บทที่ 26
บทที่ 26 ในขณะที่เขาส่งประโยคนั้นออกไปจี้จือเหยา ได้ยินอย่างชัดเจนในหูของเขาและหัวเราะอย่างขี้เกียจตามด้วยเสียงเย้ยหยันเล็กน้อยของโม่ฮ่วยเฟิง “ก็บอกแล้วไงว่าเป็นผู้ชาย” “…” สิ่งที่เกิดขึ้นด้านข้างนั้นกลายเป็นความวุ่นวายเล็กน้อย ราวกับว่ากลุ่มคนกลุ่มแรกเริ่มเบียดเสียดกันรอบๆ ไมโครโฟน แล้วกระจายออกไป...
