จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 541

บทที่ 541: เควสของแฟรี่น้ำ

หลังจากเอาชนะและจัดการสมาคมอาเซอร์การ์ดไปได้แล้ว ลูหลี่ก็ไม่ได้กลับไปเพิ่มระดับต่อ

การต่อสู้ที่เขาพบกับเมเปิ้ลอันน่าจดจำค่อนข้างง่ายนัก คงเป็นเพราะว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นวางแผนมากจนเกินไป อย่างไรก็ตาม ในการแข่งขันรอบนี้ค่อนข้างที่จะแตกต่างกันมากเลยทีเดียว คู่ต่อสู้ของเขาคือดอกไม้อัมพาตที่ต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งถึงสองนาทีในการจัดการ เวลาเป็นสิ่งสำคัญมาก มันสามารถตัดสินแพ้ชนะได้เลยทีเดียว

ในการต่อสู้ PVP ระหว่างโจรระดับสูงสองคน ควรที่จะไม่มีข้อผิดพลาดใดๆ ด้วยความที่เขานอนไม่พอและกังวล มันจึงทำให้กลายเป็นข้อผิดพลาดที่แสดงออกมา

ลูหลี่จึงได้ตัดสินใจที่จะไปพักผ่อนที่ดานาซัส เพราะพรุ่งนี้เขาจะต้องแข่งอีก ซึ่งเขาก็ยังไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามของเขาเองใคร แต่ถ้าหากพวกเขาถูกจับคู่กับสมาคมเปียเรสซิตี้ เขาจะต้องพ่ายแพ้ด้วยสภาพที่อ่อนแอนี้อย่างแน่นอน

แต่ในตอนนั้นเอง แฟรี่น้ำก็เป็นคนปลุกเขาให้ตื่น

ระบบในเกมมีการตั้งค่าที่อนุญาตให้เพื่อนสนิทปลุกเขาได้ทุกเมื่ออยู่ นอกจากเพื่อนที่ไว้ใจในสมาคมกฏแห่งดาบแล้ว มีเพียงแค่สแควรูทสามและแฟรี่น้ำเท่านั้นที่สามารถใช้ระบบนี้ได้

ลูหลี่รู้สึกปวดหัวเล็กน้อยและเริ่มคิดว่าจะไม่สนใจเธอดีหรือเปล่า

เธอคิดว่าจะทำอะไรก็ได้งั้นหรือไง? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันแพ้การแข่งขันวันพรุ่งนี้เพราะเธอปลุกฉันเนี้ย? เธอจะชดใช้ยังไง? นี้มันเป็นปัญหาที่แก้ได้ด้วยเงินเท่านั้นนะ

"ลูหลี่ เควสทั้งหมดในสมาคมนักฆ่ายากหมดเลยงั้นเหรอ?"เสียงของเธอฟังดูเหมือนจะร้องไห้ มันเป็นเรื่องยากมากที่เธอจะเผยด้านอ่อนแอออกมาให้เห็น ซึ่งด้วยความเป็นแบบนี้ มันจึงเป็นเรื่องยากมากที่เขาจะโกรธเธอ

"โอ้ เกี่ยวกับเควสของเธอเหรอ?"ลูหลี่พูดออกมาพร้อมกับนึกถึงเรื่องเควส

"พวกเขาต้องการที่จะให้ฉันไปฆ่าบอสระดับ 35 ที่มีชื่อว่า ริฟสเกลที่เป็นบอสจระเข้ในบึงดัสเวลโลว์ ด้วยตัวคนเดียว มันต้องทำจนเดียวงั้นเหรอ...ทำไมกันล่ะ? ทำไมเควสที่ให้ฉันมาถึงยากขนาดนี้ ฉันตายไปแล้วสองครั้งก็เพราะเควสนี้ ฉันพยายามที่จะสู้กับบอสในที่ต่างๆ แต่มันก็ไม่แตกต่างกันเลยสักนิด"แฟรี่น้ำนั้นมักจะแสดงออกมาอย่างสง่างามและเฉิดฉาย แต่ในวันนี้เธอกลับดูเหมือนกับยายแก่ข้างบ้านแสนน่ารำคาญ

ลูหลี่รู้สึกเหมือนกับนึกถึงสีหน้าของเธอในตอนนี้ได้เลย

ถึงแม้ว่าเธอจะขอให้มีฮีลเลอร์มาซ่อนใกล้ๆเธอไว้คอยชุบชีวิตในตอนที่เธอถูกฆ่าไป แต่เธอก็ยังไม่สามารถเอาชนะบอสได้และยังคงสูญเสียค่าประสบการณ์ไปเรื่อยๆอีก

"ฉันทำอะไรผิดไปหรือเปล่า? ถ้า NPC ให้เควสมา มันก็ต้องมีวิธีที่จะทำให้สำเร็จใช่ไหม?"แฟรี่น้ำถามออกมาพร้อมกับหอบหายใจ

"มีอะไรให้เธอคิดอย่างนั้นเหรอ?"ขณะที่ลูหลี่นอนอยู่บนเตียง เขาก็ได้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

"โอ้ย เกมมันก็ต้องออกแบบเพื่อผู้เล่นอยู่แล้วหนิ พวกเขาจะเป็นยังไงเหรอถ้าสร้างเควสที่ไม่มีทางสำเร็จขึ้นมาได้?"แฟรี่น้ำตะโกนออกมา"ตอนนี้นายกำลังทำอะไรอยู่? ทำไมฉันถึงได้ยินเสียงแปลกๆ?"

"อ่า... ตอนที่ฉันกำลังนอนอยู่และก็ได้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาก็เพราะเธอนี้แหละ"ลูหลี่กล่าวออกมาพร้อมกับเก็บความโกรธเอาไว้ในใจ

ในที่สุด เขาก็สามารถที่จะบังคับให้ตัวเองนอนหลับลงไปได้ แต่ก็ถูกปลุกในทันที หลังจากที่เขานอนไปไม่กี่ชั่วโมงโดยฝีมือของเธอ ตอนนี้เขายิ่งรู้สึกเหนื่อยมากกว่าเดิมเสียอีก

"ทำไมนายถึงมาหลับตอนกลางวันเนี้ย? ว่าแต่ภารกิจที่นายได้คืออะไรงั้นเหรอ?"แฟรี่น้ำถาม

"ฉันก็ต้แงฆ่าบอสเหมือนกัน" ลูหลี่พูดออกมาครึ่งหลับครึ่งตื่น น้ำเสียงของแฟรี่น้ำคงจะเป็นตัวกล่อมให้เขาหลับได้ดี ขอเพียงเธอไม่ได้จู้จี้และพูดออกมาด้วยความโกรธอะนะ

"งั้นนายก็ยังทำเควสไม่เสร็จสินะ? จะเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอถ้าทำเควสไม่สำเร็จ?"แฟรี่น้ำถาม

การสู้กับบอสตัวคนเดียวนั้นเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับผู้เล่นัท่วไป

"ใครพูดกัน? ฉันทำเควสเสร็จแล้วและก็เป็นบอสระดับ 45 ด้วย"

เพราะเขาทั้งครึ่งหลับครึ่งตื่น มันจึงทำให้เขาลืมไปว่าเขาอยากจะอยู่อย่างสงบ [พูดเรื่องนี้แล้ว แฟรี่น้ำต้องถามเขาต่อแน่]

"เป็นไปไม่ได้!"แฟรี่น้ำกรีดร้องออกมา

เป็นไปได้อย่างไรกันที่ลูหลี่จะสามารถเอาชนะบอสระดับ 40 ด้วยตัวคนเดียว ทั้งๆที่เธอยังติดอยู่กับบอสระดับ 35?!

"แล้วก็เลิกที่จะแข่งกับฉันสักทีเถอะ โอเคไหม? ผู้หญิงควรที่จะทำตัวดีและมีมารยาทดีนะ "ลูหลี่พูดออกมา ซึ่งนี้เป็นวิธีที่เขามักจะใช้สอนน้องสาวตัวน้อยของเขาเสมอ ด้วยความที่เขารับผิดชอบในเรื่องของการเงินและดูแลครอบครัวเอง ลูซินจึงได้กลายเป็นเด็กดีแสนน่ารัก

แฟรี่น้ำได้แต่หายใจเข้าออกอย่างช้าๆ เพื่อระงับอารมณ์ตัวเองที่ต้องการจะไปฆ่าลูหลี่

ราวกับสิงโตตัวเมียได้คำรามออกมาด้วยความโกรธ ในตอนที่เธอได้ยินคำพูดของลูหลี่ ซึ่งกลุ่มระดับสูงของสมาคมดิสซี่คอสก็ได้ยินว่าลูหลี่ทำให้เจ้านายของพวกเธอโกรธ พวกเธอในตอนนี้ก็กำลังรอคำสั่งจากบอสของตัวเองอยู่

นี้นับว่าเป็นวันโชคดีของลูหลี่ เพราะแฟรี่น้ำสามารถระงับอารมณ์ไม่ให้ระเบิดออกมาได้

ถ้ามีคนคนหนึ่งบนโลกนี้ที่สามารถช่วยเหลือเธอเรื่องนี้ได้ ก็คงจะเป็นคนที่น่ารำคาญคนนี้แหละ โดยที่เธอไม่รู้ตัว ความเชื่อใจของเธอต่อลูหลี่ก็ได้เพิ่มขึ้นมาอีก

"พี่ชายผู้เชี่ยวชาญ นายพอจะบอกได้ไหมว่าฆ่าบอสได้ยังไง? นายพอจะบอกฉันหน่อยได้ไหม?"แฟรี่น้ำนั้นพยายามอย่างหนัก เพื่อที่จะทำให้เสียงฟังดูอ่อนโยนและมีมารยาทที่สุด

เมื่อเธอตั้งใจพูดดีๆด้วยแล้วนั้น ลูหลี่ก็ได้ตัดสินใจที่จะพูดให้เธอฟังทีละขั้นทีละตอน

อย่างไรก็ตาม ด้วยความที่เขาก็ยังกึ่งหลับกึ่งตื่นอีกนั้นแหละ มันจึงทำให้เขาพูดรายละเอียดออกมามากมายและยังยากที่จะเข้าใจอีก อย่างไรก็ตามการ หัวข้อหลักที่เธอเข้าใจก็คือ ลูหลี่ได้รับความช่วยเหลือจาก NPC

"งั้นฉันจะไปหา NPC ที่ช่วยฉันในบึงดัสเวลโลว์ที่ไหนงั้นเหรอ? ลูหลี่ นายพอจะช่วยฉันทำเควสให้สำเร็จหน่อยได้ไหม?"แฟรี่น้ำถามออกมาอย่างอายๆ

เสียงของเธอดูนุ่มนวลมาก จนทำให้หูของลูหลี่กระดิก ซึ่งนั้นทำให้เขารู้สึกมึนงงมากกว่าเดิม จนอยากจะนอนอีก

ลูหลี่ในตอนนี้กำลังจะหลับแล้ว แต่เขาก็ยังพยายามที่จะช่วยแก้ปัญหาของแฟรี่น้ำอยู่

"ส่งผู้เล่นบางคนไปล่อให้ยามที่ด่านหน้าทางเหนือ จำหนึ่งในคนที่เราพามาด้วยได้ไหม?"

"ยามพวกนั้นอ่อนแอมาก ฉันไม่คิดหรอกนะว่าพวกเขาจะสามารถเอาชนะบอสได้" แฟรี่น้ำกล่าว

จระเข้ริฟสเกลเป็นบอสระดับ 45 อย่างแท้จริง อย่างไรก็ตาม เมื่อเร็วๆนี้มันได้รับบาดเจ็บและระดับของมันก็ร่วงลงมาที่ระดับ 35 นี้คงเป็นเหตุผลที่สมาคมนักฆ่าได้ให้ภารกิจที่มีชื่อเรียกว่า "จัดการเขาในยามที่อ่อนแอ" กับเธอ

"ใช่ฉันรู้อยู่ แต่นี่เป็นส่วนหนึ่งของเควส" ลูหลี่กล่าวพร้อมกับปิดตา ก่อนที่จะพูดต่อ "จากนั้นให้ไปหาอาเซอร์ซีบรีสและไปขอเหรียญตราเปื้อนเลือด นำไปที่ชายฝั่งของเมืองหวาย มุ่งหน้าไปทางใต้และเธอก็จะพบเข้ากับบ้านหลังเล็กๆ ... '

แฟรี่น้ำรู้สึกเหมือนกับว่าเธอกำลังฟังนิทานก่อนนอน แต่เธอก็เชื่อใจลูหลี่อย่างสมบูรณ์ไปแล้ว

"ถ้านักเวทย์ฃราคนนั้นเห็นเหรียญตราเปื้อนเลือด เขาก็จะคุยกับเธอและให้คำแนะนำ ด้วยวิธีนี้ มีโอกาสที่ไจน่าจะช่วยเธอ อย่างไรก็ตาม ถ้านักเวทย์ชราไม่อยู่ที่นั่น เธอก็คงจะต้องมุ่งหน้าไปหาไจน่าและพึ่งดวงของเธอเอง โอ้ใช่แล้ว ว่าแต่เควสของเธอมีระยะเวลาจำกัดกี่วัน?"

"สามวัน ฉันต้องทำเควสนี้ให้เสร็จในตอนบ่ายของวันพรุ่งนี้ ไม่อย่างนั้นฉันก็ล้มเหลว"แฟรี่น้ำพูดออกมาด้วยความปวดใจ

"งั้นก็รีบทำให้เร็วเลย เธอคงจะได้แต่อธิษฐานให้ไจน่าช่วยเธอแล้วแหละ เพราะคงไม่มีใครแข็งแกร่งพอที่จะไปเหยียบบึงดัสเวลโลว์นอกจากเธอ"ลูหลี่พยายามพูดให้ข้อมูลกับเธอมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพราะว่านี้เป็นเควสที่จะต้องทำคนเดียวและนี้ก็เป็นสิ่งที่เขาช่วยเธอได้มากที่สุด

"นายมีความสัมพันธ์ยังไงกับนักเวทย์ชราคนนั้นเหรอ?"แฟรี่น้ำอยากรู้ว่าลูหลี่นั้นรู้จักนักเวทย์แสนลึกลับคนนั้นได้ยังไง

"เมดีฟ เขาสอนทักษะกลายร่างเป็นอีกาให้ฉัน เธอควรจะเคารพยำเกรงเขานะ เพราะเขามีพลังที่มากมายเหนือกว่าที่เราจินตนาการมาก" ลูหลี่เตือนเธอและก็ได้แต่หวังว่าเธอจะทำตัวดีเมื่อพบกับเมดีฟ

ซึ่งในเกมรุ่งอรุณ การที่เธอจะพบกับตัวละครระดับตำนานได้นั้น มันก็มักจะขึ้นอยู่กับโชคล้วนๆ