ตอนที่ 58 ข้อกำหนด

“โอ่ น้องเฉิน ทำไมมาอยู่นี่ละ!”

บอสจินทักทายทันที เขาดูกระตือรือร้นกว่าตอนที่เขาต้อนรับแขกเมื่อกี้นี้อีก เห็นได้ชัดว่ามาจากใจจริง

เฉินเจียงไฮ่ยิ้ม "พี่จิน ธุรกิจของพี่เป็นไปได้สวยเลย!"

"ฮ่าฮ่า ไม่ใช่เพราะน้องเฉินเหรอ!"

ใบหน้าของบอสจินเต็มไปด้วยรอยยิ้ม "ถ้าไม่ใช่ความคิดของนาย ร้านพี่จะดีขนาดนี้ได้ยังไง ดูสิ พี่ยุ่งมาก ไม่มีเวลาเชิญนายมาทานอาหารเลย"

เฉินเจียงไฮ่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ "พี่จิน มันไม่เกี่ยวกับผมหรอก ผมไม่กล้าจะรับความดีความชอบนี้หรอก"

บอสจินถอนหายใจ "น้องเฉิน อย่าพูดอย่างนั้น ในที่สุดฉันก็เข้าใจว่าทำไมนายไม่ร่วมมือกับฉัน น้องเฉิน ด้วยวิสัยทัศน์และความสามารถของนาย นายคือนักธุรกิจตัวจริง!"

เฉินเจียงไฮ่โบกมืออย่างรวดเร็วและพูดอย่างสุภาพ "พี่จิน ผมเป็นแค่นักธุรกิจตัวเล็กๆ จะไปเทียบกับร้านทองของพี่ได้ยังไง"

บอสจินถอนหายใจและตบแขนของเฉินเจียงไฮ่ "น้องชาย อย่าถ่อมตัว! คนอื่นไม่รู้ แต่ฉันจะไม่รู้เหรอ? ธุรกิจการซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้าของนายไม่ธรรมดา!"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินเจียงไฮ่อดไม่ได้ที่จะถาม "พี่ชาย พี่ได้ยินเรื่องนี้มาจากที่ไหน"

บอสจินยกนิ้วให้และพูด "เฮ้ ตอนนี้นายซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้าส่วนใหญ่ในหลิงไห่ไปเกือบหมดแล้ว  ชื่อเสียงของนายก็เลยแพร่กระจายไป ปากต่อปาก ทำไม วันนี้นายว่างเหรอถึงมาหาฉัน"

“พี่จิน วันนี้ผมมาขอความช่วยเหลือจากพี่” เฉินเจียงไฮ่พูดเข้าประเด็นทันที

บอสจินตอบอย่างกล้าหาญ "ไม่มีปัญหา ตราบใดที่ฉันสามารถช่วยได้ ฉันจะช่วยนายแน่นอน! มา มานั่งคุยกันก่อน!"

จากนั้น บอสจินดึงเฉินเจียงไฮ่เข้าไปข้างในอย่างกระตือรือร้น

เมื่อไปถึงห้องทำงานด้านใน ทั้งสองก็นั่งลง และบอสจินก็เริ่มชงชา

เฉินเจียงไฮ่โบกมืออย่างรวดเร็ว "พี่จิน ไม่ต้องห่วงผม ผมดื่มน้ำธรรมดาก็พอ"

"ไม่เป็นไร ลองดูก่อน นายมาดื่มมันได้ทุกเมื่อ" บอสจินพูดด้วยรอยยิ้ม

เฉินเจียงไฮ่ทำได้เพียงยิ้มและไม่ได้พูดอะไร

หลังจากบอสจินใส่ใบชา เขาก็ยกกาต้มน้ำมาเท

จู่ๆเฉินเจียงไฮ่ก็มีความคิดขึ้นมา ถึงเวลาต้องเพิ่มอุปกรณ์ไฟฟ้าเข้าบ้านแล้ว

เฉินเจียงไฮ่เคยบอกหลินว่านชิวว่าเมื่อเขาหาเงินได้เขาจะซื้อเครื่องใช้ไฟฟ้าเข้ามาในบ้าน

แต่ช่วงนี้เฉินเจียงไฮ่ยุ่งมาก เขาได้รับเงินมาแล้วแต่เขาไม่มีเวลาใช้

แน่นอนว่าเขาไม่ได้คิดที่จะเอาเงินจากหลินว่านชิวมาซื้อ

ท้ายที่สุดถ้าเขาขอเธอคงไม่ได้ซื้อแน่นอน เพราะหลินว่านชิวไม่ชอบความฟุ่มเฟือย

เฉินเจียงไฮ่ตัดสินใจที่จะรอทีวีชุดต่อไปขายออกไปก่อน แล้วเขาจะไปร้านจงไป๋อี้เพื่อหาซื้ออุปกรณ์ทั้งหมดที่เขาต้องการ

แม้ว่าหลินว่านชิวจะคัดค้านเมื่อเธอกลับบ้าน แต่เธอก็ไม่สามารถนำมันไปคืนได้!

ขณะที่กำลังรินน้ำ บอสจินก็ถามขึ้นมา "น้องเฉิน มีอะไรให้พี่ช่วยละ"

“พี่จิน เป็นแบบนี้”

เฉินเจียงไฮ่กล่าวถึงจุดประสงค์ของเขา "ผมกำลังมองหาร้านเช่าเพื่อเปิดร้านซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้าและขายเครื่องใช้ไฟฟ้ามือสอง แต่ผมไม่คุ้นเคยและรู้จักใครแถวนี้เลย ผมเลยมาขอความช่วยเหลือจากพี่จิน"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น บอสจินก็พูดด้วยความประหลาดใจ: "น้องเฉิน นายหาเงินได้มากขนาดนั้นเลย มันไม่ใช่เงินจำนวนน้อยๆเลยที่จะเช่ามัน!"

บนถนนโปซี ค่าเช่าหนึ่งเดือนไม่ใช่เงินจำนวนน้อยๆ

บางทีต้องจ่ายค่าเช่ามากกว่าหนึ่งปีและบางทีก็ต้องจ่ายค่ามัดจำจำนวนมากด้วย

ถ้าเฉินเจียงไฮ่กล้าเปิดร้านแถวนี้ เขาต้องมีกำไรมากเพียงพอ ไม่เช่นนั้นก็เท่ากับเขาต้องทำงานฟรีๆ

“พี่จิน ผมหาเงินได้เพียงเล็กน้อย ผมจะไปเทียบกับพี่ได้ยังไง พี่จิน” เฉินเจียงไฮ่ กล่าวอย่างถ่อมตัว

บอสจินถามต่อ "ร้านที่จะเช่าต้องมีข้อกำหนดอะไรไหม"

"ร้านใหญ่หน่อย มีโกดังเก็บของ ทำเลดีและราคาถูก" เฉินเจียงไฮ่พูดจบในลมหายใจเดียว

หัวหน้าจินที่ตอนแรกยังมีรอยยิ้มอยู่ แต่เมื่อเฉินเจียงไฮ่พูดจบ รอยยิ้มบนใบหน้าเขาก็แข็งค้างไปทันที เขาไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

"น้องเฉิน นายมีความต้องการเยอะเหลือเกิน!"

เฉินเจียงไฮ่พยักหน้า: "ไม่เช่นนั้น ผมคงไม่มารบกวนพี่หรอก พี่ชาย"

บอสจินคิดอยู่ครู่หนึ่ง "น้องเฉิน ตามที่นายพูด ร้านนี้อาจจะหาไม่ง่ายนัก ต้องใช้เวลาสักพัก"

เฉินเจียงไฮ่รู้ว่าเขาได้เสนอข้อกำหนดมากมาย "ผมรบกวนพี่ด้วยนะ"

“ตกลง ฉันจะบอกนายทันทีหากมีร้านที่เหมาะสม นายมีโทรศัพท์ที่บ้านไหม” บอสจินพยักให้คำมั่น

เฉินเจียงไฮ่ส่ายหัว: "ตอนนี้ผมยังไม่มี แต่ผมมีเครื่อง bp ผมจะจดหมายเลขไว้ให้คุณ"

“เอาล่ะ มาแลกเบอร์กัน ในอนาคตเราจะได้ติดต่อกันได้สะดวก”

บอสจินหยิบเครื่อง bp ของเขาออกมา ซึ่งเป็นเครื่อง bp รุ่นล่าสุดของโมโตโรล่า

เฉินเจียงไฮ่ไม่อายอะไร เขาหยิบเครื่องมือสองของเขาออกมา

บอสจินมองไปที่มันและอดไม่ได้ที่จะถาม "น้องเฉิน นายซ่อมมันด้วยตัวเองใช่ไหม"

“ใช่ ผมได้รับมานานแล้ว ผมพึ่งจะซ่อมมันเสร็จ”

เฉินเจียงไฮ่กล่าวตามจริง

บอสจินอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วโป้งให้เพื่อชมเชย "น้องเฉิน ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่านายซ่อมได้ ฉันได้ยินมาว่ามันเป็นเทคโนโลยีระดับสูง!"

เฉินเจียงไฮ่หัวเราะ "บางทีในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า เครื่องนี้มันอาจได้รับความนิยมก็ได้ "

บอสจินไม่เห็นด้วย "น้องเฉิน พี่คนนี้ซื้อมาอย่างน้อยก็ 30,000 หยวนแล้ว! ถ้าจะทำให้มันเป็นที่นิยม มันคงไม่ง่ายไม่ขนาดนั้น"

เงินเดือนเฉลี่ยตอนนี้เท่าไหร่?

หลายคนยังคงดิ้นรนกับการหาอาหารและเครื่องนุ่งห่มอยู่เลย

บอสจินแทบไม่อยากเชื่อว่าเครื่องหลายหมื่นหยวนนี้สามารถเป็นที่นิยมได้

เฉินเจียงไฮ่ไม่ได้โต้เถียงอะไรกับบอสจิน ถ้าเขาไม่เห็นความเจริญของคนในอนาคต เขาก็คงไม่เชื่อเหมือนกัน

“เอาละพี่จิน พี่พูดถูก” เฉินเจียงไฮ่ตอบด้วยรอยยิ้มและจบหัวข้อนี้

“ผมรบกวนเรื่องร้านด้วยนะ พี่จิน”

บอสจินตบหน้าอกของเขา "น้องเฉิน ไม่ต้องกังวล ฉันจะบอกนายทันทีที่มีข่าว"

“ถ้าอย่างนั้นผมไม่รบกวนพี่แล้ว พี่กำลังยุ่งอยู่ ผมขอกลับก่อนแล้วกัน” เฉินเจียงไฮ่กล่าวหลังจากจิบชาเสร็จ

เมื่อเขาเข้า เขาก็เห็นสถานการณ์ภายในร้านนั้นยุ่งมาก

หากเขาอยู่อีกต่อไป อาจจะทำให้คนอื่นล่าช้าได้

บอสจินหันไปมองภายในร้าน มีลูกค้าหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย "โอเค พี่จะไปส่งนายเอง ไปกันเถอะ!"

“ไม่ ไม่ พี่จิน พี่ไม่ต้องไปส่งผมหรอก” เฉินเจียงไฮ่รีบหยุดอย่างรวดเร็ว

“เอาล่ะ เมื่อพี่ชายจัดการพวกนี้เสร็จแล้ว ฉันจะชวนนายไปกินอาหารเย็น” บอสจินยังจำมื้ออาหารได้ที่เขาเคยชวนได้

เฉินเจียงไฮ่ไม่ปฏิเสธ "งั้นผมจะรอข่าวดีจากพี่แล้วกัน"