บทที่ 415 ข้าคงไม่ตกหลุมรักซุนม่อได้ใช่ไหม?

บทที่ 415 ข้าคงไม่ตกหลุมรักซุนม่อได้ใช่ไหม?

หลังจากต่างทักทายตามปกติอีกครู่หนึ่ง หวังซู่ก็จากไปพร้อมกับรอยยิ้มที่พึงพอใจ

เขาเป็นมหาคุรุระดับ 4 ดาวและมักจะยุ่งมาก หากไม่ใช่เพราะเขารู้ว่าความสามารถในการจัดการของอันซินฮุ่ยนั้นไม่ได้มาตรฐาน และเขากังวลว่าสถาบันจงโจว อาจตกต่ำภายใต้การนำของนางและถูกเพิกถอน สูญเสียคุณสมบัติการเป็นโรงเรียน เขาคงไม่อยากแข่งขัน เหนือผู้มีอำนาจในการจัดการ

“ตอนนี้ ข้าควรจะมีสมาธิกับสิ่งที่อยากทำได้แล้ว”

หวังซู่รู้สึกว่าด้วยการสนับสนุนของซุนม่อ อันซินฮุ่ยคงไม่ทำให้โรงเรียนเสียหาย นอกจากนี้ ตอนนี้โรงเรียนได้ขึ้นระดับ '3' แล้ว แม้ว่าทั้งสองคนจะทำสิ่งต่างๆ ได้ไม่ดีนัก แต่พวกเขาก็ยังมีเวลาหนึ่งปีเป็นกันชน

“ข้าไม่หวังว่าเราจะได้ระดับ '2' ในปีหน้า แต่อย่างน้อยที่สุด เราก็ไม่สามารถถอยกลับไปเป็นระดับ '4' ได้”

หวังซู่อธิษฐาน (แล้วอาจารย์ใหญ่คนเก่าจะยังตื่นอยู่ไหม?)

…

“อาจารย์ ข้าจะกลับหอก่อน”

ลู่จื่อรั่วมีเหตุผลมาก นางไม่ต้องการรบกวนปฏิสัมพันธ์ของ อันซินฮุ่ย และ ซุนม่อ

“คืนนี้ไปนอนบ้านพักเถอะ!”

ซุนม่อแนะนำ ความสัมพันธ์อันทรงเกียรติของเขากับผู้คนไม่กี่คนได้รับการยกระดับ ต่อมาเขาจะขอรางวัลจากระบบ

ถ้าไม่มีเครื่องรางนำโชคของเขา เขาจะเปิดหีบสมบัติได้อย่างไร?

"ได้ค่ะ!"

เด็กสาวมะละกอไม่เคยขัดคำสั่งซุนม่อ

“…”

เมื่อเห็นลู่จื่อรั่วเดินไปมาอย่างมีความสุขและหน้าอกที่เหมือนมะละกอของนางกระเด้งขึ้นลง อันซินฮุ่ยรู้สึกพูดไม่ออก

(แม้ว่าข้าจะรู้ว่าพวกเจ้าบริสุทธิ์ แต่การสนทนาระหว่างเจ้าสองคนอาจทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ง่าย!)

“ข้าต้องการสร้างโรงฝึกภาพลวงตาแห่งความมืดโดยเร็วที่สุด”

ซุนม่อพูดเข้าประเด็น

"ได้สิ ยังไงก็เป็นถ้วยรางวัลของเจ้า"

อันซินฮุ่ยถอนหายใจ นางไม่ต้องการพูดเกี่ยวกับธุรกิจ แต่เห็นได้ชัดว่าซุนม่อไม่มีความตั้งใจที่จะพูดเรื่องส่วนตัวกับนาง

“ข้าอยู่คนเดียวในโลกนี้ ถ้าข้าไม่สร้างมันในสถาบันจงโจว ข้าจะสร้างมันได้ที่ไหน?”

ซุนม่อหน้ามุ่ย

เขาร่ำรวยและสามารถไปซื้อที่ดินเพื่อสร้างโรงฝึกภาพลวงตาแห่งความมืดที่นั่นได้ แต่สิ่งนี้จะมีประโยชน์อะไร? การใช้โรงฝึกภาพลวงตาแห่งความมืดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการพัฒนาความแข็งแกร่งของนักเรียน ดังนั้นโรงเรียนจึงเป็นสถานที่ที่ดีที่สุด

หลังจากได้ยินคำพูดของซุนม่อ อันซินฮุ่ยรีบพูดแทรกขึ้นว่า

“ในโลกนี้ เจ้ายังมีข้านะ!”

หลังจากพูดอันซินฮุ่ยก็หน้าแดง คำพูดของนางจะถือเป็นการสารภาพรักหรือไม่?

นางรู้สึกว่ามันโจ่งแจ้งเกินไป!

อันซินฮุ่ยมีความขัดแย้ง แต่ซุนม่อไม่ได้สังเกตเลย เขาเพียงต้องการที่จะรีบสร้างโรงฝึกภาพลวงตาแห่งความมืดและใช้มันเพื่อหล่อเลี้ยงนักเรียน

สำหรับการสอบวัดคุณสมบัติความเป็นมหาคุรุระดับ 2 ดาว จำเป็นต้องมีนักเรียนในการจัดอันดับทำเนียบดาวรุ่ง

ซุนม่อวางแผนที่จะให้ซวนหยวนพ่อเป็นนักสู้หลักและหยิงไป่อู่เป็นกองหนุน อันที่จริงด้วยพื้นฐานการฝึกปรือของเจียงเหลิ่ง เขาก็แข็งแกร่งพอที่จะเข้าร่วมการต่อสู้จัดอันดับดาวรุ่ง อย่างไรก็ตามซุนม่อกังวลเกี่ยวกับร่างกายของเขามาก และไม่ต้องการให้เขาต่อสู้

“ข้าได้ทำการวิจัยของข้าแล้ว โรงฝึกภาพลวงตาแห่งความมืดจะต้องใช้พื้นที่ประมาณสองในสามของห้องโถงประลอง ท่านมีสถานที่ที่เหมาะสมในโรงเรียนไหม?”

ซุนม่อถาม

เมื่อเห็นท่าทีของซุนม่ออันซินฮุ่ยก็รู้สึกผิดหวัง แต่หลังจากนั้นนางก็มีจิตใจปั่นป่วนและเข้าสู่สถานะการทำงานของนาง

“จะสร้างมันข้างๆ หอฝึกดีไหม? พื้นที่ตรงนั้นกว้างพอและมีคนมากขึ้นด้วย พวกเขาจะสามารถมองเห็นโรงฝึกภาพลวงตาแห่งความมืดได้ทุกวัน และสิ่งนี้จะสามารถกระตุ้นพวกเขาได้”

สำหรับสิ่งก่อสร้างที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถใช้มันได้ เราต้องบรรลุผลลัพธ์ที่ดีก่อนจึงจะผ่านเข้าไปใช้ได้

“ความคิดของข้าโดยตรง ในกรณีนั้น ช่วยกรุณาวางแผนอย่างรวดเร็วและจัดทำแผนที่พื้นที่ที่ห้ามผู้อื่นเข้าชั่วคราวให้ข้าหน่อยได้ไหม? การสร้างโรงฝึกภาพลวงตาแห่งความมืดจะต้องเก็บเป็นความลับ”

ซุนม่อแนะนำ

“ไม่รีบร้อนไปหน่อยเหรอ?”

อันซินฮุ่ยลังเล อัญมณีภาพลวงตาแห่งความมืดนั้นมีค่ามาก หากพวกเขาทำลายมันด้วยความรีบร้อน นางคงรู้สึกเสียใจมากจนอยากจะตายเป็นแน่

“ไม่เร่งรีบเลย!”

ซุนม่ออธิบายว่า

“ข้าได้ทำการวิจัยแล้ว ไม่ต้องใช้แรงงานในการสร้างโรงฝึกภาพลวงตาแห่งความมืด ตราบใดที่เรามีหินวิญญาณเพียงพอ เราจะสามารถ 'เติบโต' ได้”

“ปลูกตึก?”

ริมฝีปากสีแดงของอันซินฮุ่ย ตอนนี้เป็นรูปตัว 'O' เนื่องจากความตกใจ

"ใช่!"

นี่คือคำตอบที่เนตรทิพย์มอบให้เขา เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เส้นริมฝีปากของอันซินฮุ่ย ก็น่าหลงใหลอย่างแท้จริง จู่ๆ ซุนม่อก็รู้สึกอยากยัดกล้วยเข้าปาก มิฉะนั้นจะเป็นการเสียมากเกินไป

“ช่างวิเศษเหลือเกิน!”

หลังจากที่อันซินฮุ่ยอุทานด้วยความประหลาดใจ นางต้องการถามซุนม่อว่าเขารู้ได้อย่างไร

ในฐานะอัจฉริยะในรอบพันปีของสถาบันเทียนจี และเป็นหลานสาวของอาจารย์ใหญ่เก่าของสถาบันจงโจว อันซินฮุ่ยอ่านหนังสือหลายเล่มเมื่อนางอายุได้สิบขวบและนางก็เรียนรู้มาก

นางเคยเห็นหนังสือที่หลายคนไม่มีคุณสมบัติที่จะอ่าน อย่างไรก็ตามในบรรดาหนังสือที่นางอ่าน ไม่เคยมีประวัติเกี่ยวกับสมบัติที่คล้ายกับอัญมณีภาพลวงตาแห่งความมืดเลย

ในกรณีนี้ซุนม่อรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?

อันซินฮุ่ยไม่รู้สึกว่า ซุนม่ออ่านหนังสือมากกว่านาง!

อย่างไรก็ตาม นางระงับความอยากรู้และไม่ถาม

“ว้า เขาไม่ใช่เสี่ยวม่อม่อที่จะมาคุยกับข้าเกี่ยวกับทุกสิ่งภายใต้ดวงอาทิตย์อีกต่อไป”

อันซินฮุ่ยถอนหายใจอย่างมีอารมณ์

“ตกลงตามนั้น!”

สถานที่สอบคัดเลือกมหาคุรุระดับ 1 ดาวอยู่ที่กวงหลิง แม้ว่าซุนม่อจะมีเมฆแปดประตูและสามารถบินไปที่นั่นได้ภายในครึ่งวัน แต่เขาก็ต้องไปที่นั่นล่วงหน้าหนึ่งสัปดาห์เพื่อทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมรวมทั้งไปดูสนามทดสอบ นอกจากนี้เขายังรวบรวมข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับคู่ต่อสู้ของเขาเพื่อที่เขาจะได้ไม่พลาดสิ่งใดๆ

ซุนม่อเป็นคนแบบนั้น ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เขาจะทำให้ดีที่สุดเพื่อเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่

“เดี๋ยวก่อน สำหรับหินวิญญาณ…”

อันซินฮุ่ย ยังคงมีคำถาม สถาบันจงโจว อาจมีหินวิญญาณอยู่บ้าง แต่นางรู้สึกว่านั่นอาจไม่เพียงพอ นอกจากนี้ หินวิญญาณถือเป็นทรัพยากรการต่อสู้ และมันไม่ง่ายเลยที่จะซื้อพวกมัน

“โอ้ ท่านไม่ต้องกังวล ข้าจะจัดการให้เอง!”

กฎของเก้าแคว้นแผ่นใหญ่แตกต่างจากทวีปทมิฬ เมื่อนำหินวิญญาณมา พลังปราณวิญญาณที่อยู่ภายในจะสลายไปอย่างรวดเร็ว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องลำบากมากหากต้องใช้อุปกรณ์พิเศษในการจัดเก็บ

อย่างไรก็ตาม ซุนม่อไม่จำเป็นต้องทำสิ่งนั้น เขาสามารถใช้ประตูเคลื่อนย้ายได้โดยตรงและเคลื่อนย้ายหินวิญญาณได้มากเท่าที่ต้องการ สำหรับแรงงานทางกายภาพเขามีซวนหยวนพ่อ

โดยธรรมชาติ ในฐานะอาจารย์ใหญ่ เขาไม่สามารถโกหกอันซินฮุ่ยเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ นอกจากนี้ ซุนม่อยังต้องการให้นางช่วยปกปิดความลับของเขา

"ข้าเข้าใจ!"

อันซินฮุ่ยพยักหน้าอย่างหนักแน่น

“ข้าจะช่วยเจ้าปกป้องความลับ ถ้าไม่จำเป็น ข้าเองก็จะไม่ปรากฏตัวในบริเวณใกล้เคียงเมื่อโรงฝึกภาพลวงตาแห่งความมืดกำลังถูกสร้างขึ้น”

ซุนม่อยิ้มและพอใจมาก อันซินฮุ่ยมีไหวพริบดีมาก และช่วยให้เขาไม่ต้องพยายามเกลี้ยกล่อมนางอีกมาก

หลังจากคุยเรื่องธุรกิจอย่างเป็นทางการแล้ว ซุนม่อก็จากไป ดูเหมือนเขาไม่ได้ตั้งใจจะไปเดินเล่นกับอันซินฮุ่ย

หลังของซุนม่อดูแข็งแกร่งและลึกซึ้งภายใต้แสงจันทร์ หลังของเขาแสดงออกถึงความมั่นใจในตนเองและความแข็งแกร่ง เขาไม่ใช่เด็กน้อยที่หน้าแดงเมื่อพูดกับนางอีกต่อไป

“แม้ว่าเจ้าจะเย็นชากับข้ามาก แต่ข้าแปลกใจที่ข้าชอบท่าทางปัจจุบันของเจ้ามากกว่า”

อันซินฮุ่ยยิ้มเย้ยหยันตนเอง

“นอกจากนี้ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่เจ้าทำให้ข้า ข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างแน่นอน”

ติง!

คะแนนความประทับใจจาก อันซินฮุ่ย +1,000 ความเคารพ (7,502/10,000).

…

การแจ้งเตือนของระบบดังขึ้นไม่นานหลังจากที่ซุนม่อเดินออกไป 1,000 คะแนนประทับใจ สิ่งนี้พิสูจน์ให้เห็นว่า อันซินฮุ่ยเป็นผู้หญิงที่รู้จักความกตัญญู

หลังจากกลับมาที่บ้านพัก ซุนม่อเห็นกู้ซิ่วสวินสวมเสื้อคลุมผ้าฝ้ายหลวมๆ และกำลังนั่งเคี้ยวผลไม้อยู่บนเก้าอี้ในห้องนั่งเล่น

"เร็วมาก? เจ้าไม่ได้ไปเดินเล่นกับพี่ซินฮุ่ยเหรอ?”

กู้ซิ่วสวินถามลู่จื่อรั่วเกี่ยวกับซุนม่อ หลังจากที่นางเห็นนางกลับมาก่อนหน้านี้ ดังนั้นนางจึงรู้ว่าซุนม่ออยู่กับอันซินฮุ่ย แต่ระยะเวลาที่ผ่านไปนั้นสั้นเกินไป ทำไมซุนม่อกลับมาเร็วจัง

“ซุนม่อ อย่าบอกนะว่าเจ้าไม่รู้วิธีการพูดคุยกับผู้หญิง?”

การแสดงออกของซุนม่อแข็งทื่อ เขาไม่รู้จริงๆ

“เฮ้อ ปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว!”

กู้ซิ่วสวินถอนหายใจ

“ผู้หญิงธรรมดาจะเริ่มไล่ตามเกี้ยวเจ้าอย่างแน่นอนเพราะความยอดเยี่ยมของเจ้า แต่พี่ซินฮุ่ยนั้นโดดเด่นกว่าเจ้า ยิ่งไปกว่านั้นในเมื่อผู้ไล่ตามเกี้ยวนางบางคนโดดเด่นกว่าเจ้าด้วยซ้ำ เจ้าจึงต้องทำงานหนักขึ้นจริงๆ”

ซุนม่อหัวเราะคิกคัก

“ข้าควรทำงานหนักอย่างไร?”

“ทำไมเจ้าไม่ส่งของขวัญให้นางและพูดคำหวานๆ กับนางล่ะ? เมื่อสถานการณ์เหมาะสม เจ้าก็แสดงความรักต่อนางมากขึ้นเช่นกัน!”

กู้ซิ่วสวินอธิบาย

ซุนม่อมองไปที่สาวมาโซคิสต์ทันที โดยรำพึงในใจว่านางมีวิญญาณของผู้หญิงจากยุคสมัยใหม่อยู่ในตัวนางหรือไม่

“เจ้าต้องเชื่อข้า พวกที่ไล่จีบข้าทำแบบนี้ทั้งนั้น!”

กู้ซิ่วสวินอวด

“หนึ่งในนั้นทำสำเร็จหรือไม่”

ซุนม่อถามตรงประเด็น

“เอ๊ะ!”

ถ้ากู้ซิ่วสวินเป็นผู้หญิงในยุคปัจจุบัน นางจะสาปแช่งออกมาดังๆ และถามซุนม่อว่าเขารู้วิธีสนทนากับผู้คนอย่างถูกต้องหรือไม่

(ด้วยระดับความฉลาดทางอารมณ์ของเจ้า เจ้าก็สามารถเป็น 'นักมายากล'* ตลอดไปและเสกลูกไฟของเจ้าได้!)

อย่างไรก็ตาม นางต้องทำให้สิ่งต่างๆ ชัดเจน

“พวกเขาไม่ประสบความสำเร็จ ข้ากู้ซิ่วสวินเป็นผู้หญิงที่ตื้นเขินอย่างนั้นเหรอ?”

กู้ซิ่วสวินไม่ต้องการให้ซุนม่อ คิดว่านางเป็นผู้หญิงที่ผู้ชายจะจีบ 'ติด' ได้ง่าย

“ฮ่าฮ่า!”

ทันใดนั้นซุนม่อก็นึกถึงบุคลิกของกู้ซิ่วสวิน คนธรรมดาย่อมล้มเหลวในการไล่ตามนาง อันที่จริงอาจจะต้องดุและตำหนินางด้วยซ้ำก่อนที่จะทำสำเร็จ

“เจ้าหัวเราะอะไร”

กู้ซิ่วสวินจ้องมองที่ซุนม่อด้วยความงงงวย

“ข้าเห็นสิ่งเลวร้ายบางอย่างจากแววตาของเจ้า เจ้าต้องคิดอะไรสกปรกแน่ๆ!”

ป๊ะ!

ซุนม่อถอดเสื้อผ้าชั้นนอกออกแล้วโยนไปที่หน้าของกู้ซิ่วสวิน

กู้ซิ่วสวินตะคอกด้วยความโกรธ จากนั้นนางก็ยกแอปเปิ้ลในมือขึ้นและต้องการจะขว้างมันไปที่ซุนม่อ อย่างไรก็ตามเพื่อนคนนี้ได้หนีขึ้นไปชั้นบนพร้อมกับหัวเราะ

“ด้วยรูปแผงเหล็กของเจ้า? ต่อให้เจ้าอยากจะโชว์ ข้าก็ไม่ดู!”

เสียงของซุนม่อดังขึ้นจากด้านบน

“เจ้าคือแผงเหล็ก ทั้งครอบครัวของเจ้าคือแผงเหล็ก!”

ริมฝีปากของกู้ซิ่วสวินกระตุก (หน้าอกของข้าใหญ่กว่าหลี่จื่อฉีมาก เข้าใจไหม?)

แต่หลังจากนั้นสีหน้าของสาวมาโซคิสต์ก็สลดลง

นางแก่กว่าหลี่จื่อฉีแปดปี ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่หน้าอกของนางจะใหญ่ขึ้นตั้งแต่นางเข้าสู่วัยแรกรุ่น!

หลังจากนั้น นางก็คิดทบทวนและตระหนักว่าขนาดหน้าอกของนางเทียบกับเพื่อนร่วมงานของนางไม่ได้จริงๆ ในแง่ของขนาด?

“หืม เจ้าดูถูกข้าจริงๆเหรอ? ข้าจะไม่จากไป ข้าจะกินเจ้าและพักที่นี่ ข้าจะยังให้เจ้านวดให้ข้า”

กู้ซิ่วสวินพึมพำ ไม่ทราบสาเหตุแต่เมื่อนางได้ยินซุนม่อพูดถึงหน้าอกของนางและเรียกนางว่าแผงเหล็ก นางรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

(คงไม่ใช่ว่าข้าตกหลุมรักซุนม่อใช่ไหม?)

(ไม่ ข้าต้องทิ้งความคิดนี้โดยเร็ว กู้ซิ่วสวิน เจ้าต้องไม่ทำให้สามีในอนาคตผิดหวัง!)

หลังจากคิดเรื่องนี้ กู้ซิ่วสวินก็รีบคว้าเสื้อผ้าชั้นนอกของซุนม่อแล้วโยนทิ้งไป

อย่างไรก็ตาม ไม่กี่นาทีต่อมา นางก็หยิบมันกลับขึ้นมา ท้ายที่สุดแล้ว การโยนมันทิ้งไปนั้นไม่สุภาพเกินไป แต่เมื่อนางแขวนมันไว้บนเก้าอี้ นางไม่รู้ว่ามีอะไรผิดปกติกับสมองของนาง และนางก็ก้มศีรษะลงแล้วลงไปดมมัน

เอ๊ะ?

(ไม่ได้กล่าวไว้ว่าเสื้อผ้าของผู้ชายจะมีกลิ่นหรือไม่ ทำไมถึงไม่มีกลิ่น ดังนั้นกลอุบายสามสิบหกประการในการไล่ตามผู้ชายจึงเป็นของปลอม)

(ฮึ่ม ดูเหมือนว่าข้าจะใช้เงินไปห้าตำลึงโดยเปล่าประโยชน์!)

กู้ซิ่วสวินวางเสื้อของซุนม่อลงและเตรียมที่จะมุ่งหน้ากลับไปที่ห้องของนางเพื่อทำสมาธิ ในท้ายที่สุดเมื่อนางหันกลับมา นางเห็นซุนม่อยืนอยู่ที่บันไดด้วยใบหน้าตกใจพร้อมกับถ้วยชาในมือ มองมาที่นาง

เช่นเดียวกับนักมายากล คนๆ หนึ่งจะกลายเป็นนักมายากลได้หากยังบริสุทธิ์อยู่จนอายุ 40 ปี