ตอนที่ 12 หากไม่มีเรื่องบังเอิญก็จะไม่เกิดเรื่องราว

ชั่วโมงต่อมา ลู่ เจียเอ๋อร์ มายืนอยู่ตรงแผนกศัลยกรรมกระดูก

หลังจากนั้นไม่นานนักก็มีชายร่างสูงคนหนึ่งเข็นเก้าอี้วีลแชร์ของชายชราผมหงอกที่ดูดีมีชาติตระกูลออกมา

ลู่ เจียเอ๋อร์ เดินขึ้นเข้าไป เมื่อเห็นชายชราสวมเฝือกที่คอ เธอขอโทษอีกครั้ง "หนูขอโทษจริงๆนะคะคุณลุง เดี๋ยวหนูจะรับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลของคุณลุงแบบเต็มจำนวนเอง"

ชายชราเหลือบมองและพูดอย่างเย็นชาว่า "ต่อไปหนูต้องขับรถอย่างระมัดระวังให้มากกว่านี้นะ!"

ตั้งแต่ที่เกิดเหตุไปจนถึงโรงพยาบาล ชายชราไม่ได้ตำหนิเธอเลย ซึ่งทำให้ ลู่ เจียเอ๋อร์ รู้สึกผิดอย่างมาก "ได้ค่ะๆ หนูขอโทษจริงๆนะคะ! บ้านคุณลุงอยู่ที่ไหนเดี๋ยวหนูขับไปส่ง!"

"ไม่เป็นไรหรอกขอบคุณมากนะ เรากลับกันเองได้" ชายชรากล่าว

ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังชายชรามองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ของเขาแล้วพูดว่า "ศาสตราจารย์ เอซบอกว่าจะมาถึงเร็วๆนี้แล้วครับ"

ลู่ เจียเอ๋อร์ ตะลึงเมื่อได้ยินชื่อ เอซ มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญขนาดนั้นหรอกมั้ง!

จากนั้นชายที่ยืนอยู่ข้างหลังชายชราก็โบกมือให้กับใครบางคนที่อยู่ด้านหลังเธอ "เอซ พวกเราอยู่นี่!"

ลู่ เจียเอ๋อร์ หันหน้าไปเห็นร่างสูงและรู้ว่าสิ่งที่พูดนั้นหมายถึงอะไร :หากไม่มีเรื่องบังเอิญก็จะไม่เกิดเรื่องราวแบบนี้ขึ้น ชายที่เดินเข้ามาใกล้พวกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกเสียจาก จิน เซียงตง ผู้ชายที่เธอเพิ่งจะพบไปเมื่อวานนี้ เมื่อ จิน เซียงตง เห็น ลู่ เจียเอ๋อร์ ดวงตาของเขาก็ส่องประกายเต็มไปด้วยความประหลาดใจแต่เขาก็ยังคงเดินตรงไปหาผู้เป็นพ่อของเขา

"เป็นไงบ้างครับพ่อ" จิน เซียงตง เห็นเฝือกที่คอของชราและถามด้วยความเป็นห่วง

ลู่ เจียเอ๋อร์ ตัวแข็งไปชั่วขณะเมื่อได้ยิน จิน เซียงตง เรียกชายชราคนนี้ว่า "พ่อ" จริงๆแล้วเขาคือ จิน เซิงผิง นักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียง แต่เธอกลับจำผู้ชายที่มีชื่อเสียงเช่นชายชราคนนี้ไม่ได้

เนื่องจาก ลู่ เจียเอ๋อร์ ไม่นึกว่าเป็นเขาตั้งแต่แรกเพราะ จิน เซิงผิง มักจะใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศเป็นส่วนใหญ่และมันก็เป็นเรื่องยากด้วยที่จะพบเขาได้ด้วยตัวเอง

ลู่ เจียเอ๋อร์ รู้สึกประหม่าเพราะเธอไม่คิดว่าจะเจอ จิน เซิงผิง ความน่าจะเป็นที่จะได้เจอเขานั้นมีน้อยมากแต่เธอดันเป็นคนที่โชคดี!

"กระดูกคอร้าวนิดหน่อยไม่มีอะไรร้ายแรงหรอก!" จิน เซิงผิง กล่าวอย่างอ่อนโยน

"พ่อตรวจดีแล้วใช่ไหมครับ?" จิน เซียงตง ถาม

"หมอบอกว่าพ่อไม่เป็นไร!" จิน เซิงผิง กล่าวตอบ

เมื่อได้ยินรายละเอียดเกี่ยวกับอาการของพ่อ จิน เซียงตง ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก "ดีแล้วครับ!"

หลังจากการซักถามเสร็จ จิน เซียงตง มองไปยัง ลู่ เจียเอ๋อร์ เมื่อเขาเห็นการแสดงออกของเธอ เขาก็สรุปส่วนหนึ่งของเรื่องนี้ได้อย่างรวดเร็ว

"ศาสตราจารย์ลู่ เราเจอกันอีกแล้วนะครับ" จิน เซียงตง กล่าวทักทาย

ลู่ เจียเอ๋อร์ เขินอายเล็กน้อยและรีบขอโทษออกไป "เอซ ฉันขอโทษนะคือฉันเป็นคนที่ไปชนรถพ่อของคุณเอง!"

เมื่อรู้ว่าหญิงสาวคนนี้เป็นคนรู้จักของลูกชายจิน เซิงผิง ก็ได้จ้องมองไปที่ ลู่ เจียเอ๋อร์ อยู่ชั่วครู่หนึ่ง

"เหตุการณ์นี้ถูกกำหนดไว้โดยโชคชะตา" จิน เซียงตง ยิ้ม

จริงสินะ! ลู่ เจียเอ๋อร์ แสดงความคิดเห็นในใจอย่างเงียบๆแล้วมองไปที่ จิน ซินเผิง "ศาสตราจารย์จิน หนูขอโทษจริงๆนะคะที่ประมาทและไปชนรถคุณ!"

เมื่อเผชิญหน้ากับคำขอโทษของ ลู่ เจียเอ๋อร์ อีกครั้ง จิน ซินเผิง ก็ยิ้มแล้วถามว่า "หนูเป็นศาสตราจารย์ใช่ไหม?"

"ศาสตราจารย์จิตวิทยาค่ะ!" ลู่ เจียเอ๋อร์ ตอบกลับ

"จิตวิทยาศาสตร์แห่งจิตใจมนุษย์!" จิน เซิงผิง กล่าว

ต่อหน้านักวิทยาศาสตร์คนสำคัญเช่นนี้ แม้ว่า ลู่ เจียเอ๋อร์ จะประสบความสำเร็จมากเพียงใดก็ไม่ควรเอ่ยถึง

"ใช่ค่ะ" ลู่ เจียเอ๋อร์ ได้แต่พูดเบาๆ

"พ่อ ผมขอแนะนำให้รู้จัก นี่คือศาสตราจารย์ ลู่ เจียเอ๋อร์ สอนอยู่ที่มหาวิทยาลัยบี เป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นนําด้านจิตวิทยาพฤติกรรม และเป็นหนึ่งในศาสตราจารย์ที่ทีมวิจัยและพัฒนาAI ที่บริษัทของผมต้องการเชิญตัวเข้ามาร่วมทำงานด้วย!" จิน เซียงตง แนะนำ ลู่ เจียเอ๋อร์ อย่างเป็นทางการให้กับ จิน เซิงผิง

ลู่ เจียเอ๋อร์ รู้สึกปลาบปลื้มไม่น้อยเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และดูเหมือนว่าเอซจะยกย่องเธอเกินจริงไปหน่อย