บทที่ 413 ข้าจะให้เจ้าสองทางเลือก

บทที่ 413  ข้าจะให้เจ้าสองทางเลือก

“ลุกขึ้นก่อน!”

ซุนม่อคุ้นเคยกับเด็กหนุ่มตรงหน้าเขา

เมื่อเด็กหนุ่มผู้ซื่อสัตย์เข้าร่วมในโถงประลองเป็นครั้งแรก คนที่เขาเอาชนะได้ก็คือเด็กหนุ่มคนนี้ หลังจากนั้นเด็กหนุ่มผู้ซื่อสัตย์ก็เลือกที่จะอยู่ในโรงเรียนต่อไปและนั่นอาจถือเป็นเหตุการณ์ที่เปลี่ยนชีวิตของเขา

ระหว่างการต่อสู้ครั้งที่สองสามเดือนต่อมา ทั้งสองได้พบกันอีกครั้ง หากลองคิดดูแล้ว พวกเขาสองคนอาจถูกมองว่าเป็นคู่แข่งกันก็ได้

ประสบการณ์ทั้งสองทำให้ความมั่นใจของชีเซิ่งเจี่ยเพิ่มขึ้น สิ่งเหล่านี้เป็นความทรงจำที่ดีที่สุด มีความสุขที่สุด และงดงามที่สุดในช่วงสิบปีที่ผ่านมา

อย่างไรก็ตาม สำหรับเผิงว่านลี่ พวกเขาคือฝันร้ายที่ไม่มีวันหวนกลับ ก่อนการแข่งขัน เขาได้รับการพิจารณาว่าเป็นนักเรียนชั้นหนึ่งและเคยได้รับคัดเลือกจากมหาคุรุระดับ 1 ดาวมาก่อน แต่หลังจากที่เขาพ่ายแพ้ถึงสองครั้ง เขาก็กลายเป็นตัวตลกของโรงเรียน

เมื่อเขาแพ้ครั้งแรก อาจเป็นเพราะความประมาทเลินเล่อ แต่หลังจากครั้งที่สอง หัวใจของเผิงว่านลี่ก็เหมือนเถ้าถ่านที่ตายแล้ว เขารู้ว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชีเซิ่งเจี่ยอย่างแท้จริงอีกต่อไป

และเหตุผลทั้งหมดนี้ก็คือซุนม่อ

เผิงว่านลี่ไม่ลุกขึ้น ท่าทางของเขาทรุดลงยิ่งกว่าเดิม เขารู้ว่าชีเซิ่งเจี่ยมักจะไปเยี่ยมบ้านพักของซุนม่อและชอบการฝึกส่วนตัวกับซุนม่อ

สิ่งนี้บ่งชี้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาดีมาก

เผิงว่านลี่รู้สึกว่าซุนม่ออาจทำอย่างหยาบคายกับเขาเนื่องจากความสัมพันธ์ของเขากับชี่เซิ่งเจี่ย ท้ายที่สุดชีเซิ่งเจี่ยก็คอยรับหน้าซุนม่อ

"ลุกขึ้น!"

น้ำเสียงของซุนม่อกลายเป็นหนัก

“เจ้ายังเด็กมาก ดังนั้นอย่าเอาหัวใจของเจ้าไปหมกมุ่นอยู่กับหายนะหรือความมืดมิด แม้ว่าเจ้าจะไม่ใช่นักเรียนจากสถาบันจงโจวแต่ข้าก็ยังแนะนำเจ้าหากทำได้”

ซุนม่อถือได้ว่าเป็นคนที่มีชีวิตสองชั่วอายุคน ความคิดของเผิงว่านลี่ง่ายเกินไปที่จะคาดเดา เขารู้สึกว่าเพราะชีเซิ่งเจี่ยพัฒนาขึ้นอย่างมากหลังจากคำแนะนำของซุนม่อ เขาจึงต้องการขอคำแนะนำจากซุนม่อและเอาชนะชีเซิ่งเจี่ยเพื่อกู้หน้ากลับคืนมา

"อาจารย์!"

เสียงของเผิงว่านลี่สั่น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

“ถ้ายังไม่ลุกขึ้น ก็คุกเข่าต่อไป!”

ซุนม่อหันหลังกลับและเดินออกไป

"อาจารย์!"

เผิงว่านลี่ตกตะลึง เขารีบยืนขึ้นและก้าวไปข้างหน้าสองก้าวเพื่อไล่ตามซุนม่อ แต่เขาก็กังวลว่าซุนม่ออาจจะโกรธ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจหยุดและตัวแข็งทื่อ จากนั้นเขาก็โค้งคำนับเหมือนอาชญากรรอคำพิพากษาของศาล เขาเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ

แม้ว่าซุนม่อจะมีระดับ 0 ดาวและเป็นครูได้เพียงครึ่งปี แต่ปัจจุบันเขาเป็นครูที่มีชื่อเสียงที่สุดในสถาบันจงโจว  นอกจากนี้ หลังจากที่เขาได้รับรางวัลชนะเลิศ ชื่อเสียงของเขาก็แซงหน้าหลิ่วมู่ไป๋ไปแล้ว

เผิงว่านลี่จะกล้าเมินเขาได้อย่างไร?

“ถ้าจำไม่ผิด วิชาที่เจ้าฝึกน่าจะเป็นสิบแปดฝ่ามืออรหันต์ใช่ไหม? ออกหมัดให้ข้าดู!”

ซุนม่อสั่ง

“คะ…ขอรับ อาจารย์!”

หลังจากที่เผิงว่านลี่พูด เขาก็เริ่มแสดงเพลงมวยของเขา เมื่อก่อนเขาเคยแสดงให้ครูคนอื่นดู แต่ตอนนั้นเขาไม่เคยประหม่าเท่าตอนนี้

(มันจบแล้ว)

(ข้าเสร็จแล้ว!)

หลังจากการเคลื่อนไหวสองครั้ง สีหน้าของเผิงว่านลี่ก็เหมือนเถ้าถ่านที่ตายแล้ว เนื่องจากเขากังวลและประหม่ามากเกินไป แขนขาของเขาจึงสั่น การเคลื่อนไหวที่คุ้นเคยแต่เดิมของเขาตอนนี้ดูอึดอัดและออกเล็กน้อย

“เผิงว่านลี่!”

ซุนม่อดุ

พรึ่บ!

เผิงว่านลี่ยืนตรงไม่กล้าขยับ

“แนวคิดสิบแปดฝ่ามืออรหันต์ ต้องการให้เจ้าปฏิบัติตนแบบพระอรหันต์ เจ้าต้องใช้ความแข็งแกร่งในมือของเจ้าเพื่อสังหารความชั่วร้าย กำจัดปีศาจ ปราบมังกรและพยัคฆ์ และทำให้แน่ใจว่าไม่มีความอยุติธรรมในโลกอีกต่อไป!”

น้ำเสียงของซุนม่อเคร่งขรึม

“ใจของเจ้าไม่แน่วแน่ หมัดของเจ้าจึงไม่มั่นคง พอที่จะแสดงบารมีและอิทธิฤทธิ์ของพระอรหันต์จริงๆ จะเป็นอย่างนั้นได้อย่างไร?”

“ข้า…ข้า…”

ดวงตาของเผิงว่านลี่พุ่งไปรอบๆ ไม่กล้าสบตากับซุนม่อ

"มองข้า!"

ซุนม่อดุ

เผิงว่านลี่เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ซุนม่อ ดวงตาของซุนม่อเป็นเหมือนดวงดาวในยามค่ำคืน ลึกล้ำ สว่างไสว และน่าหลงใหล พวกเขายังมีวี่แววของการแก้ปัญหา

“หากเจ้าต้องการเป็นยอดฝีมือสิบแปดฝ่ามืออรหันต์ เจ้าต้องกำจัดความคิดที่ฟุ้งซ่านออกไปให้หมด และคิดว่าตนเองคือพระอรหันต์ตัวจริง!”

“แพ้ชนะไม่สำคัญ เสียหน้าก็ไม่สำคัญเช่นกัน! สิ่งสำคัญคือหมัดที่จะชก!”

ซุนม่อพูดอย่างจริงใจและเปิดใช้งานคำแนะนำล้ำค่า

ลำแสงสีทองไหลออกมาจากซุนม่อ

ความโกลาหลดังขึ้นทันทีในบริเวณโดยรอบ จริงๆ แล้วมีคนมากกว่าสิบคนที่มาในวันนี้ต้องการขอคำแนะนำจากซุนม่อ คนเหล่านี้กำลังรออยู่ในเงามืด และเผิงว่านลี่เป็นคนแรกที่รีบออกไป

หลังจากที่เผิงว่านลี่ถูกปกคลุมไปด้วยแสงจากคำแนะนำล้ำค่า วิญญาณของเขาก็ปั่นป่วน และเขารู้สึกถึงร่องรอยของการรู้แจ้ง ความรู้สึกนี้เป็นเหมือนแสงตะวันที่ปัดเป่าความหม่นหมองที่ปกคลุมหัวใจของเขามาหลายวัน

“อย่างที่คาดไว้ ข้าแพ้เพราะข้าไม่เก่งพอกับวิทยายุทธ์ฝึกปรือของข้า!”

เผิงว่านลี่ ถอนหายใจอย่างสมเพช

“…”

ซุนม่อเงียบไป จริงๆเขาอยากจะบอกว่านี่ไม่ใช่เหตุผล

การมองผ่านเนตรทิพย์เขาได้รับข้อมูลของเผิงว่านลี่

อายุ 16 ปี ขอบเขตการปรับสภาพกายระดับที่เจ็ด

วิทยายุทธ์ฝึกปรือ : สิบแปดฝ่ามืออรหันต์

ความแข็งแกร่ง: 9. ยอดเยี่ยมในหมู่เพื่อน

สติปัญญา 5. ปานกลาง เพียงพอต่อการใช้งาน.

ความว่องไว: 7. นี่ไม่ใช่จุดแข็งของเจ้า แต่ก็ไม่ใช่ข้อบกพร่องเช่นกัน

ปณิธาน : 1. จุดสูงสุดของเจ้าคือ 8  ในขณะนี้ ความตั้งใจของเจ้าลดน้อยลง และเจ้าก็เหมือนแกะที่หลงทาง

…

คุณค่าที่เป็นไปได้: ธรรมดา!

หมายเหตุ: ไม่สามารถหาทิศทางที่จะไปได้ ความคิดของเขาถูกชีเซิ่งเจี่ยบดขยี้อย่างสิ้นเชิง

หมายเหตุ: เขามีพรสวรรค์ที่โดดเด่นในด้านการสร้างอาวุธ แต่จำเป็นต้องมีการตรวจสอบเพิ่มเติม

ตลอดครึ่งปีนี้ ซุนม่อได้เห็นนักเรียนมากมาย นอกจากนี้เขาค่อนข้างฉลาดและทำงานหนัก สามารถวิเคราะห์ผู้คนได้ค่อนข้างดีเนื่องจากประสบการณ์ที่เขาสั่งสมมา ดังนั้นแม้ว่าเขาจะไม่มีเนตรทิพย์ แต่เขาก็สามารถตัดสินได้ว่าปัญหาของเผิงว่านลี่คืออะไร

ถ้าพูดตามตรง ความถนัดของเขาก็ปานกลาง

เมื่อเขาเข้าร่วมโรงเรียนครั้งแรก เผิงว่านลี่ถือเป็นหนึ่งในผู้ที่เติบโตเร็ว เขาฉลาดและทำงานหนัก ดังนั้นความแข็งแกร่งของเขาจึงพัฒนาอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อนักเรียนคนอื่นๆ เริ่มโต พวกเขาก็ค่อยๆ ตามทันได้ เผยให้เห็นปมด้อยของเขา

พูดง่ายๆ มันก็เหมือนกับการวิ่งมาราธอน เผิงว่านลี่ออกตัวเร็วกว่าคนอื่นๆ แต่เมื่อคนเก่งๆ เหล่านั้นเริ่มต้นและเข้าร่วมการวิ่งมาราธอนด้วย เขาก็ถูกแซงอย่างรวดเร็ว

นี่เป็นปัญหาเกี่ยวกับพรสวรรค์และไม่มีวิธีแก้ไข

พรสวรรค์ของเด็กหนุ่มที่ซื่อสัตย์ก็แย่เช่นกัน แต่เขาก็ฝึกปรือหนักพอ ระยะเวลาการฝึกของเขาเป็นสองเท่าของเผิงว่านลี่ เนื่องจากซุนม่อใช้เคล็ดการนวดแบบโบราณและซองยาขนาดยักษ์เพื่อพัฒนาร่างกายของเขา ในขณะเดียวกันก็ปล่อยให้เขาฝึกฝนในตำหนักราชันย์วายุที่มีพลังปราณวิญญาณหนาแน่น ชีเซิ่งเจี่ยก็สามารถเอาชนะเผิงว่านลี่ ได้

ถึงกระนั้นชีเซิ่งเจี่ยจะถูกบดขยี้อย่างสิ้นเชิงหากเขาต่อสู้กับซวนหยวนพ่อ ในความเป็นจริง เขาอาจไม่สามารถเอาชนะหยิงไป่อู่ได้ด้วยซ้ำ

สิบแปดฝ่ามืออรหันต์มีสถานที่ที่สามารถปรับปรุงได้ แต่แม้ว่าเผิงว่านลี่จะฝึกมันจนเป็นระดับเทพ ประเด็นคืออะไร?

'ขีดจำกัด' ของเขาจะอยู่ที่นั่นเสมอ!

เมื่อเห็นซุนม่อไม่พูด หัวใจของเผิงว่านลี่ก็จมลงเมื่อความกังวลใจปรากฏบนใบหน้าของเขาอีกครั้ง

“อะ…อาจารย์ ข้าพูดอะไรผิดหรือเปล่า?”

ซุนม่อเปลี่ยนหัวข้อ

“ความทะเยอทะยานของเจ้าคืออะไร?”

เผิงว่านลี่พึมพำ

“เข้าสู่โถงประลอง?”

“นั่นเป็นเพียงเป้าหมาย!”

ซุนม่อส่ายหัว

“ข้า…ข้าไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย!”

เผิงว่านลี่ก้มศีรษะลง ไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขาติดตามพ่อของเขาซึ่งเป็นช่างตีเหล็กไปทั่ว อย่างไรก็ตาม ในระหว่างการรับสมัครนักเรียนของสถาบันจงโจว เขาได้ทำการทดสอบและสอบผ่านโดยไม่คาดคิด ดังนั้นเขาจึงเข้าร่วมโรงเรียน

“โอ้ ใช่ พ่อของข้าเคยพูดมาก่อนว่าข้าควรฝึกฝนเพื่อที่ข้าจะได้ไม่ต้องมีชีวิตที่ลำบากในอนาคตและจะได้มีอาหารดีๆ ทุกวัน”

“ดังนั้นในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา เจ้าก็แค่แล่นไปตามกระแส เมื่อเจ้ากิน ฝึกฝน และนอนทุกวัน เจ้าเคยคิดไหมว่าเจ้าต้องการทำอะไรในอนาคต”

ซุนม่อถามด้วยรอยยิ้มขณะที่เขาเพิ่มน้ำเสียงด้วยความอบอุ่น

“มานั่งนี่สิ มาเถอะ!”

ซุนม่อก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวและนั่งลงบนพื้นริมทะเลสาบ

เผิงว่านหลี่ตกใจเล็กน้อย เขาเคยคิดเรื่องนี้มาก่อน เขาต้องการอยู่ในบ้านหลังใหญ่ แต่งงานกับภรรยาที่น่ารัก และมีลูกตัวอ้วนๆ น่ารัก… อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้หยาบเกินไป เขาจะกล้าพูดได้อย่างไร

“ข้าขอเปลี่ยนคำถาม เจ้าชอบทำอะไร?”

ซุนม่อเริ่มสนทนากับเขาอย่างจริงใจ

ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งตำหนิเผิงว่านลี่ โดยต้องการแก้ไขปมหัวใจของเขา แต่ตอนนี้เขาค้นพบว่าเขาไม่มีทางแก้ไขต้นตอของปัญหานี้ได้

ในใจของเขา เผิงว่านลี่ขาดความหลงใหลในการฝึกฝนเล็กน้อย

ความหลงใหลคืออะไร?

สำหรับชีเซิ่งเจี่ย ตราบใดที่ร่างกายของเขาสามารถทนได้ เขาจะไม่รังเกียจที่จะฝึกฝนจนเกือบตาย!

“เพื่อสร้างดาบที่ดีที่สุดในโลก!”

คราวนี้คำพูดของเผิงว่านลี่หลุดออกมาจากลิ้นของเขา เขานึกถึงฉากที่เขาเห็นการถือกำเนิดของดาบวิญญาณนอกร้านของช่างตีเหล็กจาง เมื่อตอนที่เขายังเด็ก

แม้กระทั่งตอนนี้ เขาก็ยังเห็นดาบเล่มนั้นในความฝัน

ชื่อเสียงของช่างตีเหล็กจางก็เพิ่มขึ้นเช่นกันเนื่องจากการตีดาบยาวระดับวิญญาณ

“ข้ามีคำแนะนำสองข้อสำหรับเจ้า ประการแรก หากเจ้าต้องการเพิ่มความแข็งแกร่ง ให้ละทิ้งสิบแปดฝ่ามืออรหันต์และเปลี่ยนเป็นวิทยายุทธ์ระดับสูงขึ้น จะดีที่สุดถ้าเป็นวิชาหมัดมวย!”

ซุนม่อพูด  บอกตามตรงเผิงว่านลี่ไม่เหมาะที่จะฝึกฝนวิชาประเภทฝ่ามือเพราะเขาไม่สามารถปลดปล่อยขีดจำกัดของความแข็งแกร่งผ่านมันได้

เผิงว่านลี่เงียบลง การค้นหาวิทยายุทธ์ฝึกมือจะง่ายได้อย่างไร? นอกจากนี้ เขายังฝึกสิบแปดฝ่ามืออรหันต์นี้เป็นเวลาสี่ปีกว่า แค่ปล่อยมันไปอย่างนั้น เวลาทั้งหมดนั้นจะไม่สูญเปล่าหรือ?

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เผิงว่านลี่ ก็ยังถือว่าโชคดี นี่เป็นเพราะมหาคุรุระดับ 1 ดาวที่เคยแนะนำเขาตั้งแต่เริ่มต้นบอกให้เขาเลือกวิชาฝ่ามือนี้ ถ้าไม่อย่างนั้น เขาคงเลือกที่จะฝึกดาบเป็นแน่ ถ้าเขาทำอย่างนั้น ระดับพลังของเขาคงไม่ถึงครึ่งหนึ่งของตอนนี้ด้วยซ้ำ จริงๆ เขาอาจจะเลิกเรียนไปแล้วก็ได้

“อย่างที่สอง หยุดการฝึกปรือของเจ้าชั่วคราว ไปที่แผนกช่างทำอาวุธในสถาบันจงโจว และเรียนรู้จากพวกเขา ลองทำบางสิ่งดู แล้วมันอาจจะจุดประกายความสนใจใหม่ในตัวเจ้า!”

ซุนม่อแนะนำ

“ตะ…แต่ข้าไม่มีเงิน!”

สีหน้าของเผิงว่านลี่ กลายเป็นความลำบากใจ

มีเหตุผลอื่นที่ลึกซึ้งกว่านั้น นักเรียนทุกคนจากคณะช่างทำอาวุธเริ่มต้นจากการเป็นเด็กฝึกงานไม่ว่าเผิงว่านลี่จะอ่อนแอเพียงใด เขาก็เป็นนักเรียนปีห้าแล้ว ถ้าเขาแพ้ให้กับน้องใหม่ปีหนึ่ง เขาจะต้องเสียหน้าแน่ๆ

“เจ้ารู้สึกว่าคนเยาะเย้ยเจ้าไม่พอหรือ?”

ซุนม่อถามกลับ เขารู้ว่าเผิงว่านลี่กำลังคิดอะไรอยู่เพียงแค่มองไปที่การแสดงออกของเขา

“ข้ารู้ข้อผิดพลาดของข้า!”

เผิงว่านลี่ดูหมดกำลังใจ

“พรุ่งนี้ ไปที่แผนกพัสดุและเบิกเงิน 10,000 ตำลึงเงิน!”

ซุนม่อจัดให้

“หลังจากนั้น ข้าจะให้เวลาเจ้าสามเดือน เจ้าสามารถตีอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการ!”

"อา?"

เผิงว่านลี่อยู่ในความงุนงง สิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร?

“เจ้าไม่ต้องจ่ายคืนให้ข้า แต่ข้าต้องการให้เจ้านำผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปออกมาในอีกสามเดือนข้างหน้า แม้ว่าเจ้าจะตีเศษเหล็กออกมามากมาย เจ้าก็ต้องมอบมันให้กับข้า!”

ซุนม่อจึงถามว่า

“เจ้าทำได้หรือเปล่า?”

“ทะ… ทำแบบนี้ได้ยังไง”

เผิงว่านลี่พูดติดอ่าง นี่คือเงิน 10,000 ตำลึง! สำหรับครอบครัวของเขา นี่เป็นเงินก้อนใหญ่จากสวรรค์ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนมีประกายไฟในใจของเขาที่ลุกโชนขึ้นมาทันที ปลุกความฝันที่เขาเคยมีอีกครั้ง นั่นคือการทำดาบ

"หุบปาก! แค่ตอบข้าว่าทำได้ไหม?”

ซุนม่อเริ่มตั้งคำถาม

"ได้  ข้าทำได้ พรุ่งนี้ข้าจะไปรับเงินจากแผนกพัสดุ”

“หากเจ้าไม่ต้องการ ข้าจะให้วิชาหมัดระดับสวรรค์แก่เจ้า!”

ซุนม่อกล่าวเสริม

เมื่อนักเรียนรอบๆ ได้ยินสิ่งนี้พวกเขาก็ร้องออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

“วิทยายุทธ์ระดับสวรรค์? เพื่อนคนนี้ได้รับมันมากจริงๆ!

“ยังจำเป็นต้องคิดอีกเหรอ? ข้าจะเลือกวิทยายุทธ์ฝึกปรืออย่างแน่นอน!”

“อย่าว่าแต่เงิน 10,000 ตำลึง แม้ว่าจะเป็นทองคำ 10,000 ตำลึง ก็ยังไม่มีอะไรเลยนอกจากวิทยายุทธ์ระดับสวรรค์!”

นักเรียนเหล่านี้กระซิบ ทันใดนั้นพวกเขาก็รู้สึกเสียใจที่ทำไมไม่รีบออกไปให้เร็วกว่านี้

อาจารย์ซุนม่อพูดได้ดีมาก!

ติง!

คะแนนความประทับใจโดยรวมจากนักเรียน +500