ตอนที่ 2 เชร์
ติ๊ง!
ยืนยันโฮสต์ ไอรดา รัตนมาศ
การถ่ายโอนข้อมูลเริ่มต้นขึ้น
การถ่ายโอนข้อมูลสำเร็จ เปิดใช้งานระบบเต็มรูปแบบแล้ว!
“สวัสดีโฮสต์ ยินดีต้อนรับสู่ระบบ 438!”
ไอร่าตื่นขึ้นมาอย่างช้า ๆ
เธอลูบศีรษะของเธอ เสียงในหัวของเธอกำลังคุยกับเธอ
อีกฝ่ายดูเหมือนจะกำลังพูดถึงระบบ
จู่ ๆ เชร์ก็พูดขึ้น “ฟื้นแล้วเหรอ”
ไอร่าฟื้นคืนสติของเธอ
ตอนนั้นเองที่เธอรู้ว่าเธอกำลังนอนอยู่บนหลังเสือ
เมื่อเธอเห็นสิ่งนี้ ไอร่าคิดถึงฉากของคนที่มีชีวิตกลายร่างเป็นเสือ เธอยังคงกลัวอยู่
ขณะที่เขาอุ้มเธอไป เขาถามว่า “เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง ยังรู้สึกไม่สบายอยู่หรือเปล่า”
ไอร่านั่งอย่างระมัดระวัง
“ฉันไม่เป็นไร คุณจะพาฉันไปที่ไหน”
เชร์นั้นเร็วมาก และลมก็พัดผ่านพวกเขาไปในขณะที่พวกเขาเคลื่อนไหว ไอร่ายังคงเปลือยเปล่าและตัวสั่น เนื่องจากความหนาวเย็น
“ข้าจะพาเจ้าไปหาเผ่าหมาป่าและหมอพ่อมด” เชร์สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวเธอจึงหยุดทันที
เขากลายร่างเป็นมนุษย์และวางไอร่าไว้บนต้นไม้ใหญ่ จากนั้นจึงถอดกระโปรงหนังออก เขายัดกระโปรงหนังและมีดกระดูกไว้ในมือของเธอ เขาสั่งเธอไว้ว่า “รอข้า ข้าจะรีบกลับมา”
จากนั้นเขาก็กระโดดลงจากต้นไม้และร่อนลงบนพื้นหญ้าในรูปแบบเสือตัวเบา
ไอร่านั่งอยู่บนลำต้นของต้นไม้ มือของเธอกำมีดกระดูกไว้แน่น
เธอเห็นเสือข่าวตัวใหญ่ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ ไม่ไกลตรงหน้าเขาคือหมูป่าตัวหนึ่งที่เพิ่งกินอิ่มและกำลังงีบหลับ
เสือขาวรออย่างเงียบ ๆ ครู่หนึ่ง เมื่อหมูป่าลดความระมัดระวังลง ทันใดนั้นเสือก็รีบวิ่งออกไปกัดคอหมูป่า
เลือดกระเซ็น และหมูป่าร้องเสียงแหลมด้วยความเจ็บปวด
หมูป่าดิ้นรนต่อสู้อย่างสิ้นหวัง แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถหนีจากขากรรไกรของเสือได้และถูกกัดจนตาย
ไอร่าผู้ซึ่งได้เห็นกระบวนการทั้งหมด ตกตะลึงกับการล่าครั้งนี้
หมูป่าตัวใหญ่สามารถส่งเธอกระเด็นไปพร้อมกับการกระแทกแบบสบาย ๆ
แต่เชร์สามารถฆ่ามันได้ด้วยการกัดเพียงครั้งเดียว
ไอร่ารู้สึกว่าเธอต้องประเมินพลังการต่อสู้ของเชร์อีกครั้ง หากเธอต่อสู้กับชายผู้ทรงพลังเช่นนี้จริง ๆ เขาก็สามารถฆ่าเธอได้ด้วยสองนิ้วเท่านั้น
เพื่อความปลอดภัยของตัวเธอเอง เธอจะพยายามไม่ยั่วยุเขาอีกต่อไป
หลังจากกลับสู่ร่างมนุษย์แล้ว เขาก็เดินไปที่ต้นไม้และเหยียดแขนออกขณะจ้องมองไปที่หญิงสาวตัวเล็ก “กระโดดลงมา”
ไอร่ากลับมา
ตอนนี้เธออยู่สูงกว่าสี่เมตร หากเธอไม่ระวัง เธออาจจะกระดูกหักบางส่วน หรือแม้กระทั่งตายเลยก็ได้
เขาเห็นความกลัวในดวงตาของเธอและเข้าใจทันที
สาวน้อยของเขากลัวความสูงนี่เอง
เชร์ไม่ได้อาศัยอยู่กับเพศเมียเลยตั้งแต่เขาจากพ่อและแม่เมื่อเขาโตเป็นผู้ใหญ่ เขาค่อนข้างจะตาบอดกับลักษณะนิสัยของพวกเขาและไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับพวกเขา
เมื่อเขาไปถึงเผ่าหมาป่า เขาจะต้องสอบถามข้อมูลบางอย่าง
เผ่าหมาป่ามีขนาดใหญ่ และมีผู้หญิงในเผ่า แน่นอนว่าพวกเขารู้วิธีดูแลผู้หญิง
เชร์ปีนขึ้นไปบนต้นไม้ด้วยการเคลื่อนไหวอย่างแรงและอุ้มไอร่า จากนั้นเขาก็กระโดดลงไปบนพื้นอย่างมั่นคง
เขากล่าวว่า “เอามีดมาให้ข้า”
ไอร่ายื่นมีดกระดูกกลับคืนให้เขา
เชร์ใช้มีดกระดูกเพื่อเอาหนังออกจากตัวหมูป่าเป็นผืนเดียว จากนั้นจึงตัดเสื้อและกระดูกแยกออกจากกัน
เชร์ทำความสะอาดหนังหมูป่าและพันรอบ ๆ ตัวไอร่า “แบบนี้ก็ไม่หนาวแล้ว”
ทันใดนั้นเสียงที่คุ้นเคยก็พูดขึ้นในหัวของเธอ
“คุณได้รับหนังหมูป่าและเริ่มต้นภารกิจมือใหม่ได้”
“โฮลต์ จงรวบรวมหนังสัตว์สามชิ้น หลังจากภารกิจเสร็จสิ้น คุณจะได้รับถุงของขวัญสำหรับมือใหม่”
ไอร่าตกตะลึง
ภารกิจมือใหม่? ถึงของขวัญมือใหม่? มันคืออะไร
แต่ระบบไม่ตอบสนองใด ๆ
เธอทำได้เพียงพันหนังหมูป่าไว้รอบ ๆ ตัวเธอให้แน่น และไตร่ตรองคำตอบเพียงลำพัง
หนังหมูป่าที่ไม่ได้ฟอกมีกลิ่นเลือด แต่เธอต้องยอมรับการพันหนังหมูไว้รอบตัวเธอนั้นอุ่นกว่ามาก อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องวิ่งเปลือยกายอีกต่อไป
ไอร่ากระซิบกับเชร์ว่า “ขอบคุณนะ”
การได้เห็นร่างเล็ก ๆ ของเธอซ่อนอยู่ภายใต้หนังหมูป่าทำให้เขาอยากจะยื่นมือไปสัมผัสหูของเธอ “ข้าจะซื้อเสื้อผ้าให้เจ้า เมื่อเราไปถึงเผ่าหมาป่า”
หูของไอร่าไวมาก เมื่อเขาสัมผัสมัน หูของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที
เธออดทนกับความเขินอายลาถมว่า “เผ่าหมาป่าคืออะไร”
“คือที่ที่หมาป่าอาศัยอยู่ ไม่ไกลจากที่นี่มากนัก โดยปกติแล้ว ถ้าข้าต้องการอะไร ข้าจะไปที่นั่นเพื่อค้าขายหรือซื้อของจากพวกเขา”
“ฟังดูคล้ายกับหมู่บ้าน”
“หมู่บ้าน?” เขาไม่แน่ใจว่าคำนี้หมายถึงอะไร “ข้าเคยได้ยินเกี่ยวกับชนเผ่าและอาณาจักรเท่านั้น ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องหมู่บ้านมาก่อน”
ดวงตาของไอร่าสว่างขึ้น “อาณาจักรเหรอคะ นั่นเป็นสถานที่แบบไหน มีมนุษย์อยู่ที่นั่นไหมคะ”
“มนุษย์? ข้าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับพวกเขาเลย อาณาจักรเหล่านั้นถูกสร้างขึ้นโดยสัตว์อสูร พวกเขาแข็งแกร่ง แต่ก็ดุร้ายมากเช่นกัน หากเจ้าสนใจ ในอนาคตข้าจะพาเจ้าไปเปิดหูเปิดตา”
ไอร่าไม่รู้ว่าอาณาจักรนี้เป็นอย่างไรสำหรับสัตว์อสูรเหล่านี้ เธอเพิ่งรับข้อเสนอของเชร์เป็นการเดินทางธรรมดาและพยักหน้า “ได้”
เชร์ตัดส่วนที่อ่อนนุ่มของหมูป่าออกแล้วมอบให้ไอร่า “กินสิ”
ไอร่ามองไปที่เนื้อเปื้อนเลือดตรงหน้าเธอและตกตะลึง
“นี่มัน เนื้อดิบ”
เชร์กล่าวว่า “มีอะไรผิดปกติกับเนื้อดิบ? ทั้งสดและรสชาติดี รีบกินซะ”
ไอร่าค่อย ๆ ส่ายหน้าด้วยความหวาดกลัว “ไม่ ไม่ ไม่ ฉันไม่กินเนื้อดิบ”
เขาขมวดคิ้ว “เจ้าไม่กินเนื้อสัตว์เหรอ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เจ้าผอมมากขนาดนี้ เจ้าไม่สามารถอยู่แบบนี้ได้ การไม่กินเนื้อสัตว์นั้นไม่ดีสำหรับเจ้านะ กินซะ”
แต่ไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไร ไอร่าก็ปฏิเสธที่จะสัมผัสชิ้นเนื้อดิบที่เปื้อนเลือดนั้น
เขาไม่มีทางเลือกนอกจากหาผลไม้ป่าให้เธอกิน
ไอร่ากินผลไม้ป่าอย่างพึงพอใจ
เขาจ้องมองเธอครู่หนึ่งแล้วถามว่า “เจ้าไม่ใช่สัตว์กินพืชใช่ไหม เจ้าเป็นกระต่าย หรือว่ากวางล่ะ”
ไอร่ารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
เธอไม่ใช่ทั้งกระต่ายและกวาง
เธอเป็นมนุษย์
แต่เชร์ไม่เคยพบมนุษย์ เธอไม่รู้ว่าผลของการพูดความจริงจะเป็นอย่างไร เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดอย่างคลุมเครือว่า “ฉันเป็นสัตว์กินพืชทุกชนิด”
“สัตว์กินพืชทุกชนิด หมายความว่าเจ้ากินทั้งเนื้อสัตว์และผักหรือ”
ไอร่าพยักหน้า “ใช่”
“แล้วทำไมเจ้าไม่ยอมกินเนื้อเมื่อกี้เล่า”
ไอร่ากลืนผลไม้ป่าเข้าไปในปากของเธอแล้วอธิบายว่า “ไม่ใช่ว่าฉันไม่กินเนื้อสัตว์ ฉันแค่ไม่กินเนื้อดิบ ถ้าเป็นเนื้อปรุงสุก ฉันก็ชอบกินนะ”
“เนื้อปรุงสุก ยังไง บอกข้ามาสิ ข้าจะหามาให้เจ้า”
เชร์เป็นสัตว์กินเนื้อมาตลอด ในใจของเขา เราต้องกินเนื้อสัตว์ทุกวัน ไม่เช่นนั้นจะล้มป่วย
เขาไม่มีทางปล่อยให้หญิงสาวตัวน้อยป่วยได้
ที่นี่ไม่มีหม้อ ดังนั้นอาหารจานผักคงไม่ทำแบบนั้น เธอทำได้แค่ทำปิ้งย่างเท่านั้น
ไอร่าพูดช้า ๆ “ก่อนอื่น ต้องมีไฟ”
“ไฟ?”
ไอร่าถามอย่างระมัดระวัง “คุณไม่เคยเห็นไฟเหรอ”
