บทที่ 414 เสน่ห์การสอนของซุนม่อ
บทที่ 414 เสน่ห์การสอนของซุนม่อ
ทะเลสาบม่อเปยในฤดูหนาว นอกจากมีสายลมยามค่ำคืนแล้ว ยังมีความหนาวเย็นมากอีกด้วย แต่เหงื่อร้อนไหลลงมาที่หน้าผากของเผิงว่านลี่ เนื่องจากอารมณ์ของเขา
“ระดับสวรรค์?”
เมื่อได้ยินคำสองคำนี้ หัวใจของเผิงว่านลี่ก็เต้นแรง แต่หลังจากนั้นไม่นานความฝันในวัยเด็กของเขาที่จะตีดาบที่ดีที่สุดในโลกก็ปรากฏขึ้นในความคิดของเขาอีกครั้ง
ไม่รู้ว่าทำไม แต่ความฝันนี้เป็นเหมือนวัชพืชที่จะเติบโตในใจของเขาตลอดไป เขาจะไม่มีวันลืมเรื่องนี้ได้เลย
ลู่จื่อรั่วซึ่งรออยู่ด้านข้างอย่างเงียบๆ มองดูเผิงว่านลี่ด้วยความงงงวย (ทำไมเจ้าถึงลังเล แม้แต่ผู้หญิงโง่ๆ อย่างข้าก็รู้ว่าข้าควรเลือกวิทยายุทธ์ระดับสวรรค์)
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตัวเลือกทั้งสองที่ซุนม่อมอบให้นั้นเทียบกันไม่ได้เลย
เป็นไปได้ไหมว่าแม้ว่าเผิงว่านลี่จะดูฉลาด แต่แท้จริงแล้วเขาเป็นคนโง่?
เผิงว่านลี่มีสีหน้าขัดแย้ง มันแย่มากจนรู้สึกเหมือนท้องผูกมาสามเดือน
“อาจารย์ ขอบคุณที่กรุณา ข้าอยากไปแผนกพัสดุ!”
หลังจากที่เขาพูด เสียงคำรามอย่างบ้าคลั่งดังก้องอยู่ในใจของเขา (ข้าต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!)
อย่างไรก็ตามไม่ทราบสาเหตุแต่เขาก็รู้สึกโล่งใจเช่นกัน
พูดตามตรง หลังจากแพ้ชีเซิ่งเจี่ยสองครั้ง เผิงว่านลี่ต้องการแก้แค้นแม้ในความฝันของเขา แต่หลังจากที่ซุนม่อให้ทางเลือกสองทางแก่เขา ความปรารถนาที่จะเอาชนะชี่เซิ่งเจี่ยของเขาก็ลดน้อยลงไปมาก
ข้าต้องการที่จะตีดาบ!
ข้าต้องการที่จะตีดาบตอนนี้!
เผิงว่านลี่กำหมัดแน่น
“เอ๊ะ? สหายคนนี้เป็นบ้าไปแล้วหรือ?”
นักเรียนที่อยู่รอบๆ ต่างตกตะลึงเมื่อเห็นฉากนี้ พวกเขาไม่รู้ว่าเผิงว่านลี่กำลังทำอะไรอยู่
ต้องรู้ว่าด้วยชื่อเสียงในปัจจุบันของซุนม่อ เขาจะไม่พูดพล่อยๆ แน่นอน เนื่องจากเขากล่าวว่าเขาจะมอบวิทยายุทธ์ระดับสวรรค์ เขาจะทำเช่นนั้นอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม เผิงว่านลี่คนนี้ไม่ต้องการมันจริงๆ?
“ไม่ใช่ มันเป็นเพียงความช่วยเหลือ!”
ซุนม่อกล่าวว่า
“ถ้าเจ้าแสดงความสามารถบางอย่างในเส้นทางของช่างทำอาวุธ ข้าจะสนับสนุนเจ้าด้วยเงินอย่างน้อย 50,000 ตำลึงต่อปี!”
บูม! บูม!
หลังจากได้ยินเงินก้อนโตนี้ หัวใจของเผิงว่านลี่ก็ไม่สงบและพลุกพล่านอย่างรุนแรง
พูดตามตรงเขากังวลว่าควรจะหาเงินจากไหน ท้ายที่สุดแล้ว ช่างทำอาวุธและนักเล่นแร่แปรธาตุเป็นสองอาชีพที่ผลาญเงินได้มากที่สุด นอกจากนี้ ผู้เริ่มต้นที่เพิ่งเริ่มต้นมักจะล้มเหลวในการทดลองและสิ้นเปลืองวัสดุจำนวนมาก
“จะสำเร็จหรือไม่ก็ต้องขึ้นอยู่กับผลงาน”
ซุนม่อยิ้มและตบไหล่เด็กหนุ่ม
“การทำในสิ่งที่ชอบและสามารถทำสิ่งนั้นให้สำเร็จได้จะทำให้ชีวิตเจ้ามีค่า เจ้าไม่จำเป็นต้องทำตามคนส่วนใหญ่และฝึกฝนเพื่อเป็นผู้เชี่ยวชาญ”
คำพูดของซุนม่อมาจากส่วนลึกของหัวใจของเขา
เขารู้สึกว่าการเรียนรู้คือการเดินทางของการพัฒนาตนเองเพื่อให้รู้จักตนเอง ประการที่สอง เพื่อให้เรามีทางเลือกมากขึ้นในอนาคต ไม่ใช่แค่ได้คะแนนสูงในการทดสอบ
น่าเศร้าที่นักเรียนในยุคปัจจุบันได้เรียนวิชาหนึ่งเพื่อการสอบเข้ามหาวิทยาลัย โรงเรียนมักจะให้พวกเขาทำข้อสอบจำลองจำนวนมากเพื่อให้ได้คะแนนสูง
พวกเขาไม่สนใจอนาคตของนักเรียน สิ่งที่พวกเขาสนใจคือนักเรียนจะฉุดอัตราการสอบผ่านของโรงเรียนให้ต่ำลงหรือไม่
…
เปิดใช้งานคำแนะนำล้ำค่า
แสงสีทองพุ่งออกมาจากร่างของซุนม่อ ห่อหุ้มตัวเผิงว่านลี่
ในตอนแรก เผิงว่านลี่เต็มไปด้วยความกังวลใจและไม่สบายใจ ท้ายที่สุด ครั้งหนึ่งเขาเคยเข้าร่วมโถงประลองและเป็นอัจฉริยะที่คนอื่นๆ ต่างยกย่อง ถ้าเขาละทิ้งทุกอย่างและเริ่มเรียนรู้เกี่ยวกับการตีเหล็ก มันจะไม่สายเกินไปหรือ?
แต่หลังจากที่เขาได้ยินคำพูดของซุนม่อ สีหน้าของเขาก็แน่วแน่
“อาจารย์ที่นับถือ ศิษย์คนนี้ได้รับประโยชน์จากคำแนะนำของท่าน!”
เผิงว่านลี่คำนับ
"ไปเถอะ"
ซุนม่อยิ้ม
“หากเจ้ามีเวลา อย่าเพิ่งมุ่งไปที่การฝึกปรือพลัง เจ้าควรออกไปเดินเล่นนอกโรงเรียน มองดูโลกและคิดถึงชีวิตของเจ้า!”
ซุนม่อหยุดเมื่อสมควร ถ้าเขาพูดมากเกินไป เผิงว่านลี่ก็จะจำไม่ได้ เนื่องจากตรรกะนี้ลึกซึ้งเกินไป เผิงว่านลี่จึงต้องทำความเข้าใจด้วยตัวเอง
เผิงว่านลี่จากไปหลังจากโค้งคำนับอีกครั้ง เขาไม่ได้กลับไปที่หอพักของเขาแต่เลือกที่จะเดินเล่นรอบมหาวิทยาลัย ในช่วงเวลานี้เขาคิดอะไรหลายอย่าง
ตั้งแต่ตอนที่เขายังเด็กและเรียนรู้การตีเหล็กจากพ่อของเขา จนถึงตอนที่เขาเข้าร่วมโรงเรียนและประสบการณ์ของเขาตลอดสี่ปี...
เผิงว่านลี่รู้สึกว่าเขาแค่ยุ่งเกี่ยวกับอดีต แต่ตอนนี้เขามองเห็นเส้นทางในอนาคตของเขาแล้ว
“ชีเซิ่งเจี่ย! ดูเหมือนว่าข้าไม่มีโอกาสเอาชนะเจ้าอีกต่อไป”
เผิงว่านลี่ถอนหายใจ
เขาต้องการขอร้องซุนม่อให้แนะนำเขาเพื่อที่เขาจะได้พัฒนาความแข็งแกร่งของเขา เขาก็จะแก้แค้น แต่ตอนนี้เขาต้องไปเรียนทำอาวุธจริงๆ เหรอ?
อย่างไรก็ตาม เผิงว่านลี่ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจแม้แต่น้อย
“ชีวิตช่างมหัศจรรย์จริงๆ!”
เผิงว่านลี่เต็มไปด้วยอารมณ์มากมาย ซุนม่อช่างจินตนาการมาก
ครูคนอื่นจะแนะนำนักเรียนเกี่ยวกับวิธีการฝึกฝนเมื่อพวกเขามาหาพวกเขาพร้อมกับปัญหาของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ซุนม่อต้องการให้เขาเปลี่ยนอาชีพ ข้อเสนอแนะนี้ไม่เพียงกล้าได้กล้าเสียเท่านั้น แต่ยังเปลี่ยนแปลงชีวิตอีกด้วย
อย่างไรก็ตาม เผิงว่านลี่ไม่รู้สึกว่าซุนม่อกำลังเล่นตลก เพราะซุนม่อได้ชี้ให้เห็นถึงความผิดพลาดที่เขาได้รับตั้งแต่แรกเริ่ม
ความคิดเห็นของเขาเกี่ยวกับสาระสำคัญของสิบแปดฝ่ามืออรหันต์นั้นตรงประเด็น
“จะดีแค่ไหนถ้าข้าไปหาอาจารย์ซุนเร็วกว่านี้”
เผิงว่านลี่รู้สึกเสียใจที่เสียเวลาไปครึ่งปี
ติง!
คะแนนความประทับใจที่ดีจากเผิงว่านลี่ เป็นกันเอง (800/1,000).
…
ที่ทะเลสาบม่อเปย หลังจากเผิงว่านลี่จากไป อันซินฮุ่ยและหวังซู่ก็เดินออกไปหาซุนม่อ
“อาจารย์ซุน!”
อันซินฮุ่ยยิ้ม เนื่องจากมีคนนอก นางจึงรู้สึกอายที่จะเรียกซุนม่อว่าเสี่ยวม่อม่อ
“อาจารย์ซุน!”
หวังซู่พยักหน้าทักทาย การจ้องมองของเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นขณะที่สำรวจซุนม่อ
“คารวะ อาจารย์หวัง!”
ความประทับใจของซุนม่อที่มีต่อหวังซู่นั้นไม่เลว
“อาจารย์ซุน ข้ามีคำถาม!”
นิสัยของหวังซู่ก็พูดตรงๆ นอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับนักเรียนดังนั้นเขาจึงต้องเข้าใจสิ่งต่างๆ ให้ชัดเจน
“อาจารย์หวัง เชิญพูด!”
ซุนม่อยังคงสงบ
อันซินฮุ่ยชำเลืองมองไปที่ซุนม่อ รำพึงอย่างเงียบๆ ว่าเขามั่นใจและสบายใจจริงๆ คำพูดของหวังซู่มีความหมายชัดเจนว่าเขากำลังจะสอบสวนซุนม่อ
“ในส่วนคำแนะนำของเจ้าเกี่ยวกับนักเรียนคนนั้น ข้าให้คะแนนเต็มในครึ่งแรก นี่เป็นเพราะความเข้าใจของเจ้าเกี่ยวกับสิบแปดฝ่ามืออรหันต์นั้นแม่นยำมาก”
น้ำเสียงของหวังซู่เต็มไปด้วยความชื่นชม เขาตรวจสอบมาตรฐานการสอนของซุนม่ออีกครั้ง หลังจากนั้นเขาก็เปลี่ยนน้ำเสียง
“แต่ทำไมเจ้าต้องเพิ่มครึ่งหลังด้วย”
“อาจารย์หวัง ท่านกังวลว่าคำพูดของข้าจะทำให้ความก้าวหน้าของนักเรียนเผิง ว่านลี่ล่าช้าใช่ไหม?”
ซุนม่อถามด้วยรอยยิ้ม
"ใช่!"
หวังซู่พยักหน้า
“จากการสนทนาของเจ้า ข้าแน่ใจว่าเขาไม่เคยเรียนรู้การตีเหล็กที่เหมาะสมมาก่อน ถ้าเขาไม่สามารถบรรลุผลใดๆ นั่นจะไม่เป็นการเสียเวลาเหรอ?”
เผิงว่านลี่ไม่สามารถถือว่าเด็ก สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดคือการทะลวงคอขวดอย่างรวดเร็วและเข้าสู่ขอบเขตกลั่นวิญญาณ
“อาจารย์หวัง จากสถานะปัจจุบันของเขา…อย่าว่าแต่สามเดือน แม้ว่าเขาจะใช้ครึ่งปีและฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งทุกวัน ความแข็งแกร่งของเขาก็คงไม่ดีขึ้นมากนัก”
ซุนม่อถอนหายใจ ข้อมูลจากเนตรทิพย์ ได้ระบุประเด็นนี้อย่างชัดเจน
“เขาสามารถเปลี่ยนเป็นวิชาฝึกปรืออื่นได้!”
หวังซู่สามารถมองเห็นศักยภาพของ เผิงว่านลี่ ได้อย่างเป็นธรรมชาติเช่นกัน
"และหลังจากนั้น? เขาควรเปลี่ยนไปใช้การฝึกปรือแบบอื่นทุกครั้งที่การฝึกปรือของเขาช้าลงหรือไม่?
ซุนม่อถามกลับ
หวังซู่เงียบไป อย่างไรก็ตาม มีวิทยายุทธ์ไม่มากนักที่เหมาะกับเผิงว่านลี่ นอกจากนี้ ความถนัดของเขายังไม่ดีพอที่จะเรียนรู้ระดับที่สูงขึ้น
“อาจารย์หวัง เราทุกคนเข้าใจว่าขีดจำกัดของเผิงว่านลี่คือขอบเขตแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์”
หลังจากที่ ซุนม่อพูด อันซินฮุ่ยก็เหลือบไปเห็นคนรักในวัยเยาว์ของนางโดยไม่ได้ตั้งใจ การตัดสินของนางก็เช่นกัน
นางไม่คิดว่าการตัดสินของเสี่ยวม่อม่อจะสูงขนาดนี้!
อันซินฮุ่ยรู้สึกสงสัยเล็กน้อย ซุนม่อเรียนรู้อะไรในสถาบันซ่งหยางเมื่อเขาเรียนที่นั่น?
“เขาอาจพบกับการเผชิญหน้าที่หายากลำบากซึ่งทำให้เขาสามารถเข้าสู่ขอบเขตอายุวัฒนะได้!”
หวังซู่ส่ายหัว
“ข้ายอมรับว่าการตัดสินของเจ้าไม่ผิด แต่ชีวิตควรจะเต็มไปด้วยความหวัง เป็นไปได้ไหมว่าเพียงเพราะถูกกำหนดว่าอนาคตของเจ้ามืดมน เจ้าจึงควรเลิกฝึกปรือหนักเสีย”
หวังซู่สามารถมองเห็นศักยภาพของเผิงว่านลี่ได้ แต่นี่ไม่ควรเป็นเหตุผลที่ทำให้ เผิงว่านลี่ เลิกฝึกฝนเพื่อตีเหล็ก
"ข้ารู้สึกแบบเดียวกัน แต่ถ้าท่านทำงานหนักในด้านที่ผิดท่านจะไม่ทุกข์ไปมากกว่านี้หรือ?”
ซุนม่อจ้องมองไปในระยะไกล
“เพราะฉะนั้น ข้าอยากให้เขาลองตีเหล็กดู บางทีความหวังใหม่อาจถือกำเนิดขึ้น!”
หวังซู่ไม่พูดอีกต่อไป เขาครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง
เขาไม่มีทางหักล้างคำพูดของซุนม่อได้
เพราะในโลกนี้มีคนมากมายที่ต้องใช้ทางอ้อม ในความเป็นจริง บางคนโชคไม่ดีถึงขนาดที่พวกเขาไม่สามารถหาเส้นทางของตนเองได้แม้จะใช้ทั้งชีวิตของพวกเขาก็ตาม
“สิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำในปีหนึ่งคือการหว่านเมล็ดข้าว สิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำเป็นเวลาสิบปีคือการปลูกต้นไม้ สิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำมาตลอดหนึ่งร้อยปีคือการให้ความรู้แก่ผู้คนและฝึกฝนผู้มีความสามารถ”
ซุนม่อพูด
เมื่อได้ยินเช่นนี้วิญญาณของอันซินฮุ่ยและ หวังซู่ก็ปั่นป่วน พวกเขาแสดงท่าทีตั้งใจฟังขณะที่พวกเขาฟังต่อไป
“เมื่อเลี้ยงดูผู้อื่น ดีที่สุดคือการมองให้ไกลและคิดในระยะยาว!”
ซุนม่อถอนหายใจอย่างสะท้อนใจ
“การสอนผู้อื่นไม่เคยเป็นเรื่องง่าย มันง่ายสำหรับครูที่จะขยับริมฝีปาก แต่คำพูดของเขาอาจมีอิทธิพลต่อชีวิตของนักเรียนทุกคน!”
คำแนะนำล้ำค่าถูกเปิดใช้งานอีกครั้ง
ซุนม่อไม่มีเจตนาที่จะร่ายสิ่งนี้ แต่รัศมีของอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่นี้จะถูกร่ายโดยอัตโนมัติตามเจตจำนงและอารมณ์
“คำพูดของอาจารย์ซุนเป็นจริงอย่างยิ่ง คำพูดของเรามีอิทธิพลต่อชีวิตของนักเรียน เราต้องจดจำความรับผิดชอบของเราอย่างสุดซึ้งที่จะไม่ทำให้ชื่อของมหาคุรุต้องเสื่อมเสีย”
หวังซู่ชมเชยเขาอย่างมาก
คำพูดของซุนม่อนั้นพูดได้ดีเกินไป เข้ากับแนวคิดการสอนของเขา
นักเรียนคนหนึ่งไว้วางใจท่าน ดังนั้นพวกเขาจึงขอการศึกษาจากท่านอย่างจริงใจ นี่คือเหตุผลที่ท่านควรทุ่มเท 100% ของความพยายามในการชี้นำพวกเขา
ติง!
คะแนนความประทับใจที่น่าพอใจจากหวังซู่ +500 เป็นกันเอง (650/1,000).
“อาจารย์ซุน ข้านี่แหละที่น่ารำคาญเกินไป!”
หวังซู่ขอโทษ เนื่องจากคำแนะนำล้ำค่าถูกเปิดใช้งานก่อนหน้านี้ จึงสามารถพิสูจน์ได้ว่าซุนม่อคิดอย่างจริงใจเพื่อเห็นแก่เผิงว่านลี่
“อาจารย์หวังจริงจังเกินไป”
ซุนม่อรีบหยุดหวังซู่ เรื่องนี้เป็นการสนทนาระหว่างมหาคุรุ และไม่จำเป็นต้องขอโทษ อย่างไรก็ตาม หวังซู่สนับสนุนอย่างแท้จริงและมอบคะแนนความประทับใจ 500 คะแนนให้กับเขาโดยตรง
หวังซู่ยิ้ม ซุนม่อมีความสามารถและอ่อนน้อมถ่อมตน ทำให้หวังซู่ชื่นชมชายหนุ่มคนนี้มาก การตัดสินใจของอาจารย์ใหญ่คนเก่านั้นยอดเยี่ยมจริงๆ
“อาจารย์ใหญ่อัน เราจะจัดการเรื่องของจางฮั่นฟูด้วยวิธีของเจ้า”
หวังซู่เห็นด้วย
แววยินดีปรากฏบนใบหน้าของอันซินฮุ่ยทันที นางมองหาหวังซู่เพราะนางต้องการให้แนวโน้มที่พวกเขากลายเป็นแชมป์ถูกใช้ในการไล่จางฮั่นฟูออก
แน่นอนว่าเรื่องนี้ต้องการการสนับสนุนจากหวังซู่ นี่คือเหตุผลที่นางมาเจรจากับเขา อย่างไรก็ตาม นางไม่คาดคิดมาก่อนว่าพวกเขาจะมาในเวลาที่เหมาะสมและได้เห็นคำแนะนำของเผิงว่านลี่จากซุนม่อ
(ซุนม่อเป็นดาวนำโชคของข้าจริงๆ!)
อันซินฮุ่ยถอนหายใจอย่างมีอารมณ์ ถ้านางไม่ไปเดินเล่นกับหวังซู่และเจอแบบนี้ หวังซู่คงจะไม่เห็นด้วยอย่างรวดเร็ว นอกจากนี้ การแสดงของเสี่ยวม่อม่อ และคำพูดของเขาก็ยอดเยี่ยมมาก
ติง!
คะแนนความประทับใจจากอันซินฮุ่ย +1,000 ความเคารพ (6,502/10,000).
“อาจารย์ซุน ข้ายังไม่มีเวลาแสดงความยินดีกับเจ้าเลย!”
หวังซู่ยิ้ม สายตาของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชม
“ขอแสดงความยินดีที่ช่วยให้โรงเรียนคว้าแชมป์ นี่เป็นความรุ่งโรจน์แท้จริง!”
“อาจารย์หวังชมเชยข้ามากเกินไป สิ่งนี้เกิดขึ้นได้เพราะความพยายามร่วมกันของทุกคน!”
ซุนม่อไม่กล้าที่จะเรียกร้องความดีความชอบคนเดียว
