ตอนที่ 72 ทำไมถึงขอบคุณ

เมื่อเห็นฉากนี้ เฉินเจียงไฮ่ตกตะลึง

นอกจากนี้เขายังเห็นได้ว่าแม่สามีของเขาไม่สามารถระบายความโกรธของเธอได้ พ่อตาที่น่าสงสารของเขาก็เลยกลายเป็นกระสอบทรายแทน

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เฉินเจียงไฮ่จะไม่พูดอะไรออกมา ไม่งั้นซุยชุนหลี่จะหาเหตุผลที่จะโจมตีเขาได้

ตามคำกล่าว ในฐานะสามีของซุยชุนหลี่ เป็นเรื่องปกติที่หลินเจียนกั๋วจะช่วยให้ภรรยาของเขาสงบสติอารมณ์ลง

หลินว่านชิวไม่แปลกใจเลย

นี่เป็นกิจวัตรของสองสามีภรรยาอยู่แล้ว พ่อของเธอก็แค่ทนโดนบ่นไปสักพัก

หากคนอื่นพูดแทรกขึ้นมา ขนาดของสงครามการบ่นจะขยายออกมาทันที

หลังจากกินอาหารกันเสร็จ หลินว่านชิวนำจานชามเข้าไปในครัว ทำให้บรรยากาศของคนที่เหลือดูอึดอัดขึ้นทันที

เฉินเจียงไฮ่รีบลุกขึ้น "ผมจะเข้าไปช่วยเอง"

ซุยชุนหลี่ไม่ตอบอะไรแต่หลินเจียนกั๋วตอบว่า "ตกลง ไปเถอะ!"

หลังจากที่เฉินเจียงไฮ่ไปแล้ว หลินเจียนกั๋วลดเสียงลงและพูดกับภรรยาของเขา "อย่าทำหน้าอารมณ์เสียบ่อยนัก ให้หน้าลูกสาวบ้าง"

"ฮึ่ม! ถ้าฉันไม่ให้หน้าเธอ ฉันคงโกรธไปนานแล้ว"

ซุยชุนหลี่จ้องมองที่สามีของเธอและพูดด้วยความโกรธ

หลินเจียนกั๋วพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "เจียงไฮ่ซื้อของมาให้เรากินมากมาย เขายังไม่รู้สึกแย่อะไรเลย ทำไมคุณยังโกรธเขาอีก"

“ฮึ่ม นั่นคือเงินที่ลูกสาวฉันเป็นคนหามาอย่างยากลำบาก แน่นอนว่าเขาไม่ได้รู้สึกแย่อะไรที่ใช้จ่ายไป!” ซุยชุนหลี่กล่าวด้วยความโกรธ

หลินเจียนกั๋วส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ "ไม่ใช่เวลาที่เราจะดูว่าเฉินเจียงไฮ่เปลี่ยนไม่ใช่เหรอ อย่าเพิ่งรีบสรุป หากเขาสำนึกผิดจริงๆ เธอจะก้าวลงจากสถานการณ์นี้อย่างไร"

“คุณธรรมของเขาจะเปลี่ยนไปงั้นเหรอ ฉันเกรงว่าเป็นแค่ลมกระโชกหนึ่ง!” ซุยชุนหลี่พูดอย่างดื้อรั้น

หลินเจียนกั๋วถอนหายใจออกมา "เมื่อก่อนฉันไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ฉันเชื่อแล้ว"

“หลินเจียงกั๋ว!”

ซุยชุนหลี่เหมือนแมวที่ถูกเหยียบหาง ทันใดนั้นเธอก็เพิ่มน้ำเสียงของเธอขึ้นมา "แกพยายามที่จะขัดแย้งกับฉันใช่ไหม"

หลินเจียนกั๋วชี้ไปที่ห้องครัว "คุณก็เห็นแล้ว เฉินเจียงไฮ่ทำอาหารพวกนี้ ฉันดูเขาทำด้วยตาของฉันเอง ลูกสาวของฉันเคยพูดมาก่อนว่าเธอไม่ได้เข้าครัวมานานแล้ว"

“แม้วันนี้เขาจะอยากแสดงเพื่อหลอกเรา เขาก็คงทำไม่ได้ถ้าเขาไม่เคยทำ! ฉันเห็นทักษะของเขา ประกอบกับรูปแบบและรสชาติของอาหาร เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่ทำอาหารมาเยอะมาก”

เมื่อเห็นว่าซุยชุนหลี่ไม่พูดอะไร หลินเจียนกั๋วรู้ว่าเธอกำลังฟังอยู่ แต่เธอก็แค่ดื้อรั้น

ดังนั้นเขาจึงต้องตีเหล็กขณะที่ยังร้อน

“คุณเห็นกลุ่มเพื่อนบ้านเมื่อกี้ไหม เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาพูดจะเป็นคำโกหก ใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินหลินเจียนกั๋วพูดเช่นนี้ ซุยชุนหลี่ก็ได้แต่เงียบ

ดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกแล้วตกทางทิศตะวันออกจริงหรือ?

เมื่อเห็นว่าซุยชุนหลี่ไม่พูดอะไรเลย หลินเจียนกั๋วจึงตัดสินใจไล่ตามชัยชนะของเขาไป และปล่อยให้ภรรยาของเขาเปลี่ยนใจเรื่องลูกเขยของเขาเสียที

เขาจุดบุหรี่และพูดต่อ "ลูกสาวของเราไม่ได้บอกว่าเฉินเจียงไฮ่มีโกดังด้วยเหรอ? พรุ่งนี้เราไปดูมัน เราจะได้รู้ทุกอย่าง"

“โอเค งั้นฉันจะรอดูพรุ่งนี้แล้วกัน” ซุยชุนหลี่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

หลินเจียนกั๋วรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยเมื่อเห็นว่าซุยชุนหลี่เห็นด้วยกับเขา

ในที่สุดเขาก็ได้เป็นหัวหน้าของบ้าน!

ในครัว หลินว่านชิวถามขณะล้างจาน "เจียงไฮ่ พรุ่งนี้คุณมีแผนอะไรบ้าง"

“ผมเดาว่าพ่อแม่ของคุณคงเป็นห่วงคุณและอยากจะไปที่ทำงานของผม งั้นผมจะพาพวกเขาไปเดินเล่นที่โกดังผมแล้วกัน”

เฉินเจียงไฮ่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเจียงไฮ่ หลินว่านชิวหยุดชั่วขณะ จากนั้นเลิกคิ้วขึ้น "คุณวางแผนนี้เมื่อนานมาแล้วใช่ไหม"

“ใช่ ให้พวกเขาดูเถอะ ในอนาคตพวกเขาจะได้วางใจได้ ที่ลูกสาวของพวกเขาจะตามผมมาแล้วไม่เดือนร้อนอะไร”

เฉินเจียงไฮ่โน้มตัวเข้าข้างหูของหลินว่านชิวและกระซิบออกมา

"เจียงไฮ่ ขอบคุณมาก!"

หลินว่านชิวค่อนข้างพอใจกับทัศนคติของเฉินเจียงไฮ่ที่มีต่อพ่อแม่ของเธอ

เฉินเจียงไฮ่บีบจมูกของหลินว่านชิวเบาๆและพูดอย่างเคร่งขรึม "คุณเป็นภรรยาของผม ทำไมคุณถึงต้องขอบคุณผม! ถ้าคุณพูดอีกครั้ง ผมจะโกรธคุณนะ!"

“โอเค โอเค ฉันเข้าใจแล้ว” หลินว่านชิวกล่าวด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข

หลังจากส่งพ่อแม่ของเธอออกไป หลินว่านชิวซึ่งกำลังมีความสุขก็ตื่นตัวมากเมื่อเธอเข้านอนในตอนกลางคืน ทำให้เฉินเจียงไฮ่มีความสุขมาก!

…

วันรุ่งขึ้น จ้าวฉางกุ่ยมาที่โกดังก่อนเวลา เขาใส่ใจกับงานของเขาเป็นอย่างมากและรู้สึกขอบคุณเฉินเจียงไฮ่ตลอดเวลา

วันละ 15 หยวน ซึ่งมากกว่ารายได้ของคนงานทั่วไปในเคาน์ตีเกือบสองเท่า

เขาไม่คิดว่าตัวของเขาเองนั้นคุ้มราคา

แต่เขาต้องการรายได้ดังกล่าว

นั่นเป็นเหตุผลที่เขามาแต่เช้าทุกวันโดยหวังว่าจะทำให้ได้มากที่สุด

สำหรับความเมตตาของเฉินเจียงไฮ่ที่มีต่อเขา เขาต้องหาโอกาสตอบแทนเขาให้ได้

หลังจากมาถึงแล้ว เฉินเจียงไฮ่ถอนหายใจออกมาและอดไม่ได้ที่จะพูด "ฉางกุ่ย วันนี้ฉันไม่ได้บอกให้นายพักผ่อนเหรอ"

"ที่บ้านผมไม่มีอะไรทำ" จ้าวฉางกุ่ยตอบอย่างรวบรัด

เฉินเจียงไฮ่พูดไม่ออก

จ้าวฉางกุ่ยจริงใจเกินไป

หลินเจียนกั๋วกับซุยชุนหลี่ที่มาพร้อมกันก็มองไปที่จ้าวฉางกุ่ยด้วยความสงสัย

เฉินเจียงไฮ่รีบแนะนำทันที "นี่คือเพื่อนของผม ตอนนี้จ้าวฉางกุ่ยเป็นคนดูแลโกดังที่นี่ ฉางกุ่ยนี่คือพ่อตาแม่ยายของฉัน"

จ้าวฉางกุ่ยรีบทักทายด้วยความเคารพ "สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า!"

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่เรียบง่ายและซื่อสัตย์ของจ้าวฉางกุ่ย พ่อแม่ของหลินว่านชิวก็พยักหน้าและกล่าวทักทาย

โกดังค่อนข้างรกและของเต็มไปหมดทุกที แต่เฉินเจียงไฮ่จัดระเบียบไปเมื่อสองวันที่แล้ว ทำให้ในที่สุดก็มีที่พักข้างใน

“เจียงไฮ่ นี่คุณทำงานตรงไหน” หลินว่านชิวถาม

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเข้ามาในโกดัง ครั้งสุดท้ายที่เธอมา เธอก็ไม่ได้เข้ามาดูข้างใน

เฉินเจียงไฮ่ยกมือขึ้น "สถานที่นี้เล็กไปหน่อย ทำให้ผมหาที่วางของไม่ได้ ตอนนี้ผมกำลังมองหาร้านที่ใหญ่กว่านี้อยู่ แต่น่าเสียดายตอนนี้ยังไม่มีร้านไหนที่เหมาะสมเลย"

ซุยชุนหลี่ไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่เธอเข้ามาจนถึงตอนนี้

แต่เมื่อเธอมองไปที่กองเครื่องใช้ไฟฟ้า หัวใจของเธอก็เริ่มสั่น

เฉินเจียงไฮ่เปลี่ยนไปแล้วจริงๆหรือ?

การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ ทำให้เธอรู้สึกเหลือเชื่อมาก

หลินเจียนกั๋วอดไม่ได้ที่จะถาม "เจียงไฮ่ เธอต้องซ่อมทีวีพวกนี้ทั้งหมดเลยเหรอ"

"ไม่ใช่ครับ"

เฉินเจียงไฮ่อธิบายด้วยรอยยิ้ม "ผมเอาทีวีที่มันพังหรือแตกพวกนี้ เอาพวกมันมาประกอบเป็นของใหม่"

"แตกแล้ว? แตกแล้วเอาไปประกอบอะไรอีก"

เห็นได้ชัดว่าหลินเจียนกั๋วไม่เข้าใจมากนัก

หลินว่านชิวช่วยอธิบายว่า "ส่วนที่ไม่ดีของทีวีแต่ละเครื่องนั้นแตกต่างกัน เอาส่วนที่ดีออกมาแล้วประกอบเข้าด้วยกัน แล้วทีวีเครื่องนี้จะใช้ได้อีกครั้ง เครื่องในบ้านของหนูก็เป็นทีวีประกอบใหม่เช่นกัน"

หลังจากฟังคำอธิบายของหลินว่านชิว หลินเจียนกั๋วก็พยักหน้าแล้วถามอีกครั้ง "ถ้าอย่างนั้นเธอทำเงินด้วยการประกอบพวกมันใช่ไหม"

เมื่อได้ยินคำถามนี้ซุยชุนหลี่หูผึ่งขึ้นมาทันที