บทที่ 6 เตรียมตัวกลับสู่โลก

เย่เฉินเห็นทะเลสาบที่สวยงาม รอบๆทะเลสาบมีสาวงามเปลือยกายอยู่มากมาย พวกเธอกำลังอาบน้ำในทะเลสาบอันบริสุทธิ์ ได้เห็นรูปร่างที่สวยงามพร้อมกับร่างกายที่เพรียวบางและเย้ายวน ผิวขาวราวกับหิมะ ดวงตาที่ชัดเจนดั่งคริสตัล และใบหน้าราวกับเทพธิดา เย่เฉินต้องการกอดและจูบพวกเธอทันที แต่ก่อนที่เย่เฉินจะได้ทำ ทันใดนั้น สายตาของเย่เฉินก็พร่ามัว และตระหนักได้ว่าเขานอนอยู่บนเตียงของตัวเอง

“ฉันฝันแบบนี้อีกแล้ว” หลังจากที่เย่เฉินได้เรียนรู้เทคนิคหัวใจแห่งราชันย์ ทุกครั้งที่เขาผล็อยหลับไป เขามักจะฝันถึงช่วงเวลาแห่งฤดูใบไม้ผลิ เย่เฉินจะเห็นผู้หญิงสวยๆมากมาย แต่ทุกครั้งที่เย่เฉินต้องการเข้าใกล้พวกเธอ การมองเห็นของเขาจะพร่ามัวและเย่เฉินจะตื่นขึ้นมา

หนึ่งปีครึ่งหลังจากเย่เฉินเริ่มฝึก ร่างกายของเย่เฉินตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้เขาสูง 182 ซม. ร่างกายของเขาไม่ผอมเหมือนในอดีตอีกต่อไป ทั่วร่างเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ใบหน้าหล่อเหลาสุดๆ และผมที่ยาวเพราะไม่ได้ตัดมานาน

เย่เฉินลุกขึ้นจากเตียง มัดผมที่ยาวของเขาขึ้นและออกจากบ้านหลังโบราณ

เย่เฉินเหาะไปในป่าทันที เย่เฉินมองไปรอบๆและค้นหาสัตว์เวทย์เพื่ออบอุ่นร่างกาย หลังจากหลายนาทีผ่านไป เย่เฉินก็พบสัตว์เวทย์ สัตว์ตัวนี้คือหมาป่าเขี้ยวไฟ มันมีความสูงสองเมตรและยาวเกือบห้าเมตร ทั้งยังมีเขี้ยวไฟขนาดใหญ่คู่หนึ่งที่ซึ่งสามารถฉีกร่างของเหยื่อได้อย่างง่ายดาย

เย่เฉินร่อนลงตรงหน้าหมาป่าเขี้ยวไฟทันที เมื่อเห็นการมาถึงของเย่เฉิน หมาป่าเขี้ยวไฟก็ระมัดระวังตัวและพร้อมจู่โจม

จากนั้นหมาป่าเขี้ยวไฟก็พุ่งเข้าหาเย่เฉิน หมาป่าเขี้ยวไฟเปิดปากของมัน หวังจะฉีกเย่เฉินเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

หมาป่าเขี้ยวไฟเข้าใกล้เขามากขึ้น เย่เฉินไม่หลบหลีกหรือหลบการโจมตีของหมาป่าเขี้ยวไฟ เย่เฉิน ยกมือขึ้นและต้องการต้านทานการโจมตีของหมาป่าไฟโดยตรง

ปัง!!

เย่เฉินยกร่างของหมาป่าเขี้ยวไฟขึ้นไปบนอากาศ เขี้ยวไฟที่กำลังเผาไหม้สองอันราวกับไม่สามารถทำร้ายฝ่ามือของเย่เฉินได้ เย่เฉินหมุนร่างกายของเขา 360 องศาและเตรียมที่จะโยนหมาป่าเขี้ยวไฟ เย่เฉินหมุนตัวเร็วขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุดเย่เฉินก็เขวี้ยงหมาป่าเขี้ยวไฟออกไปไกล

หมาป่าเขี้ยวไฟถูกโยนไปไกลหลายสิบลี้ และในที่สุดก็ตกลงสู่พื้นทำให้เกิดเป็นรูขนาดใหญ่

เย่เฉินบินไปในทิศทางที่เขาขว้างหมาป่าเขี้ยวไฟไป เมื่อเย่เฉินไปถึงที่นั่น เขาเห็นหมาป่าเขี้ยวไฟพุ่งออกไปทันทีและวิ่งหนีด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า

เมื่อเห็นหมาป่าเขี้ยวไฟหนีไป เย่เฉินก็ส่ายหัว “แย่จัง ฉันเพิ่งเริ่มอุ่นเครื่องเอง”

“เฉินเอ๋อร์” ขณะที่เย่เฉินกำลังจะค้นหาสัตว์เวทย์ตัวใหม่ เสียงของกู่เซวียนก็ดังขึ้นมาก่อน

“เฉินเอ๋อร์ มากับข้า ข้ามีเรื่องสำคัญจะบอกเจ้า” กู่เซวียนเหาะไปที่บ้านหลังโบราณ เย่เฉินก็เหาะตามหลังกู่เซวียน

เย่เฉินนั่งหันหน้าเข้าหากู่เซวียน

“ท่านอาจารย์ มีเรื่องสำคัญที่ท่านต้องการบอกผมหรอ?” เย่เฉินถามทันที

กู่เซวียน: "เกือบ 20 เดือนแล้วที่ข้าฝึกฝนเจ้า และเจ้าก็เชี่ยวชาญเทคนิคทั้งหมดที่ข้ามี ตอนนี้ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องกลับไปยังถิ่นกำเนิดของตัวเองและแก้ปัญหาเกี่ยวกับร่างหยางโบราณ"

เย่เฉิน "ผมเข้าใจแล้ว ท่านอาจารย์"

“จำคำพูดของข้าไว้ให้ดี จงปกป้องสิ่งที่เจ้าต้องการปกป้องแม้ว่าโลกทั้งใบจะเป็นศัตรูกับเจ้าก็ตาม ความแข็งแกร่งคือทุกสิ่ง เจ้าไม่อาจสูญเสียมันไปได้”

กู่เซวียนพูดถูก กว่าหนึ่งปีที่เย่เฉินไร้พลัง ผู้หญิงที่เย่เฉินรักถูกขโมยไปโดยคนที่แข็งแกร่งกว่าและร่ำรวยกว่าเขา เมื่อตัดสินใจที่จะก้าวเข้าสู่เส้นทางของผู้ฝึกตน เย่เฉินสาบานกับตัวเองว่าเขาจะปกป้องทุกสิ่งที่มีค่าสำหรับเขา

กู่เซวียน: "เจ้าต้องไม่เปิดเผยเรื่องมรดกของเทพแห่งปราชญ์ไม่ว่ากับผู้ใดกับตาม เพราะถ้าเหล่าคนละโมภรู้สิ่งนี้ เจ้าจะตกอยู่ในอันตราย" กู่เซวียนแนะนำเย่เฉินอย่างจริงจัง

“แม้แต่คนที่ใกล้ชิดกับผมที่สุดด้วยหรอ?” เย่เฉินถาม

“ใช่ นั่นรวมถึงคนที่ใกล้ชิดกับเจ้าที่สุดด้วย เพราะถ้ามันรั่วไหลออกไป คนจากแดนเทพจะตามล่าตัวเจ้าอย่างแน่นอน แม้กระทั่งญาติหรือภรรยาในอนาคตของเจ้าก็อาจจะโดนลูกหลงไปด้วย”

หลังจากฟังผลลัพธ์ที่ตามมา เย่เฉินก็รู้ว่าต้องระวังไว้ตั้งแต่ตอนนี้ "ศิษย์จะจำคำพูดของท่านอาจารย์ให้ขึ้นใจ"

“ข้ามีเรื่องที่ต้องไหว้วานเจ้าเช่นกัน เมื่อเจ้าแข็งแกร่งพอ ข้าอยากให้เจ้าดูแลลูกสาวของข้า นางชื่อกู่ซุน ตอนนี้นางอยู่ในแดนสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเป็นหนึ่งในแดนราชัน ข้าได้ยินมาว่านางเพิ่งถูกรับไปเป็นข้ารับใช้ส่วนตัวของสตรีหิมะศักดิ์สิทธิ์”

แน่นอนว่าเย่เฉินรู้จักสาวงามคนนี้ ในแดนเทพฝั่งตะวันตก กู่เซวียนเคยบอกว่ามีหญิงสาวที่งดงามที่สุดทั้งหมด 4 นาง เหล่าชายหนุ่มที่แข็งแกร่งมากมายจากหลากหลายดวงดาวต่างเต็มใจที่จะตายเพื่อรับความรักและความเสน่หาจากพวกนาง หนึ่งในนั้นมีนามว่าตงฟางซิว และนางยังมีฉายาว่าเทพธิดาผีเสื้อหิมะอีกด้วย

“ท่านอาจารย์ ทำไมกู่ซุนถึงไม่อยู่กับท่าน?” เย่เฉินไม่เคยพบกับลูกสาวของกู่เซวียนมาก่อน

“เรื่องมันยาว นางเกลียดข้าจริงๆ นั่นคือเหตุผลที่นางไม่อยากเห็นหน้าข้าด้วยซ้ำ” กู่เซวียนจับหน้าอกของตัวเองด้วยความเจ็บปวดเมื่อนึกถึงเจ้าหญิงตัวน้อยที่เกลียดเขา

“ท่านอาจารย์” เย่เฉินลุกขึ้นทันทีและช่วยพยุงกู่เซวียน

“ขอโทษนะเฉินเอ๋อร์ ข้าไม่สามารถบอกเจ้าได้ เมื่อนึกถึงความผิดพลาดที่ข้าทำลงไป หัวใจของข้าราวกับถูกมีดนับพันทิ่มแทง ข้าขอโทษที่ไม่สามารถบอกเจ้าได้” กู่เซวียนพยายามยืนอย่างมั่นคง

เย่เฉินสงสัยจริงๆว่าความผิดอะไรที่ทำให้กู่ซุนโกรธเกลียดกู่เซวียน แต่เมื่อเห็นสภาพปัจจุบันของอาจารย์ เย่เฉินก็ไม่กล้าถามต่อและได้แต่พยักหน้า "ท่านอาจารย์ ผมสัญญา ถ้าวันหนึ่งผมแข็งแกร่งพอผมจะดูแลลูกสาวของท่านเอง” เย่เฉินสัญญากับกู่เซวียน

“ขอบคุณมากเฉินเอ๋อร์” จากนั้นกู่เซวียนก็ถอดแหวนออกจากนิ้วนางและยื่นให้เย่เฉิน

“ภายในแหวนมิตินี้มีของหลายอย่างที่ช่วยยกระดับการบ่มเพาะของเจ้าได้”

เย่เฉินส่ายหัว “ไม่จำเป็นหรอกท่านอาจารย์ ผมสร้างปัญหาให้ท่านเสมอมา ผมไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ได้อีกต่อไป”

“รับไปเถอะ ข้าเตรียมมันไว้อย่างดีสำหรับการเดินทางของเจ้า” กู่เซวียนมอบแหวนมิติให้เย่เฉิน

เพราะกู่เซวียนยังคงยืนยัน เย่เฉินจึงทำได้เพียงยอมรับมัน "ขอบคุณท่านอาจารย์" หลังจากได้รับแหวน เย่เฉินก็ขอบคุณกู่เซวียน

กู่เซวียน: "ภายในแหวนมิติมีศิลาเคลื่อนย้ายเพื่อกลับไปยังดาวเคราะห์บ้านเกิดของเจ้า ข้าเคยสอนวิธีใช้มันไปแล้ว ตอนนี้เจ้าไปได้แล้ว"

เย่เฉิน: “ท่านอาจารย์ เมื่อไหร่เราจะได้พบกันอีก?”

“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน เวลาเท่านั้นที่จะตอบได้” กู่เซวียนกล่าวขณะลูบเคราของเขา

“แล้วพบกันใหม่ ท่านอาจารย์” เย่เฉินเปิดใช้งานศิลาเคลื่อนย้ายและเห็นหลุมมิติปรากฏขึ้น เย่เฉิน กระโดดลงไปในหลุมมิติ

เมื่อเห็นเย่เฉินจากไป กู่เซวียนก็โล่งใจ

"อั่ก!!" ลูกศรเลือดพุ่งออกมาจากปากของกู่เซวียน

"ดูเหมือนว่าเวลาของข้าเหลือน้อยลงทุกทีแล้ว" กู่เซวียนนั้นอยู่ในช่วงบั้นปลายของชีวิตแล้ว บางทีกู่เซวียนอาจจะอยู่ได้อีกไม่นาน เหตุผลที่กู่เซวียนไม่ได้บอกเย่เฉิน เพราะเขากลัวว่าเย่เฉินจะเสียใจ

ก่อนจากโลกนี้ไปยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่เขาต้องกระทำ กู่เซวียนลอยไปตามเส้นขอบฟ้า

**********