ราชาอมตะแห่งกาลเวลาและอวกาศ ตอนที่ 17 กลอุบาย
ตอนที่ 17 กลอุบาย
ปฏิกิริยาของ ไป่ หลีหยุนเซียว แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากสมมติฐานของหญิงสาวและมีความโกรธอยู่ในใจ
"หยุด!"
ไป่ หยุนเซียว หยุดและถามว่า “มีอะไรหรือเปล่า?”
หญิงสาวชะงักแล้วพูดว่า
“คุณปู่ของฉันบอกว่าคุณเป็นปรมาจารย์ แต่ฉันไม่เชื่อ ถ้าคุณสัญญาว่าจะต่อสู้กับฉัน ตราบใดที่คุณสู้ชนะเขาได้ ฉันจะเชื่อคุณ!”
ไป๋ หยุนเซียว ขมวดคิ้ว เหลือบมองชายชรา และพบว่าชายชราไม่หยุด ที่จะสู้กับเขาให้ได้ จากนั้นเขาก็รู้ว่าชายชราหมายถึงอะไร แต่เขาส่ายหัว
“ฉันไม่เคยรู้จักพวกคุณมาก่อน.... ลาก่อน!”
"คุณ..!”
หญิงสาวโกรธจัด ก้าวเพียงไม่กี่ก้าว จู่ๆ ก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ และเตะไปทางด้านหลังของ ไป่ หลีหยุนเซียว
“เฟี่ยว....ๆ”
ไป่ หยุนเซียว ไม่คาดคิดว่าสาวสวยคนนี้ จะใช้แต่อารมณ์ของเขา ช่างฉุนเฉียวเหลือเกิน
“แม้ว่าเขาจะหันหลังให้กับหญิงสาว แต่เขาก็รู้สึกได้ทุกอย่าง”
เขาขยับตัวของเขาไปด้านข้างและหลีกเลี่ยงการเตะของหญิงสาว!
การตอบสนองของหญิงสาวนั้นรุนแรงมากเช่นกัน โดยเตะเท้าข้างหนึ่งขึ้นไปในอากาศ และเตะอีกข้างหนึ่งไปทางคอของ ไป่ หยุนเซียว
ไป่ หยุนเซียวโกรธจัด ทันทีที่เธอยกขาขึ้น เขาคว้าข้อเท้าของหญิงสาวแล้วเหวี่ยงออกไปอย่างแรง หญิงสาวกระเดนออกไป
“ออกไปแตะ..ขอบฟ้า”
“…ฮะ…!!!”
“!สาวน้ยกระเดน... ตกสระน้ำ!”
“ต้ามมมม....”
“หลานปู่”
ขณะนั้นเอง ชายชราได้แต่ยืนมองดูหลานสาวกระเดนตกไปในน้ำ
เขาจึงพูดกับไป๋ หลี่หยุนเซียว ว่า
“พ่อหนุ่ม เจ้าจะมากเกินไปแล้ว”
“โอ้ … ใครกันแน่ที่มากเกินไป?” ไป่ หลีหยุนเซียว โกรธ
“พ่อหนุม เธอเองก็ยังเด็กอยู่นัก แต่ทำไมถึงเป็นคนรุนแรงแบบนี้”
“ถ้าหากวันนี้ฉันไม่ได้สังสอนเธอ เห็นทีฉันเองก็คงต้องรู้สึกผิดเป็นแน่”
หญิงสาว ว่ายน้ำ ว่ายอย่างรวดเร็วไปใต้สะพานไม้ และปีนขึ้นจากสะพานไม้ แต่ตัวของเธอเปียกโชก เสื้อผ้าของเธอติดอยู่กับผิวหนัง
“มานี่..มาสู้กับฉัน!”
เด็กหญิงตะโกนบอกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ลาดตระเวนไปรอบๆ
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ประหลาดใจ เมื่อเห็น หญิงสาวของตระกูลเย่ ที่ถูกโยนลงไปในน้ำ
“ไม่เป็นไร?”
ชายชรายกมือขึ้น หยุดการกระทำของทุกคน และพูดกับไป๋หลี่ หยุนเซียวว่า
“พ่อหนุ่ม ฉันเห็นว่าคุณยังเด็ก แต่นิสัยคุณรุนแรงมาก
“..วันนี้เจ้าต้องได้รับการสังสอนจากข้า!”
“ตาแก ให้พูดใครก็พูดได้ แต่จะมีปัญญาลงมือทำหรือเปล่า มันก็อีกเรื่องหนึ่ง”
ไป๋ หยุนเซียว ถ้าจะทำก็รีบทำ!”
“เอาล่ะ...!”
ร่างของชายชราสั่นราวกับโดนน้ำแข็ง
“ถ้างั้น ฉันไม่เกรงใจล่ะนะ”
ไป๋ หยุนเซียว รู้ว่าชายชราคนนี้ไม่ไม่ธรรมดาแน่ จึงรวบรวมพลัง ตันถียร ตามแขนและขาของเขาในฝ่ามือของเขาแล ปดป้องหมัดของอีกฝ่าย
“…ฮะ…!!!”
!หมัดหันฝ่ามือและหมัดหักด้วยฝ่ามือ!
ไป๋หลี่ หยุนเซียว รู้สึกว่ามีพลังที่แข็งแกร่งกว่า ซึ่งส่งมาจากแขนของชายชรา "เข้ามาเลย...?"
ไป๋ หยุนเซียว ตกใจเมื่อรู้ว่าชายชราเป็นปรมาจารย์แห่งความมืด และเขาตะโกนว่า
“...ฮ่า.....!”
เปลี่ยนฝ่ามือให้เป็นออร่าเล็กน้อย กระจายไปทั่วแขน ทำให้แขนของเขาเพิ่มพลังเป็นสองเท่าในทันที
...บูม.....!
ร่างกายของ ไป่ หลีหยุนเซียว กระเดนกลับหัวกระแทกกับราวบันไดของศาลาเต็มแรง
“อั๊ก....”
ไป่ หลีหยุนเซียว คว้าเสาศาลาด้วยมือของเขาและร่างกายของเขาจะตกลงไปในสระน้ำ
ชายชราก็กระเด็นกลับหัวไปชนกับรั้ว แม้ว่ารั้วจะไม่พัง แต่ก็มีรอยแตก
จากสิ่งนี้เพียงอย่างเดียว ทักษะของชายชราอยู่เหนือกว่าเขามาก
ไป๋ หยุนเซียว หันหลัง ก้าวกลับไปที่ศาลา ปรับการหายใจอย่างรวดเร็ว หายใจเหมือนเครื่องเป่าลม
เมื่อถึงจุดนี้ ตันเถียน ของเขาว่างเปล่าแล้ว แต่ทุกลมหายใจที่เขาสูดเข้าไป ออร่าแห่งความเหนื่อยล้าก็เริ่มรวมตัวกันที่ตันเถียนอีกครั้ง สิบแต้ม ร้อยคะแต้ม … เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
ชายชราก็ยืนขึ้น ใบหน้าของเขาแดงก่ำ และเขายังคงเขย่าแขนขวาของเขา ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเจ็บ!
เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรอบ ๆ ที่เกิดเหตุเห็นฉากนี้ ถ้าพวกเขาไม่ได้เห็นด้วยตาของพวกเขาเอง พวกเขาจะไม่มีวันเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริงทั้งหมด
เสียงหมัดของทั้งสองปะทะกันราวกับเสียงระเบิด ไมล์นี้ พวกเขาทำลายรั้วที่แข็งที่มีความแข็งแรงจริงๆ เหมือนกับไม่ใช่รั้ว เห็นได้ว่าพวกเขาแข็งแรงขนาดไหน?
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นยามรักษาความปลอดภัยที่นี่ และพวกเขาก็ไม่เคยเห็น เย่ หูกั๋ว ต่อสู้แบบนี้ พวกเขาไม่เคยคิดว่าศิลปะการต่อสู้ของคนๆ นั้นจะมีพลังทำลายล้างที่น่ากลัวเช่นนี้
หญิงสาวเห็นว่า ไป่หลี่ หยุนเซียว มีพลังที่จะเผชิญหน้ากับปู่ของเธอได้จริงๆ และเธอก็ตกใจเช่นกัน เธอรู้จักปู่ของเธอเป็นอย่างดี
“เธอถอนหายอย่างเยือกเย็น”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ตกตะลึงฟังและลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ในที่สุดพวกเขาก็ขยับเข้าไปใกล้ ไป่ลี่ หยุนเสี่ยว เพื่อที่จะจับตัวเขา
รปภ. ได้แต่ภาวนาไม่ให้ไป่ หยุนเซียวทำรุนแรงอีก
“หยุด!”
ชายชราตะโกนขึ้นทันที
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็หยุดนิ่ง แต่ในใจเขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
ชายชราโค้งไปที่ ไป่ หลีหยุนเซียว
ได้โปรดยกโทษให้ฉันกับและหลานสาวของฉัน เย่ ชิงเฉิน สำหรับการล่วงเกินและฉันก็หวังว่าเพื่อนหนุ่มจะไม่โกรธ มันเป็นเพียงกลอุบายชั่วคราว โปรดยกโทษให้ผู้เฒ่าและหลานสาวของฉันที่ประมาทเลินเล่อด้วย!
“คุณเป็นสมาชิกของตระกูลเย่หรอ”
