บทที่ 374: หลงโม่ช่วยหูเจียวเจียวสระผม

เมื่อหูเจียวเจียวได้ยินคำพูดและการกระทำของหลงโม่ก็ตกตะลึง

แค่ทำความสะอาด ทำวันนี้ให้เสร็จเลยก็ได้ไม่ใช่หรือ?

ทำไมต้องรอพรุ่งนี้ด้วย?

จิ้งจอกสาวเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ยังคงสว่างไสว กว่าที่มันจะมืดก็มีเวลาเหลืออีกอย่างน้อย 2-3 ชั่วโมง...

“ท่านแม่ เสี่ยวเหยากลับมาแล้ว!”

ในระหว่างที่แม่จิ้งจอกกำลังตั้งคำถามอยู่ในใจ เสียงเล็กแหลมของมังกรน้อยก็ดังขึ้นมาจากด้านนอกประตู ไม่นานมังกรสีดำก็บินกระดิกหางเข้ามาหาเธอ

ปัจจุบันหิมะด้านนอกตกทับถมจนหนาทึบแล้ว พวกเด็ก ๆ ทุกคนจึงอยู่ในร่างสัตว์ระหว่างที่ออกไปเล่นนอกบ้าน

บัดนี้เจ้ามังกรดำตัวเล็กบินเข้าไปในสวนหลังบ้าน ไม่นานก็หยุดตัวโก่งอยู่กลางอากาศ ก่อนจะกลายร่างเป็นเด็กตัวเท่า 3 ขวบโดยที่ท่อนล่างเปลือยเปล่า

“อุ๊บ!”

แล้วหลงเหยาก็ตกลงไปในกองหิมะ

เนื่องจากคนตัวเล็กยังเด็ก เขาจึงไม่สามารถยืดหยุ่นเปลี่ยนเสื้อผ้าหนังสัตว์ได้ทันท่วงทีเมื่อร่างของตนเปลี่ยนกลับมาเป็นมนุษย์

นั่นทำให้เด็กน้อยหัวทิ่มลงไปในหิมะ กว่าที่เขาจะดึงหัวออกมาได้ก็ใช้เวลาอยู่สักพัก

ส่วนหูเจียวเจียวรีบไปหยิบชุดสะอาดแล้วก้าวไปข้างหน้าเพื่อสวมมันให้ลูกชาย

“เหยาเอ๋อ ครั้งหน้าเจ้าบินกลับไปที่ห้องก่อน หลังจากที่สวมเสื้อผ้าเสร็จแล้วค่อยออกมา”

นี่มันฤดูหนาวแล้ว ถ้าเขาโดนไอเย็นจนป่วยล่ะ?

อีกไม่กี่ปี ลูกน้อยของเธอก็จะเติบโตขึ้น แม้ว่าภูตจะไม่สนใจรายละเอียดเล็กน้อยเหล่านี้ แต่เธอก็เป็นคนสมัยใหม่ที่ให้ความสำคัญกับความเป็นส่วนตัว เธอไม่อยากให้พวกลูก ๆ วิ่งเปลือยกายอยู่ต่อหน้าทั้งตัวเองและบุคคลภายนอก

“งือ~ เสี่ยวเหยารู้แล้ว คราวหน้าเสี่ยวเหยาจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องก่อน”

หลงเหยาพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

จากนั้นคนตัวเล็กเดินไปด้านหลังแม่จิ้งจอก ปัจจุบันเขาไม่รู้สึกหนาวเลยเพราะว่าได้สวมชุดหนังสัตว์หนา ๆ อยู่ ในขณะเดียวกันเขาก็จับจ้องไปยังอ่างอาบน้ำหยกที่ตั้งอยู่กลางสวนด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น

“ท่านแม่ นี่เป็นของที่ท่านพ่อทำเองไม่ใช่หรือ?” เด็กชายวิ่งไปจับอ่างอาบน้ำพลางมองเข้าไปข้างใน

ตอนนี้น้ำข้างในยังไม่โดนปล่อยทิ้งแล้วน้ำยังอุ่นอยู่ หลงเหยาลองช้อนน้ำขึ้นมา ก่อนจะหันหน้าไปมองผู้เป็นแม่ด้วยดวงตาเป็นประกาย “ท่านแม่ เสี่ยวเหยาใช้สิ่งนี้อาบน้ำด้วยได้ไหม?”

“เสี่ยวเหยาก็อยากอาบน้ำกับท่านแม่เหมือนกัน!”

ตามปกติลูกมังกรชอบเล่นน้ำ ทว่าตอนนี้เป็นฤดูหนาว น้ำในแม่น้ำจึงเปลี่ยนสภาพกลายเป็นน้ำแข็งทำให้พวกเขาออกไปเล่นน้ำไม่ได้

ในสายตาของหลงเหยา อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเขาคือสระว่ายน้ำขนาดเล็ก

“อะแฮ่ม...” หูเจียวเจียวสำลักน้ำลายตัวเอง เธอไม่สามารถทำตามที่เจ้าตัวเล็กขอได้

หญิงสาวกำลังคิดว่าจะอธิบายให้หลงเหยาฟังอย่างไรดีว่าเขาโตแล้ว เขาไม่สามารถอาบน้ำกับแม่ได้แล้ว ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับตอนที่หลงโม่เดินออกมาจากโกดังและได้ยินคำพูดสุดท้ายของลูกชาย

จังหวะนั้นใบหน้าของพ่อมังกรมืดลงทันที

ทางด้านของหลงเหยากำลังตั้งหน้าตั้งตารอคอยคำตอบจากแม่จิ้งจอก แต่จู่ ๆ เขาก็รู้สึกเย็นวาบไปทั้งหลัง พอเขาหันกลับไปมองก็เห็นคนเป็นพ่อยืนมองตนอยู่ด้วยสีหน้าถมึงทึง

“ท่าน-ท่านพ่อ...” หลงเหยาเรียกอีกฝ่ายอย่างระมัดระวัง นี่เขาพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า?

ทำไมหน้าท่านพ่อถึงบูดบึ้งขนาดนั้น?

เขาทำท่าเหมือนจะกินหัวของเสี่ยวเหยาเลย

ไม่กี่นาทีต่อมา...

หลงเหยาวิ่งออกจากบ้านพร้อมกับกุมศีรษะที่บวมเป่งของเขา

ในขณะที่พวกหลงอวี้ที่เพิ่งกลับมาต่างก็ผงะเมื่อเห็นน้องชายคนเล็กวิ่งกุมหัวออกมาจากบ้าน

“เสี่ยวเหยาเพิ่งวิ่งออกไปใช่ไหม ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าจู่ ๆ เสี่ยวเหยาก็สูงขึ้นแบบปุบปับ?” หลงจงถามออกมาด้วยความสงสัย

“ไม่ใช่แค่เขาสูงขึ้นเท่านั้น แต่หัวของเขาก็ดูเหมือนจะโตขึ้นด้วย” หลงอวี้ตั้งข้อสังเกต

ส่วนหลงเซียวชำเลืองมองพี่น้องทั้ง 2 คน ทันใดนั้นเขาก็พูดว่า

“ข้าคิดว่าเขาคงถูกตีจนหัวปูดมากกว่า”

แค่ใช้หัวแม่เท้าคิดก็น่าจะรู้แล้วว่าเด็กไม่สามารถสูงขึ้นได้ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง

“...” หลงอวี้กับหลงจงพูดไม่ออกอยู่ชั่วขณะหนึ่ง

จากนั้นทั้งคู่ก็หันกลับมาด้วยความเข้าใจโดยปริยาย ก่อนจะเดินออกไปข้างนอกและพูดพร้อมกันว่า “ออกไปข้างนอกกันเถอะ”

เนื่องจากเสี่ยวเหยาทำให้ท่านพ่อโกรธ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ควรเข้าไปหาเรื่องให้ตัวเองเจ็บตัวเปล่า ๆ

...

เมื่อยามราตรีมาถึง

หูเจียวเจียวกลับไปที่ห้องเพื่อล้างเนื้อล้างตัว แต่เธอพบว่าอ่างอาบน้ำหยกในตอนบ่ายถูกย้ายเข้ามาในห้องแล้ว

ในขณะที่จิ้งจอกสาวกำลังสงสัย เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามาจากข้างหลัง

หญิงสาวหันหน้าไปมองและเห็นว่าเป็นหลงโม่ที่กำลังถือถังน้ำร้อนขนาดใหญ่มา 2 ถัง

“เจ้ายกอ่างอาบน้ำขึ้นมาหรือ?” หูเจียวเจียวหมกมุ่นอยู่กับการทำเครื่องเหวี่ยงหินจนเธอนึกขึ้นได้ว่าตัวเองถามคำถามไร้สาระออกไป

“อืม มานี่สิ” มังกรหนุ่มเรียกภรรยาสาวพลางเทน้ำลงในอ่างหยก

โดยที่ข้างในมีใบไม้สีเขียวเข้มอยู่จำนวนหนึ่ง เมื่อน้ำถูกเทลงไปก็มีกลิ่นหอมคล้ายสะระแหน่จาง ๆ ลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ

จากนั้นเขาก็กวักมือเรียกหูเจียวเจียว

พอหญิงสาวเดินไปดูก็เห็นใบไม้ลอยอยู่ในอ่างอาบน้ำ เธอจึงถามด้วยความสงสัยว่า

“นี่คืออะไรหรือ?”

เธอยังพอเข้าใจว่าการโรยกลีบดอกไม้ในอ่างน้ำมันเป็นอะไรที่โรแมนติกมาก แต่ว่านี่มันเป็นใบไม้ เธอเลยไม่เข้าใจว่ามันหมายความว่าอย่างไรกันแน่

“เจ้าไม่ได้อยากสระผมหรอกหรือ?” หลงโม่มองภรรยาสาวในขณะที่เสียงทุ้มต่ำของเขาเอ่ยถาม “ท่านผู้เฒ่าบอกว่าใบไม้สีเขียวนี้สามารถขจัดน้ำมันได้ พวกเขามักจะใช้มันอาบน้ำและสระผม มันดีกว่าน้ำเลี้ยง*ที่เจ้าเคยใช้เสียอีก”

*น้ำเลี้ยง คือ น้ำหล่อเลี้ยงในเนื้อเยื่อของต้นไม้

เมื่อหูเจียวเจียวได้ยินเช่นนั้นก็ตะลึงไปครู่หนึ่ง

โดยธรรมชาติภูตหญิงนั้นรักความสะอาด พวกนางมักจะใช้ของเหลวจากต้นไม้ที่เรียกว่าน้ำเลี้ยงมาชำระล้างร่างกายขอตน ซึ่งเธอเองก็ใช้น้ำเลี้ยงตั้งแต่ที่เธอทะลุมิติเข้ามาในโลกภูต

เดิมทีจิ้งจอกสาวชอบกลิ่นธรรมชาติ น้ำเลี้ยงจากต้นไม้นั้นใสและมีกลิ่นดีมาก อีกทั้งเธอชอบกลิ่นของของเหลวใสจากต้นไม้มากกว่าแชมพูหรือเจลอาบน้ำสกัดแบบสมัยใหม่เสียอีก

แต่ต้นไม้จะไม่มีน้ำเลี้ยงในฤดูหนาว และจะไม่ผลิตน้ำเลี้ยงใหม่จนกว่าจะถึงฤดูใบไม้ผลิ

ความจริงแล้วหูเจียวเจียวเคยแอบบ่นเรื่องนี้เมื่อ 2-3 วันก่อน แต่เธอไม่คาดคิดว่าหลงโม่จะเก็บมันมาใส่ใจ แล้วออกไปตามหาสมุนไพรที่ใช้ในการสระผมมาให้

ยิ่งไปกว่านั้น การที่จะได้พบเห็นต้นไม้สีเขียวข้างนอกในฤดูหนาวเป็นเรื่องที่หาได้ยากมาก แล้วนับประสาอะไรกับการตามหาสมุนไพรดังกล่าว

ไม่ต้องบอกหูเจียวเจียวก็รู้ว่าหลงโม่ต้องเดินทางไกลเพื่อตามหาใบไม้สีเขียวเหล่านี้

“หลงโม่ ขอบคุณเจ้ามาก” จิ้งจอกสาวยืนเขย่งเท้าหอมแก้มของคนตัวสูง

หญิงสาวรู้สึกดีมากที่สามีใส่ใจดูแลเธอเป็นอย่างดี

“ใบไม้สีเขียวนี้หายากไหม เจ้าพบมันที่ไหน?”

แววตาของมังกรหนุ่มอ่อนลง ก่อนที่เขาจะตอบแบบสบาย ๆ ว่า

“หาง่าย มันอยู่ในป่า บินไปไม่นานข้าก็เจอมันแล้ว”

เขารู้ในสิ่งที่จิ้งจอกสาวต้องการถาม และประโยคสุดท้ายคือกุญแจสำคัญ

เมื่อหูเจียวเจียวได้ยินคำพูดของเขา ดวงตาของเธอก็สั่นไหว คำตอบนั้นทำให้เธอคาดเดาได้แม่นยำยิ่งขึ้น

มีเพียงมังกรงี่เง่าตัวใหญ่ตัวนี้เท่านั้นที่สามารถบินไปทั่วเพียงเพื่อตามหาใบไม้ไม่กี่ใบนี้

“มานี่สิ ข้าจะสระผมให้เจ้า” หลงโม่กวักมือเรียกให้ภรรยาสาวมาหาตน

“เจ้าจะสระผมให้ข้าหรือ?” หูเจียวเจียวเลิกคิ้วถามด้วยความประหลาดใจ

“ข้างนอกอากาศเย็นลงแล้ว น้ำในอ่างจะเย็นเร็ว” ชายหนุ่มยกมือขึ้นเพื่อถอดปิ่นปักผมของหญิงสาวออก และผมที่ยาวสลวยก็ร่วงลงมา

เดิมทีจิ้งจอกสาวอยากจะตัดผมให้สั้นลงสักหน่อยเพราะเวลาที่สระผมจะได้สะดวกมากขึ้น แต่ผู้เป็นสามีกลับไม่ยอมให้เธอตัด และทุกครั้งที่เธอจะสระผม เขาจะไปเก็บน้ำเลี้ยงจากต้นไม้มาให้เธอใช้ ดังนั้นเธอจึงไม่เคยกล่าวถึงเรื่องนี้อีก

แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มังกรหนุ่มจะช่วยเธอสระผม

นั่นทำให้หูเจียวเจียวกะพริบตาชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายเธอก็ถอดเสื้อคลุมตัวหนาออก แล้วไปนอนอยู่ขอบเตียงโดยที่คอของเธอวางอยู่บนขอบอ่างอาบน้ำเพื่อปล่อยให้ผมสยายอยู่ในอ่าง

ส่วนหลงโม่คุกเข่าลงตรงอ่างอาบน้ำข้างหนึ่ง ก่อนจะหยิบขันหินมาเทน้ำใส่ผมของภรรยาสาวอย่างระมัดระวังในขณะที่ถูและนวดหนังศีรษะอีกฝ่ายด้วยมืออีกข้าง เพื่อให้น้ำเปียกทั่วถึงทุกเส้นผม

ยามนี้นิ้วหยาบกร้านที่นวดหนังศีรษะของจิ้งจอกสาวราวกับมีพลังวิเศษ และอาการชาก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ทำให้ความเหนื่อยล้าจากการทำงานมาทั้งวันหายเป็นปลิดทิ้ง

--------------------------------------------------

พูดคุยท้ายตอนกับเสี่ยวเถียว: เอ็นดูเจ้าตัวเล็กหัวปูด เป็นตัวโดนตลอดเด็กคนนี้ 555555