ตอนที่ 73 หยิกทำไม!

ขณะที่เฉินเจียงไฮ่กำลังจะพูด เขาก็เห็นชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วและตะโกนเรียก "พี่ชายไฮ่ ในที่สุดพี่ก็มา!"

เมื่อฝางไอกั๋วเห็นว่ามีคนจำนวนมากยืนอยู่ในโกดัง เขาก็อดไม่ได้ที่จะตัวแข็งไปชั่วขณะ

“โอ่ พี่สะใภ้ พี่อยู่ที่นี่ด้วย!”

หลินว่านชิวตอบด้วยรอยยิ้ม "ใช่"

สายตาของฝางไอกั๋วตกลงไปที่หลินเจียนกั๋วและซุยชุนหลี่ด้วยความสงสัย

เฉินเจียงไฮ่ยังคงแนะนำ "น้องชาย นี่คือพ่อตาแม่ยายของฉัน"

“สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า ผมชื่อฝางไอกั๋ว ผมเป็นน้องของพี่เจียงไฮ่ ผมมาที่นี่เพื่อช่วยพี่เขา”

ฝางไอกั๋วรีบพูดอย่างกระตือรือร้น

“เจียงไฮ่ คนนี้กำลังดูแลโกดังอยู่ แล้วเขาทำอะไรล่ะ?”

หลินเจียนกั๋วชี้ไปที่จ้าวฉางกุ่ยจากนั้นชี้ไปที่ฝางไอกั๋วแล้วถาม

ท้ายที่สุดโกดังนี้ก็ไม่ได้ใหญ่มาก คนหนึ่งเป็นเรื่องปกติ แต่สองคนมันก็มากเกินไปหน่อย

ก่อนที่เฉินเจียงไฮ่จะพูด ฝางไอกั๋วรีบพูดขึ้นเป็นอย่างรวดเร็ว "คุณลุง ผมรับผิดชอบด้านการขายครับ ผมเชี่ยวชาญด้านการขายทีวี"

ซุยชุนหลี่ถามทันที "ถ้าอย่างนั้น...แล้วทีวีเครื่องนี้ราคาเท่าไหร่..."

ฝางไอกั๋วชำเลืองมองไปที่เฉินเจียงไฮ่อย่างลังเล สงสัยว่าเขาควรที่จะพูดไหม

นี่เป็นความลับทางการค้า

เมื่อเห็นฝางไอกั๋วกระอึกกระอัก หัวใจของซุยชุนหลี่ก็ระเบิดออกมา

นี่เป็นนักแสดงของเฉินเจียงไฮ่ใช่ไหม?

เฉินเจียงไฮ่โบกมือแล้วพูด "น้องชาย ตอบที่แม่ถามได้เลย ทุกอย่างเป็นของฉัน ไม่ต้องปิดบังอะไร"

ฝางไอกั๋วพยักหน้าและกำลังจะตอบ แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของชายคนหนึ่งดังมาจากข้างนอก

"น้องชาย คุณอยู่ไหม"

"อยู่ๆ!" ฝางไอกั๋วตอบอย่างรวดเร็ว

ฝางไอกั๋วเพิ่งพูดจบ ชายวัยสามสิบก็เดินเข้ามาจากประตู

เมื่อเขาเห็นฝางไอกั๋ว เขาก็ตะโกนออกมาทันที "น้องชาย เมื่อไรฉันจะได้ทีวี ฉันให้เงินมัดจำนายไปแล้วนะ!"

“พี่เซียง ไม่ต้องกังวล!”

ฝางไอกั๋วพูดอย่างหมดหนทาง "ผมบอกคุณไปแล้วไม่ใช่เหรอว่ามีคนต้องการจำนวนมากเกินไป ผมต้องให้ตามคิว!"

พี่เซียงถอนหายใจและพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน "น้องชาย ไม่ใช่ว่าฉันอยากรีบร้อนอะไร แต่แม่ภรรยาของฉันกำลังจะมา ฉันก็ได้แต่พึ่งทีวีพวกนี้ในการสนับสนุนฉันได้ นายต้องหาให้ฉันเครื่องหนึ่งนะ!"

"ผมทำอะไรไม่ได้ ผมไม่มีของจริงๆ!" ฝางไอกั๋วกางมือออก

เมื่อเฉินเจียงไฮ่ที่อยู่ข้างๆได้ยิน เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูด "พี่ชาย อีกไม่นานก็เสร็จแล้ว คุณรอได้ไหม"

เพื่อนร่วมชะตาคนนี้ต้องการเอาใจแม่ภรรยาของเขา แต่เรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย เราต้องช่วยเขาก่อน!

พี่เซียงตอบอย่างรวดเร็ว "ตกลง ตกลง ตราบใดที่ผมสามารถได้มันในวันนี้ ผมก็จะจ่ายเงินทันที ขอบคุณมาก!"

หลังจากพูดจบ พี่เซียงแทบรอไม่ไหวที่จะหยิบเงินออกมาจำนวนหนึ่งแล้วยัดใส่มือของฝางไอกั๋วทันที

ซุยชุนหลี่ดูฉากนี้ว่ามันสมจริงมาก

ในมือมีเงินร้อยหยวนหลายใบ ส่วนที่เหลือเป็นเงินห้าสิบ ยี่สิบ สิบ และห้าหยวน

อย่างน้อยสามหรือสี่ร้อยหยวน

ทีวีประกอบพวกนี้สามารถขายได้เงินมากขนาดนั้นเลย!

ราคาเท่าไหร่?

ซุยชุนหลี่ไม่สามารถคิดเรื่องอื่นได้ ในตอนนี้สิ่งเดียวที่เธอคิดตอนนี้คือธุรกิจของเฉินเจียงไฮ่สามารถทำเงินได้เท่าไหร่?

จากนั้นเฉินเจียงไฮ่ก็พูดกับหลินว่านชิวและสองสามีภรรยาว่า "พ่อแม่ ว่านชิว นั่งก่อน ผมขอประกอบทีวีเครื่องนี้ให้กับเขาก่อน"

หลังพูดจบ เขาก็เริ่มหยิบเครื่องมือออกมาและเริ่มทำงาน

เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนก็ถอยห่างออกไปโดยปริยาย

หลังจากเฝ้าดูอยู่ครู่หนึ่ง พี่เซียงก็อดไม่ได้ที่จะถา ฝางไอกั๋วด้วยเสียงต่ำ "นี่คืออาจารย์เฉินใช่ไหม"

"ใช่ นี่คือพี่ชายของผม"

ฝางไอกั๋วยืดอกขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ

พี่เซียงยกนิ้วให้และพูดอย่างจริงใจ "หลายคนในเมืองของเราขอให้อาจารย์เฉินช่วยซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้า ทุกคนต่างบอกว่าฝีมือของอาจารย์เฉินนั้นเก่งอย่างเหลือเชื่อ!"

"พี่เซียง ช่วยพวกเราประชาสัมพันธ์ด้วยนะ รับประกันคุณภาพของทีวีที่ประกอบโดยพี่เจียงไฮ่ของเรา!" ฝางไอกั๋วกล่าวด้วยรอยยิ้ม

พี่เซียงตอบโดยไม่ลังเล "แน่นอน ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่มาหาคุณเพื่อซื้อมันเหรอ"

การสนทนาระหว่างทั้งสอง ทำให้หลินเจียนกั๋วกับภรรยาของเขามองหน้ากัน และอดมองไปที่เฉินเจียงไฮ่ไม่ได้

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา เฉินเจียงไฮ่วางเครื่องมือลง

ทีวีประกอบเรียบร้อย

เฉินเจียงไฮ่เสียบปลั๊กไฟ เปิดสวิตช์ หน้าจอก็สว่างขึ้นมาอย่างรวดเร็ว โดยมีเกล็ดหิมะกับคลื่นสัญญาณขึ้นมา

“เอาล่ะ พร้อมใช้งาน แค่เอาไปเสียบกับเสาอากาศ คุณรู้วิธีใช่ไหม ถ้าทำไม่ได้ ให้ไอกั๋วไปช่วยคุณได้” เฉินเจียงไฮ่ลุกขึ้นหยิบทีวีขึ้นมา

"ได้ ได้ เสาอากาศถูกตั้งไว้แล้ว แค่รอทีวี อาจารย์เฉิน ขอบคุณมาก ผมขอตัวก่อน!"

หลังจากพูดจบ พี่เซียงรีบถือทีวีออกไปอย่างมีความสุข

“พี่ไฮ่ ผมยังไม่ได้เอาเงินให้พี่เลยที่ขายทีวีได้เมื่อสองสามวันก่อน ผมเอามาให้พี่แล้ว!”

หลังจากส่งพี่เซียงแล้ว ฝางไอกั๋วก็รีบกล่าวทันที

ฝางไอกั๋วรู้ว่าเขาต้องทำอะไร เมื่อเขาเห็นสองคนที่อยู่ข้างหน้าคือพ่อตาแม่ยายของพี่เฉินเจียงไฮ่

ตอนนี้ทุกอย่างต้องถูกวางไว้ก่อน อันดับแรกต้องทำให้พี่เจียงไฮ่เงยหน้าขึ้นต่อหน้าแม่ยายพ่อตาของเขาก่อน

เฉินเจียงไฮ่ยิ้มเล็กน้อยและมองไปที่ฝางไอกั๋วอย่างเห็นด้วย

ตอนนี้เด็กคนนี้โตขึ้นมากแล้ว

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ความสามารถในการสังเกตและการแสดงออกที่น่าทึ่งนี้ ก็คือความสามารถของเขา

"พี่ไฮ่ เงินทั้งหมดอยู่นี่" ฝางไอกั๋วหยิบเงินออกมากองหนึ่ง

เมื่อเห็นเงิน ดวงตาของซุยชุนหลี่หรี่ลง หลินเจียนกั๋วก็หลังยืดตรงเช่นกัน!

กองเงินหนาๆแบบนี้ ต้องเป็นเงินเท่าไหร่กัน? !

ราวกับรู้ว่าชายชราทั้งสองกำลังคิดอะไร ฝางไอกั๋วรีบรายงานจำนวนเงินทันที

"ทั้งหมด 1,854 หยวน!"

เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ เฉินเจียงไฮ่ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงตอบสนอง

เด็กคนนี้!

ต้องรู้ว่าเฉินเจียงไฮ่ประกอบทีวีเพียงสองเครื่องเท่านั้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ทั้งหมดขายได้ในราคามากกว่า 700 หยวนงั้นเหรอ

เขาคิดว่าเงินมากกว่า 1,000 หยวนเป็นเงินที่เขาให้ไอกั๋วรวบรวมเครื่องใช้ไฟฟ้ามาแน่นอน

เขาไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะใช้เงินจำนวนนั้น จงใจทำให้รายได้ของเขาสูงขึ้นเกินจริง ทำให้พ่อตาแม่ยายของเขาเข้าใจผิด

แต่ถ้าพูดกันจริงๆ คำพูดพวกนี้ก็ไม่ได้โกหกไปเสียหมด

ฝางไอกั๋วรู้ดีอยู่แก่ใจว่าตอนนี้เฉินเจียงไฮ่กำลังเป็นครอบครัวหนึ่งล้านหยวนในไม่ช้า

ถ้าเขาบอกกับพ่อแม่ของหลินว่านชิว พวกเขาก็คงไม่เชื่อ แต่หลังเหตุการณ์นี้ อีกไม่นาน พวกเขาก็ต้องเชื่อแน่นอน

เฉินเจียงไฮ่รับเงินมาด้วยรอยยิ้ม แล้วหยิบเงินออกมา "ถ้าอย่างนั้น นี่เงินนาย"

ฝางไอกั๋วไม่พูดอะไรอีก เขารับเงินมาอย่างมีความสุข

จ้าวฉางกุ่ยไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำเมื่อเห็นฉากนี้

ไม่มีความอิจฉาริษยาเลยในสายตาของเขา ในสายตาของเขามีแต่ความนิ่งสงบ

หลินเจียนกั๋วกับซุยชุนหลี่ตกตะลึง เมื่อพวกเขาเห็นกองเงินหนาในมือของเฉินเจียงไฮ่

"อะไร!"

ทันใดนั้นหลินเจียนกั๋วก็ตะโกนออกมา และหันศีรษะไปทางภรรยาของเขา "ยายแก่ หยิกฉันทำไม"