ตอนที่ 30 คำขอร้องของเจิ้นเจียง
ตอนที่ 30 คำขอร้องของเจิ้นเจียง
เป็นเสียงของบุตรสาวคนโตแห่งตระกูลเจิ้น เจิ้นเจียง
“ท่านพ่อ ข้าเองก็ได้ยินข่าวเมื่อไม่กี่วันก่อนมาเช่นกัน”
“ในปิ้งโจว เหตุการณ์กบฏโพกผ้าเหลืองได้สงบลงแล้ว มีชายหนุ่มที่มีความสามารถนามเฉิงชงอู๋ฮวยปรากฏตัวขึ้นกลางสงคราม”
“ตอนนี้กองทัพของพวกเขาน่าจะพักอยู่ในเมืองจินหยาง”
“หากสามารถขอความช่วยเหลือได้ บางทีตระกูลเจิ้นอาจจะยังพอมีทางรอด!”
เจิ้นอี้ขมวดคิ้วและเผยความลังเลเล็กน้อย
“แต่ตระกูลเจิ้นของเราและเฉิงชงคนนั้นไม่รู้จักกันเลย เขาจะยอมมาช่วยงั้นหรือ?”
เจิ้นเจียงกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ท่านพ่อ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องพยายามดูก่อน มิเช่นนั้นก็ไม่มีหนทางอื่นแล้ว!”
“ตกลง!”
เจิ้นอี้กัดฟันและตัดสินใจในที่สุด
ในฐานะหัวหน้าตระกูล เขายังคงมีความกล้าที่จะตัดสินใจในช่วงวิกฤต
“เราจะใช้ทั้งสองวิธี เจิ้นเหยียน เจ้าไปขอความช่วยเหลือจากแม่ทัพโลติด”
“เจียงเอ๋อ เจ้าไปจินหยางเพื่อขอความช่วยเหลือจากเฉิงชงผู้นั้น”
“ข้าจะระดมทหารทั้งหมดปกป้องจงซานอย่างสุดกำลัง!”
เจิ้นเหยียนและเจิ้นเจียงตอบตกลงและรีบจากไป
......
บนถนนเส้นหลักจากจี้โจวถึงปิ้งโจว
แถวของขบวนรถม้ากำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว
“เร็วเข้า รีบไป!”
เสียงของเจิ้นเจียงเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นขณะกระตุ้นคนขับ
นางจะหันไปมองจงซานเป็นบางครั้งด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความกังวล
คนขับเองก็ทำอะไรไม่ถูก
“ท่านหญิง นี่เร็วที่สุดแล้ว!”
“ด้วยความเร็วนี้พวกเราจะใช้เวลาประมาณห้าวันก่อนจะถึงจินหยาง!”
เจิ้นเจียงกัดฟันของตนอย่างเงียบ ๆ
นางไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องสวดภาวนา
ขอให้เมืองจงซานยังอยู่รอดปลอดภัย!
ตึงตึงตึง!
ทันใดนั้นเส้นทางข้างหน้าก็มีเสียงกีบเท้าดังสนั่น
เสียงดังปะปนกันและดังขึ้นเรื่อย ๆ ขณะมุ่งหน้ามาหากลุ่มของนางอย่างรวดเร็ว
“ท่านหญิง ฟังสิ ดูเหมือนจะมีทหารม้าขนาดใหญ่กำลังเดินทัพ!”
“ตามข่าวที่ได้รับก่อนหน้านี้ กบฏโพกผ้าเหลืองจำนวนมากหนีศึกมาจากปิ้งโจว และกลายเป็นโจรป่าบนภูเขา”
“เพื่อป้องกันอุบัติเหตุไม่คาดฝัน ข้าว่าพวกเราควรหลีกเลี่ยง!”
คนขับม้าเร่งรุดไปอีกทาง
เขาดูตื่นตระหนกอย่างมาก
เจิ้นเจียงยิ้มอย่างขมขื่น
“ข้าเกรงว่ามันจะสายเกินไปแล้ว!”
บนถนนตรงหน้ามีฝุ่นควันสีเหลืองฟุ้งกระจาย
จากระยะไกลจะเห็นได้ว่ามีธงของกองทัพหนึ่งกำลังมุ่งหน้ามา!
เฉิง!
ไม่ใช่กบฏโพกผ้าเหลืองหนีทัพ!
มันคือกองทัพอื่น!
ดวงตาอันเฉียบคมของเจิ้นเจียงเหลือบไปเห็นตัวอักษรบนธงได้อย่างรวดเร็ว
นางรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
“เฉิง? จากทิศทางของจินหยาง!”
“หรือจะเป็นกองทัพของเฉิงชง?”
“ตระกูลเจิ้นของพวกเรารอดแล้ว!”
นางรีบเร่งออกคำสั่งโดยพลัน
“เร็วเข้า หันหลังกลับแล้วรีบไปหยุดพวกเขา!”
เหล่าองครักษ์รีบทำตามคำสั่ง
บนถนนมีสิ่งกีดขวางรวมไปถึงรถม้า
เมื่อเห็นเช่นนี้กองทหารม้าจึงชะลอความเร็วลง
ทหารเหล่านี้อยู่ภายใต้คำสั่งเฉิงชง
เฉิงชงหรี่ตาลงและเหลือบมอง
สายตาของเขาจับจ้องไปยังธงตระกูลเจิ้นบนรถม้า
“เจิ้น?”
เฉิงชงครุ่นคิด
ด้านข้างเตียวเลี้ยวได้เดินเข้ามา
ดวงตาของเขาดูเย็นเยือกอย่างมาก
“ผู้ใดกล้ามาขวางทาง!”
ทหารม้าคนอื่น ๆ ชักดาบออกมาทันที
หากองครักษ์ตระกูลเจิ้นแสดงความผิดปกติ พวกเขาจะโจมตีทันทีอย่างไม่ลังเล!
เจิ้นเจียงก็รู้สึกกลัวเช่นกัน
แต่เนื่องจากความปลอดภัยของตระกูลเจิ้น นางจึงรวบรวมความกล้าและก้าวไปข้างหน้า จากนั้นได้โค้งศีรษะลง
“นี่คือกองทัพของท่านเฉิงชงใช่หรือไม่?”
เตียวเลี้ยวตกตะลึงอยู่ชั่วครู่ก่อนจะพยักหน้าอย่างไม่รู้ตัว
“ใช่”
เจิ้นเจียงดีใจอย่างมากก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงประหม่า
“ข้าน้อยขอพบแม่ทัพเฉิง!”
เตียวเลี้ยวผงะและมองไปทางเจ้านายของตน
กระแอม
สตรีตรงหน้ามีความงดงามอีกคนที่ไม่ด้อยไปกว่าตู้ซือ!
เจ้านายของเราช่างมีโชคกับสตรีนัก
เฉิงชงควบม้าออกไปตรงหน้าด้วยแววตาที่ตื่นเต้นเล็กน้อย
ตู้ซือเกิดในตระกูลธรรมดา นางจึงมีความงดงามแบบตระกูลเล็ก ๆ
ส่วนสตรีที่อยู่ตรงหน้ามีความงดงามแบบสง่าผ่าเผยและให้บรรยากาศแบบกุลสตรี
“แม่นางคือ?”
เฉิงชงกล่าวเบา ๆ
เจิ้นเจียงคำนับและกล่าวอีกครั้ง
“แม่ทัพเฉิง ข้าน้อยเจิ้นเจียง บุตรสาวคนโตของตระกูลเจิ้น”
“จุดประสงค์ที่ต้องการขอพบท่านแม่ทัพเพราะต้องการขอความช่วยเหลือ!”
“กองทัพของกบฏโพกผ้าเหลืองสามหมื่นคนกำลังบุกมาจงซาน และครอบครัวข้ากำลังตกอยู่ในอันตราย!”
“ข้าขอร้องให้ท่านแม่ทัพช่วยเหลือโดยการปราบกบฏที่จงซาน และช่วยครอบครัวข้าให้พ้นจากภัยนี้ เมื่อจบศึก ตระกูลเจิ้นของข้ายินดีจะทำตามคำขอร้องของท่าน!”
นางมองไปที่เฉิงชง
ตราบใดที่สามารถช่วยชีวิตคนในตระกูลได้ ไม่ว่าราคาเท่าไหร่นางก็จ่ายไหว
เงิน อาหาร กองทหาร หรือแม่แต่ตัวนางเอง!
“ไม่มีปัญหา”
“ครั้งนี้ที่ข้านำกองทัพออกมาก็เพื่อปราบกบฏโพกผ้าเหลือง!”
“เมื่อกบฏโพกผ้าเหลืองหมายตาจงซาน เช่นนั้นข้าก็จะกำจัดให้สิ้นซาก”
เฉิงชงตกลงอย่างนุ่มนวล
ทัศนคติอันดีนี้ทำให้เจิ้นเจียงตกตะลึงเล็กน้อย
นางมาจากตระกูลพ่อค้าผู้สูงศักดิ์ ตั้งแต่ตอนที่เป็นเด็ก นางเห็นกลอุบายในเรื่องของธุรกิจมานับไม่ถ้วน
ตอนนี้ชีวิตของนางและตระกูลกำลังประสบภัย ดังนั้นนางเองจึงพร้อมรับข้อต่อรองจากเฉิงชง
แต่เฉิงชงกลับสงบและให้ความร่วมมืออย่างสุภาพจนเจิ้นเจียงรู้สึกละอายใจเล็กน้อย
“รู้สึกว่าแม่ทัพเฉิงชงคนนี้จะแตกต่างจากผู้อื่นเล็กน้อย อีกทั้งยังดูมีคุณธรรม!”
เจิ้นเจียงแอบกล่าวในใจ นางรู้สึกว่าเฉิงชงมีความแตกต่างกับแม่ทัพคนอื่น ๆ
“ไปกันเถอะ รบกวนแม่นางนำทางไปจงซานด้วย”
เฉิงชงเงียหน้าขึ้นและมองออกไป
มีจิตสังหารอันเย็นเยือกปรากฏขึ้นเล็กน้อยในดวงตาของเขา
