ตอนที่ 98 แค่ 14 ล้านเอง

“เย่เทียน? เขาคือใคร? แล้วเขาขับรถยี่ห้อไหนมันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย?” หม่าเหวินไฉรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้ยินหัวหน้าหมู่บ้านพูดแบบนี้ เขาสนใจรถของเย่เทียนขับมาจริงๆ

วันนี้เขาไม่ได้ตั้งใจมาเข้าร่วมการประชุมหมู่บ้านเรื่องบูรณะห้องโถงบรรพบุรุษ

แต่เป็นเพราะเสี่ยวเย่ที่มาจากกองกำลังป้องกันตนของเมืองช่วยแบกพ่อของเขาที่ถูกรถชนไปโรงพยาบาล นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขาได้มานั่งจิบชาในหมู่บ้านหยิ่นหลงแห่งนี้

ก่อนที่เย่ขุยจะตอบคำถามของผู้อำนวยการหม่า เย่ชิงที่ยืนอยู่ข้างๆก็พูดแทรกด้วยคำหยาบคายก่อน “ไอ้เวรนั่นมันก็แค่คนขายเครป มันยืมเงินคนทั่วหมู่บ้านเพื่อไปเรียนต่อมหาลัยแต่พอเรียนจบออกมาก็ยังหางานทำไม่ได้ แต่นี่ไม่ใช่เรื่องที่ชาวบ้านดูหมิ่นเขาแต่เป็นเพราะเขาใช้เงินไปเช่ารถหรูและจ้างพ่อบ้านมารับพ่อแม่ของมันไปอยู่ในเมือง อันที่จริงที่มันทำแบบนี้ก็เพราะอยากอวดพลังเท่านั้น แต่ใครจะรู้ว่าวันนี้พ่อแม่ของมันกลับมาด้วยสามล้อขายเครปพังๆ ทุกคนจึงรู้ว่าตัวเองถูกหลอกเข้าแล้ว ผู้อำนวยการหม่าเป็นถึงผู้ปฎิบัติงานชั้นนำของเมือง คุณอย่าไปรู้จักกับไอ้สถุนแบบนั้นดีกว่า ส่วนรถแปลกที่มันขับมาก็คงเป็นรถที่เช่ามาอวดในหมู่บ้านนั่นแหละ คุณค่อยออกดูทีหลังก็ได้”

เย่ชิงออกหมัดจัดการเย่เทียนด้วยคำพูดอย่างรวดเร็ว

เขาไม่ได้เหยียบเย่เทียนไว้ใต้เท้าเท่านั้นแต่ยังไม่ลืมใช้โอกาสนี้ประจบผู้อำนวยการหม่าด้วย

“หัวหน้าหมู่บ้านเย่ เย่เทียนคนนี้เป็นอย่างที่เสี่ยวเย่พูดจริงหรอ?” หม่าเหวินไฉวางถ้วยน้ำชาในมือลงแล้วถามเย่ขุย

เย่ขุยมองเย่ชิงที่พยักหน้าแล้วก้มหัวให้ผู้อำนวยการหม่า ความโกรธของเขาไม่มีที่ระบายออกมา เขาทำได้มองกรรมการหมู่บ้านที่นำเรื่องเย่เทียนมาพูดต่อหน้าผู้อำนวยการหม่า กรรมการหมู่บ้านรีบปิดปากทันทีแล้วไปยืนอยู่ข้างๆโดยไม่กล้าพูดอะไร

พอเห็นว่ากรรมการหมู่บ้านเชื่อฟังเขาดี เย่ขุยจึงสูดหายใจเข้าลึกและตอบคำถามผู้อำนวยการหม่าด้วยท่าทางประจบสอพอ “ใช่ครับ ผมเองก็เคยโดนเย่เทียนหลอกเหมือนกัน ตอนนั้นผมคิดว่าเขากลายเป็น หัวหน้าคนและกลายเป็นเศรษฐีแล้ว ส่วนรู้จักเขาได้ยังไง...เฮ้อ ลืมไปซะดีกว่า อย่าไปพูดถึงไอ้เวรนั่นเลยจะได้ไม่กระทบต่ออารมณ์ของผู้อำนวยการหม่าที่มาที่หมู่บ้านด้วย”

หม่าเหวินไฉพยักหน้า เมื่อพูดถึงเรื่องรถแน่นอนว่าเขากำลังศึกษาเรื่องรถอยู่ แม้ว่าเงินเดือนของผู้อำนวยการโครงสร้างผังเมืองของเขาจะไม่สามารถซื้อรถราคาแพงได้ แต่ในฐานะผู้ชายเขาย่อมมีงานอดิเรกโดยธรรมชาติคือศึกษาเกี่ยวกับรถยนต์ทุกประเภท

ดังนั้นเขาจึงยืนขึ้นและเดินไปที่ประตูสำนักงานของผู้ใหญ่บ้าน

“นี่...นี่มันแม็คลาเรนพี1?!” หม่าเหวินไฉที่ไม่อยากมีส่วนร่วมต้องอุทานออกมาทันทีที่เขาออกมาจากสำนักงานแล้วเห็นแม็คลาเรนพี1สีดำจอดอยู่ข้างฟ็อลคส์วาเกินพาสสาตของเขา

ในหมู่บ้านหยิ่นหลงจะมีคนซื้อแม็คลาเรนพี1ราคา 14 ล้านได้ยังไง?

แล้วเจ้าของรถนั่นคือเย่เทียนที่พวกเขาพูดถึงก่อนหน้านี้ไม่ใช่หรอ?

ถ้าเป็นอย่างนั้น เย่เทียนคนนี้ก็ต้องเป็นมหาเทพที่ทำตัวติดดินแน่

ถ้าไม่ใช่อย่างนั้นเย่เทียนก็คงเช่าแม็คลาเรนพี1คันนี้ไปกลับหมู่บ้าน แต่เขาจะเช่ารถสปอร์ตใหม่เอี่ยมขนาดนี้ได้ยังไง?

สักวันหนึ่งถ้าเขามีเงินเหลือเขาก็อยากไปเช่ารถคันนี้มาขับสักครึ่งวัน

“ผู้อำนวยการหม่า รถคันนี้แพงไหม?” เย่ขุยที่เดินออกจากสำนักงานเห็นรถรูปทรงแปลกๆจอดอยู่ข้างรถของผู้อำนวยการหม่า

ตอนมองแวบแรกมันดูไม่ดีนัก แต่หลังจากที่ผู้อำนวยการหม่าอุทานออกมาเขาก็รู้สึกว่ารถแปลกๆคันนี้ดูดีขึ้นมาทันที

เพื่อความปลอดภัย ฉันต้องถามราคารถแปลกนี่ไว้ก่อน

เขาเคยโดนเย่เทียนหลอกมาแล้วครั้งหนึ่งจนเกือบถูกฆ่าด้วยน้ำลายชาวบ้านที่ถ่มใส่

ถ้าเย่ชิงไม่ได้นำผู้อำนวยการหม่าที่รับผิดชอบการก่อสร้างโครงสร้างผังเมืองมาช่วยเขาไว้ เขาที่ทำงานเป็นหัวหน้าหมู่บ้านมา 20 ปีคงได้ขายหน้าหมดแน่

มันมาอีกแล้ว...

ไม่ว่ายังไงก็ต้องตรวจสอบให้ชัดเจนก่อน

เขาจะไม่ยอมให้เย่เทียนหลอกเป็นครั้งที่สอง!

“ไม่แพงเลย แค่ 14 ล้านเอง!”

เย่เทียนเห็นชายวัยกลางคนในชุดสูทรองเท้าหนังออกมาจากสำนักงานหัวหน้าหมู่บ้านก่อนแล้วตามมาด้วย เย่ขุยที่เป็นหัวหน้าหมู่บ้านของหมู่บ้านหยิ่นหลงและกรรมการหมู่บ้านและสุดท้ายตามมาด้วยเย่ชิงที่ชอบใช้กำลังตั้งแต่เด็ก

เมื่อเห็นว่าชายที่เดินอยู่ข้างหน้าดูเหมือนจะรู้จักยี่ห้อและรุ่นของรถสปอร์ต มุมปากเย่เทียนยกขึ้นและตอบคำถามหัวหน้าหมู่บ้านด้วยตัวเอง

แม็คลาเรนพี1สำหรับเขามันไม่ได้แพงเลย พูดได้เลยว่าถูกพอๆกับกะหล่ำปลีบนถนน!

“อะ...อะไรนะ? 1111...14 ล้าน?” หลังจากเย่ขุยได้ยินราคาที่เย่เทียนพูด เขาก็ตกใจมากจนลิ้นพันกันทำให้พูดอะไรไม่ถูก

“เย่เทียน แกมันก็แค่คนขายเครปตัวเหม็น บอกฉันทีสิว่าแกเช่ารถจมาากบริษัทไหน? รถมันค่อนข้างใหม่เลยนะ แต่น่าเสียดายที่แกทำตัวหน้าไม่อายใช้เงินเช่ารถและจ้างคนมาแสดงละครหลอกคนในหมู่บ้าน ตอนนี้ทั้งหม บ้านรู้เรื่องนี้หมดแล้วแกยังกล้ามาอวดดีอยู่อีกเหรอ? 14 ล้าน แกจะโกหกว่ารถราคา 14 ล้านนี้เป็นของแกด้วยล่ะสิ ถ้ารถนี่เป็นของแกจริงฉันยอมคุกเข่าคำนับ 3 ครั้งต่อหน้าคนทั้งหมู่บ้าน แต่ถ้าไม่ใช่รถของแกก็อย่าโทษฉันว่าเพิกเฉยต่อความเป็นพี่น้องในหมู่บ้านเดียวกันแล้วกัน แกต้องกลับมาช่วยพ่อแม่ทำนา 1 ปี”

เย่ชิงเป็นคนสุดท้ายที่เดินออกจากสำนักงานหัวหน้าหมู่บ้าน และทันทีที่ออกมาเขาก็ได้ยินเย่เทียนบอกหัวหน้าหมู่บ้านว่าแม็คลาเรนพี1มีราคา 14 ล้านหยวน

เย่ชิงที่โดนดูถูกว่าด้อยกว่าเย่เทียนตั้งแต่เด็กระเบิดออกมา

ก่อนหน้านี้เขาสามารถเชิญผู้อำนวยการหม่ามานั่งในหมู่บ้านให้คนทั้งหมู่บ้านเห็นได้ แม้ว่าเขาจะเป็นแค่สมาชิกคนหนึ่งของกองกำลังป้องกันตนของเมืองแต่เขาก็สามารถทำความรู้จักกับผู้อำนวยการหม่าได้

ต่อจากนี้เขาและพ่อแม่จะกลายเป็นบุคคลชั้นนำในหมู่บ้านและจะไม่มีใครกล้าดูถูกเขาอีก

โดยเฉพาะหัวหน้าหมู่บ้านเย่ขุยที่เคยตะโกนในหมู่บ้าน ต่อหน้าผู้อำนวยการหม่าเขาไม่กล้าผายลมด้วยซ้ำ หัวหน้าหมู่บ้านเหมือนผู้อาวุโตระกูลเย่ตรงไหน? นี่มันขี้ขลาดเหมือนหมาปั๊กชัดๆ

หลังจากเย่ชิงวิเคราะห์การเดิมพันในครั้งนี้ เขารู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่ไอ้โง่เย่เทียนที่ใช้เงินจากการขายเครปมาเสแสร้งจะทำลายความพยายามก่อนหน้านี้ของเขาได้

ดังนั้นเย่ชิงจึงพูดด้วยเสียงที่ดังมาก เขากลัวว่าจะมีคนในหมู่บ้านจะไม่ได้ยิน

ฉากนั้นเงียบไปครู่หนึ่ง

หม่าเหวินไฉไม่ได้มองเย่ชิงที่โจมตีเย่เทียนราวกับตัวตลก แต่เขาหันไปถามเย่เทียนแทน “รถแม็คลาเรนพี1คันนี้เป็นของคุณเย่เทียนจริงเหรอ?”

“ฉันไม่ได้ชอบรถคันนี้ แต่ฉันไม่จำเป็นต้องขับรถของคนอื่น!”