บทที่ 113 : ซาโตรุ ยกภูเขาด้วยนิ้วเดียวเหรอ?
บทที่ 113 : ซาโตรุ ยกภูเขาด้วยนิ้วเดียวเหรอ?
“ซะ..ซากุระ..จัง?” นารูโตะจ้องไปที่ซากุระอย่างไม่เชื่อสายตา ดวงตาค่อยๆ เผยให้เห็นความตื่นตระหนก
นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!
สงสัยในอนาคตคงต้องอย่าทำให้ซากุระจังโกรธ
ไม่อย่างนั้นอาจจะถูกต่อยตายแน่!
“อาจารย์ซาโตรุ หนูพัฒนาขึ้นเร็วไหมคะ?” ซากุระเอนศีรษะไปทางซาโตรุเหมือนกับเด็กที่รอการชมเชย
ตอนนี้เธอชอบให้อาจารย์ซาโตรุลูบศีรษะเล็กๆ ของเธอมาก
“แม้หนทางจะยังอีกยาวไกล แต่ก็ทำได้ดีแล้ว” ซาโตรุยิ้มเบาๆ ยกมือขึ้นแล้วแตะก้นของซากุระ
“ยกเว้นไอ้นั่นแหละนะที่ไม่พัฒนาขึ้นเลย”
"ฮื้อ" ซากุระผงะไปเธอโดนจับบั้นท้าย เธอถอยหลังไปสองก้าวด้วยความตื่นตระหนก หน้าเริ่มแดงและจ้องมองไปที่ซาโตรุด้วยความโกรธ
“อาจารย์ซาโตรุ หยุดเล่นแบบนี้ได้ไหมคะ? หนูยังเป็นเด็กอยู่นะ!” ซากุระโกรธจัดและชกเข้าไปที่อาจารย์ซาโตรุด้วยหมัดเล็กๆ ของเเธอ
เธอกำลังรอที่จะถูกลูบศีรษะและรับคำชมจากซาโตรุไม่ใช่เหรอ?
“ตุ๊บ” หมัดอันทรงพลังของซากุระหยุดอยู่ตรงหน้าซาโตรุที่ตอนนี้กำลังยิ้มแย้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ให้ตายเถอะ ฉันอิจฉาเขาจังเลย” นารูโตะมองอย่างอิจฉา
ตอนนี้ซากุระโกรธมาก ส่วนนารูโตะก็ยังคงเติมเชื้อไฟอยู่เรื่อยๆ
“โอ้ย ไอ้บ้านี้!” ซากุระเลยหันกลับมาต่อยนารูโตะแทน
"ปัง" นารูโตะโดนต่อยจนลอยออกไปแล้วร่วงลงกระแทกที่พื้นอย่างแรง เขาเอามือกุมหน้าท้องที่เจ็บปวด ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวและตัวเขาก็กระตุกเล็กน้อย
นารูโตะกระตุกและพึมพำ "นี่มัน...น่ากลัวมาก"
"เธอได้เรียนรู้พื้นฐานแล้ว เพราะงั้นต่อจากนี้ก็จงมุ่งพัฒนาฝีมือต่อไป" ซาโตรุถอนหายใจ นั่งขัดสมาธิกับพื้นและยืดเส้นยืดสาย ตอนนี้เขาอยากจะนอนหลับให้สบายจริงๆ
“อาจารย์ซาโตรุ ระวังไว้เถอะ เดี๋ยวหนูจะบอกท่านซึนาเดะในสิ่งที่อาจารย์เอาเปรียบหนูเมื่อกี้นี้นะ” ซากุระมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้า
ซาโตรุมุมปากกระตุกเล็กน้อย เขาแกล้งทำเป็นข่มขู่และพูดว่า "ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องจัดเธอหนักๆ ก่อนที่จะไปบอกความจริงสินะ"
เด็กน้อยพวกนี้มันยังไงกัน?
รู้วิธีฟ้องแล้วเหรอ!
“อย่า...อย่านะคะ หนู...ยังเด็กอยู่เลย” ซากุระถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความตื่นตระหนก เธอกอดร่างกายที่บอบบางของตนเอาไว้ และจ้องมองที่ซาโตรุอย่างระมัดระวัง เธอกลัวซาโตรุมากจริงๆ
แถมเธออายุเพียงสิบสองเท่านั้นนะ!
ยังเป็นเด็กอยู่เลย
“เด็กน้อย” ซาโตรุพูด
“เป็นปีศาจตัวน้อยแต่ชักเริ่มเหิมเกริมแล้ว สงสัยต้องรีบจัดการทันที”
ซาโตรุหยิบอมยิ้มออกมาแกะแล้วโยนมันเข้าไปในปากของเขา ก่อนจะพูดด้วยความรังเกียจว่า "อย่ากังวลเลย ไม่มีใครอยากแตะก้อนหินเรียบๆ หรอก”
ซากุระโกรธจัดและตอบซาโตรุด้วยความโกรธ “หนูอายุแค่สิบสองเท่านั้นเองนะ อนาคตยังไงก็ไม่ใช่แบบนี้แน่!”
อาจารย์ซาโตรุยังบอกอีกว่าหน้าอกของเธอเหมือนแข็งเหมือนก้อนหินงั้นเหรอ?
มันจะมากเกินไปแล้ว!
“พื้นฐานของเธอนั้นสมบูรณ์แบบแล้ว หลังจากฝึกวิชาก่อนหน้านี้ซ้ำๆ เธอก็สามารถบรรลุความแข็งแกร่งได้ไปอีก เพราะงั้นเรามาเริ่มเรียนรู้เนื้อหาต่อไปกัน” ซาโตรุกล่าว
ซากุระพยักหน้าเล็กน้อย ตอนนี้เธอสามารถใช้พลังช้างสารได้ทุกการโจมตีแล้ว
เธอจำวิธีควบคุมจักระ และจากนั้นก็บีบอัดจักระ เธอสามารถใช้หมัดที่ทำลายหินขนาดยักษ์ได้แล้วในตอนนี้
ทว่าอาจารย์ซาโตรุก็สามารถเห็นข้อบกพร่องในปัจจุบันของเธอได้อย่างรวดเร็ว
ในฐานะอาจารย์ ซาโตรุเขาเก่งมากจริงๆ
แต่...ในฐานะผู้ใหญ่คนหนึ่ง เขามีนิสัยแย่และชั่วช้ามาก!
ฉันไม่เคยเห็นผู้ใหญ่คนไหนลวนลามเด็กหญิงอายุสิบสองปีมาก่อนเลย
ซากุระบ่นในใจ แต่ภายนอกก็แสดงท่าทีเคารพ
ซาโตรุได้แต่ถามเธออย่างสงสัย "ซากุระ จะซ่อนไปทำไมกัน? ความคิดในใจของเธอน่ะถูกแสดงออกมาหมดแล้วผ่านสีหน้า รู้ตัวไหม?”
ซาโตรุถึงกับพูดไม่ออกเลย
ไอ้เด็กแสบพวกนี้แอบบ่นในใจ แต่ต่อหน้ากลับทำเป็นเคารพเขางั้นเหรอ?
เด็กแสบพวกนี้มันจัดการยากจริงๆ
"ฮ่ะ" ซากุระแสร้งซ่อนความคิดในใจเธอไว้ด้วยรอยยิ้มโง่ๆ
“หลังจากที่เธอสามารถควบคุมพลังได้แล้ว ฉันถึงจะพิจารณาสอนทักษะเฉพาะตัวของตแก่ซึจิคาเงะให้กับเธอ” ซาโตรุกล่าว
ซากุระถามเขาอย่างสงสัย “ทักษะที่ว่ามันเป็นคาถาที่ทรงพลังมากเลยเหรอคะ?”
เธอเองไม่เคยเห็นพลังของซึจิคาเงะ ดังนั้นจึงยากที่จะบอก
ซาสึเกะและนารูโตะที่อยู่ไกลๆ ก็เงี่ยหูเพื่อแอบฟัง พวกเขาต่างอยากรู้ว่าทักษะของซึจิคาเงะที่ว่าคืออะไร
เพราะหากซากุระจังตอนนี้แข็งแกร่งกว่า พวกเขาจะรู้สึกกดดันหนักมาก
ซาโตรุเพิ่มเสียงของเขาให้ลากยาวขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงที่เกินจริงว่า "พลังนั้นมันสุดยอดมากจริงๆ”
ทั้งคาถาเพิ่มน้ำหนักหินและลดน้ำหนักหิน ถือได้ว่าเป็นคาถาดินที่ใช้งานได้จริง มันสามารถเพิ่มความเร็วและความแข็งแกร่งของผู้ใช้ได้
การใช้มันผสานกับพลังเบียคุโกจะช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งของมันอย่างมาก
ถูกต้องแล้ว
คาถาทั้งสองนี้ค่อนข้างพิเศษ แม้ว่าจะไม่มีความยากในการเรียนรู้ แต่คาถานี้ก็ติดระดับ S อีกด้วย
ตาแก่ซึจิคาเงะสอนคาถานี้ให้แค่คุโรซึจิเท่านั้น และไม่มีใครนอกจากคู่ปู่หลานอีกแล้วที่รู้คาถานี้ มันจึงได้กลายเป็นทักษะเฉพาะตัวของซึจิคาเงะ
แต่ก็น่าเสียดาย
ในเวลานั้นซาโตรุได้ใช้ตาทิพย์ของเขาเพื่อมองทะลุผ่านสองท่านี้อย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็สามารถเรียนรู้มันได้อย่างง่ายดาย
ส่วนคาถาธุลีแยกพสุธา ไม่มีทางที่เขาจะเรียนรู้เลย เพราะว่ามันเป็นคาถาที่ใช้ได้โดยผู้ที่มีขีดกำจัดทางสายเลือดเท่านั้น
“คาถานั้นมีพลังมากขนาดไหนกันเหรอคะ?” ซากุระอยากรู้มาก เพราะมีน้อยครั้งที่อาจารย์ซาโตรุจะบอกว่าคาถานั้นมีพลังมหาศาล
“แต่เวลาใช้ก็ยากอยู่พอควร ฉันจะทำมันให้ดูเพียงครั้งเดียวเท่านั้นนะ” ซาโตรุไปที่เนินเขาที่อยู่ห่างไกล เป็นจังหวะดีเลยที่จะแสดงความสามารถให้เด็กตัวแสบเหล่านี้ได้เห็น พวกเขาจะได้มีความพยายามฝึกฝนกันอีก
มันจะทำให้เจ้าเด็กแสบในทีมที่เจ็ดฝึกหนักขึ้นแน่
ซาโตรุยกมือขึ้น แตะลงบนพื้นของเนินเขา แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คิดว่าหมัดเดียวสามารถทำลายภูเขานี้ได้ง่ายๆ ไหม?”
"อะไรนะคะ?"
ทุกคนในทีมที่เจ็ดเงยหน้าขึ้นมองด้วยความสับสน พวกเขาจ้องมองไปที่ความสูงของภูเขาอย่างว่างเปล่า
ระดับความสูงนี้ต้องไม่ต่ำกว่า...สิบเมตรใช่ไหม?
อาจารย์ซาโตรุกำลังถามว่าเขาจะสามารถทำลายภูเขาสูงสิบเมตรด้วยหมัดเดียวได้ง่ายๆ หรือเปล่าเนี่ยนะ?
“อาจารย์ซาโตรุ ภูเขาลูกนี้...มันใหญ่เกินไป การทำลายมันในสายตาของอาจารย์อาจจะเป็นเรื่องง่าย แต่ก็ยากมากสำหรับเรา” ซากุระบ่น
"โธ่ๆๆ" ซาโตรุพูดไม่ออก เขาก็แค่เปรียบเทียบเอง แต่เจ้าเด็กตัวแสบทั้งหลายคิดเยอะเกินไปแล้ว
แต่มันก็เป็นเรื่องจริง เขาสามารถทำลายภูเขาทั้งลูกได้อย่างง่ายดายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
“พูดมากไปเดี๋ยวฉันก็จะหักคะแนนหรอก ฟังฉันให้ดี” ซาโตรุวางมือบนเนินเขาแล้วพูดว่า "การทำลายมันน่ะทำได้ง่ายมาก แต่ถ้าเราจะยกมันขึ้นมาล่ะ?"
"ยกขึ้น?"
ทุกคนตกตะลึงมากกว่าเดิม อาจารย์ซาโตรุกำลังจะบอกว่าจะยกภูเขาที่สูง 10 เมตรนี้ขึ้นมาจริงเหรอ? เขาหมายความอย่างนั้นจริงๆ เหรอ?
"จับตาดูดีๆ นะ" ซาโตรุระเบิดจักระออกมา พลังงานสีขาวนวลเหมือนน้ำนมก็โผล่ออกมาจากฝ่ามือของเขา และปกคลุมทั่วทั้งเนินเขา
"คาถาดิน ลดน้ำหนักหิน"
“บู้มมม...” ภูเขาทั้งหมดก็น้ำหนักเบาลง และภูเขาลูกนั้นก็ได้เริ่มถูกยกขึ้นเบาๆ เหมือนบอลลูน มันค่อยๆ ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า
ซาโตรุยกภูเขาทั้งลูกขึ้นอย่างง่ายดาย หมุนภูเขาเหมือนลูกบอลบนปลายนิ้ว เขาพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ว่า "ดูสิ”
หลังจากที่เห็นตาแก่ซึจิคาเงะใช้คาถาลดน้ำหนักหินและคาถาเพิ่มน้ำหนักหิน เขาสามารถยกเกาะทั้งหมดขึ้นได้อย่างง่ายดาย แต่ซาโตรใช้วิชาเดียวกันได้แข็งแกร่งกว่าเยอะ