บทที่ 27

บทที่ 27

จังเกิ้ลที่กล้าโกรธแต่ไม่กล้าเปล่งเสียง โดนไถป่าจนแทบไม่เหลืออะไรเลย จากนั้นจึงเหลือบมองเหรียญทองของเขาที่ลดลงหลายร้อยแล้ว และระดับการก้าวหน้าของเขายิ่งไม่ต้องพูดถึง จากนั้นเขาก็ตรงไปยังป่าอีกฝ่ายด้วยอารมณ์ที่เดือดพล่านด้วยความโกรธ วางแผนที่จะฉกครีพ

โชคไม่ดีที่เขาโกรธจัด จนลืมไปว่าบัญชีสำรองของทีม MIX ทั้งหมดนั้นเป็นระดับผู้ท้าชิง

นี่หมายความว่าฝ่ายตรงข้ามก็เป็นผู้เล่นในระดับดังกล่าวเช่นกัน

ในขณะที่จี้จือเหยาต้องการใช้เล่ห์เหลี่ยมสกปรก แต่ก็ไม่มีทางทำได้ และความแข็งแกร่งของเขาไม่ตรงกับความประสงค์ของเขา

สิ่งนี้ทำให้เขาเกือบถูกโจมตีโดยแครี่และจังเกิ้ลของทีมฝ่ายตรงข้าม

โชคดีที่ปฏิกิริยาของจี้จือเหยา ยังเร็วอยู่ โดยต้องซื้อรองเท้าบูทล่วงหน้า ด้วยการเคลื่อนไหวแบบเขาวงกตที่ล้อเลียนแบบต่างๆ ของเขา ในที่สุดเขาก็สามารถหลบหนีได้อย่างปลอดภัย โดยถอยกลับไปในระยะที่กำหนด

แต่ในสายตาของจังเกิ้ลและแครี่คู่ต่อสู้ของจี้จือเหยา ซึ่งปัจจุบันมีเพียงเลเวล 2 เท่านั้น แน่นอนว่าเป็นเลเวลที่ยังไม่มีเกราะ ดังนั้น พวกเขายังคงไล่ล่าต่อไป และดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยเขาไป

จี้จือเหยายังคงล่าถอย แต่ฝ่ายตรงข้ามยังคงไล่ตาม

พวกเขาเกือบจะข้ามเขตแดนของคู่ต่อสู้แล้ว ในขณะที่เขาเกือบจะกลับมาอยู่ในป่าของตัวเอง เมื่อนักฆ่าผิวขาวใช้ความสามารถใหม่ของเขาและพุ่งไปทางขวา ในขณะนี้ นักแม่นปืนของโม่ฮ่วยเฟิงราวกับว่ากำลังแบ่งปันกระแสจิตกับจี้จือเหยา กระโดดออกมาจากพุ่มและลูกศรหลายลูกพุ่งออกไป สตันคู่ต่อสู้ได้สำเร็จพร้อมทั้งสร้างความเสียหายระเบิด

บังเอิญจี้จือเหยา สังหารมินเนี่ยนสองตัวที่ด้านข้างและอัพเลเวลได้สำเร็จ จากนั้นเขาก็กระโดดไปข้างหน้าและใช้สกิลของเขาเพื่อทำให้ฝ่ายตรงข้ามตกใจ และหลังจากนั้น ก็เป็นการแสดงการควบคุมเฉพาะบุคคลของโม่ฮ่วยเฟิง

แม้ว่าโม่ฮ่วยเฟิงจะใช้แชมป์เปี้ยนที่เขาไม่เคยใช้มาก่อน แต่เมื่อเขามีความชำนาญในความสามารถของมัน เขาก็คุ้นเคยกับแชมป์เปี้ยนเช่นเดียวกับพ่อผู้ให้กำเนิดกับลูกชายของเขา

พวกเขาร่วมมือกันได้ค่อนข้างดี ทำให้ HP ของคู่ต่อสู้ลดลงอย่างรวดเร็ว

โม่ฮ่วยเฟิงยกมือขึ้น เตรียมรับการโจมตีระลอกสุดท้ายเพื่อเก็บคิล

ไม่กี่วินาทีก่อนหน้านั้น ชายคนหนึ่งที่ยังคงไม่เคลื่อนไหวและไม่เต็มใจที่จะเสียสกิลเพียงครั้งเดียว จีจื้อเหยาก็โกรธจัด และด้วยการโจมตีปกติสองครั้ง ก็ได้คร่าชีวิตที่น่าสมเพชของคู่ต่อสู้

โม่ฮ่วยเฟิง: ?

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะที่ถูกระงับอย่างหยุดไม่ได้ของอีกสามคนที่เหลือ จี้จือเหยาซึ่งเกือบจะเสร็จโดยศัตรูเพราะเขาจัดการเพื่อให้ได้บัฟสีแดงและครีพ เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ตระหนักถึงความผิดพลาดของเขา

หรือบางทีเขาอาจรู้แต่ไม่ได้ตั้งใจจะยอมรับ

หลังจากการสังหารเสร็จ จี้จือเหยาก็มุ่งหน้าไปยังป่าตรงไปที่เวฟที่สองซึ่งควรจะไปที่โม่ฮ่วยเฟิงในระหว่างนั้น เขาเหลือบไปเห็นแครี่ที่ไม่ขยับเขยื้อนและดูเหมือนขาดการเชื่อมต่อ น้ำเสียงของเขาเบาและโปร่งเล็กน้อยราวกับว่าเขาได้เห็นผ่านความไร้สาระของโลก

“ฉันต้องก้าวหน้าขึ้นเล็กน้อยในกรณีที่ฉันถูกมังกรตัวใหญ่และตัวเล็กสีแดงและสีน้ำเงินฆ่าขณะอยู่ในป่า”

Heng : “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า พี่ชายข้า ข้ายอมรับความเป็นชายของเจ้า!”

Nuo: “ฉันรู้สึกเหมือนมีเครื่องปรับอากาศอยู่ข้างๆ เลย ช่วยฉันด้วย ที่รักฉันกลัว”

K: “ฉันแค่กังวลว่ากัปตันจะ afk … บัญชีสำรองของฉันเพิ่งเข้าสู่ระดับ Challenger ระดับ I อย่าทำสิ่งนี้กับฉัน!!!”

แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจกว่านั้นคือ โม่ฮวยเฟิง เพียงแต่เยาะเย้ยใส่ไมโครโฟนขณะที่คนอื่นๆ ที่สั่นสะท้านด้วยความกลัว จู่ๆ ก็ระเบิดเป็นชุดของการจัดการที่เก่งกาจเป็นพิเศษ แบกทั้งทีมทิ้งขว้างตั้งแต่เลนล่างจนถึงเลนบน

ท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันและน่าฉงน ทั้งแครี่และจังเกิ้ลก็เข้ากันได้อย่างกลมกลืนราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและทำงานร่วมกันเพื่อกำจัดมังกร

ขณะที่พวกเขาผลักคริสตัลของคู่ต่อสู้ลงแมทช์นี้ที่จี้จือเหยา คิดว่าเป็นการสูญเสียที่รับประกันได้กลับกลายเป็นการกลับมาที่ประสบความสำเร็จผ่านการจัดการแตรี่ของทีมอย่างบ้าคลั่งด้วยความโกรธแค้นทั้งหมดของเข

จี้จือเหยาสะบัดข้อมือออก เผยให้เห็นรอยยิ้มที่น่ายินดีที่อ่อนเยาว์อย่างยิ่ง และฟันเขี้ยวเล็กๆ ของเขาครึ่งหนึ่ง