ตอนที่ 107 การร่วงหล่นของนางฟ้าสีขาว
มิกะ อุเอะฮาระนักเรียนม.ปลายปี 1 โรงเรียนมัธยมปลายในเข้าที่สดใสของเธอ... ได้มีความทรงจำอันดำมืดที่เธออยากจะลืมไประหว่างเดินทางไปโรงเรียน
"ขอโทษทีนะ คุณอุเอะฮาระ ฉันแค่อยากจะหยอกเธอเล่นแค่นิดหน่อยเท่านั้น... ขอโทษด้วยจริงๆนะ" คาเอเดะ จูมอนจิกล่าวขอโทษอย่างจริงจังกับมิกะ
มิกะยังคงเอามือปิดใบหน้าเธอไว้แน่น เธอไม่คิดจะแสดงใบหน้าของเธอออกมาด้วยซ้ำ!
การขอโทษด้วยความจริงใจ นั้นทำให้เธอยิ่งรู้สึกแย่ลงไปอีก!
แต่ก็ยังคงดีกว่าไม่ได้ขอโทษเลย
เซจิค่อนข้างจะเอาใจใส่กับอารมณ์ของมิกะในตอนนี้ เขารู้สึกว่าอาจจะดีกว่าถ้าคาเอเดะจะไม่พูดอะไรเลย แต่... ไม่ว่าจะยังไง มันก็ดีที่เธอขอโทษด้วยความจริงใจ
"ฉันต้องขอโทษด้วยนะที่ทำแบบนั้นไป" คาเอเดะยิ้มออกมา "จริงๆแล้ว ฉันค่อนข้างพอใจที่จะได้งานนี้ และฉันก็ต้องการที่จะสนิทกับนักเรียนทุกคน... "
"ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้วได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วยเถอะนะ คุณอุเอะฮาระ"
มิกะยังคงเอามือปิดหน้าโดยไม่พูดอะไร
เซจิถอนหายใจ "เธอไม่จำเป็นต้องใส่ใจกับมันก็ได้มิกะ เธอแค่พลาดพูดอะไรผิดโดยบังเอิญเท่านั้น เธอควรรู้ว่าเมื่ออาจารย์จูมอนจิกำลังสอนหรือทำงานอยู่ เธออาจจะต้องอายมากกว่านี้อีกแน่"
คาเอเดะกลายเป็นฝ่ายพูดไม่ออก
ในทางเทคนิคเขาพูดถูก แต่ก็ยังไม่ได้ดูเหมือนจะไม่ใช่ทั้งหมดเพราะด้วยเหตุผลบางอย่าง? สาวสวยผมบลอนด์รู้สึกเหมือนเธอค่อนข้างจะคัดค้าน
มิกะคุ้นเคยกับคำพูดปลอบโยนของเซจิดี
เธอรู้สึกเหมือนว่าใบหน้าของเธอร้อนขึ้น มันอาจจะกลายเป็นสีแดงสดตอนนี้เลยก็ได้
และจู่ๆก็มีสัมผัสนุ่มนวลวางลงบนหัวของเธอ
"ผ่อนคลายหน่อยสิ~ มันแทบไม่มีใครอยู่เดินอยู่บนถนนในตอนนี้เลย ดังนั้นถ้ามีใครได้ยินมัน ทั้งฉันและอาจารย์จูมอนจิจะเดินไปอธิบายกับทุกคนเกี่ยวกับเรื่องนี้เอง ดังนั้นเธอไม่จำเป็นต้องกังวลให้มากเกี่ยวกับเรื่องนี้หรอกนะ"
เซจิลูบไปที่ผมของมิกะขณะที่เขาปลอบโยนเธอ
"ถ้าเธอยังคงทำแบบนี้ต่อไป ในตอนที่เราไปถึงโรงเรียนเธออาจจะดึงดูดความสนใจมากกว่าเดิมก็ได้นะ คุณนางฟ้าสุดขี้อาย"
หลังจากลูบหัวของเธอเบาๆอีกครั้งหนึ่ง เขาก็ดึงมือกลับไป
มิกะค่อยๆเปิดหน้าและเงยหน้าขึ้นมองที่เซจิ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย
คาเอเดะรู้สึกถึงอิจฉาที่ได้เห็นฉากนี้
'รู้สึกเหมือนฉันแพ้อีกแล้ว' เธอหมดแรงขณะที่คิดกับตัวเอง
แต่... ความอ่อนโยนของเขาทำให้หัวใจเธอหวั่นไหว
'ตราบเท่าที่ฉันพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะได้ให้ใกล้ชิดกับเขามากขึ้น ฉันก็จะถูกลูบแบบนั้นในสักวันหนึ่ง... ' คาเอเดะพูดปลอบใจตัวเอง
เมื่อถึงเวลาที่พวกเขาเดินมาถึงโรงเรียนมิกะก็ได้สงบลงแล้ว
เธอได้รับผลกระทบอย่างมากจากสาวสวยผมบลอนด์ที่กลายเป็นผู้เช่าอพาร์ตเมนต์รวมทั้งเป็นครูห้องพยาบาล ถึงอย่างนั้นก็ตามมิกะก็ไม่รู้สึกท้อแท้
คาเอเดะนั้นสุดยอดในแบบของเธอ แล้วยังไงล่ะ?
'ฉันเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเซจิ!'
ขณะที่เซจิและมิกะแยกตัวออกจากคาเอเดะ มิกะก็ได้ฟื้นความแน่วแน่ในสายตาของเธอขณะที่เธอมองไปที่คาเอเดะด้วยแววตาที่ลุกโชน
คาเอเดะเพียงแค่ยิ้มตอบรับคำท้าทายของมิกะ
'ท่าทีที่ผ่อนคลายแบบนั้น... ตามที่คาดเธอเป็นผู้ใหญ่มาก แต่ฉันจะไม่แพ้ และฉันจะพยายามให้หนักขึ้น! "มิกะให้กำลังใจตัวเองอย่างกระตือรือร้น
ในห้องเรียนชิอากิได้ทักทายทั้งคู่ด้วยรอยยิ้มที่กว้างบนใบหน้าของเธอ
"เซนโจ ฉันเห็นแล้วนะ~ เมื่อไหร่กันที่นายสามรถเอาชนะใจสาวสวยผมบลอนด์คนนั้นได้?"
รอยยิ้มของทอมบอยคนนี้ดูเหมือนกับคำใบ้ที่มีความหมายที่เลวร้ายลึกๆ
มิกะตกใจกับคำพูดของเพื่อนของเธอ
ก่อนที่เธอจะได้พยายามพาเพื่อนของเธอออกไปข้างนอกและสั่นสอน... อ๊ะ... ทำให้เพื่อนที่งี่เง่าของเธอเข้าใจเรื่องกาลเทศะ!
...
ในเวลาเรียน
ข่าวของครูห้องพยาบาล/ครูสุขศึกษาที่เป็นสาวสวยบลอนด์ขายาวที่สวมถุงน่องสีดำ ได้แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วทั่วทั้งโรงเรียนมัธยมปลาย
หรือให้ถูกต้องขึ้นคือข่าวลือได้แพร่กระจายไปยังนักเรียนชายมัธยมปลายทั่วทั้งหมด
แม้ว่าอดีตจะเป็นหญิงวัยกลางคนที่หน้าที่นี้จะเป็นคนที่ใจดีและทำงานได้ดี แต่เธอก็ไม่ได้สร้างจินตนาการที่ดีให้กับเหล่าผู้ชายในโรงเรียนมัธยมปลาย
สาวสวยผมบลอนด์นั้นมีหน้าอกขนาดใหญ่และชุดพยาบาลสีขาวที่คู่กับถุงน่องสีดำนั้นคือความฝันของนักเรียนชายมัธยมปลาย... นี้คือฝันที่เป็นจริงของวัยรุ่นผู้ชายที่ร้อนแรงทุกคนที่มีต่อครูห้องพยาบาล!
อืม น่าเสียดายเล็กน้อยที่หน้าอกของคาเอเดะนั้นไม่ได้ใหญ่มาก แต่หน้าอกของเธอยังคงใหญ่กว่าค่าเฉลี่ยและเธอก็หุ่นดี
และส่วนที่สำคัญที่สุดคือขาที่เรียวยาวและถุงน่องสีดำ! ถุงน่องสีดำ! ถุงน่องสีดำ! นี้มันสำคัญจนต้องเรียกซ้ำถึงสามครั้ง
ชุดพยาบาลสีขาวที่คู่กับถุงน่องสีดำ นี้คือการจับคู่กันของสีขาวและสีดำที่สมบูรณ์แบบ!
แค่จินตนาการเกี่ยวกับมันแล้วก็ทำให้นักเรียนชายม.ปลายแทบกลายร่างเป็นหมาป่า... เอ้ย... แทบจะเลือดร้อนขึ้นแล้ว!
และดังนั้น ...
ที่ห้องพยาบาลจึงเต็มไปด้วยนักเรียน
อืม ขอชี้แจงก่อนว่าไม่มีผู้ชายหน้าโง่คนไหนทำอะไรอย่างการทำร้ายตัวเองเพื่อที่จะได้เจอพยาบาลคนใหม่หรอก
พวกเขาใช้เหตุผลที่ "สะอาดและเป็นสุภาพบุรุษ" เพื่อต้องการการให้คำปรึกษาด้านจิตใจ เนื่องจากครูพยาบาลยังมีหน้าที่ในการดูแลสุขภาพจิตของนักเรียนด้วย
ใช่แล้ว การให้คำปรึกษาด้านจิตใจ ฮี่ ฮี่...
ความใฝ่ฝันของเหล่าผู้ชายที่เลือดร้อน พวกเขาเข้าใจซึ่งกันขณะที่พวกเขายื่นเรียงรายอยู่หน้าห้องพยาบาลเป็นคิวยาว!
มันเหมือนฉากจากการ"จับมือไอดอลและเพื่อเจอแฟนๆเพื่อทักทาย"
"พวกผู้ชายนี้มันงี่เง่ากันจริงๆ!" พวกผู้หญิงม.ปลายคิดอย่างพร้อมเพรียงกันเมื่อมองดูปฏิกิริยารุนแรงของเหล่าเด็กผู้ชาย
อืม ครูห้องพยาบาลคนใหม่นี้เป็นที่นิยมอย่างมาก แต่คุณภาพของงานของเธอจะเป็นยังไงกัน?
งั้นก็ไปสุ่มสัมภาษณ์คนแถวนั้นดูก็แล้วกัน จาก-
ผู้ชาย A: "อาจารย์จูมอนจิเป็นครูที่ยอดเยี่ยมมาก เธอช่วยให้ฉันเรียนรู้ ... บางสิ่งที่ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน"
ผู้ชาย B: "ตอนแรกมันก็เจ็บนิดหน่อยนะ แต่หลังๆมันก็น่าพอใจสุดๆและในที่สุด... ผมก็รู้สึกเหมือนว่าโลกใหม่นั้นได้เปิดให้กับผมแล้ว"
ผู้ชาย C: "...ฉันคิดว่าฉันติดมันแล้ว"
นี้ นี้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
สมาชิกชมรมหนังสือพิมพ์ ผู้ที่ทำการสัมภาษณ์คนแบบสุ่มๆก็ตกตะลึงเมื่อได้ยินกับคำตอบพวกนี้
ตอนแรก มันเป็นเรื่องตลกซะส่วนใหญ่ เมื่อเขาคิดถึงการสัมภาษณ์ในครั้งนี้ เพราะสุดท้ายผู้ชายทุกคนก็คงแค่อยากจะเห็นครูสาวสวยคนใหม่เท่านั้น เป็นเรื่องธรรมดาที่จะไม่มีใครตอบอย่างจริงจัง
แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะได้ยินอะไรบางอย่างที่เหลือเชื่อ!
แต่เมื่อถามคำถามเพิ่มเติมเพราะความอยากรู้อยากเห็น ทุกคนที่ให้สัมภาษณ์ก็ไม่ยอมบอกรายละเอียดใดๆเพิ่มเติม ทั้งหมดที่พวกเขาให้คือรอยยิ้มที่ลึกลับ ขณะที่พวกเขาบอกให้เขาลองไปตรวจสอบมันด้วยตัวเองดู
หลังจากที่ลังเล สมาชิกหนังสือพิมพ์คนหนึ่งก็ได้ปรับแว่นตาของเขา ขณะที่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่เร่าร้อน
'เพื่อชมรมหนังสือพิมพ์ที่สูงส่ง เพื่อที่จะให้ทุกคนได้รับรู้ และในฐานะที่เป็นสมาชิกชมรมหนังสือพิมพ์ ฉันมีหน้าที่ที่ต้องค้นหาและเปิดเผยความจริงนี้!'
แม้ว่าจะเป็นการเสียสละแต่มันก็จำเป็นต้องทำ
เมื่อคิดได้อย่างนี้เขาจึงเดินไปที่ห้องและต่อคิว
หลังจากที่รอมานาน
ในที่สุดเขาก็ได้เจอกับครูสาวสวยคนใหม่ที่มีชื่อว่า... คาเอเดะ จูมอนจิ
เธอสวยเหมือนอย่างข่าวลือเลย ชื่อของเธอฟังดูเพราะเช่นกัน
แต่มันจะตรงกับเรื่องของเธอหรือเปล่า... ?
"สวัสดีจ๊ะ เธอรู้สึกอึดอัดตรงไหนบ้างหรือเปล่าหรือเธอมีปัญหาที่ต้องการความช่วยเหลือ?"
ตอนแรกเธอก็มีท่าทางที่สุภาพ ถึงอย่างนั้น...
"สัมภาษณ์? เอาจริงเหรอ?"
"โอ้... งั้นก็หมายความว่าเธอไม่ได้ป่วยหรือเป็นนักเรียนที่มีปัญหาจริงๆสินะ นั้นนายก็แค่เข้ามาก่อกวนเฉยๆสินะ!"
หลังจากที่เธอได้ยืนยันจุดประสงค์ที่แท้จริงของสมาชิกหนังสือพิมพ์แล้ว ความสุภาพของเธอก็หายไป
แทนที่ด้วยรูปลักษณ์ที่ดูเย็นชาสุดๆ
"เอาตรงๆ นายมันเพียงแค่พวกปัญญาอ่อนที่รู้แค่วิธีที่ทำให้คนอื่นๆลำบากก็เท่านั้น!"
"อย่างน้อยที่สุดนายก็เป็นเพื่อนร่วมโรงเรียนของเขาคนนั้น แม้ว่านายจะอยู่ห่างจากระดับของเขาสุดๆก็ตาม! อย่าได้ทำตัว ต่ำตมกว่าขี้เล็บเขาเชียว แต่ไม่เป็นไร!!"
"ฉันเคยเห็นพวกโง่อย่างนายมามากแล้วในวันนี้!! มันน่ารำคาญจริงๆ!"
สมาชิกชมรมหนังสือพิมพ์ที่กล้าหาญคนนี้ตกตะลึงเป็นอย่างมาก
หลังจากนั้นเขาได้รับคำดูถูกที่เต็มไปด้วยคำโกรธเป็นครั้งแรกในชีวิต...
หลังจากนั้น
เขาก็ออกจากชมรมหนังสือพิมพ์และเข้าชมรมเล็กๆที่มีชื่อว่า "ชมรมการศึกษาและการฝึกฝน"
รายละเอียดของชมมรนี้เป็นเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังที่ทำให้นักเรียนคนนั้นได้ทิ้งชมรมหนังสือพิมพ์อันเป็นที่รักของเขาไป และไปอุทิศตัวให้กับชมรมใหม่นี้ และวิธีที่เขาได้ขยายชมรมนี้ไปพร้อมๆกับเพื่อนสนิทคนใหม่ของเขา ผู้ที่ได้แบ่งปันความสนใจให้กันและกัน... และอีกหลายๆเรื่อง
คาเอเดะ จูมอนจิได้กลายเป็นตำนานตั้งแต่วันแรกของเธอ ในฐานะครูพยาบาลละครูวิชาสุขศึกษา
ตำนานชื่อเล่นของเธอคือ...
"นางฟ้าสีขาวผู้ร่วงหล่น!"
//หรือเอาเป็น เทพธิดาตกสวรรค์ในชุดขาว ดี?
