บทที่ 6 แย่แล้ว
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 6 แย่แล้ว
น่าเสียดายที่มีชากิ้งก่าเพียงขวดเดียวและผลของมันก็มีระยะสั้นเกินไป
ไม่อย่างนั้นแผนของไรอันคงจะเรียบง่ายและไม่ต้องกังวลอะไรมากขนาดนี้
ขณะที่กำลังรู้สึกเสียใจเล็กน้อยกับผลของมัน ไรอันก็ยังคงเคลื่อนไหวต่อไป
คิงพินและคนของเขาที่จากไปอาจกลับมาเพื่อตรวจสอบได้ตลอดเวลา มันคงไม่ง่ายสำหรับเขานักที่จะจากไปในตอนนี้
เขาจึงไปที่ตุ๊กตาและถอดเสื้อผ้าออก ตุ๊กตาของจอมโจรคิดเป็นของปลอม แต่เสื้อผ้าที่สวมใส่เป็นของจริง นอกเหนือจากการปรับเปลี่ยนลักษณะชุดแล้ว เสื้อคลุมตัวนี้ยังเป็นเครื่องมือหลบหนีที่สำคัญในตัวของมันเอง โดยมันจะสามารถเปลี่ยนเป็นเครื่องร่อนที่เรียบง่าย ซึ่งจะสามารถเอาไว้ใช้สำหรับการหลบหนี
ด้วยการจัดการสองสามอย่าง เสื้อคลุมในมือของเขาก็ถูกเปลี่ยนเป็นเครื่องร่อน
ไรอันเหลือบมองไปที่ห้องด้านหลังเป็นครั้งสุดท้าย แล้วจึงคว้าไม้เท้าในมือและกระโดดลงมาจากหน้าต่าง
ปัง!--
สายลมได้พัดปีกให้เป็นส่วนโค้งจนพองตัว
กล่าวโดยย่อคือ เสื้อคลุมได้ถูกเปลี่ยนเป็นเครื่องร่อนแล้ว แม้ว่ามันจะดูเรียบง่าย แต่วัสดุนั้นแข็งแกร่งมาก
เขาควบคุมเครื่องร่อนอย่างชำนาญ มันบินโค้งอย่างสวยงามกลางอากาศ
10 วินาทีต่อมา ไรอันก็หาทางลงจอดในตรอกร้างที่เต็มไปด้วยกราฟฟิตี้
เมื่อรวบรวมเครื่องร่อนไว้ด้านหลังร่าง ไรอันก็ชำเลืองมองไม้เท้าในมืออีกครั้ง
แม้ว่ามันจะดูธรรมดา แต่ไม้เท้านี้เป็นของคิงพิน มันจะเป็นของสามัญทั่วไปได้ยังไง?
ในไม่ช้า ไรอันก็รู้สึกได้ถึงปุ่มที่นูนขึ้นมา เขาจึงกดมันไปเบาๆ สิ่งต่อมาที่เขารู้สึกคือแรงสั่นสะเทือนเล็กน้อยในมือของเขา จากนั้นเขาก็เห็นหลุมปรากฏขึ้นในผนังฝั่งตรงข้ามตรอกซอกซอย โดยมีควันสีขาวออกมาจากมัน
โชคดีที่เขาไม่ได้มีความตั้งใจที่จะเผชิญหน้ากับคิงพินตั้งแต่แรก
ไรอันโน้มตัวเข้ามามองที่รูบนผนังด้วยสีหน้ายินดีที่เขาตัดสินใจเช่นนี้
โชคดีที่เขาตระหนักดีถึงความแตกต่างระหว่างตัวเขากับคิงพินในปัจจุบัน ดีที่เขาไม่ได้เข้าไปตายอย่างโง่เขลา ไม่อย่างนั้นหลุมตรงหน้าเขาอาจไม่ได้ปรากฏบนผนัง แต่เป็นบนร่างกายของเขาแทน
ไรอันไม่คิดอยู่แล้วว่าร่างกายในตอนนี้ของเขาจะแข็งแกร่งเท่ากำแพงจนถึงจุดที่สามารถต้านทานเลเซอร์ได้
เขาได้แต่ถอนหายใจออกมากับความแข็งแกร่งของคิงพินและความคิดอันแสนชาญฉลาดของเขาเอง
ไรอันมองไปที่ไม้เท้าในมือของเขา และโยนมันลงไปในถังขยะข้างตรอกซอย
ไม้เท้าเปล่งแสงเลเซอร์นั้นน่าสนใจมาก แต่ไรอันยังไม่ลืมว่าไม้เท้าเป็นของคิงพิน คงมีเพียงพระเจ้าที่รู้ว่านอกจากเลเซอร์แล้วมันมีอะไรอีก คงเป็นการปลอดภัยกว่าที่จะทิ้งมันไว้ ดีกว่านำมันติดตัวไปด้วยจนทำให้เขาตกอยู่ในอันตรายที่ไม่จำเป็น
ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยระบบของเขาเอง ไรอันเชื่อว่าเขาจะได้รับสิ่งที่ดีกว่าไม้เท้าอย่างแน่นอน
เมื่อโยนไม้เท้าทิ้งไป ไรอันก็ไม่มีอะไรต้องติดค้างอีก เขาหันหลังและออกจากตรอกทันที
ไม่กี่นาทีถัดมา หลังจากที่ไรอันออกไปนอกซอย...
บูลส์อายในชุดรัดรูปสีดำปรากฏตัวขึ้นที่ตรอกซอกว่างเปล่านี้ เขาเอื้อมมือลงไปหยิบไม้เท้าขึ้นมาจากถังขยะ มองดูตรอกที่ว่างเปล่าและในไม่ช้า เขาก็เห็นรอยเลเซอร์อยู่บนผนังอย่างชัดเจน เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดหมายเลข "ชายคนนั้นระมัดระวังตัวและทิ้งไม้เท้าเอาไว้"
"ถ้าอย่างนั้นนำไม้เท้ากลับมาให้ฉัน" อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เสียงของคิงพินดังขึ้นมา "นับตั้งแต่วันนี้ ไปบอกกองกำลังทั้งหมดทั่วแมนฮัตตัน ใครก็ตามที่นำจอมโจรคิดมาให้ฉันได้ จะได้รับการตอบแทนเป็นอย่างดีจากคิงพิน"
ในฐานะราชาผู้ชอบธรรมแห่งโลกใต้ดิน คิงพินไม่เพียงแต่ทรงพลังเพราะความแข็งแกร่งของตัวเขาเองเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะอาณาจักรอาชญากรรมที่กว้างใหญ่และอันตรายที่เขาสร้างขึ้นด้วยมือของเขาเองในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
ใครก็ตามที่กล้าต่อต้านคิงพินจะต้องเผชิญกับการโจมตีจากพวกเขาอย่างต่อเนื่อง
ยกตัวอย่างเช่นพวกแก๊งคู่แข่งในแมนฮัตตันและศาลเตี้ย แดร์เดวิล ที่มักจะมาก่อกวนเขาอยู่เสมอ
ตอนนี้คิงพินได้เพิ่มชื่อศัตรูรายใหม่เข้าแล้ว
-- จอมโจรคิด
...
[คะแนนชื่อเสียงจากบอดี้การ์ดของคิงพิน +0.03]
[คะแนนชื่อเสียงจากบอดี้การ์ดของคิงพิน +0.04]
[คะแนนชื่อเสียงจากบูลส์อาย +25]
[คะแนนชื่อเสียงจากบอดี้การ์ดของคิงพิน +0.01]
[คะแนนชื่อเสียงจากคิงพิน +50]
ในขณะนี้ ไรอันซึ่งกำลังเดินผ่านย่านเฮลคิทเช่นก็ไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นไว้ในใจได้ เขากำลังมองดูการแจ้งเตือนของระบบที่กระพริบอยู่ตรงหน้าเขา
โดยเฉพาะข้อความแจ้งเตือนสุดท้ายจากคิงพิน ที่บอกว่าเขาได้รับค่าชื่อเสียงถึง 50 จุด มันทำให้ไรอันได้แต่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ความพยายามของเขาไม่สูญเปล่า
คิงพินสมกับเป็นตัวร้ายที่มีชื่อเสียงในโลกมาร์เวลอย่างแท้จริง กระทั่งคะแนนที่เขาได้มาก็มากเช่นกัน
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเพิ่งก่อเรื่องกับอีกฝ่ายไป ไรอันคงไปเอาคะแนนจากคิงพินเพิ่มแล้ว
'ตอนนี้ฉันยังไม่สามารถได้ใจไวไป'
ไรอันส่ายศีรษะและทิ้งความคิดที่ยุ่งเหยิงไว้ในหัว พลางเหลือบมองไปที่ [คะแนนชื่อเสียง] ในแผงข้อมูลระบบ ซึ่งมีค่ามากกว่าหนึ่งพันจุด เมื่อเห็นเช่นนั้น เขาก็ไม่สามารถต้านทานแรงกระตุ้นของเขาที่จะเปิดหีบสมบัติได้เลย
โชคดีที่ไรอันรู้ดีว่าในย่านเฮลคิทเช่น ไม่เหมาะอย่างยิ่งกับการเปิดหีบสมบัติ
ที่นี่คือสถานที่อันแสนวุ่นวายและโกลาหลที่สุดในนิวยอร์ก ไรอันกังวลว่าการเปิดกล่องที่นี่จะส่งผลต่อโชคของเขาด้วย ที่จริงในทางทฤษฎี การ์ดตัวละครระดับ D จะได้รับจาก [หีบสมบัติเหล็กดำ] ซึ่งมีค่าแลกเปลี่ยนเป็นชื่อเสียง 1,000 จุด
แต่ด้วยโชคของไรอัน เมื่อเขาเปิด [หีบสมบัติไม้] หลายครั้ง แม้แต่การ์ดตัวละครระดับ D เดียวกันก็มีจุดแข็งจุดอ่อนแตกต่างกันไป
ยกตัวอย่างเช่นการ์ดระดับ E [โนฮาระ ฮิโรชิ] ที่อยู่ในมือของไรอัน ซึ่งไม่มีความสามารถอะไรเลยนอกจากกลิ่นเท้าของเขา แต่บัตรระดับ E อีกใบ [อันไซ มิตซูมารุ] ทำให้ไรอันมีความสามารถในการเล่นบาสเกตบอล แต่นอกนั้นก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก
ไรอันเร่งฝีเท้าและกำลังจะออกจากย่านเฮลคิทเช่นไป
อย่างไรก็ตาม ฝั่งตรงข้ามของถนนมีร่างที่ทำให้เขาต้องหยุดลงมอง
'นั่นไม่ใช่คนที่เคยไปที่ร้านขายของเก่าของฉันเหรอ?'
เมื่อมองไปที่แผ่นหลังที่คุ้นเคยที่รีบวิ่งผ่านไป ไรอันก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย
แม้ว่าเขาจะเห็นเพียงชั่วครู่ แต่เขาก็จำได้ว่าเป็นชายวัยกลางคนที่เขาเคยเห็นในร้านขายของเก่าเมื่อไม่กี่วันก่อน
ทว่าในเวลานี้อีกฝ่ายกลับปรากฏตัวบนถนนของย่านเฮลคิทเช่น ด้วยความสิ้นหวังที่ประดับเต็มทั่วใบหน้าของเขา
ไม่ว่ายังไงมันก็ดูมีอะไรแปลกๆ
'ฉันควรเข้าไปยุ่งด้วยไหมนะ?'
สายตาของไรอันยังคงเปลี่ยนไปมาระหว่างแผงข้อมูลของระบบที่อยู่ตรงหน้าเขากับหลังของชายวัยกลางคน
จากนั้นบทสนทนาที่เขาคุยกับแจ็คก่อนหน้านี้เรื่องของคนที่สิ้นหวังแห่งย่านเฮลคิดเช่น...
ก็ได้แวบเข้ามาในหัวของไรอัน
เขาตัดสินใจแล้ว
จากนั้นเขาก็เลือกทิศทางและเริ่มเดินไป
...
