ตอนที่ 99 ลมเปลี่ยนทิศ

ปีบปีบ

บีเอ็มซีรีย์5สีขาวใหม่เอี่ยมเข้ามาจอดข้างแมคลาเรนพี1ของเย่เทียน

คนที่มาคือสวีไห่หลุนซึ่งเป็นแฟนของเย่เตี๋ยที่เรียกให้มาหาครอบครัวของแม่ยายในอนาคต แต่ทันทีที่รถจอดและเห็นเย่เทียนยืนอยู่ข้างนอกผ่านกระจกรถ เขาก็กลัวจนลิ้นพันกัน “เธอเธอเธอ...คนโกหกที่แม่เธอบอกทางโทรศัพท์ คือคือ...คือเขาหรอ?”

เย่เตี๋ยเป็นหลานสาวที่เปี่ยมไปด้วยความหวังตระกูลเย่ในหมู่บ้านหยิ่นหลง เธอมองเย่เทียนอย่างเย่อหยิ่งและเห็นว่าเขาตกใจจนพูดไม่ออกเมื่อเห็นแฟนหนุ่มของเธอ “ใช่ เขานี่แหละเย่เทียนคนโกหก แม่ฉันบอกว่าเขาเป็นคนยากจนที่ขายเครปประทังชีวิต แต่เพื่อรักษาหน้าเขาเลยยอมเสียเงินเช่ารถกับจ้างคนกลับมาหมู่บ้าน นาย...เป็นไรไปน่ะสวีไห่หลุน ทำไมถึงเงียบไปล่ะหรือว่านายจะรู้จักเย่เทียนด้วย แต่นายทำงานบัญชีให้บริษัทผางนี่นานายไม่น่ารู้จักเขานะ...”

ก่อนที่เย่เตี๋ยจะคิดว่าตัวเองฉลาดจนวิเคราะห์ได้ทุกอย่าง แฟนหนุ่มก็ทิ้งเธอไว้บนรถและไม่เปิดประตูให้เธอลงเป็นครั้งแรก เย่เตี๋ยแสดงความโกรธออกมาทาใบหน้าทันที เธอเปิดประตูลงมาจากรถและชี้นิ้วต่อว่าแฟนของเธอโดยไม่ดูบรรยากาศแปลกๆที่อยู่ข้างนอก “ดีมากไห่หลุน นายไม่เห็นหรือไงว่าฉันยังไม่ได้ลงจากรถ?”

นี่เป็นครั้งแรกที่สวีไห่หลุนรู้สึกว่าตัวเองตาบอด ไม่อย่างนั้นเขาจะได้เย่เตี๋ยที่เป็นโรคเจ้าหญิงมาเป็นแฟนได้ยังไง

เขาจ้องเย่เตี๋ยด้วยความโกรธจากนั้นก็เหลือบมองเย่เทียนจนได้เห็นใบหน้ามืดมนของอีกฝ่าย เขาก้มหัวด้วยความตกใจและถูมือที่เหงื่อไหลโดยไม่รู้ตัว เขาทักทายเย่เทียนด้วยความเคารพ “คุณเย่”

เย่เทียนเหลือบมองสวีไห่หลุน เขาไม่รู้จักคนๆนี้แต่ก็ยังฮัมเสียงในคอตอบ!

สำหรับคนอื่นๆในตอนนี้ต่างเต็มไปด้วยความสงสัย คุณเย่? ชื่อแปลกๆนั่นคืออะไร?

แฟนเย่เตี๋ยเป็นถึงผู้จัดการแผนกของบริษัทไม่ใช่เหรอ?

แต่ทำไมพอเจอเย่เทียนแล้วกลายเป็นคนละคนเลยล่ะ แล้วจำเป็นต้องโค้งคำนับด้วยเหรอ?

รองหัวหน้าหมู่บ้านที่กำลังจะประจบเย่ขุยอยู่ หรือว่าเย่เทียนทำเงินได้มหาศาล?

น่าเสียดายที่เย่เทียนยังไม่ทันได้พูดอะไร แม่ยายในอนาคตของสวีไห่หลุนรู้สึกว่าหน้าแก่ๆของตัวเองทนไม่ได้จึงตะโกนเสียงดังเพื่อเรียกความสนใจของทุกคนมาที่ตัวเอง

“ลูกเขยที่รักเธอถูกหลอกแล้วล่ะ เย่เทียนก็แค่คนโกหกขายเครป ไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอไปพบหัวหน้าหมู่บ้านกับกรรมการคนอื่นๆ เดี๋ยวให้เธอเป็นตัวแทนของครอบครัวเราไปคุยเรื่องการบูรณะห้องโถงบรรพบุรุษแล้วกัน ส่วนเรื่องเงินบริจาคมันคงเป็นแค่เศษฝุ่นสำหรับลูกเขยของฉันอยู่แล้ว”

หลังจากได้ยินสิ่งที่แม่ยายในอนาคตพูด สวีไห่หลุนก็แทบรอไม่ไหวที่จะขุดหลุมฝังตัวเอง

หญิงชราคนนี้ชอบพูดพล่ามเวลาเธอไม่มีอะไรทำ ต้องฆ่าฉันให้ได้ก่อนใช่ไหมเธอถึงจะมีความสุข

ยิ่งไปกว่านั้นในด้านการเงินเขาเป็นแค่กุ้งตัวเล็กๆต่อหน้าคุณเย่คนนี้ ต่อให้เขาโดนลาเตะหัวมาเขาก็ไม่กล้าท้าทาย

คุณเย่เป็นมหาเทพที่ทำตัวติดดิน ถึงเขาจะไม่เคยไปบริษัทผางมาก่อนแต่มันก็มีเรื่องของเขาที่เล่าต่อกันฟังมากมายอยู่ในบริษัทจนมาถึงทุกวันนี้...

วันนี้สวีไห่หลุนโทษตัวเองเป็น 100 ครั้งแล้วที่ตาบอด เขายอมใช้เงินทั้งหมดไล่ตามเย่เตี๋ยที่เป็นโรคเจ้าหญิง แต่ดูความดุร้ายเหมือนจิ้งจอกของแม่เธอสิ ถ้าได้แต่งงานกับเธอจริงๆชีวิตต่อจากนั้นคงไปไม่สวยแน่

เมื่อสวีไห่หลุนคิดเรื่องนี้เขาก็ได้ข้อสรุปว่าต้องเลิกกับเย่เตี๋ยตอนกลับไป

“ผมขอโทษนะครับคุณเย่ ก่อนมาผมไม่รู้ว่าคุณเป็นคนโกหกที่พวกเขาขอให้ผมมาเปิดเผยตัวตนแท้จริง ด้วยความมั่งคั่งและทรัพยากรทางการเงินของคุณเย่ คุณคงไม่จำเป็นต้องใช้เงินเช่ารถและจ้างคนให้มาแสดงละครหลอกคนในหมู่บ้านแน่นอน”

เย่เทียนเข้าไปจับไหล่พ่อของเขาอย่างใจเย็น “เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า?”

สวีไห่หลุนโค้งคำนับอีกครั้ง “ผมเป็นพนักงานที่โชคดีที่ได้เข้าร่วมการประชุมฉุกเฉินในวิลล่าของคุณฉิน นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้พบคุณซึ่งเป็นคนที่อยู่เบื้องหลัง”

หัวหน้าหมู่บ้าน “นายเคยเห็นเย่เทียนในอ่าวอิมพีเรียลดเวยเหรอ? นายบอกว่าเขาเป็นคนอยู่เบื้องหลังของบริษัทด้วยใช่ไหม? แล้วที่เขารวยเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?”

ผู้อำนวยการหม่า “บรรยากาศของเย่เทียคนนี้แตกต่างจากคนอื่น เขายิ่งใหญ่มาก”

เย่ชิง “เย่เทียนก็แค่คนขายเครปทำมือไม่ใช่หรือไง? จู่ๆเขาจะรวยขึ้นมาเป็นนายใหญ่ได้ยังไง? เขาก็แค่โกหกที่ต้องการรักษาหน้าไม่ใช่เหรอ?”

เย่เตี๋ย “สวีไห่หลุนคุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า อย่าบอกนะว่าเย่เทียนเป็นมหาเทพทำตัวติดดินที่คุณพูดถึงเมื่อครั้งก่อน?”

พี่สะใภ้เซียง “เป็นไปได้ยังไงกัน เห็นๆอยู่ว่าเฒ่าเย่กับภรรยาขี่สามล้อขายเครปพังๆกลับมาหมู่บ้าน ลูกเขยจำผิดหรือเปล่า เขาเขาเขา...”

รองหัวหน้าหมู่บ้านที่เห็นว่าลมเปลี่ยนทิศแล้วจึงรีบไปหาเย่กุยและถามด้วยเสียงที่ได้ยินแค่สองคนทันที “หัวหน้าหมู่บ้าน ตอนนี้พิสูจน์ได้แล้วว่าเย่เทียนไม่ได้โกหก เราต้องเอาป้ายมาแขวนใหม่ไหม แล้วประทัดหลายสิบเส้นต้องเอาออกมาเลยหรือเปล่า”

​​สวีไห่หลุนมองพ่อเย่และแม่เย่ด้วยความสับสน เขารู้ดีว่าคุณเย่จะไม่บอกเรื่องของพวกเขาทั้งคู่แน่นอนประกอบกับที่เย่เตี๋ยบอกเขาทางโทรศัพท์ก่อนหน้านี้ว่าให้เขาพาเธอกลับไปที่หมู่บ้านแล้วเปิดเผยคนโกหก ตอนนี้เขาเดาเรื่องทั้งหมดได้แล้ว

เขาเคลียร์คอของตัวเองและใช้เสียงที่ดังกว่าของพี่สะใภ้เซียงเพื่อชี้แจงตัวตนของคุณเย่ที่ถูกเรียกว่าคนโกหก “ทุกคน ฉันเป็นผู้จัดการแผนกของบริษัทผางในเมือง ฉันได้พบกับคุณเย่ในอ่าวอิมพีเรียลโดยบังเอิญ คุณเย่และผางเหว่ยที่เป็นนายน้อยของบริษัทผางอาศัยอยู่ในชุมชนเดียวกัน ทุกคนคงรู้กันดีอยู่แล้วว่าคนที่สามารถซื้อวิลล่าในอ่าวอิมพีเรียลได้จำเป็นต้องโกหกคนอื่นหรือเปล่า”

หลังจากฟังคำอธิบายของสวีไห่หลุน การสนทนาอย่างดุเดือดก็ปะทุขึ้นในฝูงชนทันที...

แต่ในครั้งนี้ลมได้เปลี่ยนทิศแล้ว

ทุกคนในหมู่บ้านที่เคยเยาะเย้ยพ่อเย่กับแม่เย่ทำเหมือนเรื่องนั้นไม่เคยเกิดขึ้นและพวกเขายังเข้าหาเย่เทียนด้วยการพูดชมอย่างไม่หยุดหย่อน

เพื่อนบ้านบางคนถึงกับสะบัดมือพี่สะใภ้เซียงทิ้งและหันไปจับมือแม่เย่มาพูดด้วยความเสน่หา “ดูสิ เสี่ยวเทียนของเราไม่ใช่แค่เป็นคนแรกในหมู่บ้านที่สอบเข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้แต่ตอนนี้กลายเป็นประธานใหญ่ด้วย พวกเธอต้องมีช่วงเวลาดีๆในอนาคตแน่นอน”

“ใช่เลยพี่สะใภ้เย่ ก่อนหน้านี้ลุงสามบอกว่าอาศัยอยู่ในอ่าวอิมพีเรียลและมีแม่บ้านคอยดูแลด้วย ลูกชายฉันไม่มีงานดีๆทำเลย เธอช่วยคุยกับเสี่ยวเทียนให้เขาช่วยเราหน่อยได้ไหม?”

“พวกเธอทั้งคู่มีความสามารถมากเลยนะ ถึงกับสอนให้เสี่ยวเทียนมาไกลขนาดนี้ได้…”