บทที่ 373: เจ้าอยากใช้อ่างอาบน้ำของข้าหรือ?

“มันจะได้ผลหรือ?”

หลังจากหูชิงซานได้ยินคำพูดของหูเจียวเจียว เขาก็แสดงสีหน้าซับซ้อน ขณะที่คิ้วของเขาขมวดน้อย ๆ บ่งบอกถึงความลังเลใจในเวลานี้

“พี่ใหญ่ แม้ว่ามันจะไม่ได้ผล แต่ท่านก็ไม่ได้เสียอะไร ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เฟิงเฉิงก็ยังอยู่ในเผ่า นางไม่หนีไปไหนหรอก” จิ้งจอกสาวหรี่ตาพลางแย้มยิ้ม “อีกอย่าง ท่านยังสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อหยั่งเชิงดูว่านางชอบใครอยู่หรือเปล่า ดีไหม?”

หูชิงซานพยักหน้าหลังจากคิดตามคำพูดน้องสาว

ความจริงแล้วเขาไม่ชอบการมีเรื่องกับใคร

แต่… ถ้าเฟิงเฉิงปฏิเสธเขาเพราะนางมีคนที่ชอบอยู่แล้ว

เขาก็จะ...

ทำให้คนคนนั้นเป็นฝ่ายถอยไปเอง

เดิมทีภูตในตระกูลจิ้งจอกของพวกเขาล้วนเป็นคนที่มีเหตุผล!

ทางด้านหูเจียวเจียวยังไม่รู้ว่าพี่ชายกำลังคิดอะไรอยู่ จากนี้เธอแค่รอให้เขาทำตามคำแนะนำของเธอ เพื่อที่เธอจะได้ ‘จัดการ’ กับเฟิงเฉิง

หลังจากหญิงสาวพูดคุยกับผู้เป็นพี่ใหญ่จบ เขาก็ขอตัวกลับไป ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกับตอนที่หลงโม่และลูก ๆ ไม่อยู่บ้าน เธอจึงหาโอกาสแอบเข้าไปในมิติ

ปัจจุบันเซี่ยหมานเป็นผู้นำภูตในการสร้างกำแพงขยายเผ่า ถึงแม้ว่าภูตหมาป่าจะไม่มีเวลามาก่อปัญหาในตอนนี้ แต่เมื่ออีกฝ่ายฟื้นตัว พวกเขาจะไม่ปล่อยเผ่าของพวกเธอไปอย่างแน่นอน

ดังนั้นหูเจียวเจียวจึงต้องเตรียมตัวรับมือตั้งแต่เนิ่น ๆ

แม้ว่าขณะนี้เผ่าจะมีประชากรเพียงพอแล้ว แต่...

มันจะมีวิธีที่ทำให้พวกเธอสามารถเอาชนะฝ่ายศัตรูได้โดยที่ไม่ต้องมีการนองเลือดหรือไม่?

ระหว่างที่หญิงสาวใช้ความคิด เธอเดินผ่านพื้นที่ชั้นวางอาหารมาถึงพื้นที่ชั้นวางพิมพ์เขียวอาวุธ

ปัจจุบันเธอมีข้ออ้างในการนำอาวุธออกจากมิติแล้ว ดังนั้นเธอจะมีเวลาสอนเหล่าภูตให้ใช้มัน แต่หลังจากนี้อีกสิบปีหรือร้อยปี เผ่าจะไม่สามารถพึ่งพาอาวุธในมิติเพื่อรักษาความปลอดภัยของเผ่าได้ตลอด

ถึงเวลาที่เผ่าจะต้องสร้างอาวุธเป็นของตัวเองได้แล้ว

ทว่าตอนนี้เผ่าไม่มีแร่เหล็ก พวกเขาจึงไม่สามารถสร้างอาวุธที่ใช้งานได้จริงขึ้นมาใช้เอง

ขณะที่หูเจียวเจียวคุ้ยหาของข้างในอยู่สักพัก ทันใดนั้นเธอก็เห็นพิมพ์เขียวมัดหนึ่งกองอยู่ตรงมุมชั้น

หลังจากหญิงสาวอ่านบทนำข้างต้น ดวงตาของเธอก็พลันสว่างขึ้น

เครื่องเหวี่ยงหิน*!

*เครื่องเหวี่ยงหินหรือเทรบูเชต เป็นอุปกรณ์วิถีศาสตร์ที่ใช้ยิงวัตถุเป็นระยะทางไกล ๆ โดยไม่ต้องอาศัยอุปกรณ์ระเบิด

แล้วอาวุธชนิดนี้ทำจากไม้ทั้งหมด แถมไม่ต้องใช้วัสดุที่ซับซ้อน

นี่คืออาวุธที่เหมาะสมในการสร้างที่สุดไม่ใช่หรือ!?!

อีกทั้งทุกคนยังต้องพักฟื้นร่างกายอยู่ ดังนั้นเผ่าจะต้องมีอาวุธที่มีอานุภาพทำลายล้างสูงมาช่วยทุ่นแรงยามที่ต้องสู้รบกับฝ่ายศัตรู

แม้ว่าเครื่องเหวี่ยงหินจะมีประสิทธิภาพมากกว่าหากใช้สำหรับปิดล้อมเมือง แต่พวกมันก็เป็นอาวุธที่ยอดเยี่ยมในการต่อสู้กับภูตที่วิ่งบนบกอย่างเช่นภูตหมาป่า

เมื่อใช้มันร่วมกับภูตในเผ่ารวมถึงกับดักขนาดเล็ก การป้องกันศัตรูก็ไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด

ยามนี้หูเจียวเจียวมีท่าทางดีใจก่อนจะใส่พิมพ์เขียวสำหรับทำเครื่องเหวี่ยงหินลงในกระเป๋า จากนั้นเธอก็ค้นหาชั้นวางของอื่น ๆ เพื่อหาพิมพ์เขียวสำหรับสร้างกับดักและอาวุธขนาดเล็กหลายชิ้น เสร็จแล้วเธอก็นำพวกมันออกจากมิติ

ปัจจุบันทั้งหลงโม่กับลูก ๆ ยังไม่กลับมา

จิ้งจอกสาวจึงหยิบพิมพ์เขียวมาศึกษาบนโต๊ะในห้องนั่งเล่น

แม้ว่าจะมีพิมพ์เขียว แต่หญิงสาวก็ไม่แน่ใจว่าคนในเผ่าจะสร้างมันขึ้นมาได้อย่างราบรื่นหรือไม่

อีกทั้งเครื่องหมายบางอย่างบนพิมพ์เขียวภูตบางคนไม่เข้าใจมันแน่นอน เธอเลยวางแผนที่จะศึกษาพิมพ์เขียวก่อน แล้วค่อยวาดตัวอย่างตามความเข้าใจของตัวเองเพื่อให้สะดวกสำหรับการสอนคนงาน

ขณะนี้หูเจียวเจียวจดจ่ออยู่กับการศึกษาค้นคว้ามากจนเธอไม่ทันได้สังเกตเห็นว่าหลงโม่กลับมาเมื่อไหร่

พอจิ้งจอกสาวเงยหน้าขึ้นอีกที เธอก็รู้สึกปวดคอเพราะก้มหน้านานเกินไป

จังหวะนั้นหญิงสาวเห็นร่างสูงโปร่งเดินเข้าออกโกดังในสวนหลังบ้านไม่หยุด

นอกจากนี้ยังมีของเก่ามากมายที่ชายหนุ่มนำออกมาจากโกดัง

“หลงโม่ เจ้ากำลังทำอะไรอยู่น่ะ?” หูเจียวเจียวเอ่ยถามขณะที่เธอนวดไหล่ตัวเองด้วยสีหน้างุนงง

เมื่อมังกรหนุ่มได้ยินเสียงเรียกของภรรยาสาวก็ชะงักไปชั่วคราว

“ข้าทำความสะอาดโกดัง หลาย ๆ อย่างในนั้นฝุ่นจับแล้ว”

เสียงของเขาแผ่วเบาแต่แหบแห้งอย่างอธิบายไม่ถูก

“อ๋อ” จิ้งจอกสาวไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เธอแค่คิดว่าสามีทนปล่อยให้โกดังสกปรกไม่ไหวจึงอยากจะทำความสะอาด

เพราะท้ายที่สุดแล้ว หลงโม่มักจะแสดงออกมาให้เห็นว่าเขารักสะอาดมากแค่ไหน

ไม่นานความสนใจของหูเจียวเจียวก็กลับมาที่ภาพวาดอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เธอเพิ่งเริ่มศึกษารายละเอียดให้ชัดเจนยิ่งขึ้น

โชคดีที่เธอเป็นนักเรียนสายวิทยาศาสตร์ ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรมาก ตราบใดที่ควบคุมสัดส่วนให้ดี การทำเครื่องเหวี่ยงหินสักอันก็ไม่น่ายากเกินความสามารถ

ทางด้านชายหนุ่มชำเลืองมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น และเห็นว่าอีกคนกำลังเพ่งสมาธิจดจ่ออยู่กับโต๊ะ ดังนั้นเขาจึงวางของในมือลงกองไว้ข้าง ๆ

เมื่อร่างสูงหันกลับมา เขาก็เข้าไปในโกดังอีกครั้ง ก่อนจะย้ายอ่างอาบน้ำหยกที่เต็มไปด้วยฝุ่นออกไปข้างนอก

ถัดมา เขาตักน้ำจากบ่อมาทำความสะอาดอ่างอาบน้ำอย่างระมัดระวัง

หลังจากที่หูเจียวเจียวศึกษารายละเอียดสุดท้ายแล้ว เธอกำลังเก็บภาพวาดกลับเข้ามิติ จังหวะนั้นเธอหันไปเห็นหลงโม่กองสิ่งของบนพื้นไปที่มุมหนึ่ง มีเพียงอ่างอาบน้ำสีมรกตที่ถูกวางไว้ตรงกลางสวนหลังบ้าน

บัดนี้ขาสูงยาวยืนอยู่ข้างอ่างอาบน้ำ โดยที่เจ้าตัวก้มลงจนอกเสื้อเปิดให้เห็นกล้ามเนื้อแข็งแรง และใบหน้าหล่อเหลาแสดงออกอย่างจริงจังราวกับหลุดออกมาจากม้วนภาพ

อาจเป็นเพราะมังกรหนุ่มกลัวเสื้อผ้าเปียก เขาจึงสวมเพียงเสื้อกั๊ก แล้วกล้ามเนื้อทุกส่วนบนร่างกายของเขาก็ถูกใช้งานจนมันเด่นชัดขึ้นมาในขณะที่เขาก้มลงเช็ดอ่างอาบน้ำ

ฉากตรงหน้าทำให้จิ้งจอกสาวตกใจ

เขากำลังทำอะไร?

อีกฝ่ายทำเหมือนกับว่าต้องการจะอาบน้ำตรงนั้น

“หลงโม่ เจ้าไม่หนาวหรือ?” หูเจียวเจียวเก็บภาพวาดอาวุธ ก่อนจะเดินไปที่สวนหลังบ้านและถามด้วยความแปลกใจ

อากาศข้างนอกหนาวมาก แล้วเขาจะอาบน้ำทำไม?

ในหัวเขาคิดอะไรอยู่กันแน่?

หญิงสาวถึงกับยกมือขึ้นแตะหน้าผากของคนตัวสูงเพื่อตรวจสอบดูว่าเขามีไข้หรือไม่

“ไม่เห็นร้อนเลย...” จิ้งจอกสาวยังคงวางมือไว้ตรงหน้าผากของผู้เป็นสามีพลางพึมพำกับตัวเอง

ทางด้านมังกรหนุ่มเม้มริมฝีปากบาง ก่อนจะค่อย ๆ จับมือภรรยาสาวออกและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ข้าไม่หนาว ร่างกายของข้าแข็งแรงมาก อุณหภูมิแค่นี้ไม่ทำให้ข้าหนาวหรอก”

จากนั้นหลงโม่ก็วางหนังสัตว์ลงเพื่อเช็ดขอบอ่างอาบน้ำ เช็ดมือให้แห้ง แล้วอุ้มหูเจียวเจียวขึ้นด้วยมือข้างเดียวเพื่อวางเธอลงตรงขอบอ่างก่อนจะวางมือคร่อมหญิงสาวเอาไว้ และเขาก็พูดลอย ๆ ขึ้นมาว่า

“อ่างอาบน้ำนี้ดูเหมือนจะไม่ได้ใช้งานมานานแล้ว”

“???”

จิ้งจอกสาวไม่เข้าใจว่าเขาต้องการจะสื่ออะไร

ขณะนี้เธอจ้องใบหน้าคมคาย 2-3 วินาที ไม่นานเธอก็นึกอะไรบางอย่างออกจึงหัวเราะออกมา

“ฮ่า ๆ หลงโม่ นี่เจ้า...”

จากนั้นหูเจียวเจียวยื่นนิ้วชี้ออกไปจิ้มกล้ามเนื้อหน้าอกของเขาโดยที่สัมผัสของเธอให้ความรู้สึกอ่อนนุ่มเหมือนเยลลี่

มันทำให้ชายหนุ่มตกตะลึงกับการกระทำของภรรยาสาว เขาลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากจนลูกกระเดือกกระตุก ในขณะที่เขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาลุกเป็นไฟราวกับว่าเขากำลังคาดหวังอะไรบางอย่าง

วินาทีต่อมา จิ้งจอกสาวพูดว่า

“เจ้าอยากใช้อ่างอาบน้ำของข้าหรือ?”

ที่เขาแต่งตัวแบบนี้มาทำความสะอาดอ่างอาบน้ำ เขาต้องอยากอาบน้ำในฤดูหนาวแน่ ๆ!

ตั้งแต่อ่างอาบน้ำหยกถูกเก็บไว้ในโกดัง เธอก็ไม่ได้นำมันออกมาใช้อีกเลย ดังนั้นเขาอาจจะไม่กล้าใช้มันโดยพลการ แล้วก็ใช้วิธีนี้เป็นการบอกเป็นนัยว่าเขาอยากใช้อ่างอาบน้ำ

“...”

ความจริงแล้วหญิงสาวคิดถูกเพียงครึ่งหนึ่งเท่านั้น

“ถ้าเจ้าอยากใช้มันก็เอาไปใช้สิ เจ้าไม่ต้องทำอะไรแบบนี้หรอก นี่ก็เป็นของเจ้าเหมือนกัน คราวหน้าเอาไปใช้ได้เลย”

หูเจียวเจียวพูดพลางยืนเขย่งเท้าเพื่อลูบผมบนศีรษะของสามีหนุ่ม

“...” หลงโม่เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้าตอบรับ “อืม”

เขาต้องการใช้มันจริง ๆ ในเมื่อเจียวเจียวพูดอย่างนั้น…

จากนี้ไปหากเขาจะชวนนางลงอ่างตอนกลางคืน มันคงไม่มากเกินไปใช่ไหม?

“ยังมีของหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำความสะอาด เดี๋ยวข้าจะช่วยเจ้าแล้วกัน” จิ้งจอกสาวมองดูสิ่งของที่กองอยู่บนพื้น ก่อนจะม้วนแขนเสื้อขึ้น

เธอเป็นคนชอบเก็บสะสมของเก่า แม้ว่าพวกมันจะเป็นของเก่าทั้งหมด แถมบางอย่างก็ดูขาดรุ่งริ่ง แต่สิ่งเหล่านี้เป็นของที่ลูก ๆ ใช้ เธอจึงไม่อยากจะทิ้งมันแล้วเอาไปกองไว้ในโกดัง

“ไม่ วันนี้สายมากแล้ว พรุ่งนี้ข้าจะทำความสะอาดมันเอง”

ก่อนที่หูเจียวเจียวจะทันได้แตะต้องของ หลงโม่ก็ย้ายสิ่งของบนพื้นกลับไปไว้ในโกดังตามเดิม