ตอนที่ 14-1 ผาคันฉ่องจันทรา
หนึ่งในสี่พิภพชั้นสูง แดนนรก!
พระจันทร์เย็นบางเฉียบเหมือนมีดสีม่วงกำลังแขวนตัวในยามราตรีเปล่งแสงสีม่วงชั่วร้ายเยือกเย็นซึ่งคลุมไปทั่วโลกไร้ขอบเขตต่อหน้าพวกเขา
“ครืนน....”คลื่นที่มืดมิดพัดเข้าหาหน้าผาขรุขระสูงหมื่นเมตรครั้งแล้วครั้งเล่า แม้เวลานับล้านๆ ปีผ่านไปน้ำในทะเลหมอกดาวกระหน่ำใส่หน้าผาอย่างต่อเนื่อง แต่ผานี้ยังคงอยู่ได้มาเป็นเวลาหมื่นปีโดยไม่ไหวติง
ผานี้ค่อนข้างตรงเหมือนกับคมขอบมีด ผิวของมันสะท้อนเงาเหมือนกระจก ในแดนนรกรู้จักกันในนามเทือกเขาคันฉ่องจันทรา
ณ.จุดสูงสุดของเทือกเขาคันฉ่องจันทราปราสาทหินโบราณที่สร้างขึ้นจากหินสีม่วงตั้งเด่นตระหง่านให้ความรู้สึกเหมือนกับจะคงอยู่ตลอดไป เพียงแต่ในบางครั้งภายในปราสาทสีม่วงจะมีไฟกระพริบอย่างรวดเร็วเป็นครั้งคราวเหมือนกับอยู่ในความฝัน
ในกลางปราสาทม่วง มีพื้นที่ราบว่างเปล่าที่สร้างขึ้นจากหินศิลาแลงโบราณ
ในพื้นที่นี้มีวงเวทขนาดใหญ่สองวงที่กินพื้นที่ราวร้อยเมตร รูปแบบของวงเวทนี้ซับซ้อนไปด้วยวงเวทนับไม่ถ้วนมากยิ่งกว่ารูปแบบวงเวทที่อยู่ในดินแดนน้ำแข็งขั้วโลก ถัดจากวงเวทยักษ์ทั้งสองนี้มีบุรุษร่างกายกำยำแข็งแรงสองคนยืนอยู่
ทั้งสองคนสวมชุดสีม่วง นอกจากนี้พวกเขาสวมชุดยาวสีม่วงประกายทองและพวกเขายังมีตราเครื่องหมายที่ดูเฉพาะแบบอยู่บนหน้าผาก
“พี่สามมักต้องทำงานหนักอยู่เสมอ เขาไม่เคยปล่อยโอกาสใดๆที่เขาจะสามารถฝึกฝนได้เลย” นักรบชุดม่วงผมดำกล่าว
บุรุษชุดม่วงที่อยู่ใกล้ผมขาวหัวเราะเช่นกัน “พี่สามมักจะฝึกฝนหนักก็มีแนวโน้มว่าในไม่ช้าเขาจะได้ตำแหน่งผู้บัญชาการแน่” ขณะที่พวกเขากล่าวทั้งสองคนหันไปมองบุรุษหนุ่มศีรษะโล้นที่นั่งขัดสมาธิอยู่ใกล้ๆพวกเขา เขาอยู่ในชุดเหมือนกับอีกสองคน
“ครืน...”
ในพื้นที่ว่าง หนึ่งในวงเวทใหญ่เริ่มเปล่งแสงฟุ้งและจากนั้นมีสามร่างปรากฏภายในมิติที่บิดเบี้ยวในใจกลางวงเวท หลังจากแสงที่ฟุ้งหายไป พวกเขาสามารถเห็นร่างสามร่างชัดเจนที่ยืนอยู่ในใจกลางคือ บุรุษหนุ่มคนหนึ่งสวมชุดสีฟ้าขณะที่อีกคนหนึ่งเป็นสตรีงามผมทอง และเด็กหนุ่มอีกคนสวมหมวกฟาง
ทั้งสามคนมองดูรอบๆ ตัวด้วยความสงสัย
“โอ้โฮ!”นักรบผมดำหัวเราะดังลั่น “ยากนักที่จะมีคนสามคนมาแดนนรก และครั้งนี้เป็นระดับเทพกันทั้งหมดดูเหมือนว่ามีสองคนที่เป็นเทพแท้ด้วย ทั้งสามคนดูแล้วฉลาดมาก พวกเขาไม่มาตอนที่เป็นเซียน ฮ่าฮ่า...”
“คนที่มาแดนนรกตอนอยู่ในระดับเซียนนั้นโง่มาก”บุรุษผมเงินแค่นเสียง
บุรุษศีรษะโล้นที่กำลังนั่งขัดสมาธิตอนนี้ลุกขึ้นยืน คนศีรษะโล้นมีนัยน์ตาสีเงินเย็นชา เขาเดินเข้ามาหาและพูดอย่างสงบ “ยินดีต้อนรับสู่โลกแห่งยอดฝีมือ แดนนรก!” เสียงแหบแห้งของเขาก้องอยู่ในพื้นที่ว่างเปล่า
คนทั้งสามที่ถูกพามาก็คือลินลี่ย์ เดเลียและบีบี
“แข็งแกร่งมาก!” เมื่อเห็นทั้งสามคนต่อหน้าเขาลินลี่ย์อดระวังตัวมากขึ้นมิได้ “ทั้งสามคนนี้น่าจะแข็งแกร่งทรงพลังมากกว่าเรา พวกเขามีแนวโน้มว่าจะเป็นเทพแท้ อย่างไรก็ตามพวกเขายังอาจเป็นเทพชั้นสูงก็ได้”
บีบีตะโกนลั่นด้วยความตื่นเต้น “โห! เฮ้,คนรูปหล่อในชุดม่วง, ที่นี่แดนนรกใช่ไหม? โอ้โฮ... กลิ่นอายธาตุหนาแน่นมาก นอกจากนี้ยังมียอดฝีมือที่นี่อีกมากมายด้วยเช่นกัน.. เฮ้ เฮ้ เอาคนพวกนี้ออกไป แล้วสัตว์ประหลาดหกเขานี่ นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นพวกนี้”
ในพื้นที่ว่างนอกจากคนในชุดม่วงทั้งสามแล้ว ยังมีสิ่งมีชีวิตนับสิบที่ดูแปลกประหลาดมาก ครึ่งหนึ่งมีรูปลักษณ์ของมนุษย์ ขณะที่ทั้งหมดที่เหลือมีลักษณะที่แปลกประหลาด มีหลายกลุ่มที่ลินลี่ย์ไม่เคยเห็นมาก่อน
บุรุษศีรษะโล้นนัยน์ตาเย็นชามองดูบีบี “หุบปากเจ้าซะ!”
บีบีอดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้
“ข้าจะพูดสิ่งที่ข้าต้องพูดครั้งเดียว! ฟังให้ดี, มิฉะนั้นพวกเจ้าถูกฆ่าตายแล้วอย่ามาโทษว่าข้าก็แล้วกัน” เสียงแหบแห้งของบุรุษโล้นดูเหมือนไม่มีความอ่อนโยนแต่อย่างใด
บีบีไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แต่ลินลี่ย์เข้ามาถึงและวางมือบนไหล่ของบีบีใช้แรงกดเล็กน้อยขณะพูดทางใจ “บีบี,นี่คือแดนนรก เรายังเป็นคนใหม่ที่นี่และยังไม่รู้อะไร อย่าก่อเรื่องยุ่งยากเพิ่ม ลอร์ดเบรุตอาจทรงพลัง แต่อำนาจของเขาไม่ได้แผ่มาถึงแดนนรก”
แม้ว่าบีบีจะไม่พอใจ แต่เขาก็ยังทำตัวว่าง่ายและไม่ก่อเรื่องยุ่งยาก “พี่ใหญ่, ข้าเข้าใจแล้ว”
“พวกเจ้าทั้งสามมาจากดินแดนโลกธาตุ สิ่งที่พวกเจ้าต้องทำตอนนี้คือรออยู่กับที่!” บุรุษศีรษะโล้นชี้ไปที่พื้นที่ว่างซึ่งมีสิ่งมีชีวิตนับสิบยืนรออยู่เงียบๆ ลินลี่ย์อดหันไปมองพวกเขาไม่ได้
ครึ่งหนึ่งของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้เป็นมนุษย์ เคนอื่นๆ เป็นสิ่งมีชีวิตต่างสายพันธุ์
“สิ่งมีชีวิตนับสิบเหล่านี้มีเพียงห้าที่เป็นระดับเทพปะปนอยู่ในพวกเขา ที่เหลือเป็นระดับเซียนทั้งหมด” ลินลี่ย์สามารถบอกได้จากการดู
บุรุษโล้นยังคงพูดอย่างเย็นชา “สิ่งที่พวกเจ้าทั้งสามคนจำเป็นต้องทำก็คือยืนอยู่กับที่อย่างว่าง่าย พวกเจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ส่งเสียงหรือวิ่งเพ่นพ่าน พวกเจ้าต้องเชื่อฟังเราทุกอย่าง ถ้าพวกเจ้าไม่เชื่อฟัง อย่างนั้นชีวิตพวกเจ้าก็มาหยุดลงเพียงเท่านี้”
บุรุษผมดำหัวเราะลั่น “ฟังสิ่งที่พี่สามของข้าพูดให้ดีๆ เล่า มิฉะนั้น...ฮ่าฮ่า”
คนหัวโล้นมองดูบุรุษผมดำที่ทำได้แต่เพียงหัวเราะเบาๆ จากนั้นคนหัวโล้นพูดต่ออย่างเฉื่อยชาว่า“ข้าบอกพวกเจ้าในสิ่งที่ต้องบอกไปแล้ว พวกเจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้สอบถาม พรุ่งนี้เช้าเราจะส่งพวกเจ้าออกไป!”
หลังจากพูดเสร็จคนหัวโล้นกลับไปที่มุมของเขาและเริ่มนั่งขัดสมาธิอีกครั้ง
อีกสองคนมองหน้ากันเองและเริ่มหัวเราะ
ลินลี่ย์มีความคิดอย่างหนึ่ง “ส่งเราออกไปพรุ่งนี้เช้า? ไปที่ไหน?”
“ลินลี่ย์! เราเพิ่งจะมาถึงแดนนรก ดีที่สุดสำหรับเราก็คือเข้าใจสถานการณ์ให้ชัดเจนก่อน ได้ฟังคนชุดม่วงเหล่านี้แล้ว” เสียงของเดเลียดังขึ้นในใจของลินลี่ย์ นางกุมมือลินลี่ย์ไว้ ลินลี่ย์หันไปยิ้มให้เดเลียและจากนำนางกับบีบีไปยังพื้นที่ว่าง
ลินลี่ย์กับเดเลียเพียงแต่ชำเลืองมองดูสิ่งมีชีวิตบางเผ่าพันธุ์ที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน
“คนเหล่านี้ทุกคนมากจากดินแดนโลกธาตุ เพียงแต่เผ่าพันธุ์หลายเผ่าพันธุ์เหล่านี้ไม่ได้อยู่ในทวีปยูลานของเรา” เดเลียคุยกับลินลี่ย์โดยใช้สำนึกเทพโดยให้ความสนใจบางเรื่องลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย “นี่,เดเลียดูคนที่อยู่ตรงนั้น”
มีอยู่คนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังของผู้คนจำนวนมาก ตลอดทั้งตัวเขาปกคลุมไปด้วยเกล็ดมังกรและมีเขามังกรอยู่ที่หัวของเขาด้วยเช่นกัน เขาดูคล้ายกับนักรบเลือดมังกรมาก
“พี่ใหญ่! คนผู้นั้นดูคล้ายกับท่านตอนที่ท่านแปลงกาย” บีบีพูดทางใจด้วยเช่นกัน “นั่นเป็นคนเผ่ามนุษย์มังกรในตำนานไม่ใช่หรือ?”
“ก็อาจจะใช่” ลินลี่ย์พบว่าเป็นเรื่องน่าสนใจ
แค่ยืนอยู่กับที่ในที่ว่างลินลี่ย์ได้เห็นเผ่าพันธุ์ต่างๆ แม้ว่ามากว่าครึ่งจะเป็นเผ่าพันธุ์รูปร่างคล้ายมนุษย์ นั่นรวมถึงการมีระดับเทพรวมอยู่ด้วยเช่นกัน ไม่ว่าเผ่าพันธุ์ใดก็ตามเมื่อเข้าถึงระดับเทพแล้ว ก็สามารถใช้ร่างมนุษย์ได้
“ลินลี่ย์! จากสิ่งที่คนศีรษะโล้นบอก ดูเหมือนว่าพอถึงเวลากลางวันเราจะถูกส่งตัวออกไป ข้าคาดว่าพวกเขาต้องส่งคนออกไปทุกวัน” เดเลียได้ข้อสรุปทั่วไป “มีดินแดนโลกธาตุอยู่มากมายจริงๆ ดังนั้นคงมีหลายคนเดินทางมายังดินแดนนรกในแต่ละวัน!”
ลินลี่ย์ลอบพยักหน้าเช่นกัน
ในทวีปยูลานพูดกันตามปกติคนผู้หนึ่งจะสามารถไปยังพิภพระดับสูงได้บางทีอาจจะร้อยปีมีครั้งเดียว มีดินแดนโลกธาตุอยู่มากมายเกินไป อย่างไรก็ตามแม้แต่พวกเขาทั้งหมดก็ต่างคนต่างเดินทางมาในดินแดนนรก ในแต่ละวันจึงมีคนมาถึงมากมาย
“ในช่วงเวลาล้านๆปียอดฝีมือนับไม่ถ้วนต้องมีสะสมอยู่ในแดนนรกมากมาย” ลินลี่ย์ชำเลืองมองดูบุรุษชุดม่วงทั้งสามคน ลินลี่ย์มีความรู้สึกว่า... เครื่องแบบที่คนทั้งสามสวมอยู่มีกลิ่นอายที่แปลกประหลาดซึ่งทำให้ลินลี่ย์รู้สึกกังวล
นั่นไม่ใช่เครื่องแบบธรรมดา ทั้งไม่ใช่สิ่งที่สร้างขึ้นมาจากพลังเทพ
“และตราผนึกของพวกเขาเหล่านั้น” ปกติลินลี่ย์สังเกตได้ว่าบุรุษทั้งสามมีตราเครื่องหมายสีม่วงที่หน้าผาก วงเวทเปล่งแสงอีกครั้งหนึ่งครั้งนี้เป็นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่สองตัวปรากฏอยู่ในวงเวท ทั้งสองสูงอย่างน้อยสิบเมตรและตลอดทั้งร่างปกคลุมไปด้วยขนสีทอง พวกมันดูคล้ายวานรยักษ์
นอกจากนี้สิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดทั้งสองนี้มีเกล็ดสีดำงอกออกมาจากหน้าผากของมัน
“แม่งเอ๊ย, โตขึ้นนิดเดียว!” บุรุษชุดดำตะโกนอย่างโมโห
สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ทั้งสองซึ่งสูงขนาดอาคารสามชั้นในโลกธาตุของมันเอง เห็นได้ชัดว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังที่สุดในดินแดนนั้น เมื่อมันถูกสบถใส่หนึ่งนั้นถึงกับหัวเสียและคำรามใส่ด้วยความโกรธ เขาสะบัดหางใส่นักรบชุดม่วงอย่างดุร้าย
“เจ้ารนหาเรื่องเองนะ!” นักรบชุดม่วงจ้องมอง ทันใดนั้นไม้เท้าดำปรากฏในมือของเขาและยืดยาวทันที เงาไม้เท้าสีดำนับสิบแหวกฟาดฝ่าอากาศพร้อมกับรัศมีทำลายล้าง สิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวทั้งสองค่อยรู้สึกตัวได้
เพียงแต่, สายเกินไป!
“บึ้ม!” สัตว์ประหลาดสูงสิบเมตรกลายเป็นกองเนื้อแหลกเหลวทันที
สัตว์ประหลาดอีกตัวหนึ่งหดขนาดลงเหลือสูงเพียงสองเมตรจ้องมองอย่างหวาดผวาและพูดด้วยภาษามนุษย์ “ใต้เท้า ไว้ชีวิตข้าด้วย!”
“บัดนี้พวกเจ้าอยู่ในแดนนรกกันแล้ว พวกเจ้ายังคิดว่าพวกเจ้าอยู่ในพิภพโลกธาตุอีกหรือ? เจ้ารนหาที่เสียแล้ว” นักรบชุดม่วงแค่นเสียง “ฟังให้ดี สิ่งที่เจ้าต้องทำในตอนนี้ก็คือยืนอยู่กับที่ อย่าถามอะไรทั้งนั้น เราจะบอกเรื่องเท่าที่จำเป็นต้องบอก สิ่งที่ไม่จำเป็นต้องบอกเราจะฆ่าพวกเจ้าหากมีคนถามขึ้นอีก”
“จำง่ายๆ คืออย่าส่งเสียง และฟังคำสั่งเรา!”
นักรบผมดำพลิกมือไม้เท้าก็หายกลับไป “พอได้แล้ว กลับไปอยู่ตรงนั้น”
“น้องหก, ทำความสะอาดพื้นด้วย” คนหัวโล้นที่นั่งสมาธิพูดขึ้นทันที
“หา..” บุรุษผมดำมองดูพื้นที่เปื้อนเลือดและศพที่อวัยวะกระจัดกระจาย เขาอดขมวดคิ้วไม่ได้ ทันใดนั้นเขาหันไปจ้องมองวานรยักษ์ทันที “เจ้า, รีบมานี่”
สัตว์ประหลาดนั้นอดตัวสั่นไม่ได้ เขาชี้ที่ตัวเองอย่างสับสนตาของเขามีแววประหลาดใจ
เขาไม่กล้าส่งเสียง!
“ใช่แล้ว,ข้ากำลังพูดกับเจ้า” บุรุษผมดำพยักหน้าและวานรยักษ์นั้นรีบวิ่งเข้ามาอย่างว่าง่ายทันที บุรุษผมดำชี้ไปที่พื้น “จงทำความสะอาดพื้นนี่เดี๋ยวนี้ซะ ถ้าเหลือรอยเลือดแม้แต่รอยเดียวเจ้าได้ตายไปอยู่กับเพื่อนเจ้าแน่”
เจ้าวานรยักษ์นั้นกลัวจัดและรีบพยักหน้าทันที
ลินลี่ย์ บีบีและเดเลียทุกคนรู้สึกสะท้านใจด้วยความประหลาดใจ
“พี่ใหญ่,ดูเหมือนคนที่นี่ฆ่าคนได้ง่ายเหมือนกับโยนหมวกจริงๆพวกเขาไม่ลังเลใจแม้แต่น้อย” บีบีพูดในใจ ลินลี่ย์ชำเลืองมองบุรุษผมดำ “เขาไม่สนใจแม้แต่น้อย ดังนั้นหลายคนมาที่แดนนรกกันทุกวัน ใครจะสนใจคนที่เพิ่มขึ้นไม่กี่คนเล่า? นอกจากนี้ บุรุษผมดำก็ทรงพลังมากจริงๆ!”
เดเลียกับบีบีเห็นด้วยทั้งคู่
พวกเขาสามารถรู้สึกได้ว่าบุรุษชุดม่วงทั้งสามคนอย่างน้อยต้องมีพลังระดับเทพแท้
“แค่ดูจากวิธีการที่เขาใช้ เราสามารถบอกได้ว่าบุรุษผมดำนี้ฝึกมาทางวิถีทำลายล้าง การโจมตีของเขามีทั้งองค์ประกอบทางวัตถุและทางวิญญาณ ดูเหมือนว่าเขาหลอมรวมเคล็ดความรู้ลึกลับได้อย่างน้อยก็สองอย่าง!” ลินลี่ย์อดรู้สึกประหลาดใจกับพลังของบุรุษชุดม่วงนี้ไม่ได้
นอกจากนี้ ลินลี่ย์ยังคงบอกได้ว่าบรรดบุรุษชุดม่วงทั้งสามนั้น คนที่ทรงพลังที่สุดควรจะเป็นบุรุษศีรษะโล้นที่ดูดุร้าย
“แรงดึงดูดที่นี่ในดินแดนนรกแข็งแกร่งกว่าดินแดนจากโลกธาตุเกือบร้อยเท่าเลยทีเดียว” ลินลี่ย์รู้สึกได้ถึงความแตกต่างในที่แห่งใหม่ สำหรับแรงดึงดูดที่รุนแรงไม่มีความหมายต่อเทพเท่าใดนัก “เมื่อข้าเข้าไปสุสานเทพเจ้าพลังจิตของข้าถูกจำกัดให้เหลือเพียงหนึ่งในหมื่น แต่ที่นี่ในแดนนรกระดับของสัมผัสเทพของข้าถูกจำกัดมากยิ่งกว่า!”
นี่เป็นการเดินทางสู่แดนนรกครั้งแรก ลินลี่ย์ไม่กล้าขยายสำนึกเทพและดูว่าจะขยายไปได้ไกลเพียงไหน
เพียงแต่เขารู้สึกว่าการจำกัดของสำนึกเทพในดินแดนระดับสูงยิ่งใหญ่กว่าการจำกัดในสุสานเทพเจ้าที่มีผลต่อพลังจิตของเขา
พอเวลาผ่านไป และหนึ่งมนุษย์,มนุษย์อสูรหรืออาจเป็นอสูรเวทหลังจากทยอยมาถึงต่อเนื่อง สิ่งมีชีวิตหลากหลายพันธุ์ยังคงถูกส่งมายังแดนนรกต่อเนื่องเมื่อเวลาพระอาทิตย์เปลี่ยนเป็นสีแดงเหนือเส้นขอบทะเลและฉายลงบนยอดปราสาทสันเขาคันฉ่องจันทราสิ่งมีชีวิตที่มาจากโลกธาตุต่างๆ มาถึงแดนนรกก็มีเกินร้อย
ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าดังขึ้น จากที่ใกล้ประตูบุรุษชุดม่วงเดินเข้ามาทีละคน พลางพูดคุยหยอกล้อในหมู่พวกเขากันเอง
“น้องสาม, ขอบคุณที่เฝ้าให้ทั้งคืน” บุรุษชุดม่วงหลายคนหัวเราะและทักทายเขา ในไม่ช้าคนชุดม่วงอีกหลายร้อยก็เดินทางมาถึง ลินลี่ย์ไม่สามารถตรวจสอบพลังของคนเหล่านี้ได้เลย หลายคนในนี้แค่รัศมีของพวกเขาก็ทำให้ลินลี่ย์ตกใจมากแล้วสามารถสร้างความกลัวเหมือนอย่างที่แอดกินส์มี