ตอนที่ 10 สู้กับนาวาเอกสโมคเกอร์
หลังจากไป๋ซานได้รับทักษะดาบวายุ ท่าทางของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที เขาสามารถโจมตีและตั้งรับสลับไปมาได้อย่างเชี่ยวชาญและสง่างาม
ทาชิงิที่เจอแบบนี้เข้าไปก็ตั้งตัวไม่ทันและก็พ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว
“คุณกำลังใช้วิชาดาบแบบไหนกันแน่ ฉันไม่เคยเห็นหรือไม่เคยได้ยินมันมาก่อนเลย!”
ไป๋ซานหัวเราะเบาๆ มันแน่อยู่แล้วที่ทาชิงิจะไม่เคยเห็น เพราะนี่เป็นวิชาดาบที่มาจากโลกของ Valoran ในเกมLOL เคยเห็นสิแปลก
“ถ้าเคยเห็นก็แปลกแล้ว เรียกไอเฒ่าควันมาหน่อย”
“เฒ่าควันหรอ?”
เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลังไป๋ซาน
“อา ใช่แล้ว เฒ่าควัน นาวาเอกสโมคเกอร์ หัวหน้าของเธอนั่นแหละ”
ไป๋ชานไม่รู้ว่าคนที่อยู่ข้างหลังเขากำลังเข้ามาใกล้ แต่ก็ยังคงพูดกับทาชิงิ
แต่แล้วอยู่ดีๆเขาก็เห็นทาชิงิยืนทำท่าตะเบ๊ะ
"นาวาเอกสโมคเกอร์!"
"เอาล่ะ ไม่เป็นไรทาชิงิ เธอออกไปก่อน เดี๋ยวฉันคุยกับเขาเอง"
เสียงพูดมาจากด้านหลังของไป๋ซาน เป็นผู้ชายคนหนึ่งยืนสูบซิการ์อยู่ กำลังจ้องมองไปที่เขา
“เฒ่าควัน อยู่นี่นี่เอง เรามาประลองกันหน่อยมะ กระชับมิตรน่ะ?”
ไป๋ชานหันหน้าไปหาสโมคเกอร์ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
“ไป๋ซาน ตอนนี้เป็นเด็กฝึกกองทัพเรือ นายคือคนที่สำนักงานใหญ่พูดถึงหรือเปล่า?”
เห็นได้ชัดว่าสโมคเกอร์ได้รับแจ้งจากอาคาอินุไว้อยู่แล้วว่าไป๋ซานจะมาที่นี่
เพราะว่าเขาสูญเสียการติดตามไป๋ซานที่บริเวณทะเลคาล์มเบลต์ อาคาอินุจึงตัดสินใจแจ้งให้กองทัพเรือในทะเลอีสต์บลูรับรู้ถึงตัวตนของไป๋ซานเพื่อเตรียมความพร้อมในการช่วยเหลือยามฉุกเฉิน
“ฉันเองแหละ”
ไป๋ชานผายมือออกอย่างเปิดเผย โดยไม่ได้ตระหนักรู้เลยว่าเขายังเป็นเพียงแค่เด็กฝึกหรือกองกำลังสำรอง และต่อหน้าเขาคือนาวาเอก
ยศทหารไม่มีอิทธิพลต่อไป๋ซาน เพราะตอนอยู่ในมารีนฟอร์ด คนที่เขาคุยด้วยมีแต่พลโท(การ์ป)กับพลเอก เพราะงั้นแค่ยศนาวาเอก ไป๋ซานจึงไม่ให้ค่าเลย
“แล้ว ทำไมถึงอยากจะสู้กับฉันล่ะ”
สโมกเกอร์ไม่มีท่าทีใดๆ เลย เขายื่นมือออกไปจับมือทักทายแล้วหยิบกลับมาสูบซิการ์ต่อ
“เพราะฉันรู้ว่านายแข็งแกร่ง”
ดวงตาของไป๋ซานเต็มไปด้วยความจริงจัง
ความแข็งแกร่งของสโมคเกอร์ไม่สามารถใช้ยศทางทหารเรือมาวัดได้ ด้วยพลปีศาจสายโลเกียของเขา ทำให้เขามีความแข็งแกร่งพอที่จะปราบปรามโจรสลัดกลุ่มใดก็ตามในทะเลอีสต์บลู
ไม่ว่าจะเป็นดอน ครีก หรือโจรสลัดสนุษย์เงือกอย่างอาลอง ก็ทำได้แค่หนีลงน้ำถ้าต้องเจอกับสโมคเกอร์
“จริงเหรอ...”
สโมกเกอร์สูดซิการ์ของเขาและยืนคิดอยู่สักพัก
“พอดีเลย ช่วงนี้ไม่มีอะไรทำ โจรสลัดไม่ค่อยผ่านมาแถวนี้ เพราะงั้นยืดเส้นยืดสายหน่อยก็ดีเหมือนกัน”
หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็มายืนประจันหน้ากันบนลานฝึกซ้อมของฐานทัพเรือในโร๊คทาวน์
ไป๋ซานดึงดาบเบียคุยะของเขาออกมา ในขณะที่สโมคเกอร์นั้นมือเปล่า
“ไม่มีอาวุธเหรอ?”
“แค่ควันก็พอแล้ว”
เมื่อได้ยินว่าผู้พันสโมกเกอร์กำลังจะประลองกับคนอื่น ทหารเรือที่ยังอยู่ในฐานต่างก็พากันมามุงดูเพื่อเชียร์สโมคเกอร์
"เอาเลย ผู้พัน! ซัดไอเด็กนั่นจนมันร้องไห้หาพ่อหาแม่มันไปเลย!"
"ฮ่าฮ่า กองเชียร์นายเยอะดีนะสโมคเกอร์"
"หยุดพูดไร้สาระ มาเริ่มกันเลย!"
ไป๋ชานกระโดดขึ้นก่อนจะใช้ทักษะปราณวายุกับวิชาดาบวายุเพื่อโจมตีสโมคเกอร์ทันที
น่าเสียดายที่ดาบเฉือนผ่านร่างควันของสโมคเกอร์โดยไม่สร้างความเสียหายใดๆ
ไป๋ซานสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลก ๆ อย่างชัดเจน
มันคือพลังของผลปีศาจสายโลเกีย!
"ถ้าเกิดว่านายทำได้แค่นี้ ฉันแนะให้ยอมแพ้ดีกว่านะ"
มีควันฟุ้งอยู่รอบตัวสโมคเกอร์ จากนั้นเขาก็รีบพุ่งมาหาไป๋ซาน
ไป๋ซานไม่รีบร้อน นายเป็นควัน แต่ฉันควบคุมลมได้!
วายุเชือดเฉือน!
ทันใดนั้นลมอันบ้าคลั่งลอยออกมาจากดาบ พัดไปทางสโมคเกอร์ที่ตั้งตัวไม่ทันจนร่างควันของเขาลอยออกไป!
ไป๋ซานกำลังนึกถึงจากโจมตีด้วยดาบเมื่อกี้
อันนี้ที่จริงเขาก็รู้สึกเหลือเชื่ออยู่เล็กน้อย เพราะพึ่งเคยได้ใช้ท่านี้ ใครจะคิดว่าคนเราจะสร้างลมแบบนี้ออกมาด้วยดาบได้
สโมกเกอร์เองก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เด็กคนนี้มีความสามารถในการควบคุมลมหรอ?
หรือเขาก็เป็นผู้ใช้พลังผลปีศาจด้วย?
เมื่อคิดได้แบบนี้ สโมคเกอร์ก็เปลี่ยนจากควันเป็นหมัดและพุ่งตรงไปที่ไป๋ซาน
ไป๋ซานเหวี่ยงดาบของเขาและสร้างม่านลมขึ้นมาปะทะเข้ากับหมัดนั้น
หมัดควันของสโมคเกอร์ปะทะม่านลมก่อนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย!
“ให้ตายเถอะ พลังของไอเด็กคนนี้มันยับยั้งฉันได้หรอ แต่ดูเหมือนว่าเขาก็โจมตีฉันไม่ได้อยู่ดี”
ไป๋ชานเองก็รู้เหมือนกัน ดาบของเขามีพลังของลม เพราะงั้นจึงสามารถปัดเป่าควันของสโมคเกอร์และทำให้การโจมตีของสโมคเกอร์ไร้ผลได้ แต่มันก็ทำได้แค่นั้น มันยับยั้งได้แต่ทำร้ายสโมคเกอร์ไม่ได้
“ระบบ ไม่มีทางอื่นที่ฉันจะใช้ในการโจมตีผู้ใช้ความสามารถของผลปีศาจสายโลเกียได้เลยหรอ?”
“โฮสต์ไม่มีสมองและไม่รู้จักใช้ความสามารถของตัวเอง การจะโจมตีผู้ใช้ผลปีศาจสายโลเกียได้นั้นเพียงแค่ใช้พลังลมปราณผสานเข้ากับการโจมตีไงไอโฮสต์โง่ สัญชาตญานการต่อสู้ได้ถูกบัพมืดเป็นครั้งแรกและได้รับทักษะตรวจหาจุดอ่อน”
เฮ้ย นี่แกว่าฉันไม่มีสมองแล้วก็โง่เนี่ยนะ ก็แกไม่เคยบอกฉันนี่หว่า?
ไป๋ซานอดไม่ได้ที่จะบ่นแต่เขาก็มีความสุขเพราะเขาได้รับความสามารถใหม่ ในตอนนี้เองที่สีหน้าของสโมคเกอร์ดูแปลกๆ
“เป็นอะไรไป อยากหยุดแล้วหรอ”
ช่างมันเถอะ โดนระบบว่ามันเรื่องจิ๊บจ๊อย ได้ทักษะใหม่นี่สิสุดยอด
หลังจากสงบสติอารมณ์ได้ไป๋ซานก็ตั้งสติพร้อมสู้ต่อ
“ไม่ ฉันกำลังจะเอาจริงแล้ว นายต้องระวังตัวไว้ให้ดีนะ”
หลังจากพูดอย่างนั้น ไป๋ซานก็เริ่มใช้ทักษะตรวจหาจุดอ่อน และแน่นอนว่าเขาสามารถเห็นว่ามีอ่อนกระจายอยู่หลายที่บนตัวของสโมคเกอร์ ที่เป็นจุดที่ควันไม่ค่อยหนาแน่นมากนัก
แค่โจมตีร่วมกับลมปราณก็สามารถสร้างความเสียหายอย่างมหาศาล
แต่นี่เป็นแค่การประลอง ไม่ใช่การต่อสู้แบบเป็นตาย เพราะงั้นจึงไม่ต้องโจมตีรุนแรงถึงตาย
ไป๋ซานยกดาบขึ้นมาล้อมรอบไปด้วยสายลม รวมเข้ากับพลังลมปราณ จากนั้นก็ฟาดฟันไปที่สโมคเกอร์
ตอนแรกสโมคเกอร์ไม่คิดว่าดาบสายลมนี้จะสามารถทำร้ายเขาได้
แต่สัญชาตญาณการต่อสู้ของเขาเตือนเขาว่าดาบนี้สามารถทำร้ายเขาได้แน่!
ดังนั้นสโมคเกอร์จึงเลือกที่หยิบอาวุธที่อยู่ด้านหลังของเขา ‘นานาชากุ จิตเทะ’ หรือพลองติดหินไคโรออกมาแล้วใช้มันฟาดฟันเพื่อปะทะกับการโจมตีของไป๋ซาน
ทรงพลังมากจริงๆ!
ไป๋ซานเห็นแค่ว่าสโมคเกอร์สามารถระงับการโจมตีของเขาได้แบบง่ายๆ แต่เขาไม่รู้เลยว่าสโมคเกอร์เองก็ตกใจกับการโจมตีของเขาเหมือนกัน
ไป๋ซานอายุแค่เท่าไหร่เอง แต่พลังดาบของเขาก็ทรงพลังถึงขนาดนี้แล้วหรอ?
แน่นอนว่าสโมคเกอร์ไม่รู้ว่าพลังลมปราณคืออะไร และเขาคงคิดแค่ว่าทักษะดาบของไป๋ซานนั้นอยู่ในระดับสูงมาก
“การโจมตีเมื่อกี้...สามารถทำร้ายร่างควันของฉันได้ใช่ไหม”
สโมคเกอร์ถามไป๋ซานเพื่อยืนยัน
"ใช่ ดังนั้นคุณควรจะระวังตัวไว้ให้ดี"
แม้จะเป็นพลังจากผลปีศาจสายโลเกีย ก็ไม่ใช่ว่าจะสามารถอยู่ยงคงกระพันได้ ยังมีอีกหลายวิธีที่จะทำร้ายเขาได้
มีทั้งหินไคโร น้ำทะเล ผลปีศาจที่เป็นขั้วตรงข้ามหรือแพ้ทางกันและกัน รวมถึงฮาคิ
แต่ถึงยังไงสโมคเกอร์ก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีใครในโร๊คทาวน์สามารถทำร้ายร่างควันของเขาได้
เมื่อรวมกับพลังลมวายุก่อนหน้านี้ ทำให้สโมคเกอร์คาดเดาบางอย่างอยู่ในใจของเขา
ไป๋ซานอาจเป็นผู้ใช้พลังผลปีศาจสายโลเกียเหมือนอย่างเขาก็ได้
ความสามารถในการใช้ลม!
แต่ทำไมไม่มีข้อมูลเรื่องนี้ระบุไว้ตอนที่กองทัพเรือแจ้งข่าวมาเลย?
“ดีมาก งั้นฉันก็จะเอาจริงแล้วเหมือนกัน”
สโมคเกอร์ถือพลองติดหินไคโรและพูดด้วยความจริงจัง
ตอนนี้เขาประมาทไป๋ซานไม่ได้แล้ว และมองว่าทั้งสองคนอยู่ในระดับเดียวกัน
“มีเท่าไหร่ใส่มาให้หมด!”
ช่วงเวลาต่อมา อาวุธของทั้งสองคนก็เข้าปะทะกันทันที
