จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 542

บทที่ 542: รอยคล้ำ

แฟรี่น้ำไปตามทางที่ลูหลี่บอกอย่างรื่นรมย์และลูหลี่ก็ได้กลับไปนอนต่อ

เมื่อถึงเวลาที่สแควรูทสามได้ติดต่อเขา เขาก็ได้หายเหนื่อยล้าไปแล้ว ก่อนหน้านี้ด้วยความที่เขาไม่ได้นอน มันจึงทำให้ร่างกายของเขารู้สึกช้าและตอบสนองได้ไม่ดีเท่าไหร่นัก

เมื่อเขาตื่นขึ้นมา เขาก็เดินไปที่ห้องน้องสาวของเขา

บนโต๊ะของเธอมีเครื่องสำอางอยู่ ลูซินคงชื้อมาจากผู้เล่นคนอื่นเพื่อที่จะคอสเพลย์อะไรบางอย่าง

ลูหลี่เองก็ลองใช้กับหน้าตัวเองดู ซึ่งมันดูดีมากเลยทีเดียว

"การแข่งขันรอบต่อไปเราเจอกับสมาคมวัดมาจิน ซึ่งรอบก่อนหน้านี้พวกเขาเอาชนะสมาคมจักรวรรดิวายุได้"สแควรูทสามหัวเราะออกมาแห้งๆ

"เห้อ เหมือนว่าสมาคมของเราจะมีอะไรเกี่ยวข้องกันเลยนะ"ลูหลี่ถอนหายใจ

แค่การแข่งขันถ้วยเวทย์มนต์เพียงอย่างเดียว สมาคมกฏแห่งดาบกับสมาคมวัดมาจินก็ได้เจอกันถึงสามครั้งแล้ว ซึ่งการแข่งขันแต่ละครั้งที่เจอกันก็เป็นรอบตัดสินซะด้วย

ในการแข่งขันครั้งแรกที่เจอกัน สมาคมวัดมาจินแพ้สมาคมกฏแห่งดาบ ซึ่งก็จบด้วยการที่พวกเขาได้ชนะในทัวร์นาเมนต์นั้น

ในการเจอกันรอบที่สอง สมาคมวัดมาจินแพ้อีกครั้งและก็เกือบจะตกรอบไป

หากแพ้การแข่งขันอีกครั้ง พวกเขาก็จะตกรอบไป

"ช่างน่าสงสารจริงๆเลย" ลูหลี่รู้สึกเสียใจกับเมเปิ้ลอันน่าจดจำที่เคยมีชื่อเสียงในระยะสั้นๆ บางทีในตอนนี้เขาคงจะฝันร้ายเกี่ยวกับเรื่องของลูหลี่แล้วก็ได้กระมั้ง

"อย่าประมาทสมาคมวัดมาจินไปล่ะ ผู้เล่นทั้งหมดของเขาเป็นผู้เล่นสตาร์ที่มีชื่อเสียงกันทั้งนั้น" สแควรูทสามเองก็ไม่แน่ใจว่าเขาควรจะรู้สึกดีใจหรือเศร้าดี

สมาคมวัดมาจินแพ้แค่สมาคมกฏแห่งดาบเท่านั้นเอง ซึ่งทีมของพวกเขาก็น่าเกรงขามมากที่สามารถเอาชัยเหนือสมาคมจักรวรรดิวายุไปได้

สมาคมจักรวรรดิวายุประกอบไปด้วย เกรช ใบไม้มืดมัว วันเดอรินและมือใหม่สามคน แม้จะมีผู้เล่นตัวจริงอยู่ด้วย แต่เมเปิ้ลอันน่าจดจำก็ยังแสดงศักยภาพแสนยอดเยี่ยมออกมา ด้วยการเอาชนะพวกเขาและจัดการกับเกรชที่อยู่ต่อหน้าใบไม้มืดมัวไปได้

"ไม่ต้องกังวลหรอก เราสามารถเอาชนะสมาคมวัดมาจินได้อยู่แล้ว โอ้จริงสิ ว่าแต่ใครเจอสมาคมเปียเรสซิตี้งั้นเหรอ?"ลูหลี่ถาม

"สมาคมกังนัมรอยัล ... " สแควรูทสามตอบ

"น่าสนใจ การจับคู่ระหว่างสองสมาคมใหญ่ ผลลัพธ์จะเป็นยังไงกันนะ?"ลูหลี่หัวเราะ

เขานั้นรังเกียจและดูถูกในตัวของสมาคมกังนัมรอยัลมาก คงเป็นเพราะความแตกต่างและความขัดแย้งในอดีต

"สมาคมกังนัมรอยัลแพ้และก็ได้ถูกตัดชื่ออกจากการแข่งขันในทันที ฉันคาดไว้ว่าสมากังนัมรอยัลคงอยู่อันดับ 2 แต่ไม่คิดเลยว่าจะร่วงลงไปอันดับ 5 หัวใจแห่งสงครามนั้นยิ่งจนเกินไป เขาคงจะทำลายสมาคมนี้ให้ย่อยยับภายในสองปีล่ะมั้ง ฉันยังสงสัยอยู่เลยว่าเขาจะได้อยู่เป็นหัวหน้าสมาคมต่อไหม..."สแควรูทสามพูดเรื่อยเปื่อยเกี่ยวกับความไร้สามารถของหัวใจแห่งสงคราม

ลูหลี่ไม่ได้บอกเขาไป แต่ยังไงเขาก็รู้ดีว่าหัวใจแห่งสงครามนั้นจะได้เป็นหัวหน้าสมาคมต่อ

สังคมเกมไม่ได้ง่ายดายอย่างที่เห็น มีหลายปัจจัยที่ส่งผลต่อการถดถอยของสมาคมกังนัมรอยัล ถึงแม้ว่าหัวใจแห่งสงครามจะไร้ความสามารถจริง แต่เขาก็ยังสามารถผลักไสโทษนี้ไปให้คนอื่นและให้สปอนเซอร์สนับสนุนให้เขาเป็นหัวหน้าสมาคมต่อไปได้อีก

ลูหลี่ยังรู้อีกว่า ชายแก่ทรงพลัง จะต้องเป็นคนที่รับความผิดในครั้งนี้

เรื่องนี้คงจะทำให้เขาถูกขับไล่ไปและเข้าร่วมกับสมาคมธงสงครามสีเลือด

เพื่อให้เข้ากับสมาชิกใหม่ เขาจึงได้เปลี่ยนจากดรูอิดสายฟื้นฟูเป็นดรูอิดสายสร้างความเสียหาย แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ผู้เล่นชั้นนำในเกม แต่เขาก็มีชื่อเสียงในหมู่ดรูอิด

ลูหลี่เองก็เคยเล่นดรูอิดในชีวิตที่ผ่านมาและได้อ่านคำแนะนำมากมายที่เขาเขียนขึ้นมา

"มีกี่ทีมที่ได้ออกไปงั้นเหรอ?"ลูหลี่ถาม

"เราเอาชนะสมาคมอาเซอร์การ์ด สมาคมเปียเรสซิตี้เอาชนะสมาคมกังนัมรอยัล สมาคมสวรรค์ชั้นเจ็ดเอาชนะสมาคมจักรวาลสีเงินไปได้และสมาคมจักรวรดิวายุแพ้สมาคมวัดมาจิน อย่างไรก็ตาม สมาคมจักรวรรดิวายุยังไม่ถูกคัดออกไป เพราะทีมที่ยังมีคะแนนสะสมในตอนนี้มี สมาคมเปียเรสซิตี้ สมาคมจักรวรรดิวายุ สมาคมสวรรค์ชั้นเจ็ด สมาคมวัดมาจินและเรา"สแควรูทสามอธิบาย

สมาคมเปียเรสซิตี้ยังไม่แพ้เลยสักครั้ง พวกเขาจึงได้เป็นอันดับหนึ่งในตอนนี้ ส่วนสมาคมจักรวรรดิวายุและสมาคมสวรรค์ชั้นเจ็ดก็เพิ่งจะแพ้ไปแค่รอบเดียว ซึ่งสมาคมกฏแห่งดาบและสมาคมวัดมาจินก็ได้พ่ายแพ้ไปแล้วสองครั้ง

ดังนั้นแล้วในตอนนี้ มีอยู่ห้าทีมที่มีโอกาสที่จะได้เข้ารอบไป

ถ้าจะให้พูดง่ายๆก็คือ การแข่งขันระหว่างสมาคมกฏแห่งดาบและสมาคมวัดมาจินต้องชนะให้ได้

"ทุกคนอยู่ที่นี่แล้วงั้นเหรอ?"เมื่อลูหลี่มาถึงแล้ว คนอื่นๆก็กำลังรอเขาอยู่ คำพูดและท่าทางแสนผ่อนคลายของเขาไม่ได้เข้ากับการแสดงออกของทีมเขาเลยสักนิด

"ขอโทษทีนะ ถ้าไม่ใช่เพราะความผิดพลาดของผม เราก็คงไม่ต้องแข่งขันในรอบนี้แล้ว" ลิงอ้วนพูดออกมาอย่างสำนึกผิด

แชมป์เปี้ยนของการแข่งขันถ้วยเงาจะต้องไต่เข้าไปทีละรอบเอง ทั้งๆที่สามารถเข้ารอบชิงได้เลย...

นี่เป็นเรื่องที่น่าอายมากและแฟนๆของสมาคมกฏแห่งดาบก็ได้ตำหนิมือใหม่อย่างลิงอ้วนมากมายในฟอรั่มของเกม

พวกเขาคิดว่าการเล่นแบบสุดขั้วและพร้อมเสี่ยงของของเขาทำให้ 'ลูหลี่แห่งสมาคมกฏแห่งดาบไร้พ่าย' ได้ร่วงหล่นลงไป

ในความเป็นจริงแล้ว มันไม่มีเหตุผลใดเลยที่พวกเขาจะพ่ายแพ้ เพราะฝ่ายตรงข้ามในแต่ละรอบที่เจอก็มีแต่คนอ่อนแอ

"ลิง นายพูดอะไรอยู่งั้นเหรอ?"ลูหลี่พูดออกมาขัดจังหวะการวิจารย์ตัวเองของลิงอ้วนพร้อมกับหัวเราะทั้งน้ำตา จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียนออกมาว่า "นายไม่รู้เหรอว่าใครเป็นศัตรูของเรา? มันก็แค่พวกบ้าน้องสาวเท่านั้นเอง ยังไงก็เราเอาชนะพวกเขาได้อยู่ดี ... "

"พูดถึงฉันอยู่หรือเปล่า?"

ลูหลี่หันกลับไปและก็พบกับใบหน้าอันแสนมืดมนของดอกไม้อ้างว้างที่อยู่ต่อหน้าเขา ก่อนที่เขาจะหัวเราะออกมา"โอ้บังเอิญซะจริง! พวกนายจะไปด้วยกันเลยหรือเปล่า?"

"ดูรอยคล้ำใต้ตานั้นสิ" เมเปิ้ลอันน่าจดจำหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"การชนะด้วยกลยุทธ์ที่แสนชาญฉลาดนั้นดูไม่น่าเชื่อเลยนะ แต่ฉันไม่ได้โง่เหมือนกับดอกไม้อัมพาตหรอกนะ นายอย่าคิดว่าจะหลอกฉันได้"

"ฉันก็เหมือนกับนายนั้นแหละ ความสัมพันธ์ของฉันกับดอกไม้อัมพาตก็ดีพอควรเลย ทำไมฉันถึงต้องไปหลอกเขาด้วยล่ะ?"ลูหลี่พูดออกมาพร้อมใบหน้าที่แสนไร้เดียงสา

"นายพักผ่อนพอไหมนะ? ถ้าผลงานของนายแย่ลงในตอนเช้านี้ ฉันแนะนำให้นายลงจากผู้เล่นตัวหลักและไปนั่งที่นั่งตัวสำรองเถอะ"เมเปิ้ลอันน่าจดจำล้อเลียนเขาในขณะที่เขาพาทีมของเขาเข้าไปยังสนามแข่งขัน

ขณะที่เดินออกไป เขาก็จ้องไปที่ลูหลี่ด้วย

"บ้าน้องสาว ... " เพื่อนร่วมทีมของเมเปิ้ลอันน่าจดจำต่างก็เริ่มสับสนถึงสิ่งที่ลูหลี่พูดออกมา

"น้องสาว น้องสาวบ้านแกสิ" เมเปิ้ลอันน่าจดจำโกรธและสวนหมัดไปหาทีมของเขาเอง พวกเขาเรียกเขาว่าบ้าน้องสาว ในตอนที่พวกลูหลี่นั้นอยู่ด้านหลังเขางั้นเหรอ สงสัยว่าเขาคงทำตัวดีกับพวกนี้เกินไป

"พี่ชายฟง พี่ชายฟง ความผิดผมเอง" คนที่พูดว่าเมเปิ้ลอันน่าจดจำก็ได้แต่ร้องออกมาอย่างน่าสงสาร

"ไปได้แล้ว ว่าแต่นายอยากถามอะไรฉันงั้นเหรอ?"เมเปิ้ลอันน่าจดจำนั้นรู้สึกชดชื่นขึ้นมา หลังจากที่เขาต่อยไปแล้วสองสามครั้ง

"ทำไมคุณถึงจ้องไปที่หน้าของลูหลี่งั้นเหรอ ... ? พี่ชายฟง ผมไม่ได้พยายามว่าอะไรหรอกนะ "เพื่อนร่วมทีมของเขาต่างก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมาในทันทีที่เมเปิ้ลอันน่าจดจำจ้องมองมาที่พวกเขาด้วยสายตาอันแสนเย็นชา

"ก็ขอบตาของเขามันดำจริงๆ" เมเปิ้ลอันน่าจดจำพูดขึ้นมา

หัวข้อสนทนาเดียวกันนั้นเองก็ได้โผล่อยู่ในกลุ่มทหารรับจ้างซินซิน

"บอสใหญ่ ขอบตานายมันดำจนแย่มากเลยนะ" ซากุระกล่าวออกมาด้วยความรู้สึกกังวล

"มันเลวร้ายยิ่งกว่าในตอนเช้านี้ซะอีก" มาสเรนเองก็พูดขึ้นมา เธอลังเลใจและก็ได้แต่ถามออกมาว่า"นายควรที่จะพักอยู่ที่นั่งตัวสำรองหน่อยไหม?"

คนอื่นๆต่างก็เป็นห่วงเขาเช่นกัน เกมนั้นได้สร้างรายละเอียดบนใบหน้าของลูหลี่อย่างสมบูรณ์ ดวงตาที่ดูไร้ชีวิตชีวาและขอบดำใต้ตา

"ฉันกำลังหลอกพวกเขาอยู่" ลูหลี่หัวเราะออกมาและกระพริบตา