จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 543
บทที่ 543: ทุกคนต่างก็มีแผนของตัวเองกันทั้งนั้น
ลูหลี่นั้นไม่ได้คิดแผนที่แสนจะลึกมากมายเหมือนกับเมเปิ้ลอันน่าจดจำ เมื่อเขาตื่นขึ้นมา เขาก็ไม่รู้หรอกว่าจะพบใคร แต่เขาจะแกล้งทำเป็นว่าเขาเหนื่อยให้พวกนั้นเห็นเฉยๆ
ซึ่งเขาคุ้นเคยกับผู้เล่นประเภทนี้ดีเลยทีเดียว ความแข็งแกร่งของเขาเองก็คือการโกหกด้วย
เมเปิ้ลอันน่าจดจำเป็นคนช่างคิดและยังใช้ประโยชน์จากทุกโอกาสที่มีให้ ซอวโรวเลสเองก็เคยประสบปัญหานี้ด้วยตัวเอง ซึ่งนี้ก็คงเป็นสาเหตุที่ทำไมพวกเขาถึงเอาชนะสมาคมจักรวรรดิวายุไปได้
หากมองมุมหนึ่งมันก็เป็นจุดแข็ง แต่อีกมุมหนึ่งก็เป็นจุดเสียเปรียบได้
หลังจากที่เขาตื่นขึ้น เขาก็ลองใช้เครื่องแต่งหน้าของน้องสาวดู มันทำให้เขาเพิ่มรอยคล้ำและยังอะไรหลายๆอย่างได้อีก
อย่างไรก็ตาม เมเปิ้ลอันน่าจดจำไม่ได้ถูกหลอกจริงๆ
รายละเอียดๆเล็กๆน้อยๆนี้ต่างก็อยู่ในการคาดการณ์ของเขา อย่างไรก็ตาม ชัยชนะยังไงก็มาจากความแข็งแกร่งของพวกเขาจริงๆต่างหาก
ซึ่งแผนที่ในครั้งนี้ก็ดูค่อนข้างยุติธรรมดี มันไม่ได้ใหญ่เกินไปและผู้เล่นทุกๆคนก็สามารถมองเห็นรอบด้านได้ ไม่มีสิ่งกีดขวางอะไรมากนัก ตรงกลางของแผนที่ก็มีแค่แม่น้ำกับสะพานเท่านั้นเอง
ไม่มีกฎเกณฑ์มากมายสำหรับการต่อสู้ภายในเกมรุ่งอรุณ ที่ผู้เล่นทุกคนต้องทำในตอนนี้ก็คือยืนยันการแข่งขันเท่านั้นเอง [ต้องยืนยันทุกครั้งที่จะแข่งขัน]
การโจมตีจากตำแหน่งสูงนั้นจะสร้างความเสียหายได้มากกว่าตำแหน่งต่ำอยู่แล้ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องการโจมตีพลาดเลย
"ยึดพื้นที่สะพานให้ได้" ลูหลี่สั่งในขณะที่การแข่งขันกำลังจะเริ่มขึ้น
เมเปิ้ลอันน่าจดจำเองก็เข้าใจถึงคุณสมบัติของแผนที่นี้ในทันที ทั้งสองทีมต่างรีบวิ่งไปที่กลางแผนที่กัน
อย่างไรก็ตาม ลิงอ้วนเพิ่งจะเคยลงแข่งในแผนที่นี้ครั้งแรกและรองเท้าของเขาก็ดีอีกด้วย ไม่เพียงแต่เขาจะสามารถใช้แฟลชได้สองครั้ง แต่เขายังมีบัพเพิ่มความเร็วการเคลื่อนที่อีก ในทันทีทันใด เขาก็ได้มาถึงสะพานแล้ว
"ลิงถอยกลับมา" ลูหลี่ไม่ได้ใช้ทักษะเพิ่มความเร็วอะไรเลย ดังนั้นเขาจึงอยู่ด้านหลังคนอื่น แต่เขานั้นรู้สึกตกใจมาก เมื่อเห็นลิงอ้วนดุดันขนาดนั้น
เมื่อถึงเวลาที่เขาได้ยินคำสั่งของลูหลี่ ลิงอ้วนก็กำลังใช้ทักษะโจมตีใส่ศัตรูแล้ว เขายืนอยู่บนสะพานด้วยความมั่นใจราวกับจะจัดการกับทีมฝ่ายตรงข้ามได้หมด แต่เมื่อทีมฝ่ายตรงข้ามมากันครบ เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถอยกลับไป
ทั้งสองทีมต่างก็ยืนอยู่ที่ปลายสะพานของแต่ละด้าน
ใต้สะพานเป็นคลองแม่น้ำ แต่ไม่มีใครอยากไปที่นั่น เพราะจะทำให้พวกเขาอยู่ในตำแหน่งที่ต่ำกว่า
"ทุกคนรอเวลาฟื้นฟูสักครู่หนึ่ง มูนไลท์ใช้ทักษะลดความเสียหายของนาย จากนั้นให้ใช้ทักษะเป็นเซ็ตและกระโดดลงไปที่แม่น้ำ "ลูหลี่นั้นเคยเห็นการแข่งขันในแผนที่นี้มาหลายครั้งในอดีต ดังนั้นแล้ว เขาจึงเข้าใจวิธีการต่อสู้ในแผนที่นี้ดี
"โอเค" มูนไลท์พูดเพียงไม่กี่คำและก็ไม่ได้สงสัยอะไรในคำพูดของลูหลี่เลย
"ลิง นายจะต้องโจมตีจากข้างหลัง แต่อย่าข้ามสะพานไปล่ะ ต้องถอยหากว่ามันจำเป็น ซึ่งนั้นเธอก็ต้องทำเหมือนกันนะ มาสเรน ส่วนฉันจะหาโอกาสที่เราจะข้ามสะพานไปเอง พวกนายทุกคนระวังตัวด้วย"ลูหลี่กล่าว
มูนไลท์ใช้เวลาเตรียมตัวพักหนึ่งในขณะที่ทุกๆคนได้มาอยู่ที่ข้างหลังของเขาแล้ว
ส่วนเมเปิ้ลอันน่าจดจำเองก็ได้ระมัดระวังตัวในทันทีทันใดและเขาก็ได้สั่งให้ผู้เล่นของเขายืนในตำแหน่งต่างๆ นอกจากนี้แล้ว เขาก็ได้บอกให้พาลาดินคอยขัดขวางมูนไลท์ด้วย
"3 2 1 ... " ลูหลี่เริ่มนับถอยหลังที่ช่องแชท
ทันทีที่เขานับจบ เชาก็ได้ใช้เอฟเฟคของรองเท้าและไปโผล่ที่ด้านหลังของพาลาดินฝ่ายตรงข้าม ก่อนที่เขาจะใช้แซป
พาลาดินใช้เวลาเพียงครู่เดียวในการขจัดแซปด้วยเหรียญตรา ส่วนมูนไลท์เองก็ได้วิ่งมาและใช้ทักษะกระทืบเท้า จากนั้นก็ตามด้วยทักษะลมกรด
แม้ว่าพาลาดินจะสวมใส่เกราะแผ่น แต่เขาก็ยังคงต้องหลีกเลี่ยงการโจมตีพวกนั้นและมุ่งเป้าไปที่ลิงอ้วน
พาลาดินต้องการขัดจังหวะการโจมตีของลิงอ้วน แน่นอนว่าเขาไม่ยอมอยู่เฉยแน่ คทาของเขาได้ถูกยกขึ้นมาและร่ายฟรอสโนวา พาลาดินคนนี้ได้ใช้เหรียญตราไปแล้ว แต่ยังกล้าวิ่งเข้ามาหาเขาอีกนะ
พาลาดินถูกแช่แข็งอยู่กับที่ แต่เขาก็ได้เป็นอิสระอย่างรวดเร็วและทุบไปที่ลิงอ้วนด้วยค้อนพร้อมกับสตัน
ซึ่งลูหลี่ในตอนนี้ได้มาอยู่ที่ด้านหลังของสมาคมวัดมาจินแล้ว เป้าหมายของเขาคือการใช้เชปช็อตใส่ฮีลเลอร์ของพวกเขาและใช้ทักษะให้ครบเซ็ต
อย่างไรก็ตาม ด้วยระดับตอนนี้ มันแทบจะเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้เลยที่จะจัดการศัตรูด้วยการใช้ทักษะครบเซ็ตครั้งหนึ่ง
ซึ่งลูหลี่ต้องการให้ลิงอ้วนหรือมูนไลท์ช่วยเขา แต่เมื่อเขาหันกลับไปมองสถานการณ์ทีมของเขาแล้ว เขาก็ลบความคิดนั้นออกจากหัวไป
เมื่อมูนไลท์ใช้ทักษะลมกรดเสร็จ เขาก็ได้กระโดดลงแม่น้ำและไม่ได้โจมตีต่อ นั้นทำให้ลิงอ้วนต้องถอยกลับไป จากนั้นเอง ทีมของสมาคมกฏแห่งดาบก็ได้ถอยกลับไป
"พวกเขาไปแล้ว" หลังจากโดนโจมตีอย่างกะทันหันแล้ว ผู้เล่นจากสมาคมวัดมาจินก็เริ่มที่จะกลัวขึ้นเรื่อยๆ
"นั่นต้องไม่ใช่ทั้งหมดที่พวกนั้นต้องการทำอย่างแน่นอน"
เมเปิ้ลอันน่าจดจำมองมูนไลท์ที่ปีนขึ้นสะพานจากฝั่งด้านตรงข้ามและก็ได้ล้มเลิกแผนของตัวเองที่จะพุ่งตรงไปจัดการเขา จากนั้นเขาก็ได้หันกลับไปมองผู้เล่นทีมของเขาที่กำลังหวาดกลัวกันอยู่ ก่อนที่จะพูดกับพวกเขาว่า "ลูหลี่อาจจะยังไม่กลับไปก็ได้ แต่เขาก็คงไม่มี HP มากเท่าไหร่นัก ทุกๆคนไม่ต้องกลัวอะไรหรอกนะ"
ซึ่งลูหลี่ในตอนนี้เองก็ได้ซ่อนอยู่ข้างหลังพวกเขาไม่ไกล เขามี HP 50% เพียงเท่านั้น
สถานการณ์ในตอนนี้ก็ไม่ได้วิกฤตอะไรนักสำหรับลูหลี่ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถใช้โพชั่นในการแข่งขันได้ตามกฏ แต่เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ค่า HP ของเขาก็จะฟื้นฟูขึ้นมา
"ยังไงฝั่งเราก็อยู่กันเต็ม ยังไงเขาคงไม่ ... " ฮีลเลอร์ที่ถูกโจมตีโดยลูหลี่พูดขึ้นมา
ในขณะที่กำลังพูด ฮีลเลอร์ก็เหมือนกับถูกลมปะทะเข้าด้านหลัง
"เฮ้ นายอย่าทำเหมือนกับฉันไม่มีตัวตนสิฟ่ะ" เมเปิ้ลอันน่าจดจำพูดออกมาขณะที่ใช้ทั้งลูกบอลไฟกับน้ำแข็งใส่ลูหลี่ ในขณะที่น้ำแข็งกำลังจะระเบิดโดนร่างของลูหลี่ เขาก็ได้ใช้ก้าววายุและหนีหายไปแล้ว
เวลาผ่านไปไม่นานนัก เขาก็ได้กลับมาโจมตีอีกครั้ง ซึ่งเป็นเป้าหมายเดิมด้วย
ผู้เล่นจากสมาคมวัดมาจินรู้อยู่แล้วว่าพวกเขากำลังถูกโจมตีจากทั้งสองด้าน ดังนั้นแล้ว พวกเขาจึงต้องระมัดระวังตัวเพิ่มขึ้นไปอีก นั้นทำให้การโจมตีของลูหลี่ครั้งที่สองนั้นพลาดไป
"เขาตั้งใจทำอะไรอยู่งั้นเหรอ?"หลังจากที่ถูกโจมตีเป็นครั้งที่สอง ฮีลเลอร์ก็ได้แตะไปที่ไหล่ของตัวเองด้วยความกลัว
มีผู้เล่นอยู่ห้าคนที่ตรงนี้ มันจึงเป็นเรื่องไร้สาระมากถ้าจะคิดว่าเขาสามารถฆ่าใครสักคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ได้
"ฉันจะฆ่าเขาเอง พวกนายอยู่ตรงนี้แหละ ถ้าคนไหนในฝ่ายตรงข้ามวิ่งข้ามมาก็ให้โจมตีในทันที แล้วพวกนายก็ห้ามข้ามไปกันล่ะ "
เมเปิ้ลอันน่าจดจำได้ใช้เวลาคิดอยู่รึ่งหนึ่ง ก่อนที่จะได้ตัดสินใจว่าจะไม่ยอมให้ลูหลี่มากวนใจพวกเขาอีก
การรังควานของลูหลี่มันเหมือบกับการทรมานพวกเขาเลยทีเดียว
ทีมของฝ่ายตรงข้ามที่อยู่ทางด้านนี้ทั้งหมดล้วนแล้วแต่เตรียมพร้อมรับมือที่จะต่อสู้เสมอ ซึ่งที่ลูหลี่ทำแบบนี้สิ่งเดียวที่เขาต้องการก็คือ ให้ระยะเวลาคูลดาวน์ของทุกทักษะของทีมเขาพร้อมใช้อีกครั้ง
ทางด้านเมเปิ้ลอันน่าจดจำก็รู้ดีว่าลูหลี่ต้องการถ่วงเวลาให้พวกเขาช้าลงไปอีก
เมเปิ้ลอันน่าจดจำเดินออกมาจากทีมของตัวเองโดยวางแผนที่จะจัดการกับลูหลี่ นอกจากนี้แล้ว มันยังเป็นโอกาสที่ดีสำหรับโจรอีกที่จะโจมตีนักเวทย์
เขาและลูหลี่เคยต่อสู้ 1v1 มาก่อนในช่วงการแข่งขันถ้วยเงา แต่เนื่องจากความแตกต่างด้านอุปกรณ์และระดับ ในตอนนั้นเขาจึงแพ้ไป อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้มันแตกต่างกันไป ลูหลี่เหลือเลือดเพียงแค่ครึ่งหนึ่งและยังมีสภาพที่ไม่ดีอีก
ใช่แล้ว เมเปิ้ลอันน่าจดจำกำลังใช้รอยคล้ำใต้ตาของลูหลี่เป็นข้อได้เปรียบของตน
ในตอนนี้เขาได้ออกมาแล้ว ซึ่งการกระทำของเมเปิ้ลอันน่าจดจำก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์ซะทีเดียว เพราะเมื่อลูหลี่เห็นเขาเดินไปทางนั้น เขาก็เดินตามไปในทันที
ส่วนนักพากย์สองคนที่พูดหยอกล้อเล่นกันไปมาในตอนเช้าก็ได้ถูกเปลี่ยนตัวเป็นนักพากย์สองคนที่มีประสบการณ์มากกว่าไปแล้ว
"ที่จริงเมเปิ้ลอันน่าจดจำไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นคนเดียวก็ได้นะครับ" หนึ่งในนักพากย์กล่าวออกมา
"แต่เขาดูเหมือนจะไม่มีทางเลือกนะครับ ด้วยการก่อกวนของลูหลี่ มันก็จะทำให้เกิดความกดดันทางจิตใจ ซึ่งในตอนนี้เขาก็ได้ทำสำเร็จแล้ว นอกจากนี้แล้วการแข่งขันก็จำเป็นที่จะต้องมีสมาธิในการต่อสู้ด้วย "นักพากย์อีกคนวิเคราะห์ออกมา
"สถานการณ์ของลูหลี่ในตอนนี้เองก็ไม่ดีมากนะครับ เขาเหลือ HP เพียงแค่ครึ่งเดียว บางทีเมเปิ้ลอันน่าจดจำอาจจะพยายามใช้โอกาสในตอนนี้ก็เป็นไปได้ครับ"นักพากย์อีกคนตอบกลับมา
"แล้วทำไมลูหลี่จะยอมให้ตัวเองเป็นแบบที่ฝ่ายตรงข้ามคิดด้วยล่ะครับ? ถ้าเขาโจมตีเมเปิ้ลอันน่าจดจำไปตอนนี้ เขาก็จะต้องตายอย่างแน่นอน ผู้เล่นทั้งสองฝ่ายต่างก็มีแผนการของตัวเองทั้งนั้น มันเป็นเรื่องยากมากที่จะบอกว่าใครกำลังตกลงบนหลุมกับดักของใคร"นักพายก์อีกคนกล่าวออกมาอย่างไม่เห็นด้วย
ในความเป็นจริงแล้ว นักพากย์ทั้งสองคนไม่กล้าที่จะแสดงความคิดเห็นมากนัก พวกเขาจึงได้ปล่อยให้ผู้ชมตัดสินกันไปเอง
