บทที่ 30 มนุษย์หมาป่า

บทที่ 30 มนุษย์หมาป่า

“มนุษย์หมาป่า?!” ฟลินน์อุทานออกมาภาพนี้เหมือนกับมนุษย์หมาป่าในตำนานยุโรปของชาติที่แล้วทุกประการ

ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งจะได้เจอกับมนุษย์หมาป่าในตำนาน! แต่ขณะเดียวกันฟลินน์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหมดหนทาง

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมการเผชิญหน้ากับมนุษย์หมาป่าจะต้องเป็นสาเหตุของความโชคร้าย

โชคร้ายบนกระดานวาดรูปโชคร้ายนี้อำมหิตนัก มันดึงดูดสัตว์ประหลาดมาหาเขาจริงๆ

ถ้าไอวี่ยังไม่มา คืนนี้เขาอาจจะตายที่นี่ก็ได้

“มีบาดแผลบนร่าง บาดแผลแบบนี้...เป็นบาดแผลที่เกิดจากแหวนของไอวี่!” ฟลินน์สังเกตเห็นบาดแผลบนร่างของมนุษย์หมาป่าได้อย่างรวดเร็ว

บาดแผลดังกล่าวทำให้เขานึกถึงแหวนของไอวี่

เดาว่าบาดแผลนี่เกิดจากการโจมตีของไอวี่ ดังนั้นมนุษย์หมาป่าตนนี้น่าจะเป็นสัตว์ประหลาดที่สังหาร 2 ครอบครัวก่อนหน้า

ฟุ่บ

เมื่อเห็นคนอยู่บนถนนข้างหน้ามนุษย์หมาป่าไม่ได้หยุดวิ่งมันยังพุ่งทะยานต่อไปเพราะท้ายที่สุดแล้วยังมีศัตรูที่ทรงพลังไล่ตามมันมาจากด้านหลัง

ในความคิดของมันเมื่อเทียบกับศัตรูที่อยู่ด้านหลังแล้วมนุษย์ 2 คนตรงหน้าไม่ต่างจากแมลงวันที่สามารถฆ่าได้ตามต้องการ

“มนุษย์หมาป่า มันคือมนุษย์หมาป่า...” ตำรวจชายผมสีน้ำตาลตะโกนด้วยความหวาดกลัว อยากจะชักปืนออกมาด้วยความตื่นตระหนกแต่เพราะเขาประหม่าเกินไปจนมือทั้งสองข้างของเขาสั่นเทาจนไม่สามารถดึงปืนออกจากซองได้เป็นเวลานาน

“สัมผัสกับความลึกลับเพิ่ม 3.2 จุดไปยังคะแนนลึกลับ” อักษรปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาฟลินน์และหายไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเขาเห็นตัวเลข 3.2 คะแนนลึกลับ ชายหนุ่มไม่แปลกใจแต่อย่างใดเพราะว่าหัวใจของเขากลับจมดิ่งลงอย่างรวดเร็ว

จากศพของอาจารย์ที่กลายเป็นซอมบี้รวมถึงหญิงสาวไร้ตาสันนิษฐานว่าสัตว์ประหลาดยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่าไหร่คะแนนลึกลับก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้นจากศพของอาจารย์ที่กลายเป็นผีปอบและเด็กสาวไร้ตา

สันนิษฐานว่ายิ่งสัตว์ประหลาดแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีความลึกลับมากขึ้นเท่านั้น

มนุษย์หมาป่าตนนี้ให้คะแนนลึกลับ 3.2 คะแนนซึ่งมากกว่าคะแนนลึกลับที่ได้จากหญิงไร้ตาถึง 2 เท่า

คะแนนลึกลับที่เพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่าอย่างกะทันหันแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของมนุษย์หมาป่าที่อยู่ตรงหน้านั้นแตกต่างจากสัตว์ประหลาดที่เขาเคยเผชิญหน้ามาก่อนและมันต้องแข็งแกร่งมาก

“ปืนลึกลับ!” แม้ว่ากระสุนธรรมดาจะทำร้ายมนุษย์หมาป่าได้ แต่อย่างน้อยก็สามารถสกัดมันได้

ฟลินน์เรียกปืนลึกลับออกมาอย่างเด็ดขาดและยิงออกไปในครั้งเดียว

ปัง ปัง!

กระสุนสองนัดดังติดต่อกันมันควบแน่นด้วยพลังลึกลับถูกยิงออกไปด้วยความเร็วเสียง

ด้วยฝีมือนักแม่นปืนในปัจจุบันของฟลินน์จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะพลาด

กระสุนสองนัด นัดแรกพุ่งไปที่หัวของมนุษย์หมาป่าและอีกนัดพุ่งเข้าที่หัวใจของมัน

เขาไม่รู้หรอกว่าจุดอ่อนของมนุษย์หมาป่าอยู่ตำแหน่งใด แต่เขาเลือก 2 จุดนี้เพราะนี่เป็นจุดอ่อนของสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่

ฟู่ว!

เสียงกระสุนพุ่งแหวกอากาศด้วยความเร็วที่ไม่สามารถมองเห็นได้แต่ทว่าไม่ใช่กับสายตาของมนุษย์หมาป่า

ปัง

เท้าขวาของมนุษย์หมาป่าที่มีกรงเล็บแหลมคมฟาดไปทางด้านขวาแผ่นหินปูพื้นก็ถูกทุบจนแตกละเอียดจากการเตะเกิดรอยแตกเหมือนใยแมงมุม

ด้วยแรงกระแทกอันทรงพลังมนุษย์หมาป่าเคลื่อนตัวไปทางด้านซ้ายด้วยความเร็วที่เหนือกว่าเพื่อหลบกระสุนทั้ง 2 นัด

ที่กระบี่แสงทั้งสามเล่มของไอวี่สามารถโจมตีมนุษย์หมาป่าได้ก็เพราะมันถูกควบคุมโดยศาสตร์ลึกลับของเธอ ดังนั้นร่างกายของมันจึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ชั่วขณะ

แต่ตอนนี้ร่างของมนุษย์หมาป่าไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุม

แม้ว่าบาดแผลจะส่งผลต่อการเคลื่อนที่ของมันในระดับหนึ่งแต่มนุษย์หมาป่าก็สามารถหลบเลี่ยงกระสุนได้อย่างง่ายดาย

“เร็วอะไรอย่างนี้!” รูม่านตาของฟลินน์หดแคบลง มนุษย์หมาป่าสามารถหลบกระสุนลึกลับที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงได้

นี่คือความแข็งแกร่งที่สามารถทำให้มนุษย์หมาป่ามีคะแนนลึกลับถึง 3.2 คะแนนหรือไม่?

มันไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันกับซอมบี้หรือหญิงสาวไร้ตาที่เขาเคยพบมาก่อน

ปัง ปัง ปัง!

ฟลินน์ยิงอีกสามนัดโดยไม่ลังเล

กระสุนสามนัดที่ควบแน่นด้วยพลังลึกลับถูกยิงออกจากกันในระยะเป้าหมาย

เขาได้คาดเดาล่วงหน้าจากความเร็วในการเคลื่อนที่ของมนุษย์มาป่าแล้วไม่ว่ามันจะหลบไปทางซ้ายหรือทางขวาก็ต้องถูกยิง

กริ๊ง!

มีเสียงเหมือนโลหะกระทบกัน

มนุษย์หมาป่าไม่หลบแต่ก็ไม่ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน ก่อนที่กระสุนตรงกลางจะสัมผัสกับร่าง มนุษย์หมาป่าตวัดกรงเล็บอันแหลมคมของมันแล้วเฉือนไปที่กระสุน

เป็นการเคลื่อนไหวที่คาดไม่ถึงในการใช้เลือดเนื้อของตัวเองขัดขวางกระสุนลึกลับที่มีพลังเหนือกว่ากระสุนธรรมดาหลายเท่า แต่มันก็สำเร็จ

กรงเล็บที่แหลมคมปะทะเข้ากับกระสุนลึกลับ แม้ว่ากระสุนลึกลับจะทรงพลัง แต่ก็ยังถูกปิดกั้นมีเพียงประกายไฟปรากฏขึ้น

“อะไรกัน”

รูม่านตาของฟลินน์หรี่แคบลงอย่างรุนแรง

คราวนี้มนุษย์หมาป่าไม่หลบด้วยความเร็วอีกต่อไป แต่สกัดกั้นมันไว้ได้!

มีดแหวกกระสุน!

เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำนี้

ความหวาดกลัวที่มีต่อมนุษย์หมาป่าในใจของเขาหยั่งรากลึกมากขึ้น แม้แต่ขนหัวของเขาก็ยังลุกชันด้วยความเย็นเยือก

“โอ้—”

แม้ว่ามันจะสามารถสกัดกั้นกระสุนที่พุ่งเข้ามาได้สำเร็จแต่มนุษย์หมาป่าก็ยังถูกบังคับให้หยุดเคลื่อนไหวจากการกระทำนั้น

เมื่อคิดว่ามีศัตรูที่ทรงพลังไล่ตามมา มนุษย์หมาป่าคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว และเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วกลายเป็นภาพลวงตาพุ่งเข้าหาฟลินน์

“หนี! เร็ว! วิ่งไปให้ไกลที่สุด!”

ฟลินน์ตะโกนใส่ตำรวจผมชายสีน้ำตาลที่หวาดกลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะชักปืนออกมา เขายกปืนลึกลับในมือขึ้นแล้วยิงกระสุนอีกสามนัด

กระสุนทั้งสามอยู่ในแนวเส้นโค้งพุ่งเข้าหามนุษย์หมาป่าที่กำลังพุ่งเข้ามา

ฟลินน์ก้าวถอยหลังครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อให้ห่างจากมนุษย์หมาป่ามากที่สุด

หลังจากเสริมความแข็งแกร่งถึงวงแหวนที่ 2 สมรรถภาพทางร่างกายของเขาเทียบได้กับทหารชั้นยอดที่ฝึกฝนมาเป็นเวลานานแต่เทียบไม่ได้กับมนุษย์หมาป่าที่ไม่ใช่คน

หากเขาถูกมันจับได้เกรงว่าร่างนี้คงถูกกระชากเป็นชิ้นๆ อย่างไร้เรี่ยวแรงขัดขืน

กริ๊ง!

โดยไม่สนใจกระสุนพลังลึกลับทางด้านซ้ายและขวา มนุษย์หมาป่าตวัดกรงเล็บอันแหลมคมที่เปรียบได้กับเหล็กบริสุทธิ์อีกครั้ง เฉือนไปที่กระสุนลึกลับที่อยู่ตรงกลาง

ไม่พลาด กระสุนลึกลับที่อยู่ตรงกลางถูกมนุษย์หมาป่าสกัดกั้นไว้ได้สำเร็จ!

ในยามค่ำคืนอันมืดมิดที่มีประกายไฟแตกกระเซ็นชัดเจนราวกับพลุ

มนุษย์หมาป่ากำลังจะกระโจนใส่ฟลินน์เป็นรายต่อไป แต่จู่ๆ มันก็รู้สึกถึงวิกฤต

มันเห็นวิถีกระสุนของกระสุน 2 นัดจากทางด้านซ้ายและขวาเปลี่ยนไปจริงๆ มันเคลื่อนที่เป็นแนวเส้นโค้งโจมตีจากฝั่งซ้ายและขวาจากด้านข้าง

เมื่อเผชิญหน้ากับมนุษย์หมาป่าที่สามารถหลบเลี่ยงและปัดป้องกระสุนด้วยกรงเล็บ ฟลินน์ใช้ปืนไรเฟิลที่เพิ่งฝึกมาจนเชี่ยวชาญ

ปลดปล่อยให้กระสุนเคลื่อนที่ไปในวิถีโค้งหลอกล่อให้มนุษย์หมาป่าคาดเดาวิถีกระสุนผิด

เมื่อรู้สึกถึงวิกฤต มนุษย์หมาป่าก็เอนตัวไปด้านหลังเพื่อหลีกเลี่ยงกระสุนอย่างไรก็ตามในขณะนี้กระสุนปืนลึกลับทั้งสองอยู่ใกล้กับมันมากแล้ว

ยิ่งกว่านั้นมนุษย์หมาป่าไม่ยืดหยุ่นเหมือนปกติเพราะบาดแผลฉกรรจ์และยังไม่อยู่ในสภาพสูงสุด

ฟุ้บ ฟุ้บ!

ไหล่ซ้ายและขวาของมนุษย์หมาป่าถูกยิงด้วยกระสุนลึกลับจนเอียงกระเเท่เล่

เลือดสาดกระเซ็นจากบาดแผลขนาดเท่ากำปั้นทารกบนไหล่ทั้งสองข้างของมัน

แม้ว่ามันจะไม่สามารถเจาะทะลุร่างของมนุษย์หมาป่าได้แต่ก็ลึกมากพอที่จะสร้างบาดแผล

โฮก!!!

มนุษย์หมาป่าคำรามดวงตาสีแดงของมันจ้องมองฟลินน์ด้วยความโกรธแค้น อยากจะฉีกร่างของชายหนุ่มเป็นชิ้นๆ แล้วกลืนกินเลือดและเนื้อสดๆ

แต่หลังจากการจ้องมองอย่างขมขื่นมันก็ไม่ได้โจมตีฟลินน์อีก มนุษย์หมาป่าหันหลังแล้ววิ่งเข้าไปที่ตรอกทางด้านซ้าย

มันไม่ได้อยู่ในสภาพสูงสุดทั้งยังมีศัตรูที่แข็งแกร่งไล่ตามมาดังนั้นมันจึงเลือกที่จะปล่อยศัตรูไป

มิฉะนั้นมันจะไม่มีวันถอยหลังกลับก่อนที่จะฆ่าอีกฝ่ายได้สำเร็จอย่างแน่นอน

ปัง ปัง ปัง!

เมื่อเห็นว่ามนุษย์หมาป่ากำลังจะหนีไป ฟลินน์รีบยิงปืนสกัดมันไว้

ตอนนี้มนุษย์หมาป่าได้รับบาดเจ็บสาหัสเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่จะกำจัดหากปล่อยมันไปในตอนนี้คงยากที่จะจัดการในครั้งต่อไป

ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา ฟลินน์อาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ด้วยซ้ำ

และถึงตอนนั้นไม่รู้ว่าจะมีเหยื่อที่ต้องตายภายใต้การโจมตีของมันอีกมากเพียงไร

ฟู้ว!

มนุษย์หมาป่าถูกยิงอีกครั้งบาดแผลขนาดเท่ากำปั้นทารกปรากฏขึ้นที่หลังของมัน

อย่างไรก็ตามในเวลานี้มันมาถึงทางเข้าตรอกแล้วและกำลังหายไปจากสายตาของฟลินน์

เมื่อศัตรูมองไม่เห็น ความเป็นไปได้ในการฆ่าก็แทบเป็นศูนย์

เพราะเมื่อถึงเวลาที่ฟลินน์ไล่ตามมันเข้าไปในตรอก มนุษย์หมาป่าคงจะหนีไปแล้วอย่างไร้ร่องรอย

ฟุ้บ!

ฟลินน์กระวนกระวายใจ ทว่าเสียงการเคลื่อนไหวของมนุษย์หมาป่ากลับชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

“เป็นศาสตร์ลับของไอวี่!” ฟลินน์รู้ได้ทันทีว่ามนุษย์หมาป่าถูกเพื่อนร่วมทีมสาวโจมตีแล้ว

โดยไม่ต้องมองหา ตอนนี้มนุษย์หมาป่าหยุดการเคลื่อนไหวและเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่จะกำจัดมัน

เขาฉวยโอกาสยิงสามนัดติดกัน

ปัง ปัง ปัง!

กระสุนทั้งสามนัดเล็งไปที่หัวของมนุษย์หมาป่า

อ๊าก!!!!!!!!

เสียงคำรามของมนุษย์หมาป่าดังขึ้นด้วยความโกรธเกรี้ยวและดิ้นรนอย่างหนักเมื่อสัมผัสได้ถึงอันตรายถึงชีวิต

มันต้องการหลุดพ้นจากพันธนาการที่มองไม่เห็นบนร่างและควบคุมร่างกายของตนอีกครั้ง

ฟุ้บ

ก่อนที่มันจะควบคุมร่างกายได้อีกครั้ง กระสุนสามนัดที่พุ่งมาด้วยความเร็วเสียงเจาะทะลุหัวของมันทิ้งไว้เพียงรูเลือดสามรูขนาดเท่ากำปั้นทารก

จากรูเลือดที่เปิดออกมีของเหลวสีขาวข้นขลักไหลออกมา

มนุษย์หมาป่าเดินโซเซและล้มลงกับพื้นโดยไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ อีก

ในที่สุดมันก็ถูกฆ่าใต้เงื้อมมือของฟลินน์และไอวี่!

บนถนนข้างหน้าไอวี่เดินถือตะเกียงน้ำมันเข้ามา หน้าอกของเธอกระเพื่อมขึ้นลงเผยให้เห็นเส้นโค้งอันเย้ายวนใจ

เมื่อเห็นมนุษย์หมาป่าถูกสังหารแล้ว หญิงสาวถอนหายใจด้วยความโล่งอก

โชคดีที่มันตาย มิฉะนั้นจำนวนเหยื่อคงเพิ่มขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“โชคดีที่คุณมาทันเวลา!” ฟลินน์กล่าวด้วยความขอบคุณขณะที่เขาเข้าเดินไป

ถ้าไอวี่มาไม่ทัน มนุษย์หมาป่าคงหนีไปได้สำเร็จ

“...” ไอวี่ชำเลืองมองฟลินน์ที่กำลังเดินเข้ามาด้วยแววตาซับซ้อน

เนื่องจากประสบการณ์ที่ผ่านมาของหญิงสาวทำให้เธอไม่ต้องการร่วมทีมกับคนอื่นอีกต่อไป

แต่เพราะคำสั่งของรองผู้อำนวยการที่บังคับให้เธอเข้าร่วมทีมกับฟลินน์หญิงสาวทำอะไรไม่ได้นอกจากต่อต้านในใจ

อย่างไรก็ตามสองภารกิจที่ผ่านมานับตั้งแต่ร่วมทีมกับอีกฝ่ายดูเหมือนว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีบทบาทที่ทำให้ภารกิจสำเร็จ

สิ่งนี้ทำให้เธอซึ่งมีใจต่อต้านรู้สึกค่อนข้างซับซ้อน