะไม่สามารถขึ้นมายังชั้นเจ็ดได้ แต่เธอก็รออยู่ที่ระเบียงกลางแจ้งตรงชั้นล่าง

มีพื้นที่ระเบียงกว้างขวางที่มุมหนึ่งของด้านนอกอาคาร พร้อมพื้นไม้และม้านั่งสำหรับนักศึกษาและคณาจารย์ได้ผ่อนคลาย เพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่สวยงามของมหาวิทยาลัย สำราญใจไปกับแสงแดดกลางแจ้งและอากาศอันบริสุทธิ์

และที่อยู่ตรงหน้าของทุกคนคือหน้าจอเวทมนตร์ขนาดยักษ์ ข้อมูลต่างๆ เกี่ยวกับมหาวิทยาลัยกำลังถูกนำเสนอแบบวนไปเรื่อยๆ

หลายๆ คนที่กำลังรออยู่ที่นี่ พวกเขาสามารถรับชมกระบวนการสอบคัดเลือกแบบสดๆ ของสถาบันอัศวินและสถาบันนักปราชญ์ผ่านทางหน้าจอใดก็ได้ในเขตมหาวิทยาลัย

...

ห้องโถงใหญ่ภายในอาคารชั้นเจ็ด

พื้นที่เปิดกว้างและมีแสงสว่างส่องอย่างทั่วถึง

อุปกรณ์เวทมนตร์ขนาดใหญ่หลายชิ้นตั้งตระหง่านอยู่เงียบๆ ราวกับกลุ่มยักษ์ผู้คอยพิทักษ์

แสงส่องลงบนอุปกรณ์เวทมนตร์ สะท้อนประกายพร่ามัวและงดงามออกมา

ชิ้นส่วนของอุปกรณ์เวทมนตร์ขนาดยักษ์เหล่านี้เชื่อมต่อกันเป็นระยะทางหลายสิบเมตร ทำมาจากมิธริลและคริสตัลเวทมนตร์ พวกมันเปล่งบรรยากาศอันเยือกเย็นและดูน่าตื่นตาตื่นใจอย่างยิ่งในเวลาเดียวกัน

เมื่อผู้เข้าสอบหลายคนในห้องโถงที่ใช้รอเห็นพวกมันเป็นครั้งแรกก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจกับความสำเร็จอันน่ามหัศจรรย์ที่ได้รับจากวิศวกรรมเวทมนตร์

สำหรับการสอบครั้งนี้ ทางมหาวิทยาลัยไอเซอร์ไรต์จะเปิดใช้งาน “เกทเข้าสู่โลกแห่งภาพฉายแบบจำลอง” อันน่าทึ่ง เพื่อให้ผู้เข้าสอบได้เปิดหูเปิดตาในโลกแห่งภาพฉายด้วยประสบการณ์จริง

เมื่อเทียบกับผู้เข้าสอบบางคนที่ดูตื่นเต้นหรือไม่ก็วิตกกังวล ผู้เข้าสอบบางคนดูสงบเป็นพิเศษ ราวกับว่าพวกเขาคุ้นเคยกับวิธีการพิชิตโลกแห่งภาพฉายอยู่แล้ว

เนื่องจากการจำลองการต่อสู้จริงในโลกแห่งภาพฉายเป็นการสอบแบบรวมของทั้งสถาบันอัศวินและสถาบันนักปราชญ์ ที่นี่จึงไม่เพียงแต่มีผู้เข้าสอบจากสถาบันนักปราชญ์ที่ท่วงท่าสง่างามเท่านั้น แต่ยังมีผู้เข้าสอบหลายคนที่ดูเหมือนผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้เมื่อมองแวบแรกอีกด้วย

แน่นอน...ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาเป็นผู้เข้าสอบของสถาบันนักปราชญ์

เฉพาะผู้ที่ผ่านการทดสอบนี้เท่านั้นถึงจะได้รับการประเมินขั้นสุดท้ายโดยอาจารย์จากทั้งสองสถาบัน

แรนช์ผู้ซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องโถงที่ใช้รอเป็นเวลานานกำลังลูบฝ่ามือของเขาอย่างประหม่า

การสอบครั้งนี้จะถูกถ่ายทอดสดออกไปในภายหลัง ซึ่งทั้งอาจารย์ของมหาวิทยาลัยและที่ผู้สัญจรไปมาในมหาวิทยาลัยจะได้เห็นมัน

เป็นเพราะเหตุนี้เอง “การประหารชีวิตในที่สาธารณะ” จึงมักเกิดขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

นักศึกษารุ่นพี่หลายคนจะมาชมการสอบเข้าของนักศึกษาใหม่ในมหาวิทยาลัยด้วยทัศนคติที่สนุกสนาน

แต่เมื่อไตร่ตรองดูดีๆ

รูปแบบของหน้าจอเวทมนตร์จะคล้ายๆ กับม้าหมุนแบบแยกหน้าจอ

ความน่าจะเป็นที่เขาจะโดดเด่นขึ้นมาในหมู่ผู้เข้าสอบจำนวนมากนั้นไม่สูงนัก

ยิ่งไปกว่านั้น เขามักจะมีนิสัยมั่นคงและไม่ค่อยทำตัวเด่น ดังนั้นเขาจึงไม่น่าจะดึงดูดความสนใจของใคร

แรนช์คิด

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เสียงฝีเท้าแผ่วเบาเริ่มดังก้องอยู่ในห้องโถง มันสามารถส่งไปถึงหูของผู้เข้าสอบได้เหมือนกับเสียงอื่นๆ

ความรู้สึกอันแข็งแกร่งที่แผ่มาจากผู้แข็งแกร่งทำให้ทั้งห้องสอบอันกว้างใหญ่ที่แต่เดิมเต็มไปด้วยเสียงดังเงียบสงัดลงทันที

ความคิดของแรนช์ก็ถูกขัดจังหวะเช่นกัน เขามองขึ้นไปในทิศทางที่ดวงตาของทุกคนมาบรรจบกัน

ร่างหนึ่งเดินออกมาจากส่วนลึกของห้องโถง และดูเหมือนว่าเสียงเดียวที่หลงเหลืออยู่บนชั้นเจ็ดก็คือเสียงฝีเท้าของเขา

เมื่อเสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้ ผู้คนก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าผู้มาเยือนสวมชุดสูทคลาสสิกสีดำ คู่กับเสื้อเชิ้ตสีขาวและเนกไทสีทอง กระดุมและปกเสื้อของชุดสูททางการมีรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนและลวดลายกากบาท

เขาเป็นชายหนุ่มผมสีน้ำตาลที่อายุน้อยกว่าที่ทุกคนจินตนาการไว้มาก เขาดูอายุไม่ถึงสามสิบปี

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครกล้ามีความคิดดูถูกเขา เพราะการที่อายุแค่นี้แต่สามารถสวมใส่เครื่องประดับแบบนี้ได้แสดงให้เห็นว่าเขาไม่เพียงแต่เป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยไอเซอร์ไรต์เท่านั้น แต่ยังเป็นนักบวชที่มีสถานะสูงมากในโบสถ์เทพีแห่งโชคชะตาอีกด้วย

ฝีเท้าของเขาไม่เร่งรีบหรือเนิบนาบ   

เขาเดินไปที่บริเวณหน้าห้องโถงรอสอบ

สายตามองดูผู้เข้าสอบทุกคน

“ผมคือผู้คุมสอบในวันนี้ ลอเรน แคนเทรลล์ และก็เป็นคณบดีของสถาบันนักปราชญ์เช่นกัน”

ดวงตาของชายหนุ่มแลดูอ่อนโยน ลักษณะท่าทางของเขาไม่มีความรู้สึกถึงภัยคุกคามเลยแม้แต่นิด

มันทำให้ผู้เข้าสอบหลายคนผ่อนคลายและรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

เมื่อเปรียบเทียบกับผู้คุมสอบที่สง่างามและดุร้ายที่พวกเขาจินตนาการไว้ก่อนหน้านี้ ปรากฏว่าคณบดีของสถาบันนักปราชญ์นั้นดูเป็นคนเข้าถึงได้ง่ายมาก

“หัวข้อของการสอบนี้คือ 'สติปัญญาและจิตใจ’”

ลอเรนยังคงพูดอย่างเป็นธรรมชาติ

“ในกรณีส่วนใหญ่ ในระหว่างกระบวนการท้าทายโลกแห่งภาพฉาย หากคุณเดินตามเส้นทางที่ถูกต้องเพื่อตีความและก้าวไปสู่เส้นเป้าหมายหลัก คุณจะไม่จำเป็นต้องเอาชนะศัตรูที่มีระดับเหนือกว่าคุณมาก”

“อย่างไรก็ตามหากมีอุบัติเหตุหรือความผิดพลาดเกิดขึ้นในระหว่างทางก็จะนำไปสู่สถานการณ์ที่อันตรายอย่างยิ่งในโลกแห่งภาพฉาย ไม่เพียงคุณจะเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งพอที่จะฆ่าคุณได้ทันที ในทางกลับกันคุณอาจถูกพวกมันตามล่า…แม้กระทั่งโดนทัณฑ์เลาะกระดูก”

“และเมื่อเป็นแบบนี้ มันจึงสำคัญมากที่จะต้องตีความและรับเบาะแสสำคัญในโลกแห่งภาพฉาย”

เมื่อมาถึงจุดนี้ เสียงของลอเรนก็หยุดลงชั่วคราว ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นซับซ้อนเล็กน้อย

“ในมหาวิทยาลัยไอเซอร์ไรต์เคยมีเหตุการณ์น่าสลดเกิดขึ้น มันเป็นความล้มเหลวในการท้าทายโลกแห่งภาพฉายระดับสี่ นักศึกษาเจ็ดคนที่เข้าไปท้าทายไม่มีผู้ใดรอดชีวิตออกมา”

เสียงของเขาไม่ทุ้มลึก แต่คำพูดเหล่านี้กลับสะท้อนเหมือนเสียงฟ้าร้องอู้อี้ทั่วทั้งห้องโถงใหญ่

สำหรับชายหนุ่มและหญิงสาวที่ยังอยู่ในช่วงวัยเยาว์ “ความตาย” อาจเป็นแนวคิดที่ไกลตัวพวกเขา

อย่างไรก็ตาม อาจมีหลายคนที่ไม่ได้ตระหนักรู้อย่างลึกซึ้งก่อนที่จะมาสอบเข้ามหาวิทยาลัยแห่งนี้

ทั้งห้องสอบเงียบลงอย่างน่าขนลุก ผู้เข้าสอบหลายคนดูตัวสั่นจากความวังเวง

ราวกับคาดการณ์ปฏิกิริยาของเหล่านักเรียนไว้แล้ว ลอเรนเงียบไปสองสามลมหายใจก่อนจะพูดต่อ:

“สาเหตุพื้นฐานก็คือนักศึกษาในทีมมีความมั่นใจมากเกินไป ทำให้ภารกิจหลักเบี่ยงเบนไปจากทิศทางปกติ และก็ไม่มีความสามารถเพียงพอที่จะรับมือกับสถานการณ์บ้าคลั่งที่เลวร้ายลง”

“นี่คือความไม่สมดุลระหว่างสติปัญญาและจิตใจ”

“ดังนั้นในปีนี้ ไม่ว่าจะเป็นสถาบันอัศวินหรือสถาบันนักปราชญ์ จะให้ความสนใจเป็นพิเศษกับผู้เข้าสอบที่มีความสามารถครอบคลุมทั้งด้านจิตใจมั่นคงและรับมือกับสถานการณ์ได้อย่างเหมาะสม”

“บททดสอบที่พวกคุณจะต้องเผชิญหลังจากนี้คือโลกแห่งภาพฉายแบบจำลอง”

“พวกคุณแต่ละคนจะเผชิญกับโลกแห่งภาพฉายแบบเดียวกันโดยแยกจากกัน และจะถือว่าเป็นผู้มีคุณสมบัติหากผ่านได้สำเร็จ”

หลังจากแนะนำขั้นตอนการสอบสั้นๆ

ลอเรนฝังกุญแจลับคริสตัลที่เรืองแสงสีดำเข้าไปที่แผงควบคุมของ “เกทเข้าสู่โลกแห่งภาพฉายแบบจำลอง”

ทันใดนั้น.

พื้นที่ตรงหน้าอุปกรณ์เวทมนตร์ดูเหมือนจะค่อยๆ บิดเบี้ยว สีสันที่เผยออกมาเริ่มเข้มขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งค่อยๆ ปรากฏและกลายเป็นประตูที่ดูราวกับภาพลวงตา เหมือนกับกระจกบานใหญ่ที่มีวิญญาณชั่วร้ายจำนวนนับไม่ถ้วนล่องลอยไปมาอยู่ในนั้น

นี่แทบจะเหมือนกับเกทแห่งความว่างเปล่าที่ช่วยให้ผู้คนเข้าสู่โลกแห่งภาพฉายได้

ลอเรนยืนเงียบๆ อยู่ในห้องโถงของสถานที่สอบ

เจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ของมหาวิทยาลัยเริ่มแนะนำขั้นตอนแก่ผู้เข้าสอบ

พวกเขาสั่งให้ผู้เข้าสอบเดินเข้าไปในเกทแห่งความว่างเปล่า และเข้าสู่โลกแห่งภาพฉายแบบจำลอง

ในเวลาเดียวกัน.

หน้าจอขนาดยักษ์ที่ติดตั้งอยู่บนผนังของห้องโถงใหญ่ก็ไม่ได้แสดงฉากปกติอีกต่อไป

มันกลายเป็นฉากของผู้เข้าสอบในโลกแห่งภาพฉาย!

(จบตอน)