ตอนที่ 24 ค่ำคืนในวันนี้ถูกกำหนดให้เป็นวันแห่งความสุข

ใบหน้าของเซียวหรงซีดลง เธอกัดฟันพูดด้วยความโกรธ “นายทำให้ฉันขายหน้าจริงๆ!”

เย่เทียนเหล่มองภรรยาตัวน้อยของเขา “อยากพูดอะไรก็พูดไปเถอะ ไม่มีใครไปปิดตูดเธอไม่ให้พูดไม่ได้หรอก”

คำพูดพวกนี้กระตุ้นให้เซียวหรงโกรธขึ้นกว่าเดิมจนเธอตะโกนออกมา “เย่เทียน! อย่าคิดนะว่านายไปหาผู้หญิงรวยนั่นแล้วจะทำให้นายจะอยู่ดีขึ้น! ถ้าเธอเบื่อนายเมื่อไหร่นายก็เป็นได้แค่ขยะข้างถนน!”

ผู้หญิงรวยที่ว่านั่นเป็นใคร?

เย่เทียนชักสงสัยขึ้นมา เซียวหรงเคยพูดเรื่องนี้ครั้งหนึ่งตอนอยู่ที่KTV เรื่องนี้มันน่าปวดหัวจริงๆ

เย่เทียนเลิกสนใจเธอและเดินตรงไปที่นั่งพร้อมกับกล่องของขวัญของเขา พ่อกับแม่ของเซียวหรงก็นั่งอยู่ตรงข้ามเขา

“คุณลุง คุณป้า” เย่เทียนยิ้ม

ในบรรดาสมาชิกสามคนของตระกูลเซียว เย่เทียนไม่ได้มีความคิดอะไรเกี่ยวกับพ่อกับแม่ของเซียวหรงมากนัก

ถึงพวกเขาจะไม่ได้ดีกับเขามากมายแต่ถ้าเทียบกับเซียวหรงแล้วก็ถือว่าทำดีด้วยกว่ามาก ส่วนเรื่องชื่อของเซียวหรงก็ยังใช้ของคุณลุงกับคุณป้าอยู่

“สองสามวันนี้ฉันไม่เห็นเธอเลย เธอทำอะไรอยู่เหรอ?” พ่อเซียวหรงถามด้วยรอยยิ้ม

“ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็แค่ไปเล่นกับเพื่อนสองสามคน” เย่เทียนบอกความจริง

พ่อเซียวหรงพยักหน้าและไม่พูดอะไร

“ฮึ่ม!” เซียวหรงที่นั่งถัดจากพ่อ เธอมีหน้าที่มืดมนและบรรยากาศอึมครึมอยู่รอบๆ พ่อเซียวหรงกระซิบบอกเธอ “ทำตัวให้มันดีๆหน่อย วันนี้เป็นวันเกิดของคุณย่า อย่าให้คนอื่นมาดูถูกเราได้”

“หนูเข้าใจแล้ว หนูจะพยายามให้ดีที่สุด” เซียวหรงฉีกยิ้มและมองที่เย่เทียนด้วยแววตาสนุกสนาน

“เย่เทียน กล่องของขวัญพวกนี้เป็นของที่จะมอบให้คุณย่าใช่ไหม?” แม่เซียวหรงถาม

“ใช่ครับ”

“เป็นเรื่องดีที่เธอความกตัญญูแบบนี้ แต่คุณย่ามีนิสัยที่ค่อนข้างแปลก ของขวัญของเธอเอาไว้ค่อยให้ทีหลังแล้วกัน พวกเราได้เตรียมของขวัญไว้ให้เธอแล้ว”แม่เซียวหรวงพูดต่อ “เธอใช้เงินซื้อของไปเท่าไหร่ล่ะ เดี๋ยวป้าได้ให้หรงหรงคืนให้ทีหลัง”

มุมปากเย่เทียนยกขึ้นเล็กน้อย เขากำลังคิดในใจว่าถ้าป้าให้เซียวหรงชดใช้ค่าของขวัญให้ ผมเกรงว่าโซ่เงินทุนของบริษัทเซียวคงได้พังแน่นอน

เมื่อคิดได้แบบนั้นเขาจึงเลือกที่จะไม่พูดอะไร เขาเปิดขวดไวน์ขาวแล้วดื่มมัน

“ไม่รู้เรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหารหรือไง! เจ้าบ้านยังไม่ได้บอกให้เปิดโต๊ะด้วยซ้ำแต่นายกลับเอาไวน์มาเปิดดื่มแล้ว ไม่ได้เรื่องเลยสักนิด” เซียวหรงหันหน้าหนี เธอตัดสินใจว่าคืนนี้เธอจะไม่หันไปมองเจ้าขยะคนนี้เด็ดขาด

การนั่งรอให้งานเลี้ยงเริ่มเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก

โชคดีที่ยังมีการแสดงให้ชม ไม่อย่างนั้นเย่เทียนคงได้เบื่อตายก่อนงานเลี้ยงเริ่มแน่

การมีส่วนร่วมของตระกูลในบริษัทเซียวไม่ได้ค่อยดีนักแต่ก็อยู่ในระดับกลางถึงต่ำ เมื่อลูกพี่น้องA,Bเดินผ่านโต๊ะของเซียวหรง ทุกคำพูดของลูกพี่ลูกน้องAคืออาวุธ ไม่ว่าจะเป็นการพูดเชิงลบที่บริษัทเซียวทำผลงานได้ไม่ค่อยดีจึงได้กำไรแค่สิบล้านต่อปี หรือไม่ก็เป็นเซียวหรงที่ตาบอดเลือกสามีไร้ค่า แต่ในฐานะนักแสดงชั้นยอดอย่างเย่เทียน เขาจึงฟังอย่างเดียวโดยไม่รู้สึกโกรธเลยแม้แต่น้อย เพราะยังไงแล้วคนโง่ย่อมไม่ผิด

พูดมาหมื่นคำแต่ประโยคพวกนั้นก็เหมือนเดิม! ผู้ชายต้องมีเงิน! เงินคือศักดิ์ศรี! เงินคือความมั่นใจ!

อย่าพูดถึงความฝันเพราะมันเป็นเรื่องไร้สาระ

โต๊ะอาหารดี ๆจะเทียบกับกองธนบัตรได้ยังไง?

สองบุปผาแบ่งบาน ต้องพรรณนาความงามทีละดอก

เย่เทียนได้แต่นั่งฟังครอบครัวสามคนของเซียวหรงคุยกันกับญาติที่เหมือนเข้ามาล้อมหลาน แต่เขาไม่ได้พูดอะไรออกไป ยังไงแล้วร้านในไห่จิงก็เป็นแบบนี้

ผู้ที่เข้าร่วมงานครั้งนี้ล้วนแต่เป็นพนักงานระดับสูงจากร้านทองต่างๆ มีตั้งแต่ผู้จัดการร้านไปจนถึงพนักงานทั่วไป พูดได้เลยว่าเหมือนมาคุยธุรกิจกันมากกว่า

ในที่สุดพนักงานทั้งหกคนของร้านทองต้าหลงเฟิ่งก็ทำคำสั่งซื้อที่สูงเสียดฟ้าสำเร็จ เมื่อพวกเขามาถึงโรงแรม เพื่อนร่วมงานที่เหลือก็มาถึงกันแล้ว หนึ่งในนั้นทักทายผู้จัดการร้านต้าหลงเฟิ่งให้นั่งลงและบ่นว่า “เหล่าจ้าว วันนี้นายดูดำขึ้นนะ วันนี้มีเรื่องสนุกมาเล่าให้ฟังด้วย ถ้านายไม่มาฉันคงขาดใจตายแน่”

เหล่าจ้าวได้นั่งลงแล้วถาม “มีเรื่องอะไรเหรอเหล่าหลี่?”

ถ้าเย่เทียนอยู่ตรงนี้เขาต้องจำชายคนนี้ได้แน่นอน เพราะเหล่าหลี่คนนี้เป็นผู้จัดการร้านทองร้านแรกที่เขาไป และอีกสองสามคนข้างๆเป็นพนักงานสาวABCD

เมื่อรอบข้างเริ่มเงียบลงแล้ว เหล่าหลี่ก็เริ่มพูด “เมื่อเช้าร้านฉันเจอคนบ้ามาสั่งทำลูกท้อทองคำด้วย นายรู้ไหมว่ามันสั่งทำหนักเท่าไหร่?”

เหล่าจ้าวหรี่ตาและมองที่เพื่อนร่วมอาชีพของเขา เขาถามขึ้นมาในทันที “เขาสั่งทำเท่าไหร่?”

เหล่าหลี่ตอบกลับ “นายต้องไม่เชื่อแน่ มันบอกว่ามันต้องการสั่งทำลูกท้อทองคำ 1 ตัน ฮ่าฮ่าฮ่า!”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! มีแต่คนบ้าทุกปีโดยเฉพาะปีนี้ล่ะนะ นายว่ามันบ้าหรือเปล่าล่ะ?”

“ขำจนจะตายอยู่แล้ว~”

"ฮ่าฮ่า แล้วนายได้ไล่มันออกกไปหรือเปล่าล่ะ?"

กลุ่มเพื่อนร่วมงานร้านทองต่างหัวเราะกันไม่หยุด

“แน่นอนว่าไอ้โง่แบบนี้ฉันต้องไล่มันไปอยู่แล้ว!” เหล่าหลี่กุมท้องของเขา เขาสามารถหัวเราะเรื่องนี้ทั้งวันจนถึงตอนเย็น เขาจะกลับไปเล่าเรื่องนี้ให้ภรรยาของเขาฟัง ถึงเขาจะทำเงินจากเรื่องนี้ไม่ได้แต่เรื่องตลกแบบนี้ต้องทำให้ภรรยาของเขามีความสุขแน่

ที่แท้เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง ไม่แปลกใจเลยที่คุณเย่ดูโกรธแบบนั้นในตอนที่เข้ามา

เหล่าจ้าวสูดหายใจเข้าลึกและเปิดขวดหวู่เหลียงเย่อย่างเคร่งขรึม เขาเติมเหล้าให้พนักงานสาวทั้งห้าคนของต้าหลงเฟิ่ง

ด้วยการกระทำที่อธิบายไม่ได้แบบนี้พวกเขาจึงงงเล็กน้อย เหล่าหลี่ก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน “นายหมายความว่ายังไง?”

“พนักงานต้าหลงเฟิ่งทุกคน! ลุกขึ้น!” เหล่าจ้าวยืนขึ้นและตะโกน

พรึ่บ!

พนักงานสาวทั้งห้าคนลุกขึ้นพร้อมกับน้ำตาคลอ นั่นเป็นน้ำตาแห่งความตื่นเต้นและน้ำตาแห่งความกตัญญู!

“ฉันขออวยพรให้พี่หลี่!” เหล่าจ้าวหยางเป็นผู้นำดื่ม และพนักงานทั้งห้าคนก็ดื่มตาม

เหล่าหลี่ “?????!”

คนอื่นๆ “?????!”

“เกิดอะไรขึ้น? พวกนายทำอะไรน่ะ” เหล่าหลี่นิ่งอึ้ง

เหล่าจ้าวปาดน้ำตา “พี่หลี่ พี่ช่างใจดีเหลือเกิน คุณสมควรแล้วที่ให้ฉันเรียกคุณว่าพี่ กลายเป็นว่าคุณเย่ได้ไปร้านของคุณก่อน แต่กลับถูกกลุ่มคนโง่เขลาอย่างคุณไล่ออกมา”

“วิถีสวรรค์คือการกลับชาติมาเกิด ถามหน่อยเถอะว่าพระเจ้าเคยให้อภัยใครบ้าง! คุณรู้ไหมว่าพวกเราหกคนได้รับค่าคอมมิชชั่นมากขนาดไหนสำหรับออเดอร์ 300 ล้านนี้?” เหล่าจ้าวสะอื้น เขาโบกมือแล้วตะโกนขึ้น “น้องสาวทุกคน มาร้องเพลงกันเถอะ!!!”

“สองล้าน สองล้าน!”

“สองล้าน! สองล้าน!!!”

“ทุกคนได้สองล้าน!!!”

"ออร์เดอร์เดียว 300 ล้าน! ทุกคนได้เงิน 2 ล้าน…”

พนักงานทั้งห้าคนของต้าหลงเฟิ่งตัวร้องเพลงและเต้นรำภายใต้การนำของเหล่าจ้าว พนักงานสาวสองคนตื่นเต้นมากจนพวกเธอเข้าไปหอมแก้มของเหล่าจ้าว

“พี่หลี่ ขอบคุณมาก คุณเป็นพ่อแม่คนที่สองของฉันเลย!”

“พี่หลี่! ให้ฉันพูดสามคำนี้ออกมาดังๆ ฉันรักคุณ!!”

เมื่อได้เห็นร้านต้าหลงเฟิ่งที่กำลังโลดแล่นดีใจอยู่ เหล่าหลี่กับพนักงานของเขาก็เหมือนโดนฟ้าผ่าเข้าให้

นี่เป็นสิ่งที่สะเทือนใจมากที่สุดของพนักงานสาวA...

เธออยู่ห่างจากค่าคอมมิชชั่นสองล้านเพียงแค่หนึ่งมิล...

เหมือนถูกลอตเตอรีแต่เผลอฉีกมันทิ้ง...

“ฮือ!!!” พนักงานสาวถึงกับร้องไห้

หัวใจของเหล่าหลี่เหมือนถูกมีดกรีดลงมา

สองล้าน...

ผ่อนบ้าน!

ผ่อนรถ!

ช้อปปิ้ง!

ถ้าไม่ได้เป็นหมาที่ดูถูกคนจนคุณเย่ออกจากร้านไป กลุ่มที่เต้นอยู่ตรงนั้นก็จะเป็นพวกเรา! !

ทำไม!

ทำไมพระเจ้าถึงโหดร้ายแบบนี้! !

“สองล้าน สองล้าน!”

“สองล้าน สองล้าน!”

“ได้สองล้านกันถ้วนหน้า!!...”

เสียงร้องยังก้องกังวานอีกยาวนาน...!

ค่ำคืนในวันนี้ถูกกำหนดให้เป็นวันแห่งความสุข