บทที่ 5 คิงพิน
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 5 คิงพิน
ยามราตรีได้มาเยือน
เมืองนิวยอร์คมีแสงจันทร์สาดส่องลงมา
ภายในอาคารของคิงพินในแมนฮัตตัน มีคนเดินไปทั่ว แสดงให้เห็นว่ามีการป้องกันอย่างแน่นหนาเพียงใด
ในฐานะราชาแห่งโลกใต้ดิน คิงพิน เป็นมากกว่าสิ่งที่หลายคนเห็น เขายังเป็นผู้บงการอาชญากรที่ซ่อนตัวอยู่ในเงาขนาดมหึมาของเขา
คิงพินได้สรุปเนื้อหาที่แท้จริงของจดหมายที่จอมโจรคิดทิ้งไว้ให้แล้ว
เขารู้ว่าอีกฝ่ายจะมาขโมยไม้เท้าไปจากเขาในวันที่ 4 เม.ย. ระหว่างเวลา 21.00 น. และ 23.00 น.
คิงพินไม่ต้องการให้อีกฝ่ายที่กล้าทำให้เขาขุ่นเคืองตายแบบสบายๆ อย่างแน่นอน
เขาวางรายละเอียดการรักษาความปลอดภัยของตัวเองไว้ทุกชั้นของอาคาร ทันทีที่จอมโจรคิดกล้าปรากฏตัวขึ้นมา คิงพินจะทุบเขาจนแหลกละเอียดเละเป็นชิ้นๆ
...
และแล้วเวลาก็ได้ล่วงเลยผ่านพ้นไป
ก็มีข่าวลือว่าจอมโจรคิดจะไม่ปรากฏตัว และผู้คุมที่เฝ้าอยู่ภายในอาคารก็เริ่มลดความระวังลง
"ฉันว่าจอมโจรคิดคงกลัวเกินกว่าจะปรากฏตัวในคืนนี้แล้วล่ะ"
“ก็หัวหน้าเราคือ คิงพิน ถ้าฉันเป็นจอมโจรคิด ฉันคงไม่มาที่นี่แน่นอน”
“เฮ้ย โจรกระจอกจะไปเทียบกับคิงพินได้ยังไงกัน”
ที่ชั้นบนสุดของอาคาร
ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่กึ่งกลางห้องกลับยังคงเต็มไปด้วยความระแวดระวัง
"ได้เวลาแล้ว"
ชายสวมกางเกงรัดรูปสีดำพึมพำ รอบๆ ตัวเขามีกลุ่มผู้คุ้มกันติดอาวุธหนักรวมตัวกันอยู่
"ดูเหมือนว่าจอมโจรคิดจะไม่มาแล้ว"
"เหอะ จอมโจรคิดสุดท้ายก็เป็นแค่คนขี้ขลาดเท่านั้นเหรอ?" คิงพินลดไม้เท้าลงพลางมองไปยังจดหมายที่จอมโจรคิดทิ้งไว้ตรงหน้าเขา และยิ้มอย่างเหยียดหยาม ก่อนจะยื่นมือออกมาขยำมันจนเป็นเศษกระดาษ "ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินเขาสูงเกินไป"
คิงพินยืนขึ้นมองไปที่ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเขาและกำลังเปิดปากพูดอะไรบางอย่าง
ในขณะนั้นเอง ประตูที่ปิดอยู่ก็ถูกเปิดออกจากด้านนอก
จากนั้นร่างหนึ่งก็วิ่งเข้ามาในห้องอย่างชุลมุน
"จอมโจรคิด! จอมโจรคิดปรากฏตัว!"
"อะไรนะ!?"
ในบรรดาผู้คนทั้งหมด ชายในชุดรัดรูปสีดำมีปฏิกิริยาเร็วที่สุด ในวินาทีถัดมา เมื่อเขาได้ยินว่า จอมโจรคิด ปรากฏตัว ดวงตาของเขาก็เป็นประกายและเขาจึงก้าวไปข้างหน้า
แล้ว….คลิก--
เวลานี้เองที่ความมืดมิดเข้ามาเยือนโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า
"เกิดอะไรขึ้น?!"
“ให้ตายเถอะ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าไฟจะดับกลางดึกแบบนี้!”
"เวรเอ้ย!"
ผู้คนตื่นตระหนกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะจู่ๆ พวกเขาก็จมดิ่งลงสู่ความมืด
อาวุธปืนที่ทรงพลังแต่เดิมอยู่ในมือของพวกเขากลับกลายเป็นอันตรายเกินกว่าจะสามารถใช้ได้ในสภาพแวดล้อมที่มืดมิดเช่นนี้
มีเพียงคิงพินเท่านั้นที่แม้จะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มืดมิดก็ดูไม่ตื่นตระหนก "ตามกระบวนการพลังงานฉุกเฉินของอาคาร คงใช้เวลาเพียง 3 นาทีที่ไฟจะกลับมาใช้การได้ ตอนนี้ทุกคนหันปืนไปที่ประตู แล้วคอยดูการเคลื่อนไหวของมันซะ”
คิงพิน ออกคำสั่งอย่างเย็นชาและเอื้อมมือไปหยิบไม้เท้าในมือ
ทันใดนั้น เขาก็สังเกตเห็นหน้าต่างบานใหญ่ด้านหลังเขา มือของเขาได้เคลื่อนไหวหลบทันทีพร้อมกับสั่งว่า "บูลส์อาย ที่หน้าต่าง!"
เมื่อได้ยินเสียงจากคิงพินที่อยู่ข้างหลัง ชายในชุดรัดรูปสีดำก็หันกลับมาโดยไม่ลังเล
หลังจากนั้นไม่นาน ร่างในเสื้อคลุมสีขาว ชุดสูท และหมวกทรงสูงก็โผล่เข้ามาทางหน้าต่างบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดานพร้อมกับเสียงกระจกแตกดังลั่น
"บิงโก!"
เกือบจะทันทีที่จอมโจรคิดปรากฏตัว ชายชุดรัดรูปที่ชื่อ บูลส์อาย ได้เหวี่ยงแขนของเขาอย่างรุนแรง ไพ่ธรรมดาๆ ในมือของเขาถูกใช้เป็นอาวุธที่แหลมคมและโจมตีร่างของจอมโจรคิดอย่างแม่นยำ
ฟึบบบ
อย่างไรก็ตาม ในวินาทีต่อมา เสียงทุ้มๆ จากจอมโจรคิดทำให้บูลส์อายต้องขมวดคิ้ว
อย่างที่คิงพินบอก 3 นาทีก็หมดลงแล้ว
เมื่อไฟฟ้าสำรองกลับคืนมา ไฟสว่างจ้าได้ส่องสว่างทั่วทุกมุมห้อง
จากนั้นผู้คนก็มองไปที่ร่างของจอมโจรคิดที่บุกเข้ามาในห้อง
น่าประทับใจมาก มันเป็นแค่ตุ๊กตาที่แต่งตัวเป็นจอมโจรคิดหน้ายิ้ม
'ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะถูกตุ๊กตาหลอก'
สายตาของบูลส์อายจับจ้องไปที่ไพ่โป๊กเกอร์ที่ติดอยู่กับหน้าอกของตุ๊กตา ความสามารถในการขว้างปาที่เขาภูมิใจมาก พอมันถูกปาใส่แค่ตุ๊กตา กลับดูเหมือนว่าเขากำลังถูกเยาะเย้ยอยู่
คิงพินปัดเศษแก้วออกจากไหล่ของเขาด้วยหน้าตาบูดบึ้งและมองลงไปที่ไม้เท้าที่หายไปจากด้านข้างของเขา เห็นได้ชัดว่าจอมโจรคิดทำตามจดหมายที่จะนำไม้เท้าของเขาไป การที่เขาหัวเราะเยาะอีกฝ่ายว่าเป็นพวกไร้ค่านั้นช่างน่าอับอายยิ่ง
หลังจากเงียบไปนาน คิงพินก็ตรวจดูคนที่อยู่ข้างหน้าเขาและพูดขึ้นทันที "คนที่บุกเข้ามาก่อนหน้านี้คือใคร"
ก่อนหน้านี้ เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน จนทุกคนไม่ได้สนใจบุคคลที่เข้ามาโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้เมื่อพวกเขาได้ยินคำสิ่งที่คิงพินพูด พวกเขาก็ตระหนักได้ทันที
ทุกอย่างนั้นแปลกประหลาดในทุกๆ ด้าน จู่ๆ ก็มีคนเข้ามาแจ้งข่าวและไฟดันดับทันที
หากเป็นความบังเอิญ ก็เป็นความบังเอิญที่มากเกินไป
ที่สำคัญ อีกฝ่ายได้หายตัวไปอย่างลึกลับท่ามกลางฝูงชน
“ชายคนนั้นคือจอมโจรคิดตัวจริง!”
บูลส์อายพูดและมองไปที่ผู้คนที่ยังคงจ้องมองกันไปมาพร้อมกับพูดขึ้น "รออะไรอยู่ล่ะ มันน่าจะยังอยู่ในอาคาร ตามมันไป!"
ด้วยคำสั่งของ บูลส์อาย เหล่าลูกน้องจึงเริ่มออกล่า
“บอกให้พวกเขาเปลี่ยนหน้าต่างให้ฉันภายในวันพรุ่งนี้ด้วย”
ดวงตาของคิงพินกวาดมองทุกอย่างในห้อง ในที่สุดก็หยุดที่หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานที่พังแล้วหันไปสั่ง
“เข้าใจแล้ว ฉันจะจัดการให้ทันที”
เมื่อคิงพินเป็นคนสุดท้ายที่ออกจากชั้นบนสุด ทั้งห้องก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเหลือไปมากกว่าเศษแก้วที่กระจายอยู่ทั่วพื้น
อย่างไรก็ตาม เพียงไม่กี่นาทีต่อมา จู่ๆ ก็มีดวงตาคู่หนึ่งโผล่ออกมาจากผนังห้องที่ราบเรียบ ตามมาด้วยร่างหนึ่งที่โผล่ออกมาจากผนังเช่นกัน
'เกือบเกินเวลาจำกัดของไอเทมซะแล้ว...'
ไรอันเดินออกมาจากกำแพงพร้อมกับมองไปที่ไม้เท้าของคิงพินในมือของเขา สีหน้าของเขาค่อนข้างหวาดกลัวพอสมควร
เหตุผลที่เขาสามารถรวมเข้ากับกำแพงได้โดยที่ คิงพินและคนอื่นๆ ไม่รู้นั้นเป็นเพราะไอเท็มที่ไรอันสุ่มมาจากการซื้อหีบสมบัติครั้งก่อนของเขา
[ชากิ้งก่า: หลังจากดื่มชากิ้งก่านี้แล้ว ตราบใดที่ผู้ใช้เกาะร่างกายแน่นกับต้นไม้หรือหิน ผู้ใช้จะไม่เพียงแต่เปลี่ยนสีร่างกายได้เท่านั้น แต่ร่างกายของผู้ใช้ยังกลายเป็นไม้ หิน หรือวัตถุใดๆ ก็ตามที่เกาะอยู่ ผลจะคงอยู่เพียง 15 นาที]
ไรอันได้สุ่มของดังกล่าวได้หลายชิ้น แม้ว่าระบบจะตัดสินว่าชากิ้งก่าเป็นแค่ของไร้ประโยชน์ แต่ในความเป็นจริงกลับมีประโยชน์อย่างน่าประหลาดใจ กระทั่งคิงพินและคนอื่นๆ ก็ไม่คิดเลยว่าหลังขโมยไม้เท้าไปแล้ว ไรอันจะซ่อนตัวในที่เช่นนี้
