ตอนที่ 9 วิชาดาบวายุ

การได้ฟังเรื่องราวจากปากของเพื่อนโรเจอร์ มันก็แค่เรื่องเล่าทั่วไป ถึงเขาจะตั้งใจฟังแต่ก็ไม่ได้มีข้อมูลอะไรที่เขาได้รับเป็นพิเศษ

ช่างมันเถอะ ไปเดินดูรอบๆดีกว่า

เมื่อไป๋ซานเดินลอดใต้แท่นประหารในตำนาน ความรู้สึกแปลกๆ ก็เกิดขึ้นในใจของไป๋ซาน

ที่นี่เป็นที่ที่ชายคนนั้นใช้ชีวิตแลกเพื่อนำพายุคของความยิ่งใหญ่ของโจรสลัดมาสู่โลกนี้

นี่คือยุคของโจรสลัดผู้ยิ่งใหญ่ที่ซึ่งความเสี่ยงและโอกาสมีพอๆกัน เต็มไปด้วยการสังหารนองเลือด ไวน์ และดนตรีสังสรรค์

ไป๋ซานจำได้ว่าลูฟี่จะมาที่นี่และถูกกดลงบนแท่นประหารเช่นกัน เขาตะโกนออกมาดังลั่นว่าเขาจะเป็นราชาโจรสลัดในอนาคตและรอดชีวิตจากเงื้อมมือของบัคกี้ได้

ในตอนท้ายของการจลาจลบริเวณแท่นประหาร ลูฟี่ซึ่งถูกจับโดยสโมกเกอร์ สามารถหลบหนีได้ด้วยความช่วยเหลือจากพ่อของเขา หัวหน้าคณะปฏิวัติ มังกี้ ดี ดราก้อน

ช่วงเวลานี้ในทะเลอีสต์บลู คนที่แข็งแกร่งมีอยู่สองคน

คนที่หนึ่งคือนักดาบอันดับของโลก มิฮอว์คตาเหยี่ยว และอีกคนคือดราก้อน ที่มีพลังที่สามารถเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศ

ไป๋ซานอยากจะลองสู้กับพวกเขา!

ไป๋ซานรู้ดีว่าเขาจะแพ้อย่างแน่นอน แต่ด้วยระบบบัพมืด การที่เขาสู้ไม่ได้หมายถึงเขาจะเก่งขึ้นอย่างแน่นอน!

ในเมื่อเป็นแบบนี้ เขาจึงคิดหาวิธีเจอลูฟี่

อ่านหนังสือพิมพ์!

ระหว่างการเดินทางของลูฟี่ ลูฟี่ได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากมาย และสิ่งเหล่านี้จะถูกตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์

หลังจากอ่านหนังสือพิมพ์ไปหลายสิบหน้า ไป๋ซานก็มั่นใจว่าลูฟี่ยังไม่พบซันจิ

พวกเขาน่าจะกำลังมุ่งหน้าไปที่ภัตตาคารลอยทะเล บาราติเอ!

เขาต้องแข่งกับเวลาเพื่อจะรีบไปเจอฮอว์คอาย!

ไป๋ซานที่กำลังจะออกไป เดินได้เพียงก้าวสองก้าวก็หยุดฝีเท้าอย่างกระทันหัน

ฮอว์คอายเป็นนักดาบอันดับหนึ่งของโลก และเขาคงรู้สึกเสียดายแน่ถ้าต้องสู้กับคนแบบนั้นด้วยมือเปล่าโดยไม่มีอาวุธ

ด้วยระบบบัพมืด มันง่ายมากสำหรับไป๋ซานที่จะเชี่ยวชาญอาวุธ

ถ้าเขาอยากจะแข็งแกร่งกว่าไคโด เขาก็ต้องถือไม้กระบอง ตอนนี้เขาไม่มีแม้แต่ฮาคิด้วยซ้ำ เพราะงั้นซื้อดาบซักสองเล่มน่าจะดีกว่า

เมื่อกำลังนึกถึงเรื่องนี้ ไป๋ซานก็เดินไปจนเจอร้านขายดาบ

เมื่อเขาเดินเข้าไป เขาก็ตระหนักว่านี่มันร้านที่โซโลได้ดาบซันได คิเท็ตสึกับยูบาชิรินี่นา

ดาบสองเล่มที่ยอดเยี่ยมอยู่ที่นี่แล้ว

อย่างไรก็ตาม ในฐานะแฟนของการ์ตูนวันพีช ไป๋ซานค่อนข้างลังเล

การเอาดาบของโซโลออกไปจะกลายเป็นการเปลี่ยนเนื้อเรื่องเดิมของการ์ตูนเรื่องนี้ไหม

จะเป็นยังไงถ้าโซโลได้รับบาดเจ็บและถูกฆ่าตายเพียงเพราะเขาไม่มีดาบดีๆให้ใช้

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ไป๋ชานก็ตัดสินใจไม่เอาดาบสองเล่มนี้ไป แค่หาอันที่พอใช้ได้ก็พอ

ถึงต่อให้เรามาอยู่โลกวันพีชแล้ว เขาก็ยังอยากเห็นโซโลทำตามความฝันอยู่

เด็กผู้ชายคนไหนล่ะที่จะไม่ชอบตัวละครชายสุดเท่ในวันพีช โดยเฉพาะโรโรโนอา โซโลที่ต้องการจะเป็นนักดาบอันดับหนึ่งของโลก

“เฮ้เถ้าแก่ มีดาบราคาห้าหมื่นเบรีมั่งไหม?”

เมื่อเจ้าของร้านได้ยินแบบนั้น จากสีหน้ายิ้มแย้มก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที

พวกคนจนนี่หว่า!

“ใช่ มันอยู่ตรงแถวๆนั้นแหละ นายลองค้นดูเองแล้วกัน”

ไป๋ซานเริ่มค้นหาดู และแน่นอนว่าเขาเจอซันได คิเท็ตสึอยู่ในถังดาบ

“เฮ้ ไอดาบนี่ก็ราคาห้าหมื่นเหรอ?”

หน้าของคนขายซับซ้อนทันที

“ดาบนั่น เอ่อ… ดาบนั่นฉันไม่ขายหรอก”

“เพราะมันเป็น ดาบปีศาจ . ?”

เจ้าของร้านที่ได้ยินก็ตกใจ “นาย.. นายรู้ได้ยังไง”

“ฮ่าฮ่า มันเป็นแค่ดาบปีศาจ ขอฉันดูหน่อยว่าใครจะแข็งแกร่งกว่ากัน ระหว่างฉันกับเขา!” หลังจากพูดจบ ไป๋ซานก็ทำเหมือนที่โซโลทำในการ์ตูน เขาโยนดาบขึ้นแล้วปล่อยให้ดาบตกลงมา แล้วเหยียดแขนออกมาเพื่อรอรับดาบ

โซโลกล้าทำแบบนี้เพราะเขามีความเชื่อและความศรัทธา

ไป๋ซานกล้าทำแบบนี้เพราะเมื่อจวนตัว เขาเชื่อว่าเขาสามารถหลบหลีกได้ หรือไม่ก็ใช้ทักษะของเขาในการต่อต้านได้

ดาบเล่มนี้แค่ร่วงจากอากาศที่ไม่ได้สูงมากอยู่แล้ว ต่อให้มันจะฟันเขา เขาก็เชื่อว่าภูษาเหล็กและระฆังทองคุ้มกายของเขาจะสามารถต้านทานได้อย่างแน่นอน

ภายใต้สายตาอันตกตะลึงของเจ้าของร้าน ดาบค่อยๆหมุนร่วงมาก่อนที่จะหมุนผ่านแขนของไป๋ซานไปโดยที่ดาบไม่ได้โดนแขนของไป๋ซานเลยแม้แต่น้อย

เอ่อ… นี่หมายความว่าดาบนี่ก็ยอมรับฉันเหมือนที่ยอมรับโซโลใช่มะ?

อันที่จริงตัวของไป๋ซานเองก็ตื่นตระหนกอยู่เล็กน้อย

“โฮสต์เผชิญหน้ากับดาบปีศาจ แต่กลับไม่มีความมุ่งมั่นแม้แต่น้อย ความมุ่งมั่นได้ถูกบัพมืดเป็นครั้งแรก และได้รับเจตจำนงที่มั่นคง ทำให้เกิดภูมิคุ้มกันต่อสภาวะเชิงลบที่ส่งผลต่ออารมณ์และจิตวิญญาณจนทำให้มีผลน้อยลงหรือแทบไม่มีผลอีกต่อไป” เอ่อ อันนี้ก็บัพมืดได้หรอ?

ฉันก็แค่ปลอดภัยไว้ก่อน ทำไมกลายเป็นไม่มีความมุ่งมั่นได้วะะ?

ช่างมันเถอะ แต่ยังไงก็เป็นผลดีต่อตัวเขา เพราะงั้นก็ไม่เป็นไรหรอก

ด้วยทักษะป้องกันทางจิตวิญญาณแบบนี้ ทำให้เขามีความได้เปรียบมากขึ้นเวลาเจอกับพวกผลปีศาจแปลกๆ

“เอ่อ...”

เจ้าของร้านตกตะลึงอยู่สักพัก ก่อนจะวิ่งเข้าไปที่หลังร้านตัวเอง แล้วจึงออกมาพร้อมกับดาบเล่มหนึ่ง

"ดาบเล่มนั้นแล้วก็นี่ ยูบาชิริ ฉันจะให้นายแบบฟรีๆเลย นายจะต้องกลายเป็นนักดาบที่ทรงพลังได้แน่"

"ไม่ เถ้าแก่ เก็บพวกมันไว้เถอะ ดาบนี้ไม่ได้ถูกกำหนดให้เป็นของฉันหรอก เดี๋ยวจะมียอดนักดาบเป็นคนเอามันไปเอง"

ไป๋ชานปฏิเสธเจ้าของร้าน

“ไม่นานหลังจากนี้น่าจะมีชายหนุ่มมาทำแบบที่ฉันทำเมื่อครู่นี้ แบบว่าโยนดาบน่ะ ถ้าหากว่าคนแบบนั้นมาที่นี่ ฝากบอกด้วยว่าฉันเชื่อในตัวเขานะ ว่าเขาสามารถเป็นนักดาบอันดับหนึ่งของโลกได้อย่างแน่นอน”

“จริงเหรอ? โอเค ฉันจะจำมันไว้ แต่ถ้าคุณไม่ต้องการดาบเหล่านี้เพื่อเหลือไว้ให้แก่คนคนนั้นละก็ รอเดี๋ยวนะ”

จากนั้นเจ้าของร้านก็เอายูบาชิริกลับไป แล้วเอาดาบเล่มใหม่ออกมา

“นี่คือมีดที่ดีที่สุดถัดนอกจากยูบาชิริ มันคือ ‘เบียคุยะ’ เป็น1ใน50ดาบชั้นดีเหมือนกัน”

“เบียคุยะหรอ? บังเอิญจริงๆ ฉันนามสกุลไป๋ แกก็มีชื่อนี้เหมือนกัน งั้นฉันจะรับมันไว้แล้วกัน” (ชื่อดาบในต้นฉบับเขียนไว้ว่า 白夜(พระอาทิตย์กลางคืน) ซึึ่งมันคือคำเดียวกับเบียคุยะ ชื่อตัวละครในเรื่องบลีชนั่นแหละ ส่วนคำภาษาจีนมันคือคำว่าไป๋เย่ซึ่งมีคำว่าไป๋เหมือนกับของไป๋ซาน ตัวเอกของเรื่อง ทีนี้จะใช้คำว่าไป๋เย่หรือเบียคุยะดี รีดช่วยเม้นบอกหน่อยนะ)

อันที่จริงหลังมาอยู่โลกนี้เขาก็ใช้ชื่อ จารอส ดี ไป๋ซาน แล้ว แต่เขายังชินกับชื่อนามสกุลเดิมของตัวเองในโลกเดิมมากกว่า

ในโลกเดิมเขาก็นามสกุลไป๋ ชื่อซาน

ด้วยเหตุนี้ ไป๋ซานจึงนำเบียคุยะจากไปโดยไม่ต้องเสียเงินแม้แต่บาทเดียว

แม้ว่าไป๋ซานจะใช้ดาบไม่เป็น แต่เขาก็มีไหวพริบ

มันบังเอิญว่าเขาพอจะหาคู่ซ้อมได้ในฐานทัพเรือของเมืองโร๊คทาวน์แห่งนี้

ในไม่ช้า ไป๋ซานก็ได้พบกับทาชิงิ คนที่จะมาเป็นคู่ซ้อมให้กับเขา

"มาสู้กันเถอะ"

ไป๋ชานหยุดอยู่ตรงหน้าทาชิงิ

ทาชิงิเองก็ดีใจมากเมื่อได้เห็นดาบที่มีชื่อเสียงอย่าง ‘เบียคุยะ’

ทั้งสองเริ่มประลองกันในฐานทัพเรือ

ในตอนแรก ไป๋ซานไม่สามารถแม้แต่จะจับดาบให้ถูกวิธีได้ ทำให้ทาชิงิคิดว่าไป๋ซานมาแค่ล้อเล่น

อย่างไรก็ตาม หลังจากการเคลื่อนไหวไม่กี่ครั้ง ทักษะดาบของไป๋ซานก็กลายเป็นยอดเยี่ยมในทันที

"โฮสต์พ่ายแพ้ต่อทาชิงิในแง่ของทักษะดาบจนระบบอยากเอามีดแทงตัวเอง วิชาดาบได้ถูกบัพมืดและโฮสต์ได้รับวิชาดาบวายุ"

วิชาดาบวายุ วิชาดาบของยาสุโอะ!

ด้วยทักษะนี้เขาสามารถควบคุมและสร้างลมแรงได้โดยใช้เพียงแค่ทักษะดาบซึ่งเป็นอะไรที่สุดยอด!

ในขณะที่ไป๋ซานกำลังมีความสุข เขาก็ได้ยินอีกเสียงหนึ่งในหัวเขา

"เนื่องจากโฮสต์มีทักษะลมปราณและวิชาดาบวายุ ฉันจึงได้รับพลังปราณวายุ"

พลังปราณวายุ เหมือนกับดัชนีปราณตะวันก่อนหน้านี้เลย

อย่างที่คิดไว้ การมาโร๊คทาวน์นี่มันคุ้มค่าจริงๆ