บทที่ 28

บทที่ 28

ทั้งห้าคนเล่นเกมในบรรยากาศที่สนุกสนานและกลมกลืนกันจนพระอาทิตย์ตกดิน

จี้จือเหยากำลังถูข้อมือของเขาเพื่อรอการจับคู่ ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเล็กน้อย

“ว้าว ในขณะที่ฉันไปรักษาข้อมือ พวกนายก็เจอเพื่อนร่วมทีมคนใหม่ลับหลังฉันหรือ”

ตามคำพูดเหล่านี้จี้จือเหยา เข้าใจว่าคนที่เพิ่งกลับมาคือเสี่ยวฮ่าวของทีม Mix ดังนั้นเขาจึงคลิกที่ 'ยกเลิกการจับคู่' และพูดใส่หูฟัง

“ฉันจะไปแล้ว ฉันหิวแล้ว ไปหาอะไรกินกันเถอะ”

เสี่ยวฮ่าวรีบพูด

“อย่าเพิ่งไป เล่นอีกแมทช์หนึ่ง แล้วให้ข้าดูว่าเจ้าเป็นใคร!”

“…”จี้จือเหยา นึกถึงรอยยิ้มเขินอายของเขาแล้วรู้สึกแปลกๆ

เมื่อเห็นว่าจี้จือเหยาไม่พูดอะไร โม่ฮ่วยเฟิงมองขึ้นไปที่เสี่ยวฮ่าว ซึ่งดูเหมือนจะโกรธจัด แต่จริงๆแล้วยิ้มอยู่

“ทำไม นายอยากดูแมตช์หนึ่งแล้วแสร้งชมเชยและเลิกเล่นแบบ 5 ต่อ 5 เหรอ? ยังมีความฝันอยู่ไหม?”

เสี่ยวฮ่าวได้ตอบกลับ

“… กัปตัน เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ”

โม่ฮ่วยเฟิงตอบด้วยใบหน้าที่ดูถูกเหยียดหยาม

“ใช่ นายกำลังสูญเสียตำแห่งฮองเฮา ในขณะที่ฉันวางแผนที่จะเลี้ยงนางสนมตัวน้อยที่เพิ่งเข้ามาใหม่ขึ้นมาแทน?”

อีกสามคนที่ฐานหัวเราะเยาะด้วยความสนุกสนานเมื่อเห็นเสี่ยวฮ่าวยอมรับความพ่ายแพ้ หลังจากนั้นไม่นานโม่ฮ่วยเฟิงและทั้งสี่ก็ได้ยินเสียงจากไมโครโฟน

“เพื่อน ๆ ทุกคน เพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียชีวิตเมื่อตัวตนของฉันถูกเปิดเผย ฉันจะหนีก่อน ไว้วันหลังมาเล่นกันใหม่นะ”

โม่ฮ่วยเฟิงกล่าวว่า "แล้วพบกันใหม่"

“…”

ดูชื่อผู้ใช้ “HasMelonRindBeenGayToday” ออกจากเกมเหมือนเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ถูกรังแกโม่ฮ่วยเฟิงเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง สบตากับเสี่ยวฮ่าวที่มองอย่างว่างเปล่า

“อืม”

“อินเทอร์เน็ตสตาร์ สรีมเมอร์ตัวน้อย?”

โม่ฮ่วยเฟิงพยักหน้า ครุ่นคิดสักครู่แล้วกล่าวเสริม

“ผู้ติดต่อใหม่ในวีแชทของนายคือผู้ติดต่อชื่อ MelonRind”

เสี่ยวฮ่าวอุทานว่า “??? ไม่น่าแปลกใจเลยที่ฉันคิดว่าคุ้นเคยกับเขา!”

โม่ฮ่วยเฟิงหมุนตัวบนเก้าอี้ของเขา เปลี่ยนเป็นตำแหน่งที่ก้นของเขาหันไปทางเสี่ยวฮ่าว

“ฉันบันทึกวิดีโอไว้ มาดู”

เสี่ยวฮ่าวทิ้งข้อมูลที่ยุ่งเหยิงทั้งหมดที่เพิ่งนึกขึ้นได้และเอนไปข้างหน้าเพื่อดูวิดีโอของโม่ฮ่วยเฟิงหลังจากผ่านไปสิบนาที เขาก็ให้ความเห็นแรกของเขา

“เห็นไหมว่าหลังจากที่เขากำจัดครีปเวฟแรกเสร็จ มีช่วงเวลาที่ทำให้เกิดความรุนแรงเล็กน้อย? ถ้านั่นใช้ได้ผลดี มันจะควบคุมจังหวะได้ง่าย แต่ถ้าไม่ทันเวลา มันจะจบลงด้วยการมอบทองให้ฝ่ายตรงข้ามทันที”

โม่ฮ่วยเฟิงพยักหน้าและพยักหน้าของเขาเพื่อส่งสัญญาณให้เสี่ยวฮ่าวดู

เสี่ยวฮ่าวคว้าเก้าอี้แล้วจ้องมองไปที่หน้าจออย่างจดจ่ออยู่กับที่จนกว่าวิดีโอจะจบลง

นิ้วของเขาแตะกรามของเขา

“ไม่สามารถบอกอะไรมาก ถ้าจะวิเคราะห์สไตล์ของเขา ฉันต้องดูวิดีโอมากกว่านี้”

“แล้วคนอื่นๆล่ะ”

“การจัดการอยู่ในระดับปานกลาง หากวางไว้ในหมู่นักเล่นป่ามืออาชีพ เขาจะอยู่ตรงกลาง แต่การรับรู้และวิสัยทัศน์ของเขาเกี่ยวกับภาพรวมนั้นแข็งแกร่งมาก และสัญชาตญาณของเขาก็ค่อนข้างน่ากลัวเช่นกัน”

เสี่ยวฮ่าวกล่าว

“ถ้าเราตัดสินใจให้เขาเป็นตัวสำรอง ฉันจะไม่แปลกใจเลย แม้ว่าทุกคนในทีมของเราจะมีความตระหนักและวิสัยทัศน์เกี่ยวกับสถานการณ์โดยรวม แต่การมีจังเกิ้ลที่สามารถควบคุมทั้งแมตช์ได้จะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น”

“อืม”

เสี่วฮ่าวหันไปมองกัปตันที่ยังคงเป็นกลาง

“กัปตัน ความหมายของ 'อืม' คืออะไร? พี่ไม่ได้ตั้งใจที่จะเซ็นสัญญากับเขาเหรอ? ฉันใกล้จะแกะสลักคำว่า 'ฉันต้องการผู้สืบทอด' บนใบหน้าของฉันแล้ว!”

“การสแกนผ่านฉากการแข่งขันระดับโลก เป็นเรื่องยากจริงๆ ที่จะหาผู้เล่นแบบนายที่เริ่มสละตำแหน่ง”

“…”

เมื่อเผชิญหน้ากับการจ้องมองที่ไม่พอใจของเสี่ยวฮ่าว โม่ฮ่วยเฟิงค่อย ๆ เหล่มาที่เขาและมุมที่รุนแรงที่ริมฝีปากบาง ๆ ของเขาโค้งงอเล็กน้อย

“การเซ็นสัญญากับเขาเป็นสิ่งที่แน่นอน ยังมีเวลาอีกหนึ่งปีก่อนการคัดเลือกระดับชาติ ดังนั้นก่อนอื่นเราจะศึกษาสไตล์การเล่นของเขาก่อน”

เสี่ยวฮ่าวกลอกตา

“กัปตัน ทำไมี่ถึงมั่นใจนักว่าจะสามารถเซ็นสัญญากับเขาได้ ไม่กลัวต้องคืนคำพูดเหรอ?”

โม่ฮ่วยเฟิงมองไปทางเขาทันที และเสี่ยวฮ่าวก็อ่านประโยคที่ชัดเจนจากการแสดงออกของเขา

“ถ้าเขาเซ็นสัญญาจริง ฉันจะเรียกพี่ว่าปะป๊า”

“…”

โม่ฮ่วยเฟิงเบือนหน้าหนีราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แสร้งทำเป็นว่าเขาไม่เข้าใจอะไรเลย

เสี่ยวฮ่าวไม่รู้ว่าในอนาคตอันใกล้นี้ คำพูดของเขาจะเป็นคำทำนายที่เป็นจริง