บทที่ 47 เธอรักข้า

บทที่ 47 เธอรักข้า

เรื่องราวความรักของเฮอร์แมนเริ่มต้นเมื่อเดือนที่แล้ว

เขาจบวันที่ยุ่งเหยิงและดูเหมือนจะรู้สึกเบื่อเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงไปที่บาร์คนเดียวเพื่อดื่มไวน์ ที่นั่นเขาได้พบกับ 'สตรีแห่งโชคชะตาของเขา' วินด์เซอร์

ในคำอธิบายของเฮอร์แมน วินด์เซอร์เป็นสาวสวยผมยาวสีน้ำตาลแดง หุ่นเพรียวบางและสง่างาม และชอบสวมเสื้อผ้าเซ็กซี่ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรักที่มีต่อเฮอร์แมนเสมอ

แน่นอนว่าประโยคสุดท้ายมาจากความรู้สึกของเฮอร์แมนเอง

ทั้งสองคนพบกันในบาร์และร่ำลากันด้วยความรู้สึกดีๆ คืนนั้นเฮอร์แมนนอนหลับฝันดี เพราะทั้งคู่นัดเดทกันในวันต่อมา

หลังจากนั้น เฮอร์แมนและหญิงสาวจะพบกันเกือบทุก และเฮอร์แมนมักจะใจดีกับวินด์เซอร์ ด้วยการใช้เงินซื้อทุกอย่างที่เธอต้องการ

ในระหว่างขั้นตอนนี้ เฮอร์แมนก็ค่อยๆ เรียนรู้ตัวตนของหญิงสาวเช่นกัน

จากคำบอกเล่าของวินด์เซอร์ เธอมาจากประเทศเพื่อนบ้าน เนื่องจากเกิดสงครามระหว่างขุนนางศักดินา เธอจึงหนีจากบ้านเกิดของเธอ และเกิดอุบัติเหตุระหว่างเดินทางทำให้เธอและพี่ชายของเธอต้องพลัดพรากจากครอบครัว และทั้งสองคนก็เร่ร่อนมาตลอดทางจนถึงที่นี่

จากนั้น เธอได้พบกับเฮอร์แมน ผู้ชายที่เธอได้ทุ่มเทความรักทั้งหมดที่เธอมีให้เขา

และเงินของเขาก็ถูกใช้ไปในช่วงเวลานี้

“เอไล บางทีนี่อาจเป็นความรักก็ได้” หลังจากพูดอย่างนั้น เฮอร์แมนก็มองไปที่เอไลด้วยดวงตาที่มองทั้งโลกเป็นสีชมพู

“แน่ใจเหรอว่าเธอรักเจ้าจริงๆ” เอไลถามด้วยท่าทางแปลกๆ

ทำไมเขาถึงรู้สึกสงสัยอย่างมากในเรื่องนี้?

เขาได้พบกับรักแท้ที่บาร์กับหญิงสาวสวย พวกเขาตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ สัญญาว่าจะรักกันตลอดชีวิต และเธอมีพื้นหลังที่เป็นดังนิทานปรัมปรา

ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวเขาจะอาย เอไลก็รู้สึกเหมือนอยากจะลุกขึ้นปรบมือดังๆ ช่างเป็นเรื่องราวความรักที่สวยงามเกินไปจริงๆ!

เขาใช้เงิน 20-30 เหรียญทองหมดภายในหนึ่งเดือน

ถ้าคิดตามอัตราเงินของโลกก่อนก็คือ เฮอร์แมนใช้เงินประมาณหนึ่งล้านดอลลาร์หมดภายในหนึ่งเดือนในการออกเดตไม่ถึงสิบครั้ง

“ข้าคิดว่าเจ้าอาจถูกหลอกลวง!” เอไลพูดตรงๆ เขารู้สึกว่าเป็นการดีกว่าที่จะเตือนเฮอร์แมนให้รู้ตัวเร็วที่สุด

“ถูกหลอกลวงงั้นหรือ? เป็นไปได้อย่างไร?” เมื่อได้ยินสิ่งที่เอไลพูด เฮอร์แมนก็กระโดดขึ้นทันทีและพูดด้วยเสียงอันดังว่า "มันคือความรักที่แท้จริงระหว่างเรา หญิงสาวแสนสวยอย่างวินเซอร์จะโกหกข้าได้ยังไง”

“เจ้าไม่เคยสัมผัสกับความรักมาก่อน แต่ข้าแน่ใจว่านี่คือรักแท้ เป็นความรักที่สวยงาม เอไลถึงเจ้าจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของข้า แต่ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าใส่ร้ายวินด์เซอร์แบบนี้ เธอเป็นคนดี” เฮอร์แมนราวกับไม่ได้หายใจและพูดออกมาอย่างรวดเร็ว

“ไม่…ไม่ ใจเย็นก่อน” เอไลไม่คาดคิดว่าเฮอร์แมนจะมีปฏิกิริยารุนแรงขนาดนี้

อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดดูแล้วมันก็สมเหตุสมผลดี เด็กคนนี้อายุเพียง 24 ปีและไม่เคยมีความสัมพันธ์ลักษณะนี้มาก่อน

“ฮึ่ม!” เฮอร์แมนหอบหนัก แล้วเขาก็พูดว่า

“ถ้าเธอไม่รักข้าจริง ๆ เธอจะเสียเวลากับข้าทำไม

“ถ้าเธอไม่รักข้าจริง เธอจะพูดว่า 'ที่รัก' กับข้าทำไม

“ถ้าเธอไม่รักข้าจริง เธอจะไปเที่ยวและไปเดทกับข้าทำไม”

เอไลกระพริบตา 'เพียงเพราะเธอทำสิ่งเหล่านี้ ก็แสดงว่าเธอรักเจ้าจริงๆงั้นหรือ?

'เฮอร์แมน เจ้าไร้เดียงสาเกินไปแล้ว'

“ตกลง ข้าจะให้เจ้ายืมเงิน..แต่ข้ามีคำขอ” เมื่อรู้ว่าไม่สามารถยื้อเขาได้ เอไลจึงกล่าว

“เยี่ยมเลย ว่ามาเถอะ” เฮอร์แมนตอบ

“ข้าสามารถให้เจ้ายืมเงินได้ แต่เนื่องจากเจ้าตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตร่วมกับเธอในอนาคต ข้าคิดว่าอย่างน้อยอาจารย์และข้าควรจะได้พบเธอไม่ใช่หรอ” เอไลพูดอย่างหมดหนทาง

ในฐานะศิษย์น้องของเฮอร์แมน เอไลรู้สึกว่าเขาต้องจัดการกับปัญหาของศิษย์พี่ของเขาสักเล็กน้อย

หากเป็นการหลอกลวงจริง ๆ เขาก็สามารถเตรียมการล่วงหน้าได้ แม้ว่าเงินของเฮอร์แมนจะหมดแล้ว แต่พ่อของเขาก็ทิ้งบ้านมูลค่าเกือบหนึ่งร้อยเหรียญทองไว้ให้เขา

“เอ่อ แต่วินด์เซอร์บอกว่าเธอไม่ต้องการพบใครจนกว่าความสัมพันธ์ของเราจะพัฒนาถึงระดับหนึ่งแล้ว” เฮอร์แมนเกิดความลังเลใจขึ้น

“ถ้าเธอตั้งใจที่จะใช้ชีวติอยู่กับเจ้าจริง เธอควรไปพบเพื่อนและอาจารย์ของเจ้าไม่ใช่หรือ มีอะไรไม่ถูกต้องกัน? ข้าคิดว่าอาจารย์คงจะมีความสุขมากเช่นกันถ้าเจ้าสามารถมีคู่ครองที่ดี” เอไลถาม

ดูราวกับว่าเอไลเชื่อเขาแล้ว เฮอร์แมนก็พยักหน้าและพูดว่า “ตกลง ข้าจะไปถามเธอก่อน”

"ได้" เอไลพยักหน้า จากนั้นก็หยิบถุงเงินออกมาจากกระเป๋าของเขาและมอบเหรียญทอง 3 เหรียญให้เฮอร์แมน

“ขอบคุณนะเอไล” หลังจากได้รับเงิน ในที่สุดเฮอร์แมนก็ยิ้มและพูดว่า "อย่ากังวลไป เอไลฉันจะคุยกับวินเซอร์เกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน

“อีกอย่าง ไม่ต้องคิดมาก ข้าฉลาดมาก ข้าจะถูกหลอกได้อย่างไร นอกจากนี้วินเซอร์เธอยังอ่อนโยนและอ่อนหวานมาก”

"อืม ไป..ไป ทำงานต่อกันเถอะ"

เมื่อเห็นว่าเฮอร์แมนได้ลงมือทุกงานต่อแล้ว เอไลจึงไปทำงานของเขาต่อทันที

หลังเลิกงานในช่วงบ่ายเอไลไม่ได้ออกไปทันที เขาไปที่ชั้นสองแทน เพื่อที่จะไปคุยกับอาจารย์เคลเมนท์เกี่ยวกับปัญหาของเฮอร์แมน

เอไลเคาะประตู

"เข้ามา!" เสียงมาจากด้านในประตู

เอไลเดินเข้ามา ในเวลานี้นักวิชาการเคลเมนท์ยังคงทำงานอยู่

“โอ้ เอไลเกิดอะไรขึ้น? ปกติข้าไม่ค่อยได้เจอเจ้าหลังเลิกงาน แล้วทำไมวันนี้เจ้าจึงมาหาข้า” เมื่อเทียบกับการเปลี่ยนแปลงของเอไลและเฮอร์แมน นักวิชาการเคลเมนท์ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากนักในหลายปีที่ผ่านมา สิ่งเดียวที่เปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดคือมีรอยย่นบนใบหน้ามากขึ้น และผมของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวเล็กน้อยเท่านั้น

“เอ่อ อาจารย์ มันเป็นแบบนี้ เฮอร์แมน…” เอไลเล่าเรื่องของเฮอร์แมนออกมาตรงๆ

หลังจากได้ยินเรื่องนี้ นักวิชาการที่มีไหวพริบก็วางปากกาลง และสีหน้าของเขาก็จริงจัง

ตามที่คาดไว้ อาจารย์ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ!

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของอาจารย์ของเขา เอไลก็พยักหน้านี่หมายความว่าเขาเป็นคนแก่และมีประสบการณ์ที่พอเชื่อถือได้อยู่

"เจ้าพูดถูก มีบางอย่างผิดปกติกับเรื่องนี้” เคลเมนท์พูดขึ้น

“อาจารย์ ท่านคิดว่าเฮอร์แมนถูกหลอกหรือไม่…..?” เอไลพูดตรงๆ แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็ได้ยินเคลเมนท์พูดว่า “มีบางอย่างไม่ถูกต้อง ถ้าวินด์เซอร์สวยจริงทำไมเธอถึงมาชอบคนอย่างเฮอร์แมนกัน?

“มีบางอย่างผิดปกติ…ผิดปกติมาก”

เอไล 'อาจารย์ ความผิดปกติของท่านหมายถึงเรื่องนี้หรือ'

“อาจารย์ ข้ากำลังจะบอกว่า เป็นไปได้ไหมว่าวินเซอร์ เป็นนักต้มตุ๋น?” เอไลพูดอย่างตรงไปตรงมา

“นักต้มตุ๋น?” เคลเมนท์ขมวดคิ้วราวกับว่าเขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน

“ข้านัดพบพวกเขาแล้ว ข้าจะบอกท่านอีกทีเมื่อถึงเวลานั้น ท้ายที่สุดแล้วเฮอร์แมนก็งี่เง่านิดหน่อย ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่พวกเราจะยืนยันด้วยตัวเอง” เอไลเสริม

“นั่นสมเหตุสมผล นั่นคือสิ่งที่ข้ากำลังคิดอยู่ตอนนี้”เคลเมนท์พยักหน้าเห็นด้วย

“อืม..แค่นั้นแหละ เราจะต้องพบกับพวกเขาเมื่อถึงเวลา”

“งั้นข้าขอตัวก่อนนะครับอาจารย์” เอไลออกไปทันที

เขาทำงานล่วงเวลาให้กับเฮอร์แมนมากว่าสิบนาทีแล้ว

เขาเป็นศิษย์น้องที่ดีจริงๆ

…

ในเวลาเดียวกันที่บาร์ถังไม้

ในห้องเดี่ยว

“วินด์เซอร์ ข้าคิดว่าเราค่อนข้างมั่นคงในความสัมพันธ์ของเรา ดังนั้นข้าต้องการนัดพอ เจ้ากับอาจารย์และศิษย์น้องของข้า เพื่อเราจะได้คุยกัน” เฮอร์แมนนั่งข้างเตียง และจับมือของผู้หญิงคนหนึ่งเอาไว้

ผู้หญิงคนนั้นมีผมสีน้ำตาลแดงและสวมเสื้อผ้าเนื้อบาง เธอดูเซ็กซี่มาก เธอกำลังคลอเคลียอยู่ในอ้อมแขนของเฮอร์แมนเหมือนนกน้อยที่บอบบาง

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอได้ยินคำพูดของเฮอร์แมน เธอรู้สึกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดอย่างเจ้าชู้ว่า “แน่นอน ตราบใดที่เจ้าต้องการ ข้าก็สามารถทำให้เจ้าได้”

“ฮิฮิ วินด์เซอร์ เจ้าดีที่สุด” เฮอร์แมนสัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลของร่างกายวินด์เซอร์ และเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคัก เขาอุ้มวินด์เซอร์ไว้ในอ้อมแขนและดูเหมือนพร้อมที่จะทำอะไรบางอย่าง

“อย่า…วันนี้ข้าไม่ค่อยสบาย” วินด์เซอร์รับรู้ถึงความตั้งใจของเฮอร์แมน ดังนั้นเธอจึงคลายตัวจากมือของเฮอร์แมนอย่างเงียบๆ แล้วพูดขึ้น

“อืม ไม่เป็นไร” เฮอร์แมนก็ตะลึงเช่นกัน แต่เขาพยักหน้า

“ข้าต้องการพักผ่อนอย่างเต็มที่ในวันนี้ เจ้าควรไปก่อน มันจะมืดค่ำเกินไปถ้าเจ้าไม่กลับตอนนี้” วินด์เซอร์ยังคงแสดงท่าทางตุ้งติ้ง

"ได้ๆ โอ้..ใช่แล้ว นี่คือน้ำหอมที่เจ้าต้องการ!” เฮอร์แมนยืนขึ้นและหยิบน้ำหอมที่เขาซื้อไว้ล่วงหน้าออกมา

“ว้าว ข้ารักเจ้าที่สุดเลย” เมื่อเห็นน้ำหอม ตาของวินเซอร์เป็นประกาย และเธอก็กอดเฮอร์แมนแน่น

“ฮิฮิ นี้คือสิ่งเล็กน้อยแทนความในใจข้า งั้นข้าขอตัวกลับก่อนนะ” เฮอร์แมนหัวเราะเบา ๆ

หลังจากคลอเคลียกันเล็กน้อย เฮอร์แมนก็จากไป

ทันทีที่เฮอร์แมนจากไป รอยยิ้มบนใบหน้าของวินด์เซอร์ก็หายไป

เธอเดินไปที่ผนังห้องและเคาะผนังที่ทำมาจากไม้

ไม่กี่วินาทีต่อมา ประตูก็เปิดออก และมีชายคนหนึ่งเดินเข้ามา

เขาสูงและดูแข็งแรงมาก แม้ว่าเขาจะสวมเพียงเสื้อคลุมยาวแขนยาว แต่ใคร ๆ ก็สัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อที่ราวกับจะระเบิดออกมาภายใต้เสื้อผ้าของเขา

เมื่อเห็นชายคนนั้นเข้ามา วินด์เซอร์ก็เดินเข้าไปกอดแขนชายคนนั้นทันที “เดวิด เจ้าเด็กงี่เง่าคนนี้โง่มาก เราสามารถออกจากเมืองได้เมื่อเราขายบ้านใหญ่ของเขาแล้ว แต่ยังมีอีกปัญหาหนึ่ง อาจารย์ของเขาต้องการพบข้า”

“อืม นั่นเป็นเรื่องปกติ เมื่อถึงเวลาแค่ทำตัวดีๆก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ไม่ต้องกังวลแม้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ด้วยความแข็งแกร่งของข้าในฐานะอัศวินระดับสูง ข้าสามารถแก้ปัญหาได้ทุกอย่าง” ชายที่ชื่อเดวิดพูด พร้อมกับแววตาของเขาฉายแววดุร้ายออกมา

"ได้" วินด์เซอร์ลูบหน้าอกของเดวิดและพูดอย่างมีเสน่ห์ว่า “โอ้ ใช่แล้ว ตอนนี้เจ้าเป็นพี่ชายคนโตของข้าแล้ว ข้าไม่ควรเรียกเจ้าด้วยชื่อของเจ้า ถ้าอย่างนั้นพี่ชายอย่างเจ้าต้องการดูแลน้องสาวของเจ้าให้ดีหน่อยไหม”

วินด์เซอร์เงยหน้าขึ้นมองเดวิด

ไม่มีการตอบสนองจากเขา

อย่างไรก็ตาม แขนข้างหนึ่งได้อุ้มวินเซอร์แล้วเดินไปที่เตียงทันที

…

ในเวลาเดียวกันที่ด้านนอกของบาร์

เฮอร์แมนมองไปที่บาร์ที่อยู่ข้างหลังเขาและจากไปด้วยความพอใจ

เธอกังวลว่าเขาจะกลับบ้านดึกเกินไป

อย่างที่คาดไว้วินเซอร์รักเขาจริงๆ