ตอนที่ 23 ขี่สามล้อไปงานฉลองวันเกิด
หลังจากวางสาย ฉินเยี่ยนก็ถามด้วยความสงสัย "มีอะไรหรือเปล่าจื่อฉี?" นอกจากฉินเยี่ยน ผางเหว่ย เจียง เซิ่งเฟิงแล้ว ยังมีคนระดับสูงอีกร้อยกว่าคนจากทั้งสามบริษัทที่มารวมตัวกัน เพื่อประชุมหารือเกี่ยวกับวิธีใช้ทุนหนึ่งพันล้านของเย่เทียน ตัวเอกอย่างโหยวฉินเสี่ยวเหยาและหนิงเสี่ยวถงก็อยู่ในที่ประชุมด้วยเช่นกัน
จื่อฉียกมือขึ้นให้ชนชั้นนำถอยออกไปทีละคน และเมื่อโหยวฉินเสี่ยวเหยากับหนิงเสี่ยวถงกำลังจะถอยไป จื่อฉีก็ขว้าแขนของพวกเธอทั้งคู่ไว้และพูดด้วยร้อยยิ้ม "เสี่ยวถง เสี่ยวเหยา ตอนนี้พวกเธอเป็นคนที่อยู่ข้างเย่เทียน การประชุมครั้งนี้จัดขึ้นก็เพื่อพวกเธอ พวกเธอจะเดินไปไหนล่ะ?”
"เอ่อ...ฉันเข้าใจแล้ว" โหยวฉินเสี่ยวเหยาและหนิงเสี่ยวถงต่างมองหน้ากัน เธอกลับไม่อยู่ที่เดิมแต่เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรอยู่ดี
แม้สถานะของพวกเธอจะเปลี่ยนไปแต่พวกเธอก็ยังต้องใช้เวลาปรับตัวอยู่ดี
จื่อฉีรู้สึกอายและพูดด้วยรอยยิ้ม "วันนี้เป็นวันเกิดปีครบรอบ 90 ปีของคุณย่าตระกูลเซียว ตอนนี้คุณเย่กำลังเตรียมของขวัญอยู่ที่ถนนการค้า นายรู้ไหมว่าเขาซื้ออะไร?”
ผางเหว่ยยิ้ม “ของที่อยู่ในถนนการค้านั้นไม่มีอะไรนอกจากเครื่องประดับทองกับเงิน”
จื่อฉีไม่ได้ปฎิเสธเขา “ใช่ มันเป็นทองนั่นแหละ แต่นายคงคิดไม่ถึงแน่ว่าคุณเย่จะมือใหญ่ขนาดนี้ เขาสั่งทำลูกท้อทองคำหนัก 1 ตันที่ร้านต้าหลงเฟิ่งที่ฉันรับรองอยู่ ฉันพูดถูกแล้วมันคือทองหนัก 1 ตัน”
ไอ้...เชี่ย! ! !
ฉินเยี่ยน ผางเหว่ย และเจียงเซิ่งเฟิงมองหน้ากันไปมา ปากของพวกเขาอ้าออกเป็นรูปตัว O
พวกเขาล้วนเป็นนักธุรกิจยักษ์ใหญ่ ทำไมพวกเขาถึงไม่รู้ราคาล่ะ?
ทองคำบริสุทธิ์เป็นตัน!
ต่อให้ซื้อในราคาต่ำที่สุดในตลาดก็ราวๆ 250 ล้าน...
ผางเหว่ยตบหน้าอ้วนๆอย่างแรง "เวรเอ้ย โชคดีนะที่คืนนั้นโทรไปหาประธานห้าคนนั้นทัน ไม่งั้นถ้าต้องสู้กับพี่เย่ฉันคงได้ตายแน่ ของขวัญมูลค่า 200 ล้าน...”
“นี่มันน่ากลัวจริงๆ” ฉินเยี่ยนขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น “พูดอีกอย่างคือ บริษัทเซียวหรือพี่สะใภ้มีความสำคัญต่อพี่เย่ของพวกเรามาก ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ใช้เงินมากขนาดนี้ซื้อของขวัญวันเกิดให้คุณย่าตระกูลเซียวหรอก ที่ผางเหว่ยพูดน่ะถูกแล้ว พวกเขาเป็นสามีภรรยาที่ทะเลาะกันเท่านั้น”
เจียงเซิ่งเฟิงไม่รู้เรื่องการทะเลาะกันของเย่ทียนกับเซียวหรง แต่หลังจากที่รู้เรื่องทุกอย่างเขาก็พยักหน้า “เราควรเลื่อนการประชุมไปก่อน แล้วกลับไปเตรียมของขวัญกัน”
ผางเหว่ยรีบพูด “ใช่แล้ว วันเกิดคุณย่าเป็นสิ่งสำคัญที่สุด! แต่มีปัญหาตรงที่...พี่เย่ใช้เงินมากกว่า200ล้านให้เป็นของขวัญนี่สิ ของขวัญชิ้นนี้มันไม่มากไปหน่อยหรือไง? ต่อให้เป็นยี่สิบล้านฉันก็ควักออกมาไม่ได้ด้วยซ้ำ”
เรื่องของขวัญครั้งนี้เป็นปัญหาใหญ่จริงๆ
หลังจากที่รวบรวมข้อมูบมาได้แล้ว
ฉินเยี่ยนก็พูดขึ้น “ฉันว่าพวกเราเทียบพี่เย่ไม่ได้หรอก ยังไงแล้วนี่ก็เป็นงานเลี้ยงฉลอดวันเกิด ถ้าเราพาคนไปสร้างอย่างอื่นแทนล่ะ”
จื่อฉีกะพริบดวงใหญ่ของเธอ “นายหมายถึง…”
“สมแล้วที่เป็นจื่อฉี!” ฉินเยี่ยนยกนิ้วให้
คนอื่นๆมองหน้ากัน
...
ในตอนนี้เย่เทียนยังไม่รู้ว่าเรื่องงานเลี้ยงฉลองวันเกิดได้ถูกคนอื่นรู้เข้าแล้ว เมื่อชำระเงินเสร็จเขาก็ไปนั่งที่ม้านั่งบนถนนการค้าและคิดเรื่องของขวัญชิ้นที่สี่
การให้ของขวัญในไห่จิงเป็นศาสตร์ที่พิเศษมาก จะเลือกให้อย่างเดียวหรือสี่อย่าง ถ้าให้สี่อย่างก็จะไม่เรียกสี่แต่เป็นสามแทน ตอนนี้เขามีของขวัญสามอย่างคือ นมผงสำหรับผู้สูงอายุ ภาพวาดน้ำตกบนภูเขาหลูซาน และลูกท้อทองคำ แล้วชิ้นที่สี่เอาเป็นอะไรดีล่ะ??
หลังจากคิดอยู่นานเขาก็ยังคิดไม่ออกอยู่ดี เขาเกาหัวจนผมจะล่วงหมดหัวอยู่แล้ว
“จะให้อะไรดี จะให้อะไรดี?”
เย่เทียนหยิบกล่องนมผงและเดินไปเรื่อยๆ แต่ในขณะนั้นเองเขาก็คิดอะไรบางอย่างออก
ปีนี้คุณย่าอายุเก้าสิบปี!
เธอต้องอยากได้สิ่งนี้แน่นอน และเธอต้องชอบมันแน่!
ฉันนี่มันฉลาดจริงๆ!
เมื่อเย่เทียนคิดดังนี้ เขาก็รีบวิ่งออกไป
...
เวลาล่วงเลยไปจนถึงหกโมงเย็น เหลือเวลาอีกสองชั่วโมงก่อนงานฉลองวันเกิดจะเริ่มขึ้น
เย่เทียนเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าเป็นของแบรนด์เนมที่เขาซื้อเมื่อไม่กี่วันก่อน เขานำนมผงสำหรับผู้สูงอายุ ภาพวาดน้ำตกบนภูเขาหลูซาน และของขวัญลึกลับไว้ในในท้ายรถสามล้อ เขาขี่สามล้อไปงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของคุณย่าตระกูลเซียว
ในขณะนี้ บ้านของตระกูลเซียวกำลังคึกคักอย่างมาก
ตระกูลเซียวมีฐานะทหารผ่านศึกที่โด่งดังในไห่จิง ตระกูลเซียวมีประวัติความเป็นมายาวนานกว่าสองร้อยปี ตระกูลของพวกเขารุ่งเรืองมากว่าห้าชั่วอายุคนแล้ว และทุกคนต่างกลับมารวมตัวกันเพื่อฉลองงานครบรอบวันเกิดของคุณย่า
เซียวหรงยืนอยู่ที่ประตูอย่างเคว้งคว้าง เธอมองไปที่เย่เทียนที่แต่งกายดูดีแต่ขี่รถสามล้อที่มีลายเซ็น'เย่ เครปทำมือ'
“นายอยากให้ฉันขายหน้าจริงๆใช่ไหม นายถึงได้ขี่เจ้านี่มา?” เซียวหรงตะโกนอย่างเย็นชา เธอส่งสายตาที่รังเกียจออกมา
วันนี้เป็นวันอะไร?
วันเกิดครบรอบ 90 ปีของคุณย่า!
นายไปหาผู้หญิงรวยคนนั้นแต่ทำไมยังขี่สามล้อแทนที่จะออกรถหรูมาขับ ถ้านี่ไม่ใช่จงใจทำให้ฉันอายแล้วมันเรียกว่าอะไร?
เย่เทียนมีชินกับคำพูดแบบนี้ของเซียวหรงแล้ว เขากระโดดออกจากรถอย่างและล็อคล้อและที่จับของรถด้วยโซ่เหล็กอันเก่าด้วยความชำนาญ ดวงตาของเขาสงบนิ่ง “ฉันมีแค่รถคันนี้คันเดียว ถ้าไม่ใช่ขี่มันมาแล้วจะให้ขี่อะไรมา? ถ้าเธออายที่ต้องอยู่กับฉันเธอก็เข้าไปก่อนสิ”
“ฉันขี้เกียจจะทะเลาะกับนายแล้ว! ฉันไม่สนหรอกว่านายจะเตรียมของขวัญอะไรมาให้คุณย่า แต่นายห้ามเอามันออกมาเด็ดขาด” หลังจากเซียวหรงพูดจบ เธอก็หันหลังเดินเข้าไปในงาน เป็นเรื่องอยากสำหรับเธอที่ต้องมาอยู่กับขยะไร้ร่าอย่างเย่เทียนต่อให้เป็นวินาทีเดียวก็ตาม
เย่เทียนไม่สนใจคำพูดของเธอ เขาหยิบกล่องของขวัญแล้วเดินเข้าไป
พอเข้าไปในคฤหาสน์ก็มีคู่สามีภรรยามาพบหา “ไม่เจอกันนานเลยนะน้องสาว(ลูกพี่ลูกน้อง) เธอสวยขึ้นอีกแล้วนะ”
“ไม่เจอกันนานเลยนะพี่(ลูกพี่ลูกน้อง) คำพูดพี่ก็ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลย” เซียวหรงพูดด้วยคำประชดประชัน
“นี่คงเป็นน้องเขยของฉันสินะ”
ลูกพี่ลูกน้อง(พี่ชาย)Aยิ้มและต้องการจับมือกับเย่เทียน แต่เย่เทียนใช้มือถือกล่องอยู่จึงยื่นไปจับมือด้วยไม่ได้ เขาจึงได้แค่ชักมือกลับและพูดด้วยรอยยิ้ม “น้องเขยทำงานอะไรอยู่เหรอ?”
ก่อนที่เขาจะมา เขาได้ตรวจสอบแล้วว่าสามีของลูกพี่ลูกน้องเป็นคนไร้ประโยชน์ที่สุดในโลก เขาแต่งเข้าตระกูลเซียวทันทีหลังจากเรียนจบมหาลัย เขาอยู่ในตระกูลเซียวมาเกือบปีแต่เขายังไม่มีอะไรเลย
ในความจริงนั้น
เซียงหรงพบว่าเรื่องสามีขยะของเธอ เป็นความลับแบบเปิดภายในตระกูลของเธอ
“ผมขายเครปผลไม้น่ะ” เย่เทียนยิ้มและไม่สนใจใบหน้าของเซียวหรงที่ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน
“เขาพูดจากแปลกๆนะ ร้านขายเครปของเขาคืออะไร?” ผู้หญิงที่แต่งตัวสดใสข้างลูกพี่ลูกน้องA กระซิบถามที่เหมือนไม่ได้กระซิบ
“เป็นอาหารข้างทางนี่น่ะ ชิ้นละเจ็ดแปดหยวน” ลูกพี่ลูกน้องAฝืนยิ้มแล้วตอบ
“ว่าไงนะ อาหารข้างทาง ฉันได้ยินมาว่ามันไม่ถูกสุขอนามัยนิ อี๋~~” หญิงสาวทำสีหน้าน่ารังเกียจ
ลูกพี่ลูกน้องAตบไหล่ของเย่เทียน "น้องเขย ถ้ามีเวลาไว้ฉันจะไปชิมเครปของนายนะ"
"ได้เลย ไม่มีปัญหา" เย่เทียนพยักหน้า
ลูกพี่ลูกน้องAยกนิ้วให้เซียวหรง “น้องสาว เธอมีสายตาที่เฉียบแหลมจริงๆ! เก่งมากที่หาสามีแบบนี้ได้! ฉันยกนิ้วให้เลย”
ลูกพี่ลูกน้องAและภรรยาของเขาเดินจากไป แต่ก็มีเสียงก้องดังกลับมา "ฮ่าฮ่าฮ่า...เครปเค้กผลไม้ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า..."
