บทที่ 39 ปลดปล่อยแรงดันวิญญาณ!
บทที่ 39 ปลดปล่อยแรงดันวิญญาณ!
เมื่อเห็นว่าไรคาเงะใช้โหมดอาภรณ์สายฟ้าในที่สุด เย่หลินซึ่งกำลังควบคุมหุ่นเคมปาจิไม่ได้แปลกใจ
โดยพื้นฐานแล้วเขารู้จักไพ่ของคาเงะทั้งสามดี ดังนั้นจึงไม่แปลกใจเลย
ในทางตรงกันข้ามไรคาเงะใช้อาภรณ์สายฟ้า มันตรงกับใจเขา
เพราะจุดประสงค์ในการกระทำของเขาครั้งนี้มีสามอย่าง
แน่นอนว่าอย่างแรกคือสำหรับร่างของมาดาระ
อย่างที่สองคือการทดสอบความแข็งแกร่งของหุ่นเชิดที่เพิ่งได้มา
ครอกโคไดล์เคยทดสอบมันกับมาดาระในตอนแรกแล้ว โดยพื้นฐานมันถูกแกะสลักจากแม่พิมพ์แบบเดียวกับเอเนล
ทั้งสองเป็นหุ่นเชิดแห่งการทำลายล้างสูง พวกเขาไม่ได้แข็งแกร่งมากในแง่หนึ่งต่อหนึ่ง แต่เพียงพอที่จะป้องกันตัวเองด้วยความช่วยเหลือจากการแยกธาตุ
ที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับการกระทำของเย่หลินก็คือจุดประสงค์ที่สามของเขาจริงๆ
“ฉันอยากให้สิบสามหน่วยพิทักษ์และเจ็ดเทพโจรสลัดปรากฏตัวต่อหน้าโลกนินจาอย่างแท้จริง”
นี่คือจุดประสงค์ที่สามของเขา
ท้ายที่สุดแล้ว สงครามโลกนินจาครั้งที่สามควรจะจบลงเร็วอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ การกระทำต่อไปของเขาต้องไม่ราบรื่นเหมือนในช่วงสงคราม
เขาได้ออกแบบสิบสามหน่วยพิทักษ์และเจ็ดเทพโจรสลัดไว้แล้ว ซึ่งเป็นสองลิ่มที่ทำให้สถานการณ์ในโลกนินจายุ่งเหยิง และแน่นอนว่าถึงเวลาในการเปิดเผยพวกมันแล้ว!
ดังนั้นเขาจึงใช้ความพยายามอย่างมากในการออกแบบรูปลักษณ์ของทั้งสองฝ่าย
แต่ยังมีปัญหาอยู่
นั่นคือความนิยมในปัจจุบันของสิบสามหน่วยพิทักษ์กับเจ็ดเทพโจรสลัดในโลกนินจา ที่จริงแล้วช่องว่างนั้นค่อนข้างใหญ่
เจ็ดเทพโจรสลัดเกือบทำลายหมู่บ้านคุสะและยึดเอาหนึ่งหางไปด้วยตัวคนเดียว
ในทางกลับกัน สิบสามหน่วยพิทักษ์มีเพียงเหตุการณ์เดียวในช่วงแรกคือการแย่งร่างไรคาเงะรุ่นสาม และมีเพียงนินจาอิวะเท่านั้นที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการทั้งหมด
ช่องว่างความนิยมระหว่างทั้งสองฝ่ายนั้นใหญ่เกินไป แน่นอนมันไม่เป็นไปตามความคาดหวังและแผนการในอนาคตของเย่หลิน
เขาต้องการสร้างชื่อให้กับสิบสามหน่วยพิทักษ์
และบัดนี้…ถึงเวลาอันสมควรอย่างแน่นอน!
“แก้ปัญหาด้วยการโจมตีครั้งเดียว!”
ด้วยสายฟ้าปกคลุมร่างกาย ไรคาเงะพูดอย่างเย็นชา
โหมดอาภรณ์สายฟ้า วิชาลับอันทรงพลังที่สุดที่สืบทอดโดยไรคาเงะทุกรุ่น
ด้วยจักระสายฟ้าอันทรงพลังที่ปกคลุมร่างกาย มันกระตุ้นและเสริมความแข็งแกร่งของร่างกาย ความเร็ว กับความสามารถในการตอบสนองของระบบประสาทอย่างต่อเนื่อง
หลังจากเสริมความแข็งแกร่งด้วยวิชาลับนี้ พลังของเขาเทียบได้กับพลังของสัตว์หางด้วยซ้ำ!
ในความเป็นจริง พ่อของเขา ไรคาเงะรุ่นสามใช้โหมดอาภรณ์สายฟ้าเพื่อต่อสู้กับแปดหางเป็นเวลาสามวันสามคืน
อย่างไรก็ตาม เมื่อเปรียบเทียบกับพ่อของเขาแล้ว ไรคาเงะรุ่นสี่ในวัยเยาว์นั้นไม่เชี่ยวชาญมากนักในอาภรณ์สายฟ้า
ไม่ต้องพูดถึงว่าภาระของร่างกายในการใช้งานนั้นใหญ่มาก มันใช้จักระมากเกินไป
ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยใช้สถานะนี้ในวันธรรมดา
และตอนนี้ เมื่อรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ในการแก้ปัญหาคู่ต่อสู้ด้วยรูปแบบเดิมๆ ในระยะเวลาอันสั้น เขาจึงใช้วิชาลับนี้อย่างเด็ดขาด!
“ฟุ่บ!”
ในเวลาเดียวกันที่คำพูดจบลง ร่างของไรคาเงะหายไปด้วยความเร็วจากการเคลื่อนไหวเกือบในทันที!
ในชั่วพริบตา ลมแรงพัดมา ร่างของเขามาอยู่ด้านหลังเคมปาจิทันที
ความเร็วของมันแทบจะเทียบได้กับเทพสายฟ้า!
“คาถาสายฟ้า ลาเรียต!”
เมื่อเหวี่ยงศอกออกไป หัวใจของไรคาเงะเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
ศอกของเขาปะทะเข้ากับเคมปาจิ
“บูม!”
พลังมหาศาลได้ทำลายพื้นดินโดยรอบหลายสิบเมตรในทันที ก้อนหินจำนวนนับไม่ถ้วนลอยขึ้นไปในขณะที่พื้นดินจมลง!
แต่…
“เป็นไปได้ยังไง…”
ไรคาเงะมองดูเคมปาจิอย่างไม่เชื่อสายตา
ในตอนนี้ เคมปาจิที่ถูกศอกฟาดเข้าใส่อย่างจังกลับไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย
สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือไรคาเงะยังคงรู้สึกได้ถึงภาพลวงตาอย่างชัดเจน
แรงกดดันอันมหาศาลที่แข็งแกร่งกว่าเดิมหลายเท่าพุ่งออกมาจากร่างคู่ต่อสู้!
“ไม่…ไม่ใช่ภาพลวงตา!”
ไม่นานไรคาเงะก็แน่ใจว่ามันไม่ใช่ภาพลวงตา
เพราะเขาเห็นว่าในขณะนี้ ‘ออร่า’ สีทองพุ่งออกมาจากร่างของซาราคิ เคมปาจิ ราวกับว่ามันจับต้องได้
มันไม่ใช่ของปลอม มันเป็นเรื่องจริง
และเคมปาจิผู้ถูกห่อหุ้มด้วยแรงดันวิญญาณหันกลับมาอย่างช้าๆ
เมื่อไรคาเงะสังเกตเห็นว่าผ้าปิดตาที่เดิมปิดตาขวาของเขาถูกถอดไปออกแล้ว
อีกฝ่ายถือผ้าปิดตาไว้ในมือ ไรคาเงะสามารถมองเห็นสิ่งที่ดูคล้ายกับปากบนผ้าปิดตาได้อย่างชัดเจน
“โทษที”
ในเวลาเดียวกัน เขาได้ยินเสียงของเคมปาจิพูดขึ้น
“นี่เป็นอุปกรณ์ที่พัฒนาโดยกองวิจัยหน่วยที่สิบสอง มันสามารถระงับพลังของฉัน ทำให้ฉันสนุกไปกับการต่อสู้ได้มากขึ้น”
เมื่อสิ้นสุดคำพูด เคมปาจิค่อยๆ โยนผ้าปิดตาลงบนพื้น
“เนื่องจากแกแข็งแกร่งพอ ฉันจึงไม่จำเป็นต้องยับยั้งมันอีกต่อไป”
ดังนั้น แรงดันวิญญาณอันพลุ่งพล่านจึงทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าในขณะนี้ พัดเมฆบนท้องฟ้าปลิวออกไป!
“ปลดปล่อย…แรงดันวิญญาณ!”
และในแรงดันวิญญาณสีทอง หัวกะโหลกอันน่าสยดสยองปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ
ระงับพลัง? สนุกกับการต่อสู้?
“ช่างน่าตลกอะไรเช่นนี้!”
ไรคาเงะไม่สามารถทนต่อคำพูดเช่นนี้จากอีกด้านหนึ่งได้อย่างแน่นอน
แต่ก่อนที่เขาจะก้าวต่อไป ดาบของเคมปาจิได้ฟันลงมาแล้ว!
และความเร็วนั้นเร็วกว่าเดิมถึงสองเท่า!
“บูม!”
แม้แต่ในโหมดอาภรณ์สายฟ้า การตอบสนองต่อความเร็วของประสาทสัมผัสได้มาถึงระดับสูงสุดแล้ว
แต่ปฏิกิริยาของไรคาเงะทำได้เพียงต้านทานด้วยปลอกแขนในมือเท่านั้น
แต่ว่า…
“บูม!”
ด้วยอาภรณ์สายฟ้า เขายังคงรู้สึกได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งกว่าตัวเองที่มาจากปลายดาบของคู่ต่อสู้
“แคร่ก!”
หลังจากนั้น ‘ปลอกแขนสายฟ้า’ อันแข็งแกร่งอย่างยิ่ง ซึ่งสร้างโดยช่างฝีมือของหมู่บ้านนินจาคุโมะในมือของเขาก็พังทลายลง!
“พัฟ!”
ดาบฟันผ่านอาภรณ์สายฟ้าซึ่งเป็นที่รู้จักในนาม ‘โล่ที่แข็งแกร่งที่สุด’อย่างไร้ความปราณี ฝากบาดแผลร้ายแรงไว้บนแขนข้างหนึ่งของไรคาเงะโดยตรง
ในเวลาเดียวกัน ตัวไรคาเงะเองถูกแรงกระแทกจากการฟันกระเด็นออกไป ร่างของเขาปลิวปะทะกับต้นไม้รอบๆ ตัวก่อนจะหยุดลง
ขณะกำลังมองดูบาดแผล ร่างของเคนปาจิก็พุ่งตามเข้ามาอย่างรวดเร็ว!
“ท่านไรคาเงะ!”
“นี่…เป็นไปได้ยังไง!?”
“แม้แต่อาภรณ์สายฟ้า…”
เมื่อเห็นฉากนี้ นินจาชั้นยอดของคุโมะเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ
เทียบกับการต่อสู้ครั้งก่อน หลังจากทั้งสองฝ่ายปลดปล่อยพลังของตัวเองแล้ว สถานการณ์ในสนามรบก็ชัดเจนมาก
เป็นเพียงว่าพวกเขาจินตนาการไม่ออกจริงๆ ไรคาเงะถูกทุบตีโดยใครบางคนที่มีพลังและความเร็วเหนือกว่าโดยสิ้นเชิง ในขณะที่ใช้โหมดอาภรณ์สายฟ้า!
………………….
