ตอนที่ 77 แฮกเกอร์อันดับหนึ่ง

เซียวหรงมองทั้งสองคนที่ทำตัวสนิทสนมกันด้วยความว่างเปล่าเธอนิ่งไปอยู่พักหนึ่งและใช้เวลาสักพักถึงพูดออกมา “นี่พวกคุณ...”

หลิวหรูเยียนเป็นคนเปิดเผยเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ชอบปิดบังความสัมพันธ์ “ใช่ ตอนนี้ฉันกับเย่เทียนอยู่ด้วยกันแล้ว ถ้าคุณเซียวไม่มั่นใจฉันสามารแข่งกับคุณแบบยุติธรรมได้ฉันไม่กลัวการแข่งขันอยู่แล้ว”

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเซียวหรงคงปฎิเสธโดยไม่ลังเล ใครมันจะอยากอยู่กับขยะอย่างเย่เทียนล่ะ แต่ตอนนี้เธอไม่มีความกล้าพอที่จะพูดแบบนั้น

ตอนนี้สถานะทางสังคมของเย่เทียนสำคัญต่อตระกูลเซียวจนไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูด เขาเป็นการดำรงอยู่ที่ไม่สามารถไปยั่วยุได้

เนื่องจากไม่มีอะไรมาหักล้าง เซียวหรงจึงเลือกที่จะเงียบ

“ปล่อยเรื่องส่วนตัวไปก่อนเถอะ” หลิวหรูเยียนพูดต่อ “มาคุยเรื่องโครงการสร้างศูนย์กีฬากันดีกว่า”

เย่เทียนถอนหายใจ เขาเทแชมเปญราคาแพงสองแก้ว เขาให้ตัวเองหนึ่งแก้วและให้หลิวหรูเยียนหนึ่งแก้ว

“อะไร?”

เซียวหรงไม่สนใจการกระทำของเย่เทียนแล้วพูดเข้าเรื่อง “ฉันเห็นด้วยกับการทำสวัสดิการสาธารณะ แต่พื้นที่ 20 เฮกตาร์มันมากเกินไป ถ้าสร้างชุมชนที่นี่ไม่ต้องพูดว่าเป็นชุมชนที่ใหญ่ที่สุดในไห่จิงเพราะถ้าไม่ใช่หนึ่งก็เป็นสอง การก่อสร้างครั้งแรกและการบำรุงรักษาศูนย์กีฬาในภายหลังจะต้องใช้เงินทุนอย่างต่อเนื่อง เมื่อห่วงโซ่ทุนพังลงผลที่ตามมาจะเป็นหายนะ”

เย่เทียน “เซียวหรง ฉันบอกเธอแล้วไงว่าที่ฉันใช้เงินแบบนี้เป็นเพราะความชอบส่วนตัวและฉันไม่ได้สนใจเรื่องผลตอบแทนด้วย ถ้าเธอกังวลเรื่องเงินทุนในอนาคตฉันจะให้ทุนเพิ่มอีก 2,000 ล้านสำหรับการบำรุงรักษาภายหลัง – สนามกีฬาใช้เงินเท่าไหร่ในการบำรุงรักษาในหนึ่งปี? ได้คำนวณกันไว้ไหม?”

หลิวหรูเยียน “ประมาณ 20 ล้าน”

“ก็แค่เงินเล็กน้อย” เย่เทียนโบกมือ

“เย่เทียน นายไปเอาเงินมาจากไหนมากมาย?” เซียวหรงขมวดคิ้ว “นายไม่เจ็บใจเหรอที่ใช้เงินกับเรื่องแบบนี้?”

เย่เทียนยิ้ม “อย่าถามเรื่องที่มาของมัน ทำหน้าที่ของเธอไปให้ดี ส่วนเรื่องเงินเดือนและเรื่องอื่นๆเธอสามารถหารือกับประธานหลิวได้”

“ความจริงแล้วโครงการนี้ให้ฉันทำคนเดียวก็ได้” หลิวหรูเยียนพูด

เย่เทียนจับคางหลิวหรูเยียนแล้วยิ้ม “ฉันรู้ แต่เซียวหรงเป็นภรรยาในนามของฉัน”

“หึ ก็แค่ภรรยาในนาม...ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นแท้ๆ” หลิวหรูเยียนหน้ามุ่ยแต่เธอก็เลิกสนใจเรื่องนี้ไป

“ถ้าไม่มีอะไรต้องทำแล้วก็กลับไปเถอะ อย่าลืมเอารถในโรงรถไปด้วย”

หลังจบการประชุมเล็กๆน้อยๆ เมื่อเย่เทียนก็เดินออกไปเขาก็ไปเจอกับเจียงเซิ่งเฟิงโดยบังเอิญ

เจียงเซิ่งเฟิงพูดอย่างมีความสุข “คุณเย่ ตอนนี้โรงงานใหญ่ทั้งสี่ประกาศข่าวเรื่องสงครามร้อยกองทหารแล้ว ตอนนี้ในวงการบันเทิงวุ่นวายมาก ตอนที่บริษัทเราประกาศหาพี่เลี้ยงราคาหุ้นของบริษัทก็สูงขึ้นหลายครั้งตอนนี้บริษัทมีมูลค่าสูงถึง 2,000 ล้าน”

“นั่นถือเป็นเรื่องดี นายจะทำอะไรก็ทำเลย ฉันสร้างเทียนเกิร์ลกรุ๊ปมากับมือแค่อย่าทำให้ฉันผิดหวังก็พอ” เย่เทียนพูดด้วยเสียงเบา

“ไม่ต้องห่วง ฉันเชิญนักออกแบบแฟชั่นชั้นนำในปารีสมาออกแบบเสื้อให้พวกเธอแล้ว พวกเธอโดนใจคนดูสุดๆ” เจียงเซิ่งเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม เมื่อเขากอดต้นขาของเย่เทียน ชีวิตของเขาก็มีแต่ดีขึ้นเรื่อยๆ

“สงครามร้อยกองทหารคืออะไร?” หลิวหรูเยียนถามอย่างสงสัย ในฐานะผู้หญิงที่เข้มแข็งในโลกธุรกิจ เธอมักจะให้ความสนใจเพียงเล็กน้อยกับวงการบันเทิงและรู้สึกว่าเป็นการเสียเวลาเปล่า

“โรงงานใหญ่สี่แห่งได้ร่วมกันจัดโครงการคัดเลือกเกิร์ลกรุ๊ป…”

จากคำอธิบายของเจียงเซิ่งเฟิง เมื่อหลิวหรูเยียนเข้าใจเธอก็พูดด้สนรอยยิ้มครึ่งเดียว “คุณรู้สึกอย่างไรที่คุณฝึกฮาเร็มด้วยตัวเอง?”

“อย่ามองว่าฉันเป็นคนแบบนั้นสิ ฉันคิดว่ามันน่าสนใจก็เลยทำเท่านั้นเอง”

หลิวหรูเยียนถอนหายใจ “น่าเชื่อจริงๆนะเนี่ย”

“เหล่าเจียง ไปเอารถที่โรงรถด้วย วันนี้ฉันซื้อรถสปอร์ตเป็นของขวัญให้คนล่ะหนึ่งคัน”

เจียงเซิ่งเฟิง “...”

ทุกคนแยกย้ายกันไป

ในตอนเช้า เย่เทียนขับรถไปที่สำนักงานใหญ่ของหัวเซี่ยลาโง่

หลังจากปรับปรุงไปช่วงหนึ่งบริษัทเกมยักษ์ใหญ่ก็ทำได้ดีโดยเฉพาะสาวๆที่แผนกต้อนรับ พวกเธอเหมือนจะอายุแค่ 20 ปีเท่านั้น

“คุณมาหาใครเหรอค่ะ?” พนักงานต้อนรับหญิงถามด้วยเสียงนุ่มนวล

“ฉันมาหาประธานของเธอ เหยียนฮว๋า” เย่เทียนหัวเราะ

พนักงานต้อนรับหญิงอึ้ไปครู่หนึ่งและมองที่เย่เทียน “คุณคือ…”

“ไปบอกเขาว่าแซ่ของฉันคือเย่”

“ได้ค่ะ”

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง

เหยียนฮว๋ารีบวิ่งลงมาโดยใส่เสื้อเชิ้ตลายสก๊อตที่เลอะไปด้วยคราบน้ำมันและใส่สวมรองเท้าแตะ ผมบนหัวเขาดูเหมือนกับรังนก

“คุณเหยียน!”

“สวัสดีครับ คุณเหยียน!”

พนักงานต้อนรับหญิงรีบลุกขึ้นยืนเพื่อทำความเคารพเขา

เหยียนฮว๋าเมินพวกเธอแล้วรีบไปหาเย่เทียน “คุณเย่!”

“นายเป็นประธานบริษัทแล้วนะ หัดใส่ใจภาพลักษณ์ตัวเองหน่อยสิ” แต่เหยียนฮว๋าคนนี้เป็นโปรแกรมเมอร์ที่ไม่ยอมใครง่ายๆ

“ไว้ผมจะจัดการในอนาคต เชิญทางนี้เลยคุณเย่”

เหยียนฮว๋าเชิญเย่เทียนเข้าไปในห้อง สองสาวที่อยู่ด้านหลังเขาตะลึง

“พระเจ้า ชายหนุ่มคนนี้...เขาคือประธานใหญ่!”

“ไม่แปลกใจเลยที่เขามีออร่าแข็งแกร่งแบบนั้น! แถมยังหล่อมากด้วย!”

“รักจนตายเลย! ถ้าแฟนในอนาคตฉันมีหน้ามีตาและทรัพย์สินเหมือนประธานใหญ่ได้สัก 1% ฉันก็พอใจแล้ว...”

“ตื่นได้แล้ว ไม่รู้ว่าประธานใหญ่มีธุรกิจมากเท่าไรห่ 1%เหรอ? นั่นคงเป็นหลายร้อยล้าน...”

“เฮ้อ...คงได้แค่ฝันสินะ!”

สองสาวเท้าค้างแล้วเหม่อลอย

ในขณะเดียวกัน

เหยียนฮว๋าพาเย่เทียนไปดูห้องทำงาน มีทั้งห้องทำงาน ห้องออกกำลังกาย ห้องทานอาหารและห้องพักผ่อนที่แยกไว้อย่างชัดเจน

ในช่วงสุดท้าย

เย่เทียนถามเหยียนฮว๋าเรื่องความคืบหน้าในการพัฒนาเกม เหยียนฮว๋าบอกว่าตอนนี้พวกเขากำลังพัฒนาเกมMOBAอยู่ และมีแผนเบื้องต้นแล้วซึ่งคาดว่าจะเสร็จภายในสามถึงห้าเดือน

“จำสโลแกนของบริษัทเอาไว้ให้ดี ไม่แสวงหากำไรและสร้างเกมที่ทำให้คนเล่นความสนุกอย่างแท้จริง”

“มั่นใจได้เลยคุณเย่ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง!” เหยียนฮว๋าโค้งคำนับด้วยน้ำตาแห่งความตื่นเต้น

แน่นอนว่าเขารู้สึกขอบคุณเย่เทียนเป็นอย่างมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเย่เทียนเขาคงยังเป็นแค่โปรแกรมเมอร์ตัวน้อยที่มีแต่ความฝัน

ออกจากออฟฟิศ เมื่อเย่เทียนเดินลงบันไดเขาก็เห็นวัยรุ่นอายุสิบเจ็ดหรือสิบแปดปีในห้องทำงานกำลังเขียนโค้ดอยู่ ความซับซ้อนของโค้ดทำให้เย่เทียนที่เป็นคนธรรมดาเวียนหัว

“ทำอะไรอยู่เหรอ?” เย่เทียนถาม

ชายหนุ่มเหลือบมองเย่เทียนอย่างเกียจคร้านและพูดอย่างโกรธเคือง “นายเป็นใคร?”

“ฉันเป็นคนทำความสะอาดคนใหม่ของที่นี่”

“อ้อ!”

ชายหนุ่มเหยียดหลัง “ฉันกำลังแก้ช่องโหว่ในระบบป้องกันของบริษัทอยู่”

“นายเก่งมากเลย.

“แน่นอนอยู่แล้ว แฮ็กเกอร์อันดับ 1 ของจีนก็ฉันนี่แหละ” ชายหนุ่มตอบด้วยความภาคภูมิใจ

จากนั้นก็มีคนตอบกลับทันที “เลิกโม้ได้แล้วหวังเฉิง คนอย่างนายเป็นแฮ็กเกอร์อันดับหนึ่งในประเทศจีนไม่ได้หรอก นายอยู่ได้แค่ 30 อันดับแรกเท่านั้นแหละ”