ตอนที่ 76 ซื้อรถสปอร์ตหลายสิบล้านคันในจำนวนมาก

“คุณอู๋!” ทั้งคู่ทักทายเขาอย่างกระตือรือร้น เขาหันไปพูดกับแฟนสาวของเขา “นี่คือผู้จัดการอู๋ เขาเป็นเพื่อนของฉันเอง”

“พระเจ้า ผู้จัดการของไห่จิง คุณสุดยอดมาเลยที่รัก” แฟนสาวชมแฟนหนุ่ม

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่พวกเขาพูดจบคุณอู๋ก็หันหลังให้ทั้งคู่แล้วไปจับมือของคนขายเครปแทน “พี่เย่มาแล้ว”

เย่เทียนยิ้ม “ฉันบอกแล้วไงให้เรียกฉันว่าเย่เทียนก็พอ รถที่ฉันสั่งไว้พร้อมหรือยัง?”

คุณอู๋คนนี้คือใคร?

แน่นอนว่าต้องเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเย่เทียน อู๋ตี๋

ความจริงแล้วที่เขาได้เป็นผู้จัดการเขตไห่จิงก็เพราะเย่เทียนใช้เงินเป็นจำนวนมากในงานแสดงสินค้า หลังจากการประชุมของคนระดับสูงในสำนักงานใหญ่ อู๋ตี๋จึงได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการและประจำการอยู่ในเมืองไห่จิง จุดประสงค์คือเพื่อให้เขารองรับใช้เย่เทียนได้ตลอด 24 ชั่วโมง

เย่เทียนไม่ได้ทำให้อู๋ตี๋ผิดหวังเช่นกันคราวก่อนเขาซื้อรถไปหลายคันและวันนี้เขาก็มาซืท้อเหมือนเดิม

“ทุกอย่างเตรียมไว้หมดแล้ว ของพึ่งมาถึงเมื่อวานเลย” อู๋ตี๋เมินทั้งคู่แล้วคุยเย่เทียน

สิ่งนี้ทำให้หน้าของทั้งคู่ชาไปหมด “คุณอู๋ นี่ฉันล่องหนอยู่หรือไง?”

อู๋ตี้มองไปทางด้านข้าง “โอ้ พี่จางนี่เอง คุณไปรอข้างในแล้วดื่มชาสักถ้วยก่อนนะ เสร็จตรงนี้แล้วฉันจะรีบกลับมา”

จางป๋อโมโหมาก “เวร! นี่มันหมายความว่ายังไง? ทำไมพวกเราต้องรอด้วย? จะให้พวกเรารอเพราะไอ้คนขายเครปเนี่ยนะ?”

เย่เทียนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง เขาหัวเราะโดยไม่พูดอะไรแล้วคอยดูเรื่องทั้งหมด

เมื่อเห็นท่าทีแบบนั้นของเย่เทียน อู๋ตี้ก็เข้าใจและยิ้มออกมาทันที “คนขายเครป? พี่จาง ฉันว่าคุณเข้าใจพี่เย่ผิดแล้ว การขายแพนเค้กเป็นแค่งานอดิเรกของเขา”

“ฉันไม่สนว่ามันเป็นงานอดิเรกหรือเปล่า! รถที่ฉันต้องการซื้อวันนี้มีมูลค่า 1 ล้านดังนั้นนายต้องมาดูแลฉันก่อน!” จางป๋อพูดด้วยเสียงแข็ง

“ห๊ะ! พี่จางจะซื้อรถหลักล้าน!” อู๋ตี๋เปลี่ยนสีหน้า

จางป๋อพอใจกับการเปลี่ยนแปลงการแสดงออกของอู๋ตี้มาก “ใช่! ถ้านายไม่ดูแลฉันให้ดีฉันจะไปซื้อรถที่อื่น ในไห่จิงไม่ได้มีแค่บริษัทพวกนายที่ขายรถหรอกนะ”

อู๋ตี๋พยักหน้าอีกครั้งแล้วโบกมือแล้วพูดว่า “งั้นก็ไปเถอะ ไม่ส่งนะ!”

จางป๋อ “???”

“ไปดูรถกันพี่เย่”

อู๋ตี๋เดินไปกับเย่เทียนแล้วจากไป

“ที่รัก นี่…” หน้าของทั้งคู่กลายเป็นน่าเกลียด เธอไม่เคยโดนดูถูกแบบนี้มาก่อน

“ฉัน…” จางป๋อสบถด่า “ตามไปดูกัน ฉันอยากรู้นักว่าคนขายเครปตัวเหม็นนั่นจะซื้ออะไรได้!”

ในจินตนาการอันน่าสงสารของจางป๋อ คนธรรมดาที่จะซื้อรถต่อให้รวยแค่ไหนก็ซื้อได้แค่รถราคาสองสามล้าน...

อย่างไรก็ตาม!

ความจริงนั้นทำให้หน้าของเขาแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

ที่ด้านหลังร้าน4S อู๋ตี้เปิดกระโปรงหน้าขึ้นเพื่อเผยให้เห็นเครื่องยนต์ รูม่านตาของจางป๋อแข็งค้างทันที

นี่คือแม็คลาเรน P1 สีดำ ราคาซื้อรถคันนี้อยู่ที่ 14 ล้าน

“เวรเอ้ย!!”

จางป๋อและแฟนสาวอุทานพร้อมกัน

เย่เทียนกับอู๋ตี๋ไม่ได้สนใจพวกเขาและเดินเปิดกระโปรงรถคันต่อไป เครื่องยนต์ของแม็คลาเรนเหมือนกันทุกคันจะต่างก็แค่สีของรถ

อู๋ตี๋ “นี่เป็นแม็คราเลน 20 คันที่พี่เย่สั่ง สำหรับลาเฟอร์รารี่คงต้องใช้เวลาสักพักเพราะทั่วโลกจำกัดแค่ 100 คันเท่านั้น ตอนนี้ได้มา 5 คันแล้วหลังจากหาครบ 20 คันฉันจะบอกพี่เย่เอง”

เย่เทียนพยักหน้า “ตกลง นายหาคนมาขับรถพวกนี้ไปที่โรงรถฉันได้เลย”

อู๋ตี้พูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันรู้อยู่แล้วว่าพี่จะมาวันนี้ ฉันเลยเตรียมคนขับไว้ให้แล้ว”

แปะแปะ!

หลังจากอู๋ตี๋ปรบมือ หญิงสาว 20 คนในเครื่องแบบนักแข่งรถมืออาชีพก็เดินมาจากอีกด้านหนึ่งทันที ทุกคนที่เดินมาต่างมีหุ่นอันร้อนแรงทั้งนั้น

“นี่คือคุณเย่” อู๋ตี๋พูดแนะนำ

“สวัสดีค่ะคุณเย่!” เสียงดังก้องไปทั่วโรงรถ

เย่เทียน “นายนี่ชำนาญงานขึ้นเรื่อยๆเลยนะอู๋ตี๋ ตรงนี้ไม่ต่างจากแชมเปญราคาแพงเลย”

“นี่เป็นสิ่งที่ต้องทำอยู่แล้ว เพื่อให้พี่เย่แล้วฉันต้องทำให้ดีที่สุด” อู๋ตี๋หันไปมองทางจางป๋อ “พี่จาง คุณบอกจะซื้อรถราคา 1 ล้านสินะ เดี๋ยวฉันให้พนักงานขายพาคุณไปดูแล้วกัน ปกติฉันทำธุรกรรมเกิน 100 ล้านหยวนเท่านั้น”

หน้าของจางป๋อแดงก่ำ เขาเริ่มไม่พอใจกับเงินฝากนับล้านในธนาคารและแฟนสาวที่อยู่ข้างเขา

แฟนสาวมองที่รถสปอร์ตยี่สิบคันและเย่เทียนที่เป็นคนครอบครองรถเหล่านั้น อยู่ๆเธอก็รู้สึกว่ารถราคาหลักล้านที่แฟนของเธอกำลังจะให้มันไม่ได้หอมหวานอีกต่อไป ...

ถ้าอยากได้แฟนแน่นอนว่าต้องเป็นคนอย่างเย่เทียน!

เย่เทียนหัวเราะขึ้นรถไป เขาเคาะประตูแล้วพูดว่า “จางป๋อ ตอนนี้ใครเป็นคนจนกันแน่?”

จางป๋อกลืนน้ำลายและก้มหน้าด้วยความอาย

“กลับบ้านกันเถอะ”

เย่เทียนหันไปพูดกับอู๋ตี๋ “รีบโทรบอกฉันด้วยล่ะถ้าได้ลาเฟอร์รารี่แล้ว”

อู๋ตี๋พูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องห่วงพี่เย่”

“ฉันจะจัดส่งให้ทันที”

“เพราะฉันคงไม่เก็บไว้อยู่แล้ว!” อู๋ตี๋พูดด้วยท่าทางกลัว “ลาเฟอร์รารี่เริ่มต้นที่ 40 ล้าน มันไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะซื้อได้ ถ้าฉันขับเกรงว่าชีวิตฉันคงสั้นลง!”

เย่เทียนหัวเราะ “มั่นใจในตัวเองหน่อยสิ ตอนนี้นายเองก็เป็นเศรษฐีแล้วนะ ถ้านายว่างก็อย่าลืมพาพี่สะใภ้มาหาฉันด้วยล่ะ”

“ได้เลย! เดินช้าๆนะพี่เย่”

เย่เทียนกลับไปพร้อมแม็คลาเรนP1 20 คันที่เรียงเป็นแถวบนถนน

ภายในร้าน 4S

หลินเจียเอ๋อร์มองจางป๋อแฟนหนุ่มของเธอแล้วพูดด้วยเสียงอู้อี้ “ฉันเองก็อยากได้แม็คลาเรนเหมือนกัน…”

จางป๋อพูดอย่างโกรธจัด “แม็คลาเรนแม่เธอเถอะ ชีวิตเธอขับเคลื่อนด้วยแม็คลาเรนหรือไง?”

“คุณ...นี่คุณด่าฉันหรอ?!”

“ฉันด่าเธอนั่นแหละ เมื่อกี้สายตาที่เธอมองเย่เทียนแบบไหน? คิดว่าฉันตาบอดเหรอ?”

“แล้วคิดว่าฉันไม่เห็นหรือไง? เวลาไปช็อปปิ้งนายก็เอาแต่มองผู้หญิงคนอื่น ฉันได้ว่าอะไรนายไหมล่ะ?”

“เธอมันไร้ยางอาย!”

“ทั้งครอบครัวนายนั่นแหละไร้ยางอาย!”

“...”

อู๋ตี๋หยิบซิการ์ขึ้นมาสูบอย่างสบายๆ ตอนนี้เขามีความสุขมากมายเหลือล้น

วิลล่าB1 อ่าวอิมพีเรียล สำนักงานในปัจจุบัน

เมื่อเย่เทียนกลับมา เขาก็เห็นหลิวหรูเยียนกับเซียวหรงนั่งอยู่บนโซฟาและกำลังมองมาที่เขา

แน่นอนว่าการมองของพวกเธอต่างกัน

การมองของหลิวหรูเยียนมาจากแฟนสาวถึงแฟนหนุ่มของเธอ ในตาของเธอเต็มไปด้วยความรักและความชื่นชม ในขณะที่การมองของเซียวหรงนั้นว่างเปล่าและเข้าใจได้ยาก

“พวกเธอมาทำอะไรกัน?”

เย่เทียนโยนชุดกุญแจรถลงบนโต๊ะ “มาได้เวลาพอดีเลย ฉันเพิ่งซื้อรถมาใหม่พวกเธอเอาไปคนนะคันแล้วกัน แม็คลาเรนไม่ค่อยดีนักแค่ 14 ล้านเอง เดี๋ยวรอให้ลาเฟอร์รารี่มาก่อนพวกเธอค่อยมาเปลี่ยนทีหลัง”

หลิวหรูเยียนใช้นิ้วนวดขมับของเธอแล้วบ่น “ทำไมถึงใช้เงินแบบนี้ล่ะ...”

“เก็บเงินไว้มันก็มีลูกไม่ได้อยู่ดี เพราะงั้นแล้วทำไมถึงไม่ใช้ล่ะ?”

เย่เทียนนั่งลง

เซียวหรงพยายามสงบสติอารมณ์อย่างเต็มที่และกระจายหนังสือโครงการบนโต๊ะ “นายจะทำโครงการนี่จริงเหรอ? แน่ใจแล้วใช่ไหมว่าจะสร้างศูนย์กีฬาสวัสดิการสาธารณะ? ไม่ต้องพูดว่าต้องใช้ทุนเท่าไหร่ แค่ค่าบำรุงรักษารายปีก็เป็นเงินมหาศาลแล้ว!”

“ฉันดูเหมือนคนขาดเงินรึเปล่าล่ะ?” เย่เทียนถามกลับ เขากอดหลิวหรูเยียนที่กำลังยิ้มอยู่ในอ้อมแขนของเขา

เซียวหรง: ? ? ?