ตอนที่ 94 ธุรกิจขนาดใหญ่

"ถ้าไม่มีงานก็ไม่มีรายได้ในอนาคต แล้วมันจะแค่นี้ได้ยังไง!"

หลินว่านชิวกล่าวอย่างกังวล

เฉินเจียงไฮ่ประคองแก้มสวยของเธอด้วยมือทั้งสองข้าง เช็ดน้ำตาจากมุมตาและยิ้มเล็กน้อย: "ไม่ต้องกังวลว่านชิว ผมจะให้เงินกับคุณทั้งหมด และผมจะสนับสนุนคุณไปตลอดชีวิต!”

เมื่อได้ยินเฉินเจียงไฮ่พูดเช่นนี้ หลินว่านชิวจ้องมองไปที่สามีของเธออย่างว่างเปล่า โดยไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

เฉินเจียงไฮ่รอ "ทำไมคุณไม่พูดอะไรละ"

“เจียงไฮ่ คุณใจดีมาก!” จู่ๆ หลินว่านชิวก็พูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน

เฉินเจียงไฮ่พูดเบาๆ "มันยังห่างไกลจากการที่คุณทำให้ผมมาก่อน สิ่งที่คุณทำให้ผม ผมไม่มีทางลืมแน่นอน"

หลินว่านชิวตกตะลึงไปชั่วขณะ เธอไม่รู้ว่าจะตอบคำพูดที่อบอุ่นอย่างนี้ได้อย่างไร

เฉินเจียงไฮ่โอบหลินว่านชิวไว้ในอ้อมแขนของเขาอีกครั้งและกระซิบเบาๆที่หูของเธอ "ว่านชิว เป็นโชคของผมแล้วที่ได้แต่งงานกับคุณ ผมจะไม่ยอมให้คุณทรมานอีกต่อไปในชีวิตนี้!"

“สัญญากับผมว่านชิว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต อย่าแบกรับมันไว้คนเดียว บอกผมได้เลย ผมจะแก้ปัญหาให้กับคุณเอง!”

“เจียงไฮ่ คุณเป็นอะไรไป”

ในเวลานี้เอง หลินว่านชิวสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเฉินเจียงไฮ่ ใบหน้าของเขาดูเศร้าหมอง

เฉินเจียงไฮ่ลูบผมของหลินว่านชิวและยิ้มออกมาเล็กน้อย "ไม่เป็นไรหรอก ผมแค่เห็นท่าทางเศร้าๆของคุณ"

ในขณะนั้นเอง มีรถจักรยานผ่านมาด้านนอกอย่างกะทันหัน

หลินว่านชิวตกตะลึง เธอรีบผลักเฉินเจียงไฮ่ออกไปแล้วกระซิบ "มีคนอยู่ข้างนอก!"

"คุณกลัวอะไร?"

เฉินเจียงไฮ่พูดอย่างไม่เห็นด้วย "สามีจะกอดกับภรรยาก็ถูกต้องแล้วไม่ใช่เหรอ"

ใบหน้าของหลินว่านชิวแดงก่ำ เธอมองออกไปข้างนอกก่อนจะพูดกับเฉินเจียงไฮ่ "ตอนกลางวันแสกๆ คุณนี่ไม่อายฟ้าบ้างเหรอ"

"ทำไมผมถึงต้องอาย"

เฉินเจียงไฮ่เอียงศีรษะและถามกลับ

หลังจากการปลอบโยนของเฉินเจียงไฮ่ อารมณ์ของหลินว่านชิวก็ดีขึ้นมาก

“ว่าแต่ ทำไมคุณถึงตกงานเหรอ” เมื่อเห็นว่าหลินว่านชิวอารมณ์ดีขึ้น เฉินเจียงไฮ่จึงถาม

แม้ว่าหลินว่านชิวจะดูอ่อนแอ แต่เธอก็จริงจังกับงานของเธอ เธอสามารถแบกรับความยากลำบากและทำงานหนักได้ เธอทำงานล่วงเวลาและไม่เคยบ่นอะไร ในอนาคตเธอจะเป็นพนักงานดีเด่นและเป็นคนโปรดของเจ้านายแน่นอน

นอกจากนี้ เฉินเจียงไฮ่ยังวายวานผู้อำนวยการอปฉีเหลียงอันก่อนหน้านี้ และด้วยความเอาใจใส่ของเขา งานของหลินว่านชิวควรจะมั่นคง!

ที่สำคัญ เขาไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ในชีวิตที่แล้วเลย

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เฉินเจียงไฮ่ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก

หลินว่านชิว อยู่รอดคนเดียวได้ไงในชีวิตที่แล้ว?

เธอทำงานหนักมาก!

หลินว่านชิวไม่รู้ว่าเฉินเจียงไฮ่กำลังคิดอะไรอยู่ เธอจึงตอบไปตามจริง "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน คนจากแผนกฝ่ายบุคคลมาหาฉันในวันนี้ เขาบอกให้ฉันหยุดงานและกลับบ้านไปก่อนแล้วรอฟังข่าว"

"ไม่มีเหตุผล?" เฉินเจียงไฮ่ถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

หลินว่านชิวคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหัว "ฉันถามแล้ว แต่อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไร"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของเฉินเจียงไฮ่ก็แข็งทื่อไป

เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้น่าสงสัยมาก

"เกิดอะไรขึ้นบ้างว่านชิว คุณต้องบอกผมให้ชัดเจน!" เฉินเจียงไฮ่ถามอีกครั้ง

เมื่อเห็นเฉินเจียงไฮ่ถามเช่นนี้ หลินว่านชิวก็พูดสิ่งที่เธอคาดเดาออกมา

“น่าจะเป็นฝีมือของเฟิงเหรินเจี๋ย เพราะยังไงซะ พ่อของเขาก็เป็นรองผู้อำนวยการโรงงาน”

เฉินเจียงไฮ่ขมวดคิ้ว "เฟิงเหรินเจี้ยอีกแล้ว"

ในความเป็นจริง เฉินเจียงไฮ่หวังไว้นานแล้วว่าหลินว่านชิวจะลาออกและกลับมาอยู่ที่บ้าน เฟิงเหรินเจี้ยช่วยเขาในครั้งนี้จริงๆ

“เจียงไฮ่ ลืมมันไปเถอะ อย่าหุนหันพลันแล่นไปเลย” หลินว่านชิวกล่าวด้วยสีหน้ากังวล

ตอนนี้หลินว่านชิวไม่ต้องการไล่ตามเรื่องนี้อีกต่อไป  เฉินเจียงไฮ่จึงไม่ได้สนใจอีก

หลังอาหารเย็น เสียงของฝางไอกั๋วก็ดังมาจากข้างนอก

“พี่ไฮ่! พี่ไฮ่! พี่อยู่บ้านหรือเปล่า?”

เฉินเจียงไฮ่ตอบ "ฉันอยู่นี่"

ฝางไอกั๋ววิ่งเข้ามาข้างในด้วยรอยยิ้มที่ตื่นเต้น ดูเหมือนว่าการขายทีวีจะเป็นไปด้วยดี

เฉินเจียงไฮ่หันศีรษะมาถาม "เกิดอะไรขึ้น"

ฝางไอกั๋วพูดอย่างตื่นเต้น "พี่ไฮ่ วันนี้ผมคุยธุรกิจขนาดใหญ่มา"

เฉินเจียงไฮ่ถาม ธุรกิจใหญ่อะไร "

ฝางไอกั๋วกล่าว "พี่ไฮ่ พี่จำลูกค้ารายใหญ่ที่ผมบอกพี่ครั้งที่แล้วได้ไหม"

เมื่อได้ยินคำพูดของฝางไอกั๋ว เฉินเจียงไฮ่ก็นึกขึ้นมาได้ทันที

ในครั้งนั้นลูกค้ารายใหญ่นี้จ่ายเงินที่เดียวทั้งหมด เฉินเจียงไฮ่จึงจำได้ดี

"จำได้ คนๆนั้นมาหานายอีกแล้ว?" เฉินเจียงไฮ่ถาม

ฝางไอกั๋วพยักหน้า "ใช่ ครั้งนี้เขาต้องการมากถึง 20 เครื่อง"

เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ เฉินเจียงไฮ่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย "เยอะขนาดนั้นเลย"

"ถูกต้อง ไม่อย่างนั้นผมจะบอกว่ามันเป็นธุรกิจขนาดใหญ่ได้ยังไง!" ฝางไอกั๋วกล่าวอย่างตื่นเต้น

หากคำสั่งซื้อนี้ตกลงกันได้จริงๆ เขาจะได้รับค่าตอบแทน 1,000 หยวนทันที!

เฉินเจียงไฮ่ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้  เขาเป็นใครกัน?

ฝางไอกั๋วรู้สึกกระวนกระวายเมื่อเห็นว่าเฉินเจียงไฮ่ไม่พูดอะไร "พี่ไฮ่ เขารออยู่ที่โกดังแล้ว ทำไมเราไม่ไปดูก่อนละ!"

เฉินเจียงไฮ่พยักหน้า: "โอเค งั้นไปดูกัน"

หลังจากพูดจบ เฉินเจียงไฮ่ก็ตะโกนเข้าไปในห้อง: "ว่านชิว ผมจะออกไปข้างนอกแปปนึง!"

"ตกลง" หลินว่านชิวตอบกลับ

ในไม่ช้า ทั้งสองก็มาถึงด้านนอกโกดัง เขาเห็นชายวัยสามสิบยืนอยู่ที่ประตูโกดัง

จ้าวฉางกุ่ยนั่งอยู่หน้าประตูเหมือนเทพเจ้าประตูจ้องมองไปที่ชายคนนั้น

หากคนธรรมดาถูกจ้องมองโดยจ้าวฉางกุ่ยเช่นนี้ พวกเขาจะรู้สึกอึดอัดอย่างแน่นอน

แต่ชายคนนี้ทำเพียงมองไปที่จ้าวฉางกุ่ยด้วยรอยยิ้ม

“คนนี้เหรอ?” เฉินเจียงไฮ่ถามอย่างรวดเร็ว

ฝางไอกั๋วพยักหน้าอย่างรวดเร็ว "ใช่ เขาเอง"

เมื่อเห็นฝางไอกั๋วปรากฏตัว ดวงตาของชายคนนั้นก็กวาดไปรอบๆทันที จากนั้นเขาก็หยุดอยู่ที่เฉินเจียงไฮ่

เมื่อมาถึงด้านหน้า ฝางไอกั๋วก็แนะนำทั้งสองคนอย่างรวดเร็ว

"พี่ไฮ่นี่คือพี่หม่า"

พี่หม่าชำเลืองมองที่เฉินเจียงไฮ่ จากนั้นยื่นมือออกมาพร้อมรอยยิ้ม "อาจารย์เฉิน ผมชื่นชมชื่อเสียงของคุณมานานแล้ว"

“พี่หม่าล้อผมเล่นแล้ว ผมไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรขนาดนั้นหรอก”

เฉินเจียงไฮ่ยิ้มและยื่นมือออกไปจับมือ

“ว่าไงอาจารย์เฉิน คุณจะทำธุรกิจที่ผมบอกกับไอกั๋วรึเปล่า” พี่หม่าพูดเข้าประเด็นทันที

เฉินเจียงไฮ่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง "พี่หม่า ผมอยากถามอะไรคุณหน่อย ทำไมคุณถึงซื้อทีวีมากมายขนาดนี้"

พี่หม่าขมวดคิ้ว "อะไร? ทำไมคุณถึงมาสนใจอะไรพวกนี้ มันสำคัญเหรอ?"

“แต่เดิมมันไม่สำคัญหรอก”

เฉินเจียงไฮ่พูดตามจริง "แต่คุณซื้อมากในคราวเดียว ผมค่อนข้างกังวลนิดหน่อย"

“กังวลอะไร” พี่หม่าเลิกคิ้วถาม

เฉินเจียงไฮ่พูดอย่างใจเย็น "สิ่งนี้มาจากผม ถ้าคุณเอาไปทำอะไร ผมก็บอกไม่ได้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น"

"ฮ่าฮ่า! คุณไม่มีสัญลักษณ์ไม่ใช่เหรอ?" พี่หม่าพูดอย่างไม่เห็นด้วย

ดวงตาของเฉินเจียงไฮ่หรี่ลงทันที

ดูเหมือนว่าคนๆนี้จะเตรียมพร้อมมาจริงๆ!

“คุณก็รู้เรื่องสัญลักษณ์นี่ สิ่งนี้มันไม่มีประโยชน์อะไร” เฉินเจียงไฮ่พูดอย่างใจเย็นโดยไม่ปฏิเสธ

พี่หม่ายังไม่เข้าใจกับประสบการณ์ที่มีของเขา

ยิ่งกว่านั้น เขาไม่เคยได้ยินชื่อบุคคลนี้ในชีวิตที่แล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นปรมาจารย์การหาเงินมหาศาลด้วยเสียงอันเงียบเชียบ

ต่อหน้าคนที่ฉลาดหลักแหลมเช่นนี้ ธุรกิจนี้คงทำไม่ได้ง่ายๆ..