ตอนที่ 3 ข้าจะดูแลเจ้าตลอดไป
ตอนที่ 3 ข้าจะดูแลเจ้าตลอดไป
ในความเป็นจริง สัตว์อสูรส่วนใหญ่ไม่เคยเห็นไฟ
สัตว์ย่อมกลัวไฟโดยธรรมชาติ แม้หลังจากพัฒนาไปเป็นอสูรแล้ว พวกเขาก็ยังคงกลัวไฟโดยธรรมชาติ
เชร์เป็นหนึ่งในอสูรไม่กี่ตัวที่เคยเห็นไฟมาก่อน เขาได้เห็นพลังทำลายล้างของไฟเป็นด้วยตัวเอง
เขามองเข้าไปในดวงตาของหญิงสาวตัวน้อย “เราต้องใช้ไฟเหรอ”
ไอร่าพยักหน้า “ใช่”
เขาอุ้มเธอขึ้น “ข้าจะพาเจ้าไปหาเชื้อจุดไฟ”
ไอร่าถามช้า ๆ “เราไม่สามารถจุดไฟด้วยการหมุนไม้เหรอ”
“แท่งไฟหมุนวนอย่างนั้นหรือ ยังไง”
ไอร่าพบไม้สองอันและเริ่มหมุนอย่างแรงเพื่อจุดไฟ อย่างไรก็ตาม หลังจากหมุนไม้เป็นเวลานานจนฝ่ามือของเกือบจะเจ็บ เธอก็ยังไม่สามารถทำให้เกิดประกายไฟได้แม้แต่ครั้งเดียว
เธอรู้สึกรำคาญ
รายการทีวีเต็มไปด้วยเรื่องโกหกจริง ๆ
ในที่สุด เชร์ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาเลียฝ่ามือของเธอขณะที่หัวใจของเขาปวดร้าว “พอได้แล้ว ข้าจะพาเจ้าไปหาเชื้อจุดไฟ”
ไอร่าหน้าแดงจากการเลียของเขา
เธอถอนมือออกด้วยความลำบากใจและเปลี่ยนเรื่อง “คุณไม่ไปที่เผ่าหมาป่าเหรอ”
เขาลิ้มรสชาติของหญิงสาวตัวน้อยแล้วพูดว่า “ไปที่เผ่าหมาป่ากันก่อน ข้าจะพาเจ้าไปหาเชื้อจุดไฟหลังจากที่แม่มดรักษาเจ้าแล้ว”
ไอร่าพูดทันที “ฉันไม่ได้ป่วย ไม่จำเป็นต้องไปหาแม่มด”
“ถ้าไม่ป่วย ทำไมจู่ ๆ ถึงหมดสติไปก่อนหน้านี้”
ไอร่าไม่สามารถตอบได้
เธอไม่อาจพูดได้ว่าเขาเป็นคนทำให้เธอเป็นลม
เขากอดเธอ “ไม่ต้องกลัว ข้าจะให้แม่มดตรวจดูอาการให้เจ้า ป่วยหรือไม่ป่วย เจ้าก็ยังเป็นผู้หญิงของข้า ข้าจะดูแลเจ้าตลอดไป”
ไอร่าตัวแข็ง
เธอสูญเสียพ่อและแม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก และอาศัยอยู่ในบ้านลุงของเธอ แม้ว่าครอบครัวของลุงจะไม่ได้ทำร้ายเธอ แต่พวกเขาไม่ได้ให้ความรักต่อเธอมากนัก
เมื่อเธอป่วยไม่มีใครดูแลเธอ สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่มและร้องไห้อย่างลับ ๆ ขณะที่เธอถือรูปถ่ายพ่อและแม่ของเธอ
การขาดเครือญาติทำให้เอทั้งอ่อนไหวและขาดความมั่นใจ
เธอคิดว่าเธอจะไม่มีวันได้รับความรักจากใครเลย และถูกกำหนดให้ตายเพียงลำพังเท่านั้น
คำพูดของเขาเป็นคำพูดที่อบอุ่นที่สุดที่เธอเคยได้ยินมาในชีวิต
ไม่มีใครเคยกอดเธอและบอกว่าพวกเขาจะดูแลเธอตลอดไป
เขาคือคนแรก
ไอร่าต้องการที่จะผลักเขาออกไป แต่ในท้ายที่สุด เธอก็ทนไม่ได้ที่จะแยกจากช่วงเวลาแห่งความอบอุ่นนี้ แขนของเธอค่อย ๆ ลดต่ำลงมาข้างตัวเธอ และเธอก็ยอมให้เขากอดเธอ
เชร์กินเนื้อหมูป่าจนหมด จากนั้นก็กลายร่างเป็นเสือขาวตัวใหญ่ เขาอุ้มไอร่า และพวกเขาก็ออกเดินทางไปด้วยกัน
พวกเขาพบกับสัตว์ป่าระหว่างทาง แต่เชร์กินมาเพียงพอแล้วและไม่สนใจเหยื่อเช่นนี้
เขาตั้งใจที่จะเพิกเฉยต่อสัตว์เหล่านี้และเดินทางต่อ
ไอร่าจำภารกิจที่ออกโดยระบบได้ เธอลังเล และในที่สุดก็เลือกที่จะพูดคุยกับเชร์
“ฉันอยากได้หนังอีกสักสองผืน ได้ใช่ไหมคะ”
แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจคำขอของหญิงสาวตัวน้อย แต่เขาก็ตอบตกลงโดยไม่ลังเล
ระหว่างทางเขาล่าสัตว์ห้าตัวติดต่อกัน เขาค่อย ๆ ลอกขนของสัตว์แต่ละตัวอย่างระมัดระวัง และล้างมันก่อนจะมอบให้กับตัวเมียตัวน้อยของเขา
การได้เห็นหญิงสาวตัวน้อยถือหนังด้วยความยินดีทำให้เขามีความสุข “แค่นี้พอหรือยัง” เขาถามเบา ๆ “ถ้ายัง ข้าจะฆ่าให้เจ้าอีก”
ไอร่าส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว “ไม่ต้องค่ะ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว”
เธอเห็นเลือดบนใบหน้าและร่างกายของเขา รวมถึงรอยขีดข่วนของสัตว์ป่าบนแขนของเขา เธอรู้สึกซาบซึ้งและรู้สึกผิด
ไอร่าเอื้อมมือออกไปและเช็ดเลือดออกจากใบหน้าของเขา “ขอบคุณนะคะ”
นี่เป็นครั้งแรกที่หญิงสาวตัวน้อยได้สัมผัสเขาตามใจเธอเอง เขาดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขาด้วยความยินดี และซุกหน้าลงบนผมของเธอ
“เจ้าเป็นผู้หญิงของข้า ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อเจ้า เจ้าไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า”
เสือตัวใหญ่ดูเหมือนจะสนุกกับการกอดเธอ
ในตอนแรกไอร่ารู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่เมื่อเวลาผ่านไป เธอก็ชินกับมัน
เธอผลักหน้าอกของเขา “ไปล้างตัวก่อนเถอะ”
การฆ่าสัตว์ห้าตัวติดต่อกันทำให้เชร์มีกลิ่นเลือดติดตัว
แต่ไม่มีแหล่งน้ำในพื้นที่ และเชร์สามารถหาใบไม้มาทำความสะอาดตัวเองได้เพียงมีกี่ใบเท่านั้น
ในขณะนี้ไอร่ากำลังพูดคุยกับระบบในใจของเธอ
ระบบหมายเลข 438 “คุณได้รวบรวมหนังสัตว์ครบแล้ว”
“ภารกิจมือใหม่สำเร็จแล้ว ได้ออกถุงของขวัญสำหรับมือใหม่แล้ว โฮสต์โปรดรับ”
ทันใดนั้นถุงผ้าก็ปรากฏขึ้นในมือของไอร่า
เธอเปิดถุงผ้าอย่างระมัดระวัง ข้างในมีภาชนะไม้หนาเท่ากับนิ้วหัวแม่มือของเธอ มันกลวง เธอเปิดฝาแล้วพบว่ามีไฟอยู่ข้างใน
เมื่อเห็นว่าเธอสามารถจุดไฟได้ด้วยการจุดอุปกรณ์ที่เพิ่งได้รับ ไอร่าก็มีความสุขมาก
นอกจากจุดไฟแล้ว ยังมีหนังสือภาพประกอบหนังแกะอยู่ในถุงผ้าด้วย
มีคำไม่กี่คำเขียนอยู่บนหน้าปกว่า “สารานุกรมพืชและสัตว์โบราณ ฉบับพิมพ์ครั้งที่หนึ่ง”
ไอร่าเปิดมันและดูคร่าว ๆ เธอตระหนักว่าบันทึกนี้ได้บันทึกลักษณะและหน้าที่ของสัตว์และพืชหลายชนิด
‘เป็นรางวัลที่ดี’
ด้วยเหตุนี้ ไอร่าจึงสามารถแยกแยะได้ว่าพืชชนิดใดสามารถใช้เป็นยาได้ และพืชชนิดใดที่สามารถกินได้ นี่จะเป็นประโยชน์ต่อเธอมาก
ไอร่าเก็บหนังสือและอุปกรณ์จุดไฟอย่างระมัดระวัง
เมื่อเชร์ทำความสะอาดเลือดออกจากร่างกายของเขาแล้วกลับมาหาตัวเมียตัวน้อยของเขา เขาเห็นว่าเธอมีถุงผ้าใบเล็กอยู่บนหลังของเธอ
หญิงสาวตัวเล็ก ๆ ดูเหมือนกลัวว่าเขาจะถามถึงที่มาของถุงผ้าขณะที่เธอจ้องมองหลบเลี่ยงเขา
เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้ม สาวน้อยของเขามีความลับเสียแล้ว
แต่มันไม่สำคัญหรอก เมื่อพวกเขาใช้เวลาร่วมกันมากขึ้นในอนาคต เขาจะค่อย ๆ คลี่คลายความลับของเธอทั้งหมดเอง
เชร์กลายร่างเป็นเสืออีกครั้ง และอุ้มตัวเมียตัวน้อยของเขาออกไป
...
เผ่าหมาป่าเป็นฝูงสัตว์ที่ใหญ่ที่สุดในพื้นที่นี้
ไม่เพียงแต่มีพวกมันมากมายเท่านั้น แต่พวกมันยังล่าเป็นฝูงได้ดีอีกด้วย การโจมตีอันทรงพลังของพวกมันทำให้สัตว์อสูรตัวอื่น ๆ รอบตัวกลัวพวกมันมาก
เผ่าหมาป่าก่อตั้งขึ้นครึ่งทางบนภูเขาหิน
ภูมิประเทศบนภูเขามีความซับซ้อน หากมีคนที่ไม่คุ้นเคยกับพื้นที่บุกรุกมา พวกเขาก็จะหลงทางได้ง่าย ๆ
มีที่โล่งที่ตีนเขาซึ่งเผ่าหมาป่าจัดตลอดทุก ๆ 10 วัน สัตว์อสูรที่อยู่รอบ ๆ จะมาพร้อมกับสิ่งของของตัวเองและแลกเปลี่ยนกับสิ่งที่พวกเขาต้องการ
บังเอิญว่าวันนี้มีตลาดและมีสัตว์อสูรมากมายมารวมตัวกันที่ตีนเขา ทุกตัวเลือกสินค้าของตน และฉากนั้นก็มีชีวิตชีวามาก
เชร์เปลี่ยนร่างกลับเป็นมนุษย์ และเขาช่วยไอร่าปรับหนังสัตว์รอบ ๆ ตัวของเธอ
ร่างกายของเธอถูกห่อหุ้มด้วยหนังสัตว์อย่างแน่นหนา และมีพลังครึ่งหนึ่งของใบหน้าที่ถูกเปิดเผย
“อยู่ใกล้ ๆ ข้าไว้” เขาเตือน “อย่าวิ่งไปรอบ ๆ มีสัตว์อสูรมากมายในตลาด ถ้าพวกเขารู้ว่าเจ้าเป็นตัวเมีย พวกเขาจะแย่งตัวเจ้าไปขาย”
ไอร่ากะพริบตาช้า ๆ “ดูเหมือนพวกเขาเป็นผู้ค้ามนุษย์สินะ”
“ผู้ค้ามนุษย์?”
ไอร่าอธิบายช้า ๆ “คนเลวที่ลักพาตัวผู้หญิง.. ฉันหมายถึง ผู้หญิงและเด็กน่ะ”
“ใช่ คนเลวพวกนั้นเป็นผู้ค้ามนุษย์ เจ้าต้องระมัดระวัง ไม่ควรออกห่างจากตัวข้า เข้าใจไหม”
เมื่อเห็นว่าเชร์จริงจังแค่ไหน ไอร่าก็เริ่มจริงจังเช่นกัน “ค่ะ ฉันจะจำไว้”
